Με αφορμή τον μαρασμό που συνοδεύει την λειτουργία του νέου συστήματος των 60 κοινόχρηστων ποδηλάτων που ήρθαν στην πόλη μας τους τελευταίους μήνες και μετά την ολοκλήρωση της πιλοτική λειτουργίας του συστήματος δίνεται μια αφορμή για ορισμένες σκέψεις γύρω από το συγκεκριμένο θέμα.
Θα πρέπει να ξεκινήσουμε με μια αναφορά στις προσπάθειες που προηγήθηκαν για την εγκατάσταση κοινόχρηστων ποδηλάτων και τον τρόπο που ενσωματώθηκαν ή μη στις λειτουργίες της πόλης.
Η πρώτη προσπάθεια έγινε το 2000 επί Δημαρχίας του Χρήστου Τέγου, με τα γνώριμα, στους παλιότερους , κίτρινα ποδήλατα, που στεγάζονταν στα Δημοτικά παρκινγκ της Καρδίτσα. Η σκέψη ήταν, οι χρήστες των παρκινγκ να σταθμεύουν τα αυτοκίνητά τους και να δανείζονται τα δημοτικά ποδήλατα για την μετακίνησή τους στο κέντρο της πόλης. Το σχέδιο ήταν φιλόδοξο και άρτιο στα χαρτιά ,αλλά δεν μπόρεσε να αγγίξει τις ανάγκες των πολιτών και την τοπική πραγματικότητα. Βασικός λόγος της αποτυχίας ήταν η μικρή απόσταση των δημοτικών παρκινγκ από το κέντρο της πόλης, που καθιστούσε μη αναγκαία την χρήση της επί πλέον υπηρεσίες.
Η δεύτερη προσπάθεια έγινε σχεδόν μια δεκαετία αργότερα το 2009 με 30 νέα κοινόχρηστα ποδήλατα να παίρνουν την θέση τους στην ποδηλατική ιστορία της πόλης με την χρηματοδότηση της ΓΓ Νέας Γενιάς. Η δεύτερη αυτή γενιά κοινόχρηστων ποδηλάτων ήταν προσανατολισμένη στην αναψυχή, τον τουρισμό και στους επισκέπτες της περιοχής. Επίσης φιλόδοξο το σχέδιο για την υλοποίηση του οποίου σχεδιάστηκαν ειδικά προγράμματα, αλλά και αυτό το σχέδιο δεν μπόρεσε να έχει την τύχη που του έπρεπε, καθώς ναυάγησε μετά από ορισμένες πρώτες αναγνωριστικές εκδρομές γνωριμίας. Η έλλειψη και εδώ ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού και ενός μηχανισμού που θα στηρίζει και κυρίως θα συντονίζει την όλη προσπάθεια, οδήγησε όχι μόνο σε αδράνεια το σχέδιο, αλλά σε απώλειες και καταστροφή των περισσοτέρων ποδηλάτων.
Η έλλειψη ενός εξειδικευμένου τομέα στο Δήμο Καρδίτσας για την ποδηλατική πολιτική, τόσα χρόνια μετά τους ποδηλατοδρόμους, και μετά από πολλές προσπάθειες για την προώθηση του ποδηλάτου, ήταν στρατηγικά αδικαιολόγητη.
Η ασυνέχεια των πολιτικών για το ποδήλατο μεταξύ των δημοτικών αρχών, είναι κατά την άποψη μας, μία από τις σημαντικότερες παραμέτρους αποτυχίας. Στην ουσία η έλλειψη ενός σαφούς σχεδίου και μιας ολοκληρωμένης πολιτικής για το ποδήλατο μας, οδήγησε στην απώλεια άλλης μιας ευκαιρίας για να ομορφύνουμε τη ζωή μας και την ζωή των επισκεπτών του Νομού.
Τρίτη και φαρμακερή λέει η λαϊκή ρήση και πλέον δεν δικαιολογείται ακόμη μια αποτυχία. Τα φρέσκα γαλάζια ποδήλατα είναι σταθμευμένα σε 6 κομβικά σημεία της πόλης και έχουν πάρει εδώ και δύο περίπου μήνες το πράσινο φως για να κάνουν και αυτά τις πρώτες τους πηδαλιές στις ποδηλατικές σελίδες του τόπου. Έχει περάσει και η περίοδος της πιλοτικής λειτουργίας με την δωρεάν χρήση που ανέδειξε τις αρρυθμίες του συστήματος, οι οποίες έπρεπε να λυθούν και οι αρμόδιοι ήταν αισιόδοξοι για την κανονική περίοδο λειτουργίας.
Τεχνικά αλλά και από πλευράς ποιότητας είναι το πιο ολοκληρωμένο σύστημα και το πιο ακριβό άλλωστε. Κόστισε περί τις 250.000 ευρώ. Οι απαιτήσεις, πλέον είναι δικαιολογημένα πολλές , 14 χρόνια μετά την 1η γενιά , αλλά όμως τα πράγματα δεν φαίνεται να πηγαίνουν καλά για μια ακόμη φορά ,καθώς είναι ελάχιστοι οι χρήστες των ποδηλάτων.
Τα περισσότερα ποδήλατα μαραζώνουν από την ακινησία παραδομένα στα στοιχεία της φύσης, ενώ υπάρχει και το κόστος της συντήρησης του συστήματος και των ποδηλάτων. Και στη περίπτωση αυτή, διαφαίνονται αστοχίες, κυρίως σε επίπεδο σχεδιασμού, αλλά και στην στόχευση της παρέμβασης. Τα ερωτήματα που θα έπρεπε να έχει απαντήσει η σημερινή Δημοτική Αρχή, ώστε να μη σπαταλήσει, ακόμη μια φορά, άσκοπα δημόσιο χρήμα και για να κάνει μια χρήσιμη παρέμβαση για τον τόπο ήταν τα ακόλουθα:
- Χρειάζονταν η εισαγωγή αυτού του συστήματος ή θα μπορούσαν να γίνουν πιο χρήσιμες κινήσεις όπως η εισαγωγή σταθμών στάθμευσης στην πόλη για τις ανάγκες ασφαλούς στάθμευσης των ποδηλάτων των κατοίκων και αξιοποίηση των προηγούμενων γενιών κοινόχρηστων ποδηλάτων για τους επισκέπτες;
- Ποιοί θα είναι οι χρήστες των νέων ποδηλάτων; Οι κάτοικοι για τις εργασίες τους εκτός πόλης, οι εισερχόμενοι από τις περιαστικές περιοχές, οι φοιτητές, οι μαθητές;
- Πόσοι χρήστες απαιτούνται για να μπορεί να αυτοσυντηρείται το σύστημα και πόσοι χρήστες αναμένονται?
- Ποιά τα επόμενα σενάρια για την εξέλιξη του δικτύου;
Τα ερωτήματα αυτά φαίνεται να μην τέθηκαν έγκαιρα και η πρόθεση στηρίχτηκε σε επιφανειακές προσεγγίσεις όπως πολλές φορές έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στον Δήμο μας
Θέση μας είναι, ότι έτσι, όπως κινείται το σύστημα κοινοχρήστων ποδηλάτων, τα δεν φαίνεται πως θα δουλέψει και σίγουρα θα απαιτείται επαναπροσανατολισμός και επανασχεδιασμός βάση ενός σχεδίου που να ανταποκρίνεται στις πραγματικές δυνατότητες της περιοχή μας και στις ανάγκες των κατοίκων και των επισκεπτών της. Ένα καλό πρώτο βήμα θα ήταν μια αξιολόγηση του συστήματος παρουσία σχετικών φορέων, και πολιτών ώστε να εντοπιστούν τα λάθη και να επανασχεδιαστεί το σύστημα, πριν απαξιωθεί ο εξοπλισμός και ακυρωθεί το εγχείρημα.
Άρθρο του Αριστοτέλη Τσόγκα, μέλος της Καρ.Πό.Σ
Άρθρο του Αριστοτέλη Τσόγκα, μέλος της Καρ.Πό.Σ
