Οι ανασφάλειες είναι αρρώστιες του σύγχρονου ανθρώπου ύπουλες και βασανιστικές Όταν κάποια ανασφάλεια έχει γνωστή αιτία μπορεί εύκολα να εξαλειφθεί. Εάν κάποιος είναι άνεργος ή έχει οικονομική δυσπραγία και νιώθει ανασφάλεια, μόλις λυθούν αυτά νιώθει ασφαλής.
Οι πιο επικίνδυνες ανασφάλειες είναι αυτές που οφείλονται σε άγνωστα αίτια τα οποία συνήθως δεν έχουν κάποια λογική.
Οι φοβίες που νιώθουν πολλοί, οι οποίες είναι πάρα πολλές και κατά κανόνα παράλογες, είναι σοβαρές αιτίες που οδηγούν σε ανασφάλειες αθεράπευτες πολλές φορές. Πολλοί φοβούνται πως θα πεθάνουν την κάθε στιγμή επειδή πολλοί φεύγουν
ξαφνικά, ενώ είναι αρτιμελείς και υγιείς. Σε αυτό συντελεί το ότι ενημερώνονται την κάθε στιγμή για όσα συμβαίνουν τραγικά σε ολόκληρη την υφήλιο.
Ο άνθρωπος δεν είναι θεός για να είναι πανταχού παρών και να αντέχει το βάρος όλων των συμφορών του κόσμου. Παλιά μαθαίναμε μόνο όσα συμβαίνανε στη γειτονιά.
Βέβαια κυρίαρχο ρόλο παίζει η ψυχοσύνθεση του κάθε ανθρώπου . Οι ευαίσθητοι και συναισθηματικοί είναι αυτοί που αισθάνονται σαν κυνηγημένοι σε ολόκληρη τη ζωή.
Όσο και να προσπαθήσουν δεν μπορούν να αλλάξουν ,έτσι έχουν γεννηθεί.
Οι δήθεν δυνατοί και αυτοί έτσι έχουν γεννηθεί. Φαίνονται δυνατοί επειδή λόγω ψυχοσύνθεσης , δεν τους αγγίζουν γεγονότα που για τους πρώτους είναι τραγικά.
Η ζωή συνεχίζεται λένε πολλοί όταν συμβαίνει κάποιο τραγικό όπως ο θάνατος.
Οι ανασφαλείς λένε πως συνεχίζεται ο θάνατος.
Οι ευαίσθητοι θρηνούν για την απώλεια των υπέργηρων γονιών τους, ενώ οι δήθεν δυνατοί θεωρούν την κατάληξη σαν φυσιολογική.
Οι ηγέτες είναι δυνατοί, όταν στους πολέμους χάνουν ξένων παιδιά τη ζωή.
Όπως γινότανε στους αρχαίους πολέμους αν είναι πατριώτες ,για να εμψυχώνουν τους στρατιώτες να βάζουν μπροστά τα δικά τους παιδιά.
Πολλοί φοβούνται να μπουν σε ασανσέρ έστω και αν αυτά είναι σαν μικρά δωμάτια και δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο. Αρκεί να σκεφτούν πως αν εγκλωβιστούν λογικά, λέγοντας.
Ας ξεκουραστώ λίγο εδώ.
Γνωστός καλλιτέχνης μου είχε πει κάποτε στην Αθήνα.
Έχω έρθει στη Καρδίτσα, έπαιξα θέατρο στον κινηματογράφο αστέρια, ωραία πόλη, όμως δεν μπορώ να ζήσω σε πόλη που δεν έχει μεγάλο νοσοκομείο. Τότε δεν υπήρχε στη Λάρισα το πανεπιστημιακό.
Όταν του είπα πως μπορεί να πεθάνει έξω από το νοσοκομείο μου είπε.
Το ξέρω ,όμως δεν βασανίζομαι από ανασφάλεια κάθε στιγμή.
Άλλοι δεν μπορούν για τον ίδιο λόγο να ζήσουν στα νησιά , ή σε απομακρυσμένα ορεινά. Όπως πάνε τα πράγματα όλοι θα κυκλοφορούμε με ψυχοφάρμακα στις τσέπες. Που είναι τα χρόνια τα παλιά που αισθανόμασταν σίγουροι και ευτυχισμένοι όταν εξασφαλίζαμε μόνο τα αναγκαία για την επιβίωση αγαθά.
Τότε που είμαστε φτωχοί, μα πλούσιοι στο πνεύμα ωσάν μικροί θεοί. Τότε που οι νεκροί δεν πέθαιναν ,όπως σήμερα, που όταν πεθαίνει κάποιος πολλοί θεωρούν πως ψυχή και σώμα χάνονται οριστικά και απομένουν από εκείνον μονάχα κόκκαλα ξερά.
