Τώρα λοιπόν που κόπασαν τα πυροτεχνήματα από τον ρηχό και δίχως περιεχόμενο αγώνα ενάντια στην «ιδιωτικοποίηση της Λίμνης Πλαστήρα», φορέων και προσώπων, καιρός είναι να γίνει ένας μικρός απολογισμός σχετικά με αυτή την κατεύθυνση και την πραγματικότητα.
Η ιδιωτικοποίηση-απελευθέρωση λοιπόν συνολικά της ενέργειας και συνάμα κομβικών τομέων και μονάδων παραγωγής αυτής, είναι συνολική κατεύθυνση της ΕΕ από τα τέλη της δεκαετίας του ’90- αρχές του ’00. Οι τότε κυβερνήσεις του λεγόμενου εκσυγχρονισμού του Σημίτη (ΠΑΣΟΚ), δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να εφαρμόζουν μια από τις 4 ελευθερίες που τους έδινε τη δυνατότητα η συνθήκη του Μάαστριχτ. Ήταν ακριβώς η περίοδος εκείνη που οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ συμμαχούσαν και συνεργαζόντουσαν σε επίπεδο αυτοδιοικητικό με τις δυνάμεις αυτές είτε σε δήμους είτε σε Εργατικά Κέντρα, εκλέγοντας ανά την Ελλάδα δημάρχους και νομάρχες. Αλλά δεν είναι λίγα και τα παραδείγματα κεντρικών συμμαχιών- συνεργασιών του χώρου αυτού διά το προέδρου του τότε Ν. Κωνσταντόπουλου, μετέπειτα προέδρου του Παναθηναϊκού κ.ο.κ. Η τακτική αυτή ακολουθήθηκε και εντατικοποιήθηκε από τότε από όλες τις μετέπειτα κυβερνήσεις. Το ΚΚΕ είτε δια των εκπροσώπων του στην τότε αυτοδιοίκηση είτε μέσω Κ.Ο. είτε μέσω αγωνιστικών παρεμβάσεων στελεχών του στο συνδικαλιστικό κίνημα προειδοποιούσε για το γεγονός ότι εφόσον η απελευθέρωση αυτή αποτελεί ακριβώς «κατεύθυνση», όπως προαναφέρθηκε η προσέγγιση και η αντίσταση σ’ αυτή θα πρέπει να είναι πολύ πιο ευρύτατη και πιο μαζική.
Ποια είναι η σημερινή πραγματικότητα;
Το τελευταίο διάστημα, είτε υπό το πρόσχημα της κρίσης και των κατευθύνσεων των μνημονίων, είτε υπό τις βλέψεις και τις «αδυναμίες» του Καλλικράτη, η προσπάθεια αυτή έχει ομολογουμένως εντατικοποιηθεί. Το μπαλάκι πέφτει στους Δήμους και όπου αυτό δεν είναι εξαρχής εφικτό έρχονται επιπλέον νομοθετήματα τα οποία να λύνουν τα χέρια των διοικήσεων των δήμων να το υλοποιήσουν. Αφού λοιπόν υπενθυμίσουμε αντίστοιχης φύσης αρθογραφία μας από τις 14/3/2014, λίγες μέρες μόλις μετά και τη δημοσίευση του Φ.Ε.Κ. 328/13-2-2014, το οποίο δίνει τη δυνατότητα σε Δήμους στην δωρεάν παραχώρηση παραθαλάσσιων ή παραλίμνιων εκτάσεων και πλεύσιμων ποταμών στο μεγάλο κεφάλαιο, αλλά και μετά την μεγάλη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης κομβικών μονάδων, όπως Υ/ΗΣ, δικτύου διανομής ενέργειας αλλά και μετά την πραξικοπηματικό ξεπούλημα του 30% του δημόσιου πλούτου της ΔΕΗ, επανέρχονται. Και αφού υπενθυμίσουμε τον τρόπο με τον οποίο ξεκίνησε το εν λόγω άρθρο, αξίζει να αναφερθεί πως και στις 2 συνεδριάσεις του Δ.Σ. μετά και τις πρόσφατες εκλογές υπήρχε συγκεκριμένο θέμα αναφοράς σχετικό με την ιδιωτικοποιημένη ή προς ιδιωτικοποίηση της ενέργειας. Εξυπακούεται πως θα συνεχίσουμε τις παρεμβάσεις μας.
Συγκεκριμένα δε, στην κατεύθυνση του προαναφερθέντος Φ.Ε.Κ. τέθηκε κατά την τελευταία συνεδρίαση του Δ.Σ. (21/07/2014) ως θέμα από την ομάδα της συμπολίτευσης, με τον κεκαλυμμένο βέβαια τίτλο της «Αναμόρφωσης προϋπολογισμού» μεταφορά αποθεματικού ποσού συγκεκριμένου κωδικού ποσού της τάξης των 4.500 ως αμοιβή συμβούλου μηχανικού για την εκπόνηση χωροταξικής μελέτης παραλίμνιων περιοχών του Δήμου Λίμνης Πλαστήρα. Με λίγα λόγια στα πλαίσια της επικαιροποίησης του προαναφερθέντος νόμου, ο Δήμος «οφείλει» να είναι έτοιμος στη νέα αυτή πραγματικότητα, στην παράδοση δηλαδή συγκεκριμένων περιοχών στο μεγάλο κεφάλαιο. Αν ΚΑΙ αυτό λοιπόν δεν αποτελεί ιδιωτικοποίηση τότε τι είναι;
Η στάση των άλλων δυνάμεων
Αυτό που είναι άξιο προσοχής λοιπόν, πέρα από τη στάση της διοίκησης του Δήμου που έχει προ πολλού άλλωστε δείξει τις διαθέσεις της οι οποίες δεν είναι άλλες από την πιστή εφαρμογή των διατάξεων αντιδραστικών νόμων και όχι μόνο, είναι η στάση των άλλων δυνάμεων, οι επικεφαλείς των οποίων κατά διαστήματα (της τάξης των 2-3 ημερών κάθε φορά βέβαια)- τόσο πολύ κόπτονται για τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα της ευρύτερης περιοχής της Λίμνης Πλαστήρα- εμφανίζονται με πύρρεια δημοσιεύματα στον τύπο και μηδενική παρουσία στην περιοχή. Με τις μόνες αντιπολιτευόμενες δυνάμεις αυτές της παράταξής μας, οι υπόλοιπες δυνάμεις κατά την προσφιλή τους τακτική κατά το τελευταίο διάστημα των 2 τουλάχιστον ετών, απείχαν. Βέβαια η στάση της παράταξης της Ν.Δ. δεν μας προκαλεί εντύπωση διότι κανένα λόγο δεν έχει να αντιπολιτευτεί μιας και οι επιδιώξεις του Δήμου δεν διαφοροποιούνται και πολύ από τις βασικές επιδιώξεις του συγκυβερνώντος κόμματός τους. Πού ήταν όμως οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίες παρά το ότι εκλογικά ενσωματώθηκαν στη Ν.Δ. κατά τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές (έτσι φαίνεται αντιλαμβάνονται τις συνεργασίες για τις οποίες μας εγκαλούν), παράταξη η οποία άλλωστε (Ν.Δ.) σε παλιότερο επίμαχο θέμα κατασκευής ιδιωτικής Υ/Η μονάδας παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στην Τ.Κ. Κερασιάς δια του επικεφαλής της κατηγορούσε τους διαφωνούντες με την εξέλιξη αυτή και την χαρακτήριζε ως «επένδυση» και «ανάπτυξη» για την περιοχή, συνέχισαν να προσπαθούν να μας αποδείξουν ότι εναντιώνονται σε μια τέτοια εξέλιξη; Ή μήπως ως εκεί έφτανε ο μεγαλειώδεις αγώνας τους ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Λίμνης με πύρινες αρθρογραφίες είτε ως πρόεδροι είτε ως «πρωτοβουλίες κατοίκων» σε πολιτιστικές εκδηλώσεις; Την ίδια όμως στιγμή, κατά την οποία η Λίμνη Πλαστήρα τόσο πολύ ταλανίζεται από την (δίκαιη κατά τα άλλα) υπεράντληση υδάτων για την κάλυψη των αναγκών της μικρομεσαίας αγροτιάς της ευρύτερης περιοχής, εξακολουθούν να εμμένουν σε αντεπιστημονικές προσεγγίσεις ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου, έργου σχεδόν ολοκληρωμένου κατά τα άλλα.
Ο αγώνας για το μπλοκάρισμα οποιονδήποτε αρνητικών εξελίξεων που μας χειροτερεύουν τη ζωή, και για την ιδιωτικοποίηση της Λίμνης Ν. Πλαστήρα θα πρέπει να είναι μαζικός διαρκής και, δανειζόμενος τα λόγια του έχοντος ρίζες από την περιοχή Α. Σαμαράκη, «απροσκύνητος»! Θα μας βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους.
Συνεχίζουμε με την ίδια ορμή και επιμονή!
Ελευθερίου Βασίλης
Δημοτικός Σύμβουλους Δήμου Λίμνης Πλαστήρα
Με τη «Λαϊκή Συσπείρωση»
