Το να αποδώσει κανείς επάνω στο ξύλο με μόνα εργαλεία του ένα σκαρπέλο, ένα κοπίδι ή ένα μαχαιράκι διάφορες μορφές, τοπία, σχέδια κ.α. «πηγαίνοντας με τα νερά του ξύλου στο όρθιο και διαγώνια στο πλάγιο» θέλει έφεση στην τέχνη, μεράκι, φαντασία και δυνατότητα σύλληψης της παράστασης, υπομονή, επιμονή, περίσσεια χαρά και γενικά ηρεμία ψυχής – ηρεμία ανθρώπου. Αν έχεις αυτά μπορείς να δημιουργήσεις απίθανα έργα τέχνης επί ξύλου, απίθανα ξυλόγλυπτα!!!
Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ Βασ. ΧΑΜΠΛΑΣ από τα Ισιώματα Στεφανιάδας Αργιθέας Καρδίτσας είναι ένας από τους αριστότερους ξυλογλύπτες μας και με τα έργα του που έχουν θέματα από την αρχαιότητα ως σήμερα (θέματα μυθολογίας, θέματα θρησκείας, θέματα ιστορίας, θέματα αγροτοκτηνοτροφικά κ.α.) διατηρεί ατόφια τη λαϊκή παράδοση στην τέχνη αυτή.
Αφορμή στην ενασχόλησή του με την τέχνη του ξύλου ήταν βασικά η ενασχόληση του πατέρα του Βασιλείου Χαμπλά+ (κατασκεύαζε βαρέλες, κανάτια, βτσέλλες, κάδους, καρδάρες και βαένια, μποτινέλους και κάθε τι ξύλινο αγροτοκτηνοτροφικό αγγειό ή εργαλείο).
Αυτοδίδακτος!!! Τα εργαλεία του είναι εργαλεία χειρός και με τη δύναμη της ψυχής του μεταμορφώνει τα ξύλα δίνοντάς τους «ομορφιά και ζωή να συντροφεύουν το ίδια και την οικογένειά του, τους φίλους του ή όποιους αποκτήσουν τα έργα του».
Τον συνάντησα πριν 3 χρόνια στο Μαρκελέσσι Στεφανιάδας – στο πανηγύρι του Αγίου Κωνσταντίνου και εκεί βλέποντάς τον να βαστάει στα χέρια του ένα αριστούργημα τέχνης – μία περίφημη κλίτσα με τον ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ στην κεφαλή του ζήτησα να τον φωτογραφήσω. Το καλοδέχτηκε και όταν του είπα πως προσπαθώ να κάμω συλλογή κλίτσας από Αργιθεάτες ξυλογλύπτες, μου είπε επί λέξει: «Εγώ θα σου χαρίσω μία για να με θυμάσαι… δός μου ένα 3μηνο». Και πράγματι μετά 4 μήνες με κάλεσε ένα βράδυ στη Ν. Φιλαδέλφεια και εκεί μου παρέδωσε την κλίτσα τυλιγμένη σε χαρτί. Ανοίγοντάς την είδα ένα έργο τέχνης – είδα τον ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ατόφιο ως τις εικόνες και το ξύλο της κλίτσας σκαλισμένο από τον πάτο ως την κορφή!!! Ένιωσα πραγματικά συγκίνηση, χαρά και τιμή στο πρόσωπό μου αφού μου έκανε δώρο «τη Ναυαρχίδα» της Συλλογής μου!!!
Νιώθοντας ιδιαίτερη υποχρέωση και θέλοντας και εγώ να τον τιμήσω κίνησα μια μέρα και πήγα στο σπιτικό του, στο Δήμο Φυλής. Τους συνάντησα με τη γυναίκα του Ελένη (κόρη της Όλγας και του Κώστα Αντωνίου το γένος Θανασιά), εκείνη να πλέκει μια ζακέτα και ο Γιώργος να τελειοποιεί τα μανίκια από ένα μαχαίρι!!!
Με καλοδέχτηκαν και εκεί – αφού ο καφές και το τσίπουρο μας φρεσκάρισαν και μας τόνωσαν – ανοίξαμε για ώρες τη συζήτηση για τα παιδικά του χρόνια, για τον ερχομό του στην Αθήνα, για τα επαγγέλματα που έκαμε στη ζωή του…(γεννήθηκε το 1948 στα Ισιώματα Στεφανιάδας Αργιθέας – Γραμματικές γνώσεις του δημοτικού – ξενιτεύτηκε τον Οκτώβριο του 1962 στην Αθήνα – εργασίες του: γαλατάς στον Αγ. Ιερόθεο, μπακάλης στο κουκάκι, καφετζής στο καφενείο του Λάζαρου Οικονόμου στην οδό Απελλού 1- πλατεία Κοντζιά, βοηθός σερβιτόρου στο εστιατόριο Ίκαρος στο αεροδρόμιο Ελληνικού, στο Χολέβα στην Υλίκη σερβιτόρος, στο King Georg σερβιτόρος, στο καφέ μπάρ και στην αίθουσα επισήμων του Ελληνικού, ταξιτζής, ψήστης σε ψησταριά και τέλος υπάλληλος στο Υπουργείο Παιδείας από όπου και συνταξιοδοτήθηκε)… πέρασε κι εκείνος δια πυρός και σιδήρου στη μέσα ξενιτειά… Παντρεμένος με την ομοχώριό του Ελένη Αντωνίου (και εκείνη υπάλληλος στο Υπ. Παιδείας) από το 1972 απέκτησαν δυο κόρες, την Πάτρα και τη Μαρία και έχουν 3 εγγόνια.
Από ηλικία 6 χρονών του βγήκε η ξυλογλυπτική τέχνη αφού με το σφαχτομάχαιρο του πατέρα του έφκιασε το πρώτο δημιούργημα. Τι ήταν αυτό; Ένα ξυλάλετρο για όργωμα σε μικρογραφία – αφού ο δάσκαλος του Σχολείου τους ζήτησε στο μάθημα της καλλιτεχνίας να του πάνε ένα έργο. Οι παραστάσεις στα Αργιθεατόπουλα ήταν κλίτσες, ξυλάλετρα με τα ζυγάλετρα, φίδια, αετοί, πέρδικκες, άλογα, φλογέρες κ.α.
Από το 1975 ξεκίνησε την ξυλογλυπτική, την πυρογραφία και τη χαρακτική στην αρχή ως χόμπι. Το χόμπι του σιγά σιγά έδωσε στον ίδιο, στην οικογένειά του, στους φίλους του αξιόλογα έργα όπως:
– Η αναδυομένη θεά Αφροδίτη – άγαλμα σε ξύλο ελιάς!!!
– Ο θεός Πάνας με τη θεά Αφροδίτη- σάτιρα επιτύμβια (ο Πάνας ερωτεύεται τη θεά Αφροδίτη και επιχειρεί σαρκική συνάφεια. Η Αφροδίτη βγάζει το σαντάλι της να τον χτυπήσει. Παρεμβαίνει ο θεός Έρωτας – Αγγελάκι και τον παρεμποδίζει πιάνοντάς τον από το κέρατο)!!!
– Οι Σεληνοί Πειρατές!!! Μεταμορφώνονταν σε διάφορες μορφές και πειρατούσαν τα καράβια.
– Ο θεός Διόνυσος με το ιερό του ζώο τον τίγρη με τον πυρσό κ.λπ.(είναι το μακρύ ξύλινο έργο).
– Ο Θεός Διόνυσος με το Βάκχο που τον κερνάει κρασί.
– Το τάβλι με τους άθλους του Ηρακλέους.
– Μαχαίρια χειροποίητα με θηκάρια που έχουν παραστάσεις του Βυζαντίου, το αστέρι της Βεργίνας και δυο δικέφαλα φίδια (το μεγάλο μαχαίρι) και από την άλλη έχει το δράκοντα – μαργαρίτες κ.α.
– Το σκούρο μαχαίρι έχει λιονταριού κεφαλή, δικέφαλο βυζαντινό αητό, αητό και φίδι, κριάρι κ.α.
– Το μικρό μαχαίρι με χαρακτική αξεπέραστη και διάφορες παραστάσεις.
– Το κανάτι με τις πέρδικκες.
– Η κλίτσα με τον Άγιο Γεώργιο(αριστούργημα!!!).
– Οι ρόκες (ηλακάτες) γνεσίματος!!!
– Η Παναγία στο ανάγλυφο τζάμι!!!
– Η Παναγία με το Χριστό στην αγκαλιά!!!
– Η Πυρογραφία σε ξύλινο ταμπλά 1 χ 0,80 τ. μ. και απεικονίζει βουνά και στην πλαγιά τους άλογα!!!
Η μεγάλη αγάπη του είναι η Στεφανιάδα και τα Ισιώματα στο Αετοχώρι!!!
Ασχολήθηκε με το Χωριό του και το Σύλλογο Στεφανιωτών Η ΙΤΙΑ του οποίου υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη και μέλος του Δ.Σ. (ταμίας) και καλοθυμάται τη συνεργασία του με τον Πρόεδρο Στάθη Σταθάκη και τα άλλα μέλη του Δ.Σ.
Τα καλοκαίρια στα Ισιώματα παίρνει τον αέρα των βουνών της Αργιθέας!!!
