Οι αποζημιώσεις για τον Daniel που μετά από έναν σχεδόν χρόνο (!) εδέησε η κυβέρνηση να εξοφλήσει στους πλημμυροπαθείς αγρότες της Θεσσαλίας, αποτελούν κοροϊδία και σε καμιά περίπτωση δεν καλύπτουν τη ζημιά και την απώλεια εισοδήματος που είχαν οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι. ‘Έντεκα μήνες μετά και οι τελικές αποζημιώσεις είναι πολύ πιο κάτω από τα αναμενόμενα και φυσικά πολύ χαμηλότερες από αυτά που διέδιδαν στα χωριά και στα καφενεία τα κυβερνητικά «παπαγαλάκια». Έτσι, για τους μικρομεσαίους παραγωγούς με 100% ζημιά, η τελική αποζημίωση στο βαμβάκι είναι από 180,20 €/στρ (Καρδίτσα) έως 201,40 €/στρ (Λάρισα-Τρίκαλα) ενώ στο καλαμπόκι από 240 (Καρδίτσα-Μαγνησία) έως 280 €/στρ (Λάρισα). Μιλάμε για αποζημιώσεις (προκαταβολή + εκκαθάριση) που δεν καλύπτουν ούτε καν το κόστος παραγωγής. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η κυβέρνηση εφαρμόζει για πρώτη φορά και «κόφτη» (μείον 20%) και μειώνει ακόμα περισσότερο τις ήδη χαμηλές αποζημιώσεις (πέφτουν στα 144,16-161,12 €/στρ για το βαμβάκι και στα 192,00-224,00 €/στρ για το καλαμπόκι). Αποζημιώσεις που σε καμιά περίπτωση δεν καλύπτουν την πραγματική ζημιά, δεν καλύπτουν την απώλεια εισοδήματος και είναι πολύ πιο κάτω από αυτά που διεκδικούν οι μικρομεσαίοι αγρότες. Αλλά και απ’ αυτές τις καθυστερημένες και κουτσουρεμένες αποζημιώσεις έμειναν απ’ έξω χιλιάδες παραγωγοί αφού δεν περιλαμβάνονται αγρότες με άλλες καλλιέργειες (ντομάτα, πιπεριά, καπνό κ.α.) αλλά και οι κτηνοτρόφοι που είδαν τα κοπάδια τους να πνίγονται από τον Daniel και τον Elias. Οι βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφοι φτωχοποιούνται και χρόνο με το χρόνο συσσωρεύουν ζημιές, χρέη και χασούρα. Η παραγωγή γίνεται ασύμφορη, χωράφια και μαντριά εγκαταλείπονται, αγροτικά νοικοκυριά οδηγούνται στο ξεκλήρισμα, στο ξωπέταγμα από την παραγωγή, στην προλεταριοποίηση.
Από την άλλη, η ζωονόσος της πανώλης που χτύπησε δεκάδες κοπάδια στη Θεσσαλία (αλλά και στην Κρήτη, στην Αττική, στην Κορινθία…) και μέχρι στιγμής οδήγησε σε μαζική θανάτωση πάνω από 14.000 αιγοπρόβατα, είναι άλλη μια «θηλιά στο λαιμό» των κτηνοτρόφων. Κοπάδια αφανίζονται, ζωοτροφές και αποθέματα αχρηστεύονται, κόποι και έξοδα πάνε στράφι και εκατοντάδες κτηνοτρόφοι είναι αντιμέτωποι με τη χρεωκοπία και την καταστροφή. Ταυτόχρονα η πανώλη αξιοποιείται για κερδοσκοπικά παιχνίδια τόσο σε βάρος των κτηνοτρόφων όσο και σε βάρος των καταναλωτών. Η κυβέρνηση μετατοπίζει τη συζήτηση στη χώρα προέλευσης της νόσου και κάνει λόγο για «παράτυπες» εισαγωγές ζώων, επιδιώκοντας να συγκαλύψει τις δικές της ευθύνες για τα ανύπαρκτα μέτρα πρόληψης και την ανυπαρξία ελέγχων στην εισαγωγή-διακίνηση: υποστελέχωση, πάγωμα προσλήψεων και «αποψίλωση» του κρατικού μηχανισμού από κτηνιάτρους και λοιπό προσωπικό είναι η πολιτική της εδώ και χρόνια. Ελλείψεις που προσπαθεί να καλύψει εκ των υστέρων με αναγκαστικές μετακινήσεις κτηνιάτρων μέσα στο κατακαλόκαιρο, καταπατώντας και εργασιακά τους δικαιώματα. Όσο για τις αποζημιώσεις, τα 125 ευρώ ανά αιγοπρόβατο είναι σκέτη κοροϊδία όταν το κόστος για την αγορά μιας παραγωγικής προβατίνας (6 μηνών – 3 ετών) ξεπερνά τα 300 ευρώ!
Σε μια εξαρτημένη οικονομία και ένα «παραγωγικό μοντέλο» όπου «βαριά βιομηχανία» βαφτίζεται ο… τουρισμός(!), η… εστίαση(!) και η… σεζόν(!), η αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή δεν αποτελούσε και δεν αποτελεί προτεραιότητα για την άρχουσα τάξη της χώρας και τις κυβερνήσεις της. Χρόνο με χρόνο έχουμε μείωση του αγροτικό ΑΕΠ, μείωση του αγροτικού εισοδήματος, μείωση του αγροτικού πληθυσμού, μείωση των αγροτοκτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων… Και από την άλλη αύξηση των εισαγωγών σε αγροτοδιατροφικά προϊόντα, αρνητικό ισοζύγιο και αύξηση της διατροφικής εξάρτησης της χώρας. Χαρακτηριστικά είναι τα νούμερα για το 2023 (Ανάλυση ΚΕΠΕ, 15/5/2024): Οι εισαγωγές σε προϊόντα κρέατος ήταν 1.762 εκατ. € ενώ οι εξαγωγές ήταν μόνο 237 εκατ. €! Με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ και της ΚΑΠ, η χώρα έχει μετατραπεί σε εισαγωγέα/καταναλωτή στα βασικότερα αγροτοδιατροφικά προϊόντα (κρέας, ζωοτροφές, δημητριακά, ποτά, σάκχαρα, καφές-τσάι κλπ).
Για τους βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφους μπαίνει ζήτημα επιβίωσης. Ο αγώνας και η διεκδίκηση είναι μονόδρομος. Οι κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν στην Καρδίτσα (Ε65), στο Βόλο (ΠΕ Μαγνησίας), στην Αγιά, στα Φάρσαλα, στον Πλατύκαμπο… είναι ανάγκη να κλιμακωθούν, να συνεχιστούν, να δυναμώσουν. Για αποζημιώσεις στο 100% της πραγματικής ζημιάς. Για αναπλήρωση εισοδήματος. Για άμεση αποκατάσταση των ζημιών. Ενάντια στις αντιαγροτικές πολιτικές της ΕΕ-ΚΑΠ και της κυβέρνησης που χτυπάν το εισόδημα και διώχνουν τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους από την παραγωγή. Ενάντια στη φτωχοποίηση και το ξεκλήρισμα. Για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής. Για ζωή και προκοπή, για παρόν και μέλλον.
Των Οργανώσεων Θεσσαλίας του ΚΚΕ(μ-λ)
