Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης γύρω από την ψηφιακή κάρτα εργασίας που θα έφερνε την «νέα εποχή στον εργαζόμενο» και θα «άλλαζε την καθημερινότητα του», γκρεμίστηκαν στο πρώτο Σαββατοκύριακο της υλοποίησης της.
Η περίφημη ψηφιακή ωρομέτρηση που θα έδινε τέλος στη «μαύρη» εργασία και θα τερμάτιζε το καθεστώς της απλήρωτης δουλειάς και των υπερωριών αποδείχτηκε στην πράξη «κενό γράμμα» καθώς οι επιχειρηματικοί όμιλοι είχαν έτοιμη τη μανιέρα οδηγιών για να προσπεράσουν το εμπόδιο της ψηφιακής κάρτας. Με εσωτερική αλληλογραφία και σαφείς οδηγίες προς τον διευθυντικό μηχανισμό τους, διατηρούν ανέγγιχτο το καθεστώς της ελαστικής εργασίας και της ζωής-λάστιχο για χιλιάδες εργαζόμενους στις τράπεζες και στο εμπόριο.
Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας αναφέρει: «..το αφήγημα της κοινωνικής δικαιοσύνης δεν άντεξε ούτε λίγες ώρες στην εργασιακή αρένα των supermarket. Με οδηγίες στους εργαζόμενους που πιάνουν στις 5πμ να χτυπάνε την κάρτα τους στις 6πμ για να μην φανεί η μία ώρα νυχτερινής απασχόλησης, προϊστάμενοι ταμείων να ζητούν από τις ταμίες να “χτυπήσουν” την κάρτα τους ακριβώς στις 9μμ ενώ ακόμη βρίσκονταν στο πόστο τους και εξυπηρετούσαν πελάτες, η υπενθύμιση σε ωρομίσθιους εργαζόμενους που θα δούλευαν 8ωρο να μην ξεχάσουν να “χτυπήσουν” την κάρτα τους στο 4ωρο, οι υπάλληλοι των ηλεκτρονικών παραγγελιών να χτυπάνε την κάρτα τους είτε έχουν τελειώσει την παραγγελία είτε όχι αλλά να συνεχίζουν κανονικά την εργασία τους, οδηγοί να μη χτυπάνε καθόλου κάρτα αφού βρίσκονταν εκτός καταστήματος και καλέσματα για εργασία στο ρεπό αλλά με οδηγία να μη “χτυπήσουν” κάρτα», είναι μερικά από τα μαργαριτάρια των πρώτων ωρών του «ψηφιακού» ελέγχου.
Η ίδια εικόνα έρχεται από αρκετά σωματεία εμποροϋπαλλήλων αλλά και από τραπεζοϋπαλλήλους σε όλη τη χώρα. Οι αυταπάτες που έσπερνε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για την κάρτα εργασίας έδιναν άλλοθι όλα αυτά τα χρόνια στα μέτρα που έχουν παρθεί διαχρονικά απ όλες τις κυβερνήσεις και διαλύουν το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας.
Τι θα μπορούσε να λύσει η ψηφιακή κάρτα στην άγρια ζούγκλα της εκμετάλλευσης που η διευθέτηση του χρόνου εργασίας είναι νόμος; Τι ακριβώς θα προστάτευε η ψηφιακή κάρτα όταν η εργοδοσία μπορεί να αλλάζει τα προγράμματα εργασίας και τις βάρδιες ανάλογα με τις ανάγκες της και οι εργαζόμενοι να βρίσκονται απίκο, όποτε και όσο θέλει η κάθε επιχείρηση;
Παράλληλα, την ίδια ώρα που πανηγυρίζουν για τα ψηφιακά μέτρα προστασίας της εργασίας, έχουν διαλύσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της επιθεώρησης εργασίας, την έχουν μετατρέψει σε λέσχη συζητήσεων.
Μόνο η οργάνωση των εργαζόμενων και οι αγώνες τους μπορούν να δώσουν τέλος στην ασυδοσία των επιχειρηματικών ομίλων, στην απλήρωτη εργασία και τις υπερωρίες, στα ακυρωμένα ρεπό.
Η οργάνωση στα συνδικάτα, η οργάνωση μέσα στους χώρους δουλειάς, η υπογραφή κλαδικών και επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων είναι ο δρόμος που μπορεί να φέρει νίκες και ανακούφιση στους εργαζόμενους, με αυξήσεις στους μισθούς, με μείωση του εργάσιμου χρόνου, με νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας, με κατοχυρωμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Δυναμώνουμε τις αντιστάσεις μας! Απευθυνόμαστε στα σωματεία!
Στην οργάνωση η δύναμη, στον αγώνα η ελπίδα!
