Η σημερινή ημέρα δεν είναι γιορτή, δεν είναι επέτειος, δεν είναι ημέρα μνήμης. Είναι μια ημέρα αφιερωμένη στις γυναίκες. Σε όσες στην ζωή τους έχουν υποστεί βία ή κάποιου είδους κακοποίηση.
Σύμφωνα με την UNICEF, η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών είναι η πιο κοινή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως και τουλάχιστον μία στις τρεις γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο θα ξυλοκοπηθεί, θα βιαστεί ή θα υποστεί βία, κάποια στιγμή στην ζωή της.
Πρόκειται για μια επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ συνόρων, πολιτισμών, μόρφωσης, οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης. Όσο η βία κατά των γυναικών συνεχίζεται, ως κοινωνία, δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι κάνουμε ουσιαστική πρόοδο προς την ισότητα.
Μεταξύ άλλων, στο επαχθές αυτό φαινόμενο ξεχωρίζουμε και την βία μέσα στην οικογένεια, δηλαδή την ενδοοικογενειακή βία, αλλά και την βία γενικά μέσα στην κοινωνία, π.χ. βιασμοί, σεξουαλική κακοποίηση και παρενόχληση στην εργασία ή αλλού κ.λπ.
Το ελληνικό #MeΤoo, όπως ονομάστηκε, προκάλεσε ένα πραγματικό σοκ στην ελληνική κοινωνία πριν από τρία χρόνια, έφερε ωστόσο και μία βίαιη ωρίμανση για την αντιμετώπιση του φαινομένου, θέτοντας και το κράτος αλλά και τους πολίτες μπροστά στις ευθύνες τους.
Έτσι, η κυβέρνηση της Ν.Δ., κινήθηκε ταχύτατα και προώθησε σχετικές θεσμικές αλλαγές, ενίσχυση της καταστολής των εγκλημάτων αυτών, αλλά και το σημαντικότερο ίσως από όλα, μερίμνησε για την φροντίδα των θυμάτων. Όχι μόνο των γυναικών, αλλά και των παιδιών τους, δημιουργώντας μονάδες φιλοξενίας, προγράμματα ένταξής των θυμάτων, στην αγορά εργασίας, αλλά και παρέχοντας ψυχολογική στήριξη.
Επιπλέον κατάρτισε και ενεργοποίησε το σχέδιο για την Ισότητα των Φύλων και για την προστασία των ανηλίκων, ώστε όλες οι δράσεις της πολιτείας να λειτουργούν και προστατευτικά, αλλά και κατασταλτικά.
Πρόσθετα, εγκαινίασε και λειτουργεί το 15900, η 24ωρη γραμμή υποστήριξης, καθώς και το «κουμπί πανικού» που μπορεί οποιαδήποτε γυναίκα να καλέσει σε περίπτωση που βρίσκεται σε κίνδυνο ή και αργότερα, για να λάβει νομική και πρακτική καθοδήγηση. Ως προς τις δομές, λειτουργούν σήμερα 44 Συμβουλευτικά Κέντρα που έχουν βοηθήσει, ως τώρα, σχεδόν 45.000 γυναίκες με προβλήματα στο σπίτι και 19 δομές στήριξης, όπου φιλοξενούνται εκατοντάδες γυναίκες και παιδιά.
Δεν πρέπει, ωστόσο να ξεχνάμε, τον ρόλο της εκπαίδευσης και της πληροφόρησης στην διαδικασία της καταπολέμησης του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών. Γιατί η προστασία μας δεν περνά μόνο μέσα από την καταστολή και την καταδίκη, περνά και μέσα από την ίδια την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας, σε αρμονία με την κοινωνική δικαιοσύνη, την επαρκή γνώση του φαινομένου και τους τρόπους εξάλειψής του.
Είναι πολύ σημαντικές οι πρωτοβουλίες που έχουν ψηφιστεί από την κυβέρνηση για την ολοένα μεγαλύτερη και ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας. Αυτά τα δύο στοιχεία, σε συνδυασμό με την πληροφόρηση, τελικά θα οδηγήσουν πραγματικά στην αδέσμευτη δυναμική γυναίκα.
Για τον λόγο αυτό, εδώ και τρία χρόνια, προσωπικά διεξάγω στο Νομό μας, την καμπάνια ενημέρωσης «Δεν είσαι η μόνη, δεν είσαι μόνη. Μη φοβάσαι, μη σωπαίνεις», με σκοπό να ευαισθητοποιηθεί η τοπική μας κοινωνία, πάνω σε αυτό το βαθύ κοινωνικό πρόβλημα, της έμφυλης βίας.
Γιατί, κάθε παιδί ή γυναίκα που κακοποιείται, βιάζεται ή δολοφονείται, είναι μια πληγή που αιμορραγεί, στο σώμα της κοινωνίας και της Δημοκρατίας. Τα θύματα, συνήθως, λόγω ριζωμένων αντιλήψεων, ντροπής, φόβου, ανασφάλειας και του συνδρόμου ενοχής που τους δημιουργείται, σιωπούν και κρύβουν το πρόβλημα, το οποίο, πολλές φορές, φτάνει σε ακραία γεγονότα, όπως οι ανθρωποκτονίες.
Όμως, τώρα πια δεν ζούμε στην άγνοια. Τα θύματα για πρώτη φορά μιλούν και η πολιτεία κινητοποιείται. Η κοινωνία εμπιστεύεται το Κράτος και την Δικαιοσύνη και ενεργοποιείται. Και η λέξη κλειδί είναι μία: εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη των θυμάτων στη δυνατότητα της πολιτείας να τα προστατέψει. Εμπιστοσύνη δική μας στα θύματα και ευθύνη βαριά ώστε όταν θα έχουν το θάρρος να μιλήσουν, να ξέρουν ότι θα στρέψουμε όλη μας την προσοχή και όλη μας τη φροντίδα σε αυτά. Όχι μόνο για να ακούσουμε τις γυναίκες αυτές, αλλά για να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας, ώστε να τιμωρηθουν οι υπεύθυνοι και από την άλλη να θεραπευτούν οι πληγές τους.
Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου, η κοινωνία μας να προοδεύσει γρήγορα και σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην χρειάζεται από εδώ και στο εξής η 25η του Νοέμβρη, να είναι αφιερωμένη στον αγώνα για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας.
Σε κάθε περίπτωση, θα ήθελα συμπολίτισσές μου να ξέρουν, ότι θα βρουν μία ακόμη πόρτα και αγκαλιά ανοικτή, την δική μου! Ως γυναίκα και ως μητέρα, αλλά και ως πολιτικός και μέλος αυτής της κοινωνίας, είμαι πάντα στο πλευρό τους.
