Είναι Καρδιτσιώτης, είναι εθελοντής, είναι ένας από τους ανθρώπους που βοήθησαν δεκάδες πλημμυροπαθείς οικογένειες από την πρώτη μέρα του Daniel και που τώρα, ενόψει Πάσχα, θα επιστρέψει εκεί, στις πληγείσες περιοχές για να προσφέρει λαμπάδες και πασχαλινά δώρα στις οικογένειες με παιδιά που ακόμα προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους. Είναι ο Σταύρος Μπατράς που μοιράστηκε στιγμές από την εθελοντική του δράση στο Ηχόραμα 100,8 και μας μίλησε για την προσπάθεια που καταβάλει, μαζί και με άλλους εθελοντές για να συγκεντρώσουν λαμπάδες και δώρα για τα παιδιά πληγεισών περιοχών.
Ο Σταύρος Μπατράς ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «Μεσημεριανό Μαγκαζίνο» (καθημερινά 14:00-15:00) με τη Βάσω Μπαλαμπάνη, σε μια συνέντευξη γεμάτη μηνύματα.
Αναλυτικά η συνέντευξή του στο Ηχόραμα 100,8 έχει ως εξής:
Ερώτηση: Σταύρο σε ευχαριστούμε που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας για να μιλήσουμε για κάτι τόσο ανθρώπινο και ουσιαστικό.
Απάντηση: Ευχαριστώ πραγματικά που με καλέσατε προκειμένου να ακουστεί όλη αυτή η κίνηση που κάνουμε με όλους τους εθελοντές. Γιατί δεν είμαι μόνος μου σε αυτή την προσπάθεια. Μπορεί, αυτή τη στιγμή, εγώ να ακούγομαι αλλά πίσω από μένα ακούγονται οι φωνές δεκάδων εθελοντών που προσφέρουν από το υστέρημά τους για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους μας οι οποίοι έχουν ανάγκη.
Ερώτηση: Έζησες από πολύ κοντά την καταστροφή που χτύπησε τη Θεσσαλία, παρέχοντας βοήθεια στους ανθρώπους που έπρεπε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να βρουν καταφύγιο στις δομές που είχαν δημιουργηθεί στην Καρδίτσα. Περιέγραψε μας πως το βίωσες όλο αυτό; Ποια ήταν η πιο συγκλονιστική ή η πιο συγκινητική στιγμή που έχει χαραχτεί μέσα σου;
Απάντηση: Εγώ το έζησα από μέσα-μέσα. Ήμουνα στη δομή του 2ου Λυκείου Καρδίτσας και εκτός από εκεί ήμουν και στα άτομα που διανείμαμε το φαγητό στα χωριά στα οποία μπορούσαμε να φθάσουμε.
Ως επί το πλείστον, ήμουνα στο 2ο Λύκειο. Ήταν γύρω στα 100 άτομα εκεί μέσα. Κοιμόμουνα σπαστά, δυο με τρεις ώρες, γιατί, εκτός από τη νοσηλεύτρια που υπήρχε, έπρεπε να υπάρχει και κάποιος άλλο εκεί πέρα.
Από τις πιο συγκινητικές ιστορίες είναι ότι όλα τα άτομα τρίτης ηλικίας, είτε παππούδες είτε γιαγιάδες, με αποκαλούσαν εγγονάκι τους.
Αυτό, δηλαδή, έδειχνε ότι εκείνη τη στιγμή με έβλεπαν σαν οικογένειά τους. Εγώ δεν το έβλεπα σαν υποκοριστικό αυτό το ΄΄εγγονάκι΄΄. Το έβλεπα σαν να με θεωρούσαν ότι ήμουνα μέσα στο σπίτι τους.
Ένας παππούς με έλεγε ΄΄ήρωα΄΄ κιόλας γιατί μια βοήθεια πήραμε από το κράτος και αυτή ήταν κρεβάτια τα οποία κρεβάτια ήταν χαλασμένα και μαζί άλλους δύο κυρίους καθίσαμε και τα φτιάξαμε όλα. Ήταν γύρω στα 100 κρεβάτια.
Αλλά οι συγκινητικές στιγμές ήταν όταν με κοιτούσαν μέσα στα μάτια και με έλεγαν ΄΄εγγονάκι μου΄΄. Και όταν τους κατεβάζαμε με το αναπηρικό καροτσάκι για να τους βάλουμε μέσα στη δομή αλλά και να τους κατεβάσουμε από το λεωφορείο, όταν κατέφθαναν.
Υπάρχει και αστεία ιστορία για να την προσθέσουμε σε όλο αυτό το ΄΄μαύρο΄΄ που μας κατακλύζει.
Ήταν μια γιαγιά, που την είχα αναλάβει με το καροτσάκι γιατί ήθελε εμένα, στην οποία είχα πει, την ώρα που την πήγαινα μέσα στη δομή, ΄΄Να, σήμερα σας πάω βόλτα εδώ στο σχολείο, αύριο θα πάμε βόλτα στο κέντρο΄΄.
Αυτή η γιαγιά, από ό,τι έμαθα μετά, είχε άνοια, οπότε δεν θυμόταν πράγματα. Και το επόμενο πρωί έρχεται για να την πάρει η κόρη της να πάνε την Βέροια, αν θυμάμαι καλά. Ήθελε η γιαγιά να την πάω εγώ στο αυτοκίνητο. Την πάω, τη φιλάω σταυρωτά, ΄΄εγγονάκι μου΄΄ και μου λέει ΄΄Όλα τέλεια αλλά έχω ένα παράπονο από σένα. Δεν με πήγες βόλτα στην πλατεία, στο κέντρο΄΄.
Ερώτηση: Επτά μήνες μετά την ανείπωτη καταστροφή, και ενόψει Πάσχα, θα επιστρέψεις στα πληγέντα χωριά για να δώσεις, για να δώσετε όλοι μαζί οι εθελοντές, φως σε δεκάδες πλημμυροπαθείς οικογένειες και πασχαλινά δώρα. Μίλησε μας γι ΄ αυτή την πρωτοβουλία. Πως μπορούμε να βοηθήσουμε όλοι εμείς;
Απάντηση: Εκτός από τα χωριά και μέσα στην πόλη θα γίνει διανομή από λαμπάδες, όπως και από τσουρέκια, πασχαλινά αβγά και από τρόφιμα, δηλαδή κρέας. και προφανώς αν υπάρχει οικονομική δυνατότητα.
Κατά κύριο λόγο, όμως, κοιτάμε τις λαμπάδες και να είναι χαρούμενα τα παιδάκια.
Γιατί, όπως λέμε, ΄΄Έχε το νου στο παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα’’.
Οι γονείς μπορούν να μου στείλουν ένα μήνυμα στο προφίλ μου στο facebook, που το έχω με το όνομά μου, και να ξέρουν πως όποια βοήθεια και να μου ζητήσουν, δηλαδή σε όλους μας, θα είναι εντελώς ανώνυμο.
Τα παιδάκια δεν θα μάθουν ποτέ ότι οι γονείς το πήραν από κάπου αλλού. Τα παιδάκια θα έχουν στο νου τους ότι αυτό το έφερε ο νονός, η νονά, ο μπαμπάς, η μαμά. Θα υπάρχει απόλυτη εχεμύθεια.
Και θέλω πραγματικά να τονίσω ότι δεν θα πρέπει να ντραπεί κανείς να στείλει μήνυμα.
Γιατί δεν είναι ντροπή να ζητήσεις την βοήθεια. Ντροπή είναι να μην βοηθάς ενώ ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται βοήθεια.
Οπότε, μπορούν να με βρουν στο facebook ή στο τηλέφωνο 6989853113.
Ερώτηση: Πως διαγράφεται η ανταπόκριση μέχρι στιγμής; Και μέχρι πότε θα συνεχιστεί η συγκέντρωση λαμπαδών και πασχαλινών δώρων.
Απάντηση: Η ανταπόκριση είναι πραγματικά απίστευτη. Δεν το περίμενα να θέλεις τόσος πολύς κόσμος να βοηθήσει. Ένα τεράστιο μπράβο σε όλους.
Δυστυχώς, υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που χρειάζονται βοήθεια..
Ήδη, 100 οικογένειες χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης.
Με έχουν πάρει τηλέφωνο από όλες τις πόλεις της Ελλάδας, από Χίο, Λάρισα, Τρίκαλα, Βόλο, μια κοπέλα μου έστειλε μήνυμα από τη Γερμανία.
Πραγματικά, δεν το περίμενα όλο αυτό.
Αν αξίζει στους εθελοντές ένα μπράβο, σε αυτούς αξίζει ένα ακόμα μεγαλύτερο μπράβο.
Αυτή η αλληλεγγύη τελικά υπάρχει. Με κάνει να πιστεύω ότι υπάρχει ανθρωπιά.
Θέλω όλο αυτό το νόημα του εθελοντισμού να περάσει και στις επόμενες γενιές, στα μικρά παιδιά.
Να καταλάβουν ότι ο εθελοντισμός είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό.
Μέχρι τη Μεγάλη Τετάρτη θα συνεχιστεί η συγκέντρωση λαμπαδών και πασχαλινών δώρων ώστε να τα διανείμουμε τη Μεγάλη Πέμπτη.
Ερώτηση: Σταύρο, δεν είναι η πρώτη φορά που βοηθάς σε τέτοιες καταστάσεις φυσικών καταστροφών. Έχεις προσφέρει ξανά, συγκεντρώνοντας τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, για τους σεισμόπληκτους της Τουρκίας το 2023 αλλά και για τους πυρόπληκτους της Βόρειας Εύβοιας το 2021. Μίλησέ μας γι ΄ αυτές τις περιπτώσεις και τα όσα βίωσες εκεί.
Απάντηση: Από αυτά που βίωσα, το μόνο που με ενόχλησε όσον αφορά την Τουρκία είναι ότι, δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να ταξιδέψουμε εκεί πέρα διότι υπήρχαν ελάχιστα διαθέσιμα εμβόλια και προτιμήσαμε, σαν εθελοντές, αυτά τα ελάχιστα εμβόλια να τα πάρει καλύτερα ο κόσμος που είναι εκεί και θα μείνει εκεί.
Παρόλα αυτά, έκανα συγκέντρωση αγαθών επί δέκα μέρες στη διάρκεια των οποίων ήμουνα από τις δέκα το πρωί μέχρι τις έντεκα το βράδυ στην πλατεία. Ο Δήμος προσέφερε για κάποιες μέρες ένα κιόσκι και λίγο μετά, Ιανουάριο μήνα, μας το πήρε, και η πνευμονία μου χτυπούσε την πόρτα.
Επίσης, δεν μου άρεσε το ότι μας ζητήθηκε εμμέσως, λόγω του ότι τότε έπεφταν οι Απόκριες, να μετακινήσουμε το κιόσκι για να είναι πιο ωραία, ας πούμε, η πόλη.
Νομίζω πως η πόλη θα ήταν πιο ωραία αν έβλεπα μια εικόνα των παιδιών να δίνουν πράγματα, να γίνεται μια εθελοντική δράση.
Η ανταπόκριση εκεί κι αν ήταν τεράστια. Ευχαριστώ τη Μεταφορική Γιαννακός η οποία αφιλοκερδώς πήγε τα πράγματα στην Αθήνα και από εκεί έφθασαν στο Μπόντρουμ.
Όσον αφορά τις πυρκαγιές το 2021, ξανά πάλι, στην κεντρική πλατεία, μαζέψαμε πράγματα και εκεί η ανταπόκριση του κόσμου ήταν και πάλι τεράστια. Στείλαμε τρία φορτηγά με πράγματα.
Εκεί δε μας δόθηκε κάποιος χώρος από το Δήμο και αναγκάστηκα να μαζεύονται όλα αυτά τα αγαθά στο υπόγειο, στο σπίτι του.
Πενήντα εθελοντές βοήθησαν τότε. Αλλά θα μπορούσε να βοηθήσει και ο Δήμος.
Το άλλο μελανό σημείο είναι ότι, ενώ το ήξερε ο κόσμος, δεν υπήρχε τρόπος να μπούμε στην πλατεία χωρίς αυτοκίνητο και υπήρχε τεράστιος όγκος πραγμάτων.
Κάναμε μια άτυπη συμφωνία και φέραμε ένα αυτοκίνητο να κουβαλάει τα πράγματα αλλά και πάλι, κάποιος έκανε ανώνυμη καταγγελία.
Εφόσον δεν πήραμε κάποια βοήθεια, τι να κάναμε και εμείς;
Ερώτηση: Έχεις δηλώσει ότι ΄΄Η μεγαλύτερη χαρά του εθελοντισμού είναι για μένα τον ίδιο’’. Τι σημαίνει για εσένα εθελοντισμός και προσφοράς;
Απάντηση: Εθελοντισμός και προσφορά για μένα, είναι πραγματικά το άλφα και το ωμέγα.
Δε υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να δίνεις σε κάποιον που η ζωή του τα έφερε δύσκολα και δεν έχει.
Εγώ, όταν δίνω κάτι, δεν δίνω απλά ένα αντικείμενο. Δίνω ένα κομμάτι της ψυχής μου. Δεν μπορώ να το περιγράψω.
Είναι μια κίνηση. Είτε δίνεις ένα μπουκαλάκι νερό είτε μια παλέτα με νερά, είναι η προσφορά που μετράει.
Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνει ο κόσμος. Εθελοντισμός δεν σημαίνει να δίνεις άπειρα χρήματα. Εθελοντισμός είναι η κίνηση.
Ερώτηση: Πάμε τώρα να γνωρίσουμε και την επαγγελματική σου ταυτότητα καθώς ασχολείσαι με πολύ ενδιαφέροντα και δημιουργικά πράγματα και είσαι φύση καλλιτεχνική. Είσαι ο μοναδικός Έλληνας stand up comedian που κατάφερε στα 28 του χρόνια να τον επιλέξουν να κάνει performance σε ένα από τα πιο διάσημα κλαμπ του Χόλιγουντ, το ΄΄The Laugh Factory΄΄. Πως έγινε όλο αυτό; Πως προέκυψε το stand up comedy στη ζωή σου;
Απάντηση: Αυτή η ανάγκη προέκυψε από το ότι είναι ένα στοιχείο του χαρακτήρα μου το κωμικό στοιχείο και ήθελα να δοκιμάσω να κάνω το βήμα το παραπάνω.
Βλέπω, δηλαδή, ότι εδώ στην Ελλάδα είναι πολύ κρίμα που σαν χώρα που γεννήσαμε τις Τέχνες, ταυτόχρονα, είμαστε η ίδια χώρα που τις σκοτώνει.
Πολλοί καλλιτέχνες το λένε αυτό, όπως και πρόσφατα, στο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου, οι επίτιμοι καλεσμένοι μας το τόνισαν αυτό. Ότι το θέατρο δεν είναι όπως ήταν.
Γι ΄ αυτό, λοιπόν, είπα να δοκιμάσω την τύχη μου σε μια άλλη ήπειρο. Υπήρχε εκεί ένα stand up comedy club το οποίο λέγεται ΄΄Chocolate Sundays΄΄ και είναι από τα πιο δημοφιλή, με συνεχή sold out, και εκεί στέλνεις ένα βίντεο, τύπου οντισιόν, λες, μέσα σε δυο-τρία λεπτά, αστείες ιστορίες και αν σε επιλέξουν, σε καλούν να κάνεις παράσταση σε αυτούς.
Εγώ ήμουν από τους τυχερούς που με επέλεξαν για να κάνω μια τρίλεπτη παράσταση μέσα από την οποία ήμασταν γύρω στους 60 κωμικούς και από αυτούς θα περνούσαμε οι 4.
Δεν το περίμενα ότι θα ήμουνα σε αυτούς τους 4 και όταν έστειλαν το e-mail έπαθα σοκ.
Όχι μόνο για το ότι θα πάνω στο Laugh Factory στο Χόλυγουντ αλλά και γενικά όλο το όνειρο της Αμερικής.
Είναι ένας στόχος ζωής αυτός για μένα. Ανυπομονώ να πάω.
Ήταν το όνειρό μου από μικρός.
Όσο για τα επόμενα καλλιτεχνικά σχέδια, πιστεύω να λάβω επιτέλους το πολυπόθητο μήνυμα για την παράστασή μου, να δω τη μούρη μου να φιγουράρει στο Χόλυγουντ. Πιστεύω ότι θα κάνω τους γονείς μου περήφανους και πραγματικά τους ευχαριστώ για τις αρχές και τις αξίες που μου έχουν δώσει. Αν δεν ήταν ο πατέρας και η μητέρα μου, δεν θα ήμουν εδώ σήμερα.
Ερώτηση: Πάντως, Σταύρο, ο σκοπός και η αποστολή του επαγγέλματός σου, που είναι να κάνεις τους ανθρώπους να γελούν, σίγουρα έχει μεγάλη και βαθιά σύνδεση με την ανθρώπινη ανάγκη σου να βοηθάς και να προσφέρεις. Και εκεί την ψυχολογία τους προσπαθείς να τονώσεις. Κάπως έτσι είναι; Κάπως έτσι την αισθάνεσαι και εσύ ο ίδιος αυτή τη σύνδεση;
Απάντηση: Ακριβώς έτσι. Και εκεί στη δομή, στο 2ο Λύκειο, μετά τον Daniel, ήμουν εκείνος ο οποίος δεν άφηνε σε ησυχία, με την καλή έννοια, τον κόσμο. Τους πείραζα όλους, τους έκανα να ξεχαστούν.
Γιατί αυτά τα δύο λεπτά που κάποιος θα γελάσει, τον κάνεις να ξεχάσεις τα προβλήματά του. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο.
Προτιμώ να γίνω ο ΄΄κλόουν΄΄ αλλά αυτός ο άνθρωπος να ξεφύγει για λίγο από την καθημερινότητα. Δεν έχω λόγια να το περιγράψω.
Και επειδή είναι το επάγγελμά μου αυτό, το κάνω με μεγάλη χαρά.
Ερώτηση: Είσαι ένας νέος άνθρωπος και, όπως χιλιάδες και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι αυτών των γενεών, έχουν βιώσει, στα πιο παραγωγικά και δημιουργικά τους χρόνια, απανωτές κρίσεις και συνεχείς απογοητεύσεις. Ακόμα και η προσφορά στο συνάνθρωπο δεν είναι αυτονόητη καθώς, σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό, κυριαρχούν ο ωχαδερφισμός αλλά και το εγώ, αυτό το αθεράπευτο εγώ, που δηλητηριάζει ψυχές και που τόσο πολύ απέχει τελικά από την ουσία, την αλήθεια και το δρόμο της πραγματικής, και όχι της επίπλαστης, ευτυχίας. Με αυτές τις σκέψεις, εσύ από πού αντλείς δύναμη για να συνεχίσεις; Και τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;
Απάντηση: Αντλώ δύναμη από το να βλέπω τους ανθρώπους, εκείνη τη στιγμή που τους προσφέρεις κάτι, αυτό ου βλέπεις στα μάτια τους και δεν περιγράφεται.
Από εκεί αντλώ δύναμη και συνεχίζω τον εθελοντισμό και θα συνεχίσω όσο πιο πολύ μπορώ να βοηθάω όσο πιο πολλού μπορώ.
Αυτό που είπατε για το εγώ, δεν ξέρω γιατί ο κόσμος έχει γίνει πλέον έτσι.
Είναι πολλοί που βγαίνουν έξω και το ΄΄παίζουν΄΄ ότι είναι έτσι, ότι έχουν χρήματα.
Που είναι να βοηθήσουν; Γιατί δεν είσαι πλούσιος και στο να προσφέρεις στο συνάνθρωπό σου;
Δεν μπορείτε να διαθέσετε ένα μικρό ποσό;
Και εγώ είμαι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος.
Απλά, παίρνω κάποιες πρωτοβουλίες και έχω και άτομα που με εμπιστεύονται και συνεχίζουν να είναι κοντά μου στον εθελοντισμό.
