*Του Δημ.Τσιαντή, Δημάρχου Δ.Πλαστήρα, μέλους του Δ.Σ της ΚΕΔΚΕ
Οι πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις έφεραν πάλι στο προσκήνιο του κεντρικού πολιτικού διαλόγου, τα προβλήματα και τις προοπτικές της Ελληνικής αγροτικής παραγωγής. Σήμερα, με τη δεδομένη χρονική απόσταση από τις κινητοποιήσεις, κρίνω σκόπιμο να ξεκινήσουμε έναν σοβαρό, υπεύθυνο και έντιμο πολιτικό διάλογο που να καταλήξει σε μακροπρόθεσμες λύσεις και όχι σε πρόσκαιρα μπαλώματα προεκλογικού χαρακτήρα.
Στο διάλογο αυτό θα πρέπει να συμμετάσχουν πρώτα από όλα οι αγρότες, οι αιρετοί της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι πολιτικοί που κινούνται στο πλαίσιο του κεντρικού κράτους. Για να μπορέσει όμως να πραγματοποιηθεί, ο διάλογος αυτός, χρειάζεται αμοιβαία εμπιστοσύνη και αξιοπιστία από όλες τις πλευρές. Πως μπορούν οι αγρότες να συμμετάσχουν σε ένα διάλογο, όταν συνεχώς πρέπει να αντιμετωπίζουν ψέματα και υποσχέσεις προεκλογικού χαρακτήρα που ξεχνιούνται «εν μία νυκτί» μετά τις εκλογές. Ας θυμηθούμε ότι το 1974 η Νέα Δημοκρατία τους είχε υποσχεθεί ότι θα τους κάνει επιχειρηματίες ενώ το 2009 ο κ Χατζηγάκης μοιράζει προεκλογικούς μποναμάδες και ο προκάτοχός του κ. Κοντός σχεδίασε το κοινοτικό πρόγραμμα αγροτικής ανάπτυξης «Α. Μπαλτατζής» ως κομματάρχης της δεκαετίας του ’60.
Ο πολιτικός διάλογος για να είναι τίμιος και αμοιβαία επωφελής χρειάζεται έναν νέο πολιτικό λόγο. Έναν πολιτικό λόγο μακριά από δογματισμούς και αγκυλώσεις, σύγχρονο και θεμελιωμένο στη γνώση των πραγματικών προβλημάτων, που δεν φοβάται να πει αλήθειες αλλά και να συγκρουστεί, που μπορεί να διατυπώσει προτάσεις και να προσφέρει τα εχέγγυα για λύσεις βιώσιμες που θα οδηγήσουν την Ελληνική περιφέρεια στον 21ο αιώνα.
Ελπίζω η παρέμβαση μου αυτή να αποτελέσει την απαρχή ενός τέτοιου διαλόγου. Όπως θα παρατηρήσει ο αναγνώστης δε φοβάμαι να πω ορισμένες «Μεγάλες αλήθειες». Στο κείμενο που ακολουθεί, με βάση και την πολυετή μου εμπειρία ως αιρετού σε όλα τα όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, προτείνω ορισμένες λύσεις που εκτιμώ θα βοηθούσαν στην ποιότητα και προοπτική του διαλόγου.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
Η αύξηση της ανταγωνιστικότητας των Ελληνικών αγροτικών προϊόντων δεν έχει να κάνει μόνο με την επίλυση των ιστορικών διαρθρωτικών προβλημάτων του τομέα, όσο και με την παρακολούθηση των αλλαγών στο επίπεδο της ζήτησης. Η ασφάλεια, η ποιότητα και ο διαφορισμός του αγροτικού προϊόντος αποτελούν τα κελεύσματα της αγοράς, τουλάχιστον στη ζώνη των χωρών της ΕΕ. Οι νέες τεχνολογίες στη πιστοποίηση, προβολή και διάθεση αγροτικών προϊόντων παρέχουν νέες δυνατότητες σε χώρους που η χώρα διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα. Τέλος, η ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών τόσο στο επίπεδο της παραγωγής, ποιότητας και ασφάλειας των προϊόντων όσο και στο επίπεδο της προβολής, τυποποίησης και διάθεσης τους, θέτει με τον πιο επιτακτικό τρόπο την ανάγκη δημιουργίας μηχανισμών υποστήριξης της αγροτικής παραγωγής, αλλά και την ανάγκη συνεχούς ενημέρωσης-εκπαίδευσης των απασχολουμένων στη γεωργία.
Η συνετή και βιώσιμη χρήση των φυσικών πόρων έχει να κάνει τόσο με αλλαγές στις παραγωγικές συνήθειες όσο και με αναδιάρθρωση καλλιεργειών και επιχειρησιακών στόχων. Η ανεξέλεγκτη χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων έχει οδηγήσει σε ρύπανση του εδάφους και του υδροφόρου ορίζοντα με σημαντικές επιβαρύνσεις στην παραγωγή, την ποιότητα του τελικού προϊόντος και στο εισόδημα των αγροτών. Αντίθετα, εφαρμογές σύγχρονων, ήπιων γεωργικών πρακτικών έχουν αποδείξει ότι μπορούν να είναι το ίδιο αποτελεσματικές, όσον αφορά το παραγόμενο προϊόν, χρησιμοποιώντας όμως πολύ λιγότερες χημικές ουσίες και φυσικά μικρότερο κόστος.
Είναι φανερό ότι μέχρι τώρα μιλάω για Στρατηγική ανάπτυξης και όχι πολιτική. Όλα τα κόμματα, που διαχειρίστηκαν μέχρι τώρα τη χώρα, έχουν ευθύνες. Η σημερινή κρίση μας δίνει τη δυνατότητα να καταλάβουμε ότι το αναπτυξιακό μας μοντέλο εξήντλησε τα όρια του. Χρειαζόμαστε ένα νέο αναπτυξιακό όραμα που δεν θα είναι υποταγμένο σε δυνάμεις της αγοράς και μεγάλα συμφέροντα αλλά θα παρεμβαίνει προς όφελος των πολιτών.
Χρειάζεται πολύ δουλειά για να «ξανασηκώσουμε τον ήλιο». Πρέπει, πριν από όλα, να σηκώσουμε τα μανίκια μας και να ξεκαθαρίσουμε σε όλους τους τόνους ότι με αυτή μας την πράξη, δεν επιδιώκουμε κάποιοι από το πολιτικό κατεστημένο να ξαναβρούν μία θέση στον ήλιο αλλά ο ήλιος της ανάπτυξης να φωτίσει όλη τη χώρα, μέχρι και την τελευταία γωνιά της και να ζεστάνει πρώτα και κύρια όλους αυτούς που τα τελευταίας χρόνια έζησαν τη βαρβαρότητα της κυριαρχίας της αγοράς.
