Χωρίς αμφιβολία, ήταν κάτι το μοναδικό, το καταπληκτικό το ανεπανάληπτο. Αναφέρομαι στο διήμερο φεστιβάλ ρετρό «ΜΕΡΕΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ» . Δεν ήταν μόνο δύο μέρες γεμάτες ήχους, εικόνες και άρωμα μιας άλλης εποχής αλλά και δύο μέρες νοσταλγίας, μυστηρίου, κατάνυξης και πάθους θα έλεγα. Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στους διοργανωτές που έδωσαν την ψυχή τους για να γίνει αυτό που ξαναζωντάνεψε στιγμές μοναδικού κάλους και συγκίνησης. Που έφερε θύμισες και νοσταλγίες, που έδωσε την ευκαιρία στους νεώτερους να μάθουν και να ακούσουν για την ζωή και την τέχνη μιας άλλης εποχής, της εποχής του μεσοπολέμου και των μεταπολέμων. Εποχές που έζησαν οι μεγαλύτερες ηλικίες και που σήμερα με συγκίνηση αναπολούν.
Ίσως κρίνω υποκειμενικά και βγάζω αυτά τα συναισθήματα, αλλά θέλω να πιστέυω ότι εκφράζω και ένα μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας, που είδαν και άκουσαν το φεστιβάλ και σχολίασαν με παρόμοιο τρόπο.
Μπράβο σας παιδιά, συνεχίστε και του χρόνου και προσπαθήστε να γίνει θεσμός, ένας θεσμός που πολλά έχει να προσφέρει στην τέχνη και στον πολιτισμό.
Ζητήστε περισσότερη βοήθεια από την πολιτεία (ηθική και υλική) και από άλλους φορείς και πολίτες εφόσον την έχετε ανάγκη. Νομίζω ότι η προσπάθειά σας αγκαλιάστηκε από τους Καρδιτσιώτες, κυρίως της εποχής εκείνης, και με κάθε τρόπο ας υπάρχει συνέχεια.
Και κλείνοντας, αξίζει να τονίσω ότι η συγκεκριμένη καλλιτεχνική προσπάθεια ρετρό, έγινε από νέους ανθρώπους, πολύ νέους, που δεν έζησαν, παρά μόνο άκουσαν, για εκείνη την εποχή. Και την παρουσίασαν τόσο υπέροχα. Μπράβο σας.
*φεστιβάλ :σειρά από καλλιτεχνικές εκδηλώσεις πανηγυρικού ή ενίοτε διαγωνιστικού χαρακτήρα που οργανώνονται κάθε χρόνο στους ίδιους χώρους και κατά το ίδιο χρονικό διάστημα
Σωκράτης Βασιλάκος
