Όσα χρόνια και αν περάσουν, η 1η Απρίλη 1955 για την Κύπρο θα είναι αναµφίβολα το πιο φωτεινό ορόσηµο στη νεώτερη ιστορία του Ελληνισµού. Η Ελληνικότερη σελίδα της Κυπριακής ιστορίας. Θα είναι η ξεχωριστή εκείνη χρονολογία που τη σημάδεψε και άλλαξε την ιστορική της πορεία οριστικά και αμετάκλητα.
Εκείνη την ημέρα της 1ης Απριλίου, 59 χρόνια από σήμερα, ξεκίνησε στην Κύπρο ένας αγώνας απελευθερωτικός, ενάντια σε μια αποικιοκρατική δύναμη, την Αγγλία, που από το 1878 είχε εγκατασταθεί στο νησί (μετά από μια επαίσχυντη πράξη αγοραπωλησίας μεταξύ Οθωμανικής και Βρεττανικής Αυτοκρατορίας).
Ξέσπασε ένας αγώνας εθνικός, που εξέφραζε όλη την καταπίεση από μια μακραίωνη σκλαβιά σε αλλεπάλληλους εισβολείς και κατακτητές, όπως ήταν οι Σταυροφόροι του Ριχάρδου, οι Φράγκοι Λουζινιάν, οι Βενετοί, οι Τούρκοι και τελευταία η Αγγλική αποικιοκρατία. Όλη αυτή η φόρτιση αιώνων, βρήκε την έκφρασή της, σε ένα ξεχείλισμα αλυτρωτισμού, το πάθος και τον πόθο για μια ελεύθερη ενωμένη με την Ελλάδα πατρίδα.
Ο πόθος αυτός για ελευθερία και Ελλάδα δεν ήταν πρωτοφανέρωτος. Εκδηλωνόταν σε κάθε ευκαιρία – το 1931 με την εθνική εξέγερση των κυπρίων, το 1950 με το δημοψήφισμα που αξίωνε την ένωση με την Ελλάδα-. «Την Ελλάδα θέλουμεν τζιας τρώμεν πέτρες» ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά κυπριακά συνθήματα της εποχής. Ο πόθος της ελευθερίας, οδήγησε και τους πρωταγωνιστές της 1ης Απρίλη 1955, όταν με την επαναστατική τους προκήρυξη, αναλάμβαναν τον Αγώνα για την αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα τη διεθνή διπλωματία ως άδικη και άνανδρη.
Ο αγώνας αυτός υπήρξε άνισος εξαρχής. Μια χούφτα ρομαντικοί νεαροί κύπριοι, ενάντια σε μια ολόκληρη αυτοκρατορία του πλούτου, της οργάνωσης, της δύναμης και των εξοπλισμών. Στη συνέχεια η συμβολή των εκπαιδευτικών, του κλήρου και όλου του υπόλοιπου κυπριακού λαού υπήρξε εντυπωσιακή. Τέσσερα δύσκολα χρόνια κράτησε ο απελευθερωτικός αγώνας που διεξήγαγε ο κυπριακός λαός. Αγώνας που παρέπεμπε σε ένδοξες αρχαίες ελληνικές εποχές μεγαλείου και ηρωισμού.
Οι Βρεττανοί σκληραίνουν τη στάση τους, εξαπολύουν κύματα συλλήψεων, φυλακίσεων , εκκαθαριστικών επιχειρήσεων και πολλά περιοριστικά μέτρα σε βάρος του πληθυσμού. Υποβάλλουν τους κρατούμενους σε φρικτά βασανιστήρια. Κορύφωση αυτής της απάνθρωπης στάσης, ήταν η εκτέλεση με απαγχονισμό 6 νεαρών παλικαριών, ηλικίας από 18 ως 25 χρόνων. Η θυσία των αγωνιστών, το ολοκαύτωμα του Αυξεντίου, του Μάτση, ο απαγχονισμός του 18χρονου Ευαγόρα Παλληκαρίδη που δε δίστασε να πει στον Άγγλο δικαστή « ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος που αγωνίζεται για την ελευθερίαν του», δείχνουν το μεγαλείο του αγώνα, για την ιδέα της ελευθερίας για την οποία αγωνιζόταν η μικρή μαρτυρική μας πατρίδα. Και δεν ήταν μόνο αυτοί, ήταν κ΄ άλλοι, επώνυμοι και ανώνυμοι, που έγιναν ολοκαύτωμα, που έπεσαν σε ώρα καθήκοντος, που θανατώθηκαν από βασανιστήρια.
Τα όνειρα των μαχητών και του κυπριακού λαού, δε στάθηκε δυνατό να εκπληρωθούν. Οι εξελίξεις τροχοδρομήθηκαν προς άλλη κατεύθυνση. Οι Άγγλοι αξιοποίησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα λάθη και τις αδυναμίες μας, εφαρμόζοντας κατά γράμμα την πολιτική τους: «διαίρει και βασίλευε».
Τιμώντας σήμερα την 1η Απριλίου του 1955, δεν αρκεί μόνο να αναφερόμαστε στους ήρωες μας και στα γεγονότα. Επιβάλλεται να παίρνουμε τα σωστά μηνύματα εκείνου του αγώνα, και να καταλήγουμε στα ουσιώδη συμπεράσματα για το δικό μας αγώνα. Το πιο σημαντικό μήνυμα που μπορούμε να πάρουμε από τον ξεσηκωμό του 55, είναι η αναγκαιότητα της ενότητας. Η ομοψυχία και η ομόθυμη συστράτευση όλων γύρω από την εκλεγμένη ηγεσία μας, είναι σήμερα μια επιτακτική αναγκαιότητα, για να μπορέσουμε να πετύχουμε του στόχους του αντικατοχικού μας αγώνα, που είναι κοινοί για όλους, ανεξάρτητα από ιδεολογικές-κομματικές διαφορές.
Αντλώντας διδάγματα από τον μεγαλειώδη ξεσηκωμό του 55, οφείλουμε να συνεχίσουμε τον αντικατοχικό μας αγώνα. Με ανιδιοτέλεια και πίστη στο δίκαιο του αγώνα μας, ας οπλιστούμε με τις αρετές και αξίες του ελληνισμού, ας εμπιστευτούμε πρώτα τις δικές μας δυνάμεις, συνεχίζοντας μέχρι τη δικαίωση.
Με σεβασμό στην ιστορική αλήθεια, με πλήρη επίγνωση των τραγικών δεδομένων που προκάλεσαν στον τόπο μας το προδοτικό πραξικόπημα και η βάρβαρη τούρκικη εισβολή, αλλά και με πλήρη επίγνωση των ευθυνών μας απέναντι στις μελλούμενες γενιές που θα ζήσουν στο πολύπαθο νησί μας, αγωνιζόμαστε για τη λύση και τη δικαίωση. Δεδομένες οι δυσκολίες και τα εμπόδια, γνωστή η προκλητική αδιαλλαξία της Τουρκίας. Είναι δεδομένη όμως και η απόφασή μας να παλέψουμε, να μην ολιγωρήσουμε, να μη φανούμε κατώτεροι των περιστάσεων.
Στις δύσκολες και πονηρές εποχές που ζούμε σήμερα, μέσα στους κόλπους της Ενωμένης Ευρώπης, με τη συμπαράσταση της Ελλάδας, του απανταχού Ελληνισμού, και όλων των λαών που αγωνίζονται για την επικράτηση του δικαίου και των δικαιωμάτων του ανθρώπου στον κόσμο τούτο, δίνουμε τη μάχη για τη δικαίωση του πολύπαθου τόπου μας. Δίνουμε τη μάχη για μια επανενωμένη πατρίδα, όπου σ’ αυτό το καταπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος, ο κυπριακός λαός θα απολαμβάνει ειρήνη, δημοκρατία, πολιτική και οικονομική ελευθερία.
Το Δ.Σ
Συλλόγου Κυπρίων Ν. Καρδίτσας
