Το Σάββατο 27 Ιουλίου 2024, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Τιμόθεος, επί τη ιερά μνήμη της οσίας μητρός ημών Ειρήνης, ηγουμένης της Μονής του «Χρυσοβαλάντου», χοροστάτησε στην ακολουθία του Εσπερινού στο ομώνυμο Ιερό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο Κατωχωρίου Φαρσάλων και στη συνέχεια, προέστη της λιτανείας της ιεράς εικόνος της Οσίας.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε:
Η ακολουθία του Εσπερινού, η οποία πρέπει να τελείται κάθε ημέρα, αδιαλείπτως, διότι, σε αυτήν την ακολουθία συγκεντρώνεται η ευχαριστία του Θεού για την ημέρα που πέρασε, αλλά και το ότι εκζητούμε από τον Θεό την ευλογία Του για τη νέα ημέρα η οποία ξεκινάει, διότι αν δούμε και στην πράξη και κυρίως στην ακολουθία του Εσπερινού του Σαββάτου, όπως απόψε, αλλά και στην ακολουθία του Εσπερινού της Κυριακής και πως αλλάζει μετά από το ψάλσιμο του προκειμένου το Ευαγγέλιο επάνω στην Αγία Τράπεζα, να μας εισαγάγει στο γεγονός, στον μεν Εσπερινό του Σαββάτου της Αναστάσεως του Χριστού, στον δε Εσπερινό της Κυριακής, μετά από το ψάλσιμο του προκειμένου, μας εισαγάγει πλέον στην καθ’ ημέραν πορεία για τη ζωή του ορθόδοξου χριστιανού.
Ο Εσπερινός λοιπόν πρέπει να τελείται αδιαλείπτως κάθε ημέρα από τους ιερείς, στους ναούς και παράλληλα και εκείνοι με την ακολουθία του Εσπερινού προετοιμάζονται για την αυριανή ημέρα αλλά και οι χριστιανοί. Κυρίως όμως ο Εσπερινός του Σαββάτου, ο οποίος είναι αναστάσιμος, μας εισαγάγει σε αυτό το γεγονός του μυστηρίου της Αναστάσεως του Θεού. Στο γεγονός ότι, ο Θεός ενσαρκώνεται, γίνεται άνθρωπος, προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση, την οποία την ανεβάζει επάνω στο σταυρό, για να την ξεπλύνει με το τίμιο αίμα Του από τις αμαρτίες και από τις πτώσεις μας και βέβαια επειδή προσέλαβε ολόκληρη την ανθρώπινη φύση, αλλά χωρίς την αμαρτία και χωρίς τον θάνατο, επειδή είναι Θεός αναμάρτητος, αλλά είναι και Θεός αιώνιος, πατεί τον θάνατο, καταλύει τον θάνατο και αντίσταται των νεκρών, γενόμενος πρωτότοκος εκ των νεκρών, για όλους εμάς, τους οποίους μάλιστα μας ανιστά, μας ανασταίνει, μας δημιουργεί την προϋπόθεση και της δικής μας αναστάσεως, η οποία Ανάσταση, όπως ο ίδιος μας είπε και καταγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, θα είναι καθολική για όλους τους ανθρώπους, αλλά για άλλους θα είναι ανάσταση ζωής, γιατί ζουν μέσα στη ζωή του Χριστού και στην παρουσία Του και για άλλους θα είναι ανάσταση κρίσεως, γιατί ζουν εκτός της παρουσίας του Θεού και βιώνουν την κρίση του Θεού και στην παρούσα ζωή, αλλά και στην αιωνιότητά του. Διότι τότε πράγματι θα γυρίσει και θα τους δει και θα τους πει ότι ουκ οίδα υμάς. Δεν σας γνωρίζω, διότι δεν τηρήσατε τις εντολές μου και δεν ζήσατε αυτήν την ζωή, την οποίαν κληθήκατε να βιώσετε στη ζωή σας.
Στον Εσπερινό του Σαββάτου λοιπόν, που τελούμε στους ναούς μας και πρέπει να τελείται αδιαλείπτως, ενδύεται ο Κύριος ευπρέπειαν. Έτσι ψάλλουμε, ο Κύριος εβασίλευσεν βασιλεύει ο Κύριος. Η Βασιλεία Του είναι η Ανάστασή Του, ο Σταυρός Του και η Ανάστασή Του. Αυτή είναι η βασιλεία του Χριστού. Καθίσταται βασιλεύς επάνω στο Σταυρό Του, γιατί αυτός είναι ο θρόνος Του. Ασχέτως που εμείς μας αρέσουν άλλες καρέκλες και άλλους θρόνους και δεν έχουμε μάθει να σταυρωνόμαστε στη ζωή μας και να σταυρώνουμε κυρίως τα πάθη μας και τις αδυναμίες μας και τις εκκεντρικότητές μας. Αυτός λοιπόν σταυρώνεται για τη σωτηρία μας και ανίσταται και βασιλεύει ενδυόμενος ευπρέπειας, δικαιοσύνης. Αυτό ψάλλουμε μέσα στην Εκκλησία και αυτό διακηρύττουμε, βροντοφωνάζοντας. Ενδύεται ο Χριστός λοιπόν το φως της Αναστάσεως. Αυτή είναι η ευπρέπεια του Θεού, το φως της Αναστάσεως. Και αυτήν την ευπρέπειάν του ο Θεός την δίδει πλουσιοπάροχα στους ανθρώπους.
