Όχι μόνο δεν ασχολούνται με τα κοινά, αλλά ούτε να ακούνε δεν θέλουν. Πολλοί μου είπαν. Καινούργιος χρόνος, όμως κάτι καινούργιο δεν φαίνεται πουθενά. Όλα θαμπά, για φως στο τούνελ δεν μιλάνε τώρα ούτε οι πολιτικοί, όπως συνήθιζαν να το κάνουν παλιά, το σκοτάδι είναι τώρα βαθύ και ολοένα βαθαίνει πιο πολύ.
Στον πλανητάρχη στηρίζομαι όλες μας τις ελπίδες για μια καλλίτερη εποχή.
-Στον Τράμπ;
-Όχι στον Ζελένσκι.
Απελπισμένοι σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες απέχουν από τα κοινά.
Το ‘’σημαντικότερο’’ πρόβλημα θεωρούσα πως για τους Έλληνες
αυτή τη στιγμή ήταν ποιος για πρόεδρος της δημοκρατίας θα προταθεί. Μόλις ανακοινώθηκε το όνομα έκλαψα από χαρά.
Πήρα τηλέφωνο στο φίλο μου τον Περικλή να τον ενημερώσω μήπως τυχόν και δεν το είχε δει.
-Περικλή επιτέλους ανακοινώθηκε το όνομα του νέου προέδρου.
-Βλαμμένος είσαι ρε;
-Την ίδια απάντηση πήρα και από όλους τους φίλους μου.
Και όμως θυμάμαι πως κάποτε ενδιαφέρονταν για τα κοινά. Άρχισε να μου θολώνει το μυαλό.
Θυμήθηκα τον Αριστοτέλη και τον Θουκυδίδη.
Άχρηστοι οι πολίτες που δεν ασχολούνται με τα κοινά.
Σήμερα με τα κοινά ‘ασχολούνται’’ μόνον οι πολιτικοί και οι ευνοούμενοι και παρ’ όλα αυτά από το λαό δέχονται σκληρή κριτική.
Εάν μερικοί δεν είναι ευχαριστημένοι, τι να σου πρωτοκάνουν οι κυβερνήσεις. Η Ρωσία επιμένει , δεν εννοεί να….
Διάβασα ότι οι γεννήσεις στο ν. Καρδίτσας το 2024 ήταν μόλις 87 και τρομοκρατήθηκα . Αργοπεθαίνει η Ελλάδα. Οι νέοι σήμερα είναι καθηλωμένοι σαν πουλιά με σπασμένα φτερά.
Κάλεσα τους φίλους μου να ενδιαφέρονται για την πολιτική
και με εγκατέλειψαν όλοι τους. Όλα είναι στάσιμα, σχεδόν νεκρά.
Οι νέοι σκυθρωποί, μελαγχολικοί, το μέλλον ατενίζουν με βλέμμα θαμπό. Βλέπουν μπροστά τους παντού Γολγοθά, με βράχια μυτερά σαν σπαθιά. Δεν υπάρχει προοπτική.
Όμως ο ίδιος πιστεύω πως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.
Για τους Έλληνες δεν είμαι σίγουρος .
