Μια νέα επιδίωξη αναδεικνύεται στην απόπειρα της πολλαπλής αξιοποίησης του πολυσύνθετου προβλήματος της μετανάστευσης. Κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ., μαζί με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα στο χώρο του Τύπου, στοχεύουν στη σταδιακή διαμόρφωση συνείδησης πως για τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα ευθύνονται οι μετανάστες. Πως, για τη χειροτέρευση της ποιότητας της ζωής και της καθημερινότητας, ιδιαίτερα των υποβαθμισμένων περιοχών των πόλεων, υπαίτιοι είναι οι μετανάστες. Δηλαδή, πως αν λυθεί, με οποιοδήποτε κόστος, το λεγόμενο «μεταναστευτικό», θα αρχίσουν να λύνονται και τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων.
Πρόκειται για μια επικίνδυνη επιδίωξη, που πρέπει να απορριφθεί από όλους τους εργαζόμενους, Ελληνες και ξένους. Η αποδοχή μιας τέτοιας πολιτικής, όπως εκπορεύεται τις τελευταίες μέρες – από την επομένη των ευρωεκλογών μέχρι και σήμερα – είναι η μια άκρη από το κουβάρι της συγκεκριμένης προπαγάνδας και δεν αφορά μόνο τους μετανάστες. Οσο περισσότερο θα ξετυλίγεται, τόσο πιο πολύ θα αποκαλύπτεται πως εκείνο που ζητείται από τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, είναι μια ακόμη «λευκή επιταγή» που ξεπερνά τα όρια μιας «πολιτικής πράξης» για τη «λύση» ενός «προβλήματος». Πέρα και πίσω απ’ αυτήν την προπαγάνδα, ζητείται η «συναίνεση» στην ίδια την αντιλαϊκή πολιτική. Ζητείται, επιπλέον, η άνευ όρων συμφωνία στην ιμπεριαλιστική πολιτική της ΕΕ και των ΗΠΑ. Ζητείται «λευκή επιταγή» στις επιδιώξεις, στους σχεδιασμούς και τις πολιτικές της νέας τάξης πραγμάτων, σε όλα τα επίπεδα. Από τους μετανάστες, μέχρι και την πολιτική αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης.
Οι μετανάστες δεν ήρθαν στη χώρα μας για τουρισμό. Τους έφεραν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στις πατρίδες τους. Τους έφερε η οικονομική εξαθλίωση στις χώρες τους. Αλήθεια, πόσοι Αφγανοί μετανάστες υπήρχαν στην Ελλάδα, πριν από τον πόλεμο στο Αφγανιστάν; Πόσοι Ιρακινοί; Εκεί που ο ιμπεριαλισμός απλώνει το δολοφονικό του χέρι, δε σκοτώνει, μόνο. Ξεριζώνει. Εκεί που ο καπιταλισμός κυριαρχεί οικονομικά και πολιτικά, δεν εκμεταλλεύεται, μόνο. Εξαθλιώνει. Η πολιτική που ξεριζώνει, είναι αυτή που εξαθλιώνει. Οι Ελληνες εργαζόμενοι, των υποβαθμισμένων περιοχών, ζουν στην εξαθλίωση όχι γιατί υπάρχουν μετανάστες, αλλά γιατί βαθαίνει η εκμετάλλευσή τους από τα μονοπώλια, από την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων που τα υπηρετούν. Και οι μετανάστες δε ζουν. Επιβιώνουν. Γιατί η εκμετάλλευσή τους είναι ακόμα πιο βαθιά, ακόμα πιο βάρβαρη. Οι Ελληνες και οι ξένοι εργάτες, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, έχουν έναν, κοινό, εχθρό: Τους εκμεταλλευτές τους.
Υπάρχει απάντηση στις επιδιώξεις που κρύβονται πίσω από το άγριο κυνήγι των μεταναστών; Υπάρχει. Είναι η κοινή δράση, Ελλήνων εργαζομένων και μεταναστών, με προμετωπίδα την ικανοποίηση των σύγχρονων αιτημάτων της εργατικής τάξης. Ναι, μπορεί και πρέπει να σταματήσουν οι τρομοκρατικές επιχειρήσεις σε βάρος των μεταναστών. Μπορεί και πρέπει να νομιμοποιηθούν όσοι ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Μπορεί και πρέπει να δοθεί άσυλο ή ανθρωπιστικό καθεστώς στους πρόσφυγες. Μπορεί και πρέπει να δοθούν κοινωνικά, δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες. Το ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑ.Ο.Σ. επιμένουν να εκκολάπτουν αντιλήψεις περί «εχθρού μετανάστη», δείχνει πολλά.
Οι εργαζόμενοι να μην αφήσουν να περάσει η λογική του «εχθρού μετανάστη». Από κοινού, μαζί, ενωμένοι, να αντιμετωπίσουν τη νέα αυτή επίθεση.
Βασίλης Κρανιάς,
γραμματέας της ΠΕΤ-ΟΤΕ, μέλος του Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας
