Στην πόλωση και την κινδυνολογία, ελλείψει σαφούς προσανατολισμού και επιχειρημάτων, επενδύει πλέον ανοικτά το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στην προσπάθεια του να αναρριχηθεί στους κυβερνητικούς θώκους. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., προσπαθεί με κάθε τρόπο να μετατρέψει σε αρένα το πολιτικό σκηνικό και αναλώνεται σε επικίνδυνες ακροβασίες με αφορμή την επικείμενη Προεδρική εκλογή. Ο κ. Τσίπρας και τα ηγετικά του στελέχη ξεπέρασαν κάθε όριο πολιτικής ευπρέπειας και έδειξαν προφανώς, πως είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να διεκδικήσουν την εξουσία. Οφείλουν να γνωρίζουν όμως, πως, όταν τα υπονοούμενα μεταβάλλονται σε πολιτικό όπλο, η πείρα έχει αποδείξει ότι τίποτα και κανένας δεν μπορεί να περιορίσει ή να ελέγξει τις διαστάσεις και τα όρια τους.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην τυχοδιωκτική επιμονή του να οδηγήσει την χώρα σε πρόωρες εκλογές, θέτει σε εφαρμογή επιχείρηση προληπτικής τρομοκράτησης των Ελλήνων Βουλευτών, στερώντας τους την ελεύθερη βούληση να επιλέξουν οι ίδιοι, εάν θέλουν ή δεν θέλουν, να υπερψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η στάση του είναι απαράδεκτη συνταγματικά, κοινοβουλευτικά και πολιτικά. Η προεδρική εκλογή δεν μπορεί να είναι ευκαιρία για εκβιασμούς. Είναι πάνω από όλα πρόκληση ηθική και δημοκρατική των κοινοβουλευτικών δυνάμεων να βρουν συναινετικές λύσεις, ως παράδειγμα εθνικής συνεννόησης.
Προφανώς τίποτα δεν έχει διδάξει στην ηγεσία της Κουμουνδούρου η πρόσφατη κοινωνικο-οικονομική κρίση. Ως κακέκτυπο του κ. Παπανδρέου επαναλαμβάνουν την αυτοκτονική πρακτική του 2010, με αφορμή την προηγούμενη εκλογή Προέδρου, κατά την οποία η αλαζονεία και η επιθυμία για εξουσία υπερίσχυσαν του πατριωτικού καθήκοντος. Η άρνηση, του «επελαύνοντος» τότε προς την Πρωθυπουργία αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, να δει την πραγματικότητα και να συναινέσει στην ανανέωση της θητείας του κ. Παπούλια, σπατάλησε χρόνο και δυνάμεις σε βάρος της Πατρίδας, με τα γνωστά αποτελέσματα, που όλοι βιώσαμε.
Η ίδια ανευθυνότητα, η ίδια αμεριμνησία, η ίδια άγνοια των πραγματικών δεδομένων επιδεικνύεται και σήμερα. Δεν μπορεί ο κ. Τσίπρας να κάνει, πως δεν αντιλαμβάνεται, ότι τα πράγματα βρίσκονται σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές γι’ αυτή την προσπάθεια, που οι Έλληνες καταβάλλουν τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Πως η ρητορική του οδηγεί την χώρα πίσω στο 2010. Η πολιτική της ακραίας έντασης την οποία υιοθετεί έχει μόνο ηττημένο. Την Ελλάδα, η οποία εκπέμπει την εικόνα ότι η χώρα βρίσκεται σε πολιτική αστάθεια, υπονομεύοντας με τον τρόπο αυτό την πορεία εξόδου από την κρίση.
