Το νερό έχει πολυδιάστατη αξία για τις ανθρώπινες κοινωνίες, ως ένας πόρος απαραίτητος για την επιβίωση, τη διατροφή, τις οικονομικές δραστηριότητες, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση και τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος. Το νερό στην καθημερινότητα μας βρίσκεται παντού παρόν και όπως είναι γνωστό, χωρίς αυτό, η ζωή παύει να υφίσταται. Είναι συνεχώς σε κίνηση, αλλάζοντας από τη μια μορφή στην άλλη και από περιοχή σε περιοχή.
Μάλιστα, αυτά τα δύο τα χαρακτηριστικά, δηλαδή η μεταβλητότητα και η κινητικότητα του νερού, καθιστούν το σχεδιασμό και τη διαχείριση του ένα σύνθετο και δύσκολο ζήτημα, ακόμα και αν μελετάται κάτω από τις καλύτερες συνθήκες. Το νερό ωστόσο, αν και μπορεί να βρίσκεται παντού, δέχεται περιορισμούς ως προς τη χρήση.
Από το 1980 άρχισε να κατανοείται από ένα μικρό αριθμό ειδικών και επιστημόνων ότι η κατάσταση γύρω από τα αποθέματα νερού δεν είναι τόσο καλή όσο εμφανιζόταν να είναι. Αυτή η παραδοχή άρχισε να γίνεται περισσότερο έντονη τα τελευταία χρόνια όπου αρκετοί διαπίστωσαν ότι τα «προβλήματα νερού» έχουν μετατραπεί σε πολυδιάστατα, πολύ-τομεακά και πολύ-περιφερειακά ζητήματα που αφορούν ποικίλους λόγους και αιτίες.
Ο αγροτικός τομέας και το νερό είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους καθώς η αγροτική ανάπτυξη και ευημερία σχετίζονται με την ύπαρξη διαθέσιμου νερού. Έχει παρατηρηθεί παγκοσμίως, πως η μεγαλύτερη κατανάλωση σε διαθέσιμο νερό γίνεται στη Γεωργία. Στην χώρα μας, το ποσοστό αυτό φτάνει περίπου το 80%, ενώ οι απώλειες λόγω υπέρ-αρδεύσεων αλλά και στη μεταφορά αγγίζουν το ποσοστό του 40-45% της συνολικής χρήσης του αρδευόμενου νερού.
Η Παγκόσμια Ημέρα Νερού γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Μαρτίου καιοφείλουμε να προβληματιζόμαστε καθώς η ζήτηση της ανθρωπότητας για νερό μεγαλώνει. Η πίεση η οποία δέχονται οι υδάτινοι πόροι αυξάνεται συνεχώς λόγω της υπερχρήσης, της ρύπανσης και της κλιματικής αλλαγής. Οι ξηρασίες και οι καύσωνες γίνονται όλο και πιο έντονοι και συχνότεροι.
Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Νερού είναι αφιερωμένη στους υπόγειους υδροφορείς και στα οικοσυστήματα. Στην πατρίδα μου τη Θεσσαλία, με τις διακυμάνσεις που παρατηρούνται κάθε υδρολογική χρονιά, καταναλώνονται ετησίως από 1.100 έως 1.400 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού. Από τις ποσότητες αυτές, συνήθως το 70% προέρχεται από τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα και αντλούνται μέσω των κατασκευασμένων γεωτρήσεων.
Η μελέτη του Σχεδίου Διαχείρισης Λεκανών Απορροής (ΣΔΛΑΠ) Θεσσαλίας τεκμηριώνει ότι το συσσωρευμένο υδατικό έλλειμμα των υπόγειων υδάτων, ανέρχεται σε περίπου 3.000 εκ. κ. μ. νερού. Το γεγονός αυτό αποτελεί τεράστια απειλή για τα υπόγεια υδατικά οικοσυστήματα.
Επειδή λοιπόν στη χώρα μας παρατηρείται σε πολύ έντονο βαθμό σπατάλη νερού κυρίως μέσα από τηγεωργία αποτελεί αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα μας να μεριμνήσουμε έτσι ώστε να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το φαινόμενο, μέσα από δράσεις εξοικονόμησης υδατικών πόρων και από έργα ταμίευσης και ορθής διαχείρισής αυτών. Έχουμε τεράστια ευθύνη απέναντι στη φύση και ιδιαίτερα απέναντι σε αυτόν τον ξεχωριστής σημασίας φυσικό πόρο. Είναι χρέος μας να δώσουμε αξία στο Νερό καθώς και με τιςδράσειςμας να το προστατέψουμε ως ένα ανεκτίμητο πόρο και βασικό παράγοντα ύπαρξης ζωής.
