Είναι τόσα πολλά αυτά που ζούμε τον τελευταίο καιρό, που πραγματικά, σε μεγάλο βαθμό, αδυνατούμε να τα αφομοιώσουμε. Πολλά και αντιφατικά, είναι αλήθεια! Όπου και αν γυρίσεις το βλέμμα, καταστροφή. Από τον μικρόκοσμό μας μέχρι τον κόσμο όλο, με αποκλειστικό πρωταγωνιστή τον άνθρωπο! Ίσως να μην υπάρχει μεγαλύτερο «τέρας» σ΄ όλο το ζωικό βασίλειο.
Στο Μεσανατολικό, οι ζωές των Ισραηλινών έχουν άλλη αξία απ’ αυτές των Παλαιστινίων. Το ίδιο και οι ψυχές τους. Οι πάνω από 7.000 νεκροί (μέχρι τώρα) των Παλαιστινίων και 3.000 αυτών παιδιά, δεν μπόρεσαν να «αντισταθμίσουν» τους 1.300 των Ισραηλινών. Πραγματικά φοβερό! Δεν μιλάμε για αποκτήνωση της κοινωνίας μας, αλλά για πλήρη αποσάθρωση, αποσύνθεση. Αναφερόμαστε σε νεκρούς, σε ισοδύναμα, παράπλευρες απώλειες και ένα σωρό άλλα αντίμετρα, σαν να μιλάμε για πράγματα και όχι για ανθρώπους. Εδώ, κακομεταχειρίζεσαι ένα κατοικίδιο ή κόβεις ένα δέντρο (και σωστά) κινδυνεύεις με δημόσια διαπόμπευση. Όταν χάνονται τόσες ζωές τι πρέπει να γίνει;
Και δεν είναι μόνο το συγκεκριμένο πεδίο αντιπαραθέσεων. Από το Ουκρανικό, το Αρμενικό και τόσα άλλα, έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά. Η δική μας Κύπρος, χρόνια ολόκληρα, παραμένει πληγωμένη και κατακτημένη.
Ανθρώπινες πράξεις που σε κάνουν εύλογα να αναρωτηθείς αν δικαιούνται, οι αυτουργοί αυτών, να λέγονται «άνθρωποι». Δικαιώνουν απόλυτα το λατινικό «Homohominilupusest» (ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος).
Στον μικρόκοσμό μας έχουμε έναν άλλο «πόλεμο». Εκατοντάδες συντοπίτες μας κατατρεγμένοι, αβοήθητοι εν πολλοίς, προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους. Κύρια βοήθεια (ίσως και αποκλειστική) τα παιδιά των εθελοντικών ομάδων, όπως και κάποιοι ευαισθητοποιημένοι συμπολίτες μας με την αυτοοργάνωσή τους. Έτρεξαν από την πρώτη στιγμή και συνεχίζουν ακόμα και τώρα, ανυστερόβουλα, (χωρίς απειλές και προειδοποιήσεις για το πώς πρέπει να ψηφίσει ο κόσμος), χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα, με μόνο εφόδιο τα χέρια τους και την ψυχή τους!!!
Ίσως, γι’ αυτό αποτέλεσαν μια ευχάριστη έκπληξη οι όποιες ανατροπές γίναν την δεύτερη Κυριακή των εκλογών. Αντέδρασε η βάση, οι απλοί άνθρωποι. Υπερέβησαν τις άνωθεν κομματικές εντολές και λειτούργησαν αλλιώς. Αντέδρασαν στην αλαζονεία, τους εκβιασμούς και στην αμετροέπεια. Αυτοί είναι! Βέβαια, με 30 και 40% συμμετοχή, ποιος μπορεί να θεωρείται κερδισμένος; Αφήστε που με 43% βγαίνεις Δήμαρχος, με 41% Πρωθυπουργός (επί του 40%της συμμετοχής και όχι του συνόλου της κοινωνίας που θέλεις να εκπροσωπείς, ενώ για την κήρυξη απεργίας, για παράδειγμα, χρειάζεται το 50%+1 των μελών). Άρα, το 60 – 70% ποιος το εκπροσωπεί; Έτσι κόβουν και ράβουν στα μέτρα τους οι διοικούντες!!!
Η καταστροφή του κάμπου, τόσων χωριών, περιουσίες ολόκληρες, ακόμα και 17 ψυχές που χάθηκαν, δεν αξίζουν μια πιο αποτελεσματική κρατική αρωγή; Δεν υπάρχουν άνθρωποιστο κράτος και την κυβέρνηση να κοιτάξουν λίγο προς τα δω; Έχει γεμίσει το διαδίκτυο από βιντεάκια που περιγράφουν την κρατική «απανθρωπιά»από την μια και την μοναξιά των πληγέντων από την άλλη. Οι βουλευτές τι ακριβώς κάνουν;
Αντιφατικές ανθρώπινες συμπεριφορές σ’ όλα τα επίπεδα. Από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα. Σημεία των καιρών ίσως πουν κάποιοι. Δεν φτάνει η τεχνητή νοημοσύνη. Χρειάζεται και η ενσυναίσθηση. Γι’ αυτό και πάλι θα καταλήξουμε στα της εκπαίδευσης και στο τι άνθρωπο θέλουμε για την κοινωνία μας. Χιλιοειπωμένες ερωτήσεις που όσο δεν θα απαντιούνται, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε ανθρώπινες ενέργειες γεμάτες πόνο και απόγνωση.
Και όπως έλεγε ο μακαρίτης ο Αντρέ Μπρετόν, «Ο άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση»και τον επιβεβαιώνει η σημερινή, τραγική, απάνθρωπη, πραγματικότητα.
