Στον 21ο αιώνα των τεράστιων επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων, δεν είναι πρόοδος να ζούμε στο έλεος των φυσικών καταστροφών.…είναι βαρβαρότητα.
Δεκαέξι μήνες μετά τον Ιανό και για ακόμη μια φορά ο νομός Καρδίτσας βρίσκεται αντιμέτωπος με καιρικά φαινόμενα, παραμένοντας ανοχύρωτος, χωρίς τον απαραίτητο αντιπλημμυρικό σχεδιασμό και τα αναγκαία αντιπλημμυρικά. Σημαντικά έργα αποκατάστασης δρόμων και γεφυρών δεν έχουν καν ξεκινήσει. Τα μόνα έργα που «προγραμματίστηκαν» ή και «έγιναν» όλους αυτούς τους μήνες, αφορούν την αποκατάσταση κάποιων ζημιών που προκλήθηκαν στις ήδη υπάρχουσες υποδομές. Ήταν τα απολύτως αναγκαία για την επικοινωνία των κατοίκων και μάλιστα με προσωρινή αποκατάσταση και όχι οριστική που είτε η Μήδεια είτε ο Διομήδης, τα παρέσυραν σε αρκετές περιπτώσεις.
Έτσι για άλλη μια φορά είχαμε εκκένωση χωριών, πλημμυρισμένους δρόμους και σχολεία, χιλιάδες στρέμματα πλημμυρισμένα και κτηνοτροφικές μονάδες σχεδόν σε όλους τους δήμους του νομού, εκατοντάδες σπίτια χωρίς ρεύμα, νερό και θέρμανση κυρίως στον ορεινό όγκο.
Αυτή είναι η εικόνα της «κανονικότητας» από μια κακοκαιρία που κάθε άλλο παρά «απρόβλεπτη» και «ακραία» είναι, όπως αρέσει σε όλες τις κυβερνήσεις να επικαλούνται για να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους. Ο λαός γίνεται για μια ακόμα φορά «στο ίδιο έργο θεατής».
Μετά από κάθε καταστροφή, όμως, οι προϋποθέσεις για τις επόμενες παραμένουν ακλόνητες και η αιτία είναι γνωστή: Το αστικό κράτος αντιμετωπίζει την αντιπλημμυρική, αντιπυρική, και αντισεισμική προστασία με όρους κόστους – οφέλους για το κεφάλαιο, εκθέτοντας τον λαό σε μεγάλους κινδύνους, χωρίς μέτρα ουσιαστικής πρόληψης, που θα μπορούσαν να σώσουν περιουσίες και ζωές. Αποδεικτικό των παραπάνω είναι ότι στον «Οδηγό Ανάλυσης Κόστους-Οφέλους» που χρηματοδοτείται από τη Γενική Διεύθυνση Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ, αναφέρεται ότι «το κόστος για τις αποζημιώσεις είναι πολύ μικρότερο από το κόστος για την κατασκευή π.χ αντιπλημμυρικών, αντισεισμικών έργων».
Αυτό ακριβώς εκφράζεται και στις ανύπαρκτες αντιπλημμυρικές υποδομές, για τον επιπλέον λόγο ότι δεν θεωρούνται «επιλέξιμες» από την ΕΕ και δεν χρηματοδοτούνται, επειδή δεν έχουν ανταποδοτικότητα για το κεφάλαιο.
Το «κουβάρι» μπλέκει κι άλλο όσο προχωράει ο αστικός σχεδιασμός σε μια σειρά κερδοφόρους για το κεφάλαιο τομείς: Τα «γαζωμένα» από τις ανεμογεννήτριες βουνά των Αγράφων που εγκυμονούν τον κίνδυνο νέων πλημμυρικών φαινομένων, η χωροθέτηση βιομηχανιών και επιχειρήσεων με διαδικασίες «εξπρές», χωρίς περιβαλλοντικές και άλλες δικλίδες, οι μεγάλοι οδικοί άξονες και τα «εμβληματικά» έργα, που αποτελούν τεχνητά φράγματα για ολόκληρες περιοχές, λόγω έλλειψης συμπληρωματικών αντιπλημμυρικών παρεμβάσεων.
Την ίδια ώρα όμως που «δεν υπάρχει μία» για στοιχειώδεις υποδομές και έργα προστασίας του λαού, το κράτος ρίχνει «λεφτά με το τσουβάλι» σε έργα όπου το κεφάλαιο προσδοκά κέρδη, όπως αυτά που φιγουράρουν στη λίστα του Ταμείου Ανάκαμψης. Την ίδια στιγμή επίσης, δίνει δισεκατομμύρια για Νατοϊκούς εξοπλισμούς, εμπλέκοντας ακόμα περισσότερο τη χώρα μας σε ένα δίχτυ πολεμικών συγκρούσεων, ενισχύουν με εκατομμύρια μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους και τράπεζες. Είναι χαρακτηριστικό ότι εν μέσω πανδημίας, οι κατασκευαστικοί όμιλοι έλαβαν από το κράτος 40 εκ. € για διαφυγόντα κέρδη από την πτώση του τζίρου των διοδίων και η Aegean ενισχύθηκε με 120 εκ €.
Για παράδειγμα, λίγο παραδίπλα από τα πλημμυρισμένα χωριά του νομού μας η κυβέρνηση, με την ψήφο και των ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ, «προικοδότησε» πριν από λίγους μήνες την «επέκταση» του Ε-65 με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ενώ η σύμβαση περιέχει και τον συνήθη όρο ότι οι κυβερνήσεις απαγορεύεται να αναπτύξουν στην περιοχή «ανταγωνιστικά» έργα. Με άλλα λόγια, θα αφήσουν το επαρχιακό οδικό δίκτυο που χρησιμοποιούν οι κάτοικοι να καταρρέει.
Τέρμα πια στα ψέματα και στις υποσχέσεις. Κανείς δεν μπορεί να παίζει κορώνα-γράμματα τις ζωές και το βιος των ανθρώπων του μόχθου. Δεν είναι πρόοδος, τον 21ο αιώνα, οι αγροτοκτηνοτρόφοι της περιοχής να «χτυπιούνται» τουλάχιστον μια φορά το χρόνο από φυσικά φαινόμενα και να περιμένουν τις πετσοκομμένες αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ για να ζήσουν. Δεν είναι πρόοδος να πλημμυρίζει η πρωτεύουσα του νομού και μετά από τόσους μήνες (από τον ΙΑΝΟ) κάποιοι να περιμένουν ακόμη τις αποζημιώσεις του 55%. Δεν είναι πρόοδος το να ζουν εκατοντάδες άνθρωποι χωρίς νερό και ρεύμα για μέρες, ενώ την ίδια στιγμή ο λαός χρυσοπληρώνει τα φουσκωμένα τιμολόγια της ΔΕΗ.
Είναι βαρβαρότητα να πεθαίνουν άνθρωποι από πλημμύρες, σεισμούς και πυρκαγιές λόγω έλλειψης έργων και υποδομών. Και την ίδια στιγμή να γίνονται τρομερά άλματα στην επιστήμη και την τεχνολογία που δίνουν τη δυνατότητα σε ανθρώπους να πάνε για βόλτα στο φεγγάρι, να γίνονται εμβληματικά έργα μέσα σε χρόνο ρεκόρ, να δημιουργούνται «έξυπνα» αυτοκίνητα, να αυτοματοποιείται κάθε πτυχή της ζωής μας.
Με αυτήν την «κανονικότητα» του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής ανάπτυξης ο λαός δεν πρέπει να συμβιβαστεί. Μόνο από τον δικό του αγώνα έχει να περιμένει, και όχι από τη «σκυταλοδρομία» των κυβερνήσεων. Στο δικό του χέρι είναι να δυναμώσει τον αγώνα για έργα προστασίας της ζωής και της περιουσίας του, σε σύγκρουση με το αστικό κράτος, τις «προτεραιότητες» του κεφαλαίου, την κυβέρνηση και τα κόμματα που τις υπηρετούν.
Σήμερα, είναι πιο εφικτό από ποτέ ο λαός να πάψει να είναι έρμαιο των φυσικών φαινομένων, με δεδομένη την αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η αντιστοίχηση των δυνατοτήτων της επιστήμης με την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο στα πλαίσια ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, του σοσιαλιστικού, που στο επίκεντρο θα μπαίνει η κάλυψη των συνεχώς διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών, η προστασία της ζωής, η εξασφάλιση της λαϊκής ευημερίας και όχι τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρήσεων και μονοπωλιακών ομίλων. Αυτή τη λύση μπορεί να δώσει μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με ενιαίο φορέα κατασκευών στα πλαίσια της εργατικής εξουσίας. Σε αυτή την κοινωνία θα αναπτύσσεται και θα εξασφαλίζεται ολοκληρωμένο σχέδιο αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής, αντιπυρικής προστασίας με κατασκευή των απαραίτητων έργων υποδομής. Γι αυτή την κοινωνία έχουν καθήκον και συμφέρον να παλέψουν οι άνθρωπο του μόχθου, στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις.
Το ΚΚΕ καλεί το λαό σε αγωνιστική συμπόρευση, να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Σήμερα έχει πείρα, μέσα από τα σωματεία και τους φορείς του μπορεί να παλέψει για τη ζωή του. Με όπλο την αλληλεγγύη να συνεχίσει τον αγώνα του ενάντια ενάντια στις βάρβαρες πολιτικές όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του κεφαλαίου που τσακίζουν τα δικαιώματά του. Γιατί και οι πρόσφατες φυσικές καταστροφές που χτύπησαν τη χώρα απέδειξε περίτρανα ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό!
Γράφει η Χριστίνα Μπεκιάρη, Γραμματέας Τ.Ε. Καρδίτσας του ΚΚΕ
