Δυστυχώς κάθομαι να γράψω αυτό το κείμενο θυμωμένος γνωρίζοντας πως ο θυμός δεν είναι καλός σύμβουλος (και έχω υποσχεθεί και στον εαυτό μου μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια να διατηρώ την ψυχραιμία μου). Ο θυμός όμως προέρχεται από την ένταση και τον προπηλακισμό που δέχθηκα και τις απειλές από κάποιους που ξερίζωσαν όλα τα δέντρα και ισοπέδωσαν την βλάστηση στην παραποτάμια περιοχή του Καράμπαλη, σε μήκος δύο χιλιομέτρων στο πλαίσιο της διάνοιξης του ρέματος όταν πήγα για να φωτογραφίσω.
Ο θυμός προέρχεται από τις θλιβερές εικόνες που είδα, από εικόνες που μαρτυρούν πως αυτό που έγινε δεν μπορεί να είναι σωστό.
Ο θυμός προέρχεται από την ένταση.
Ο θυμός προέρχεται από την βία που κυριαρχεί στην κοινωνία μας και το γεγονός πως πολλοί εξακολουθούν να την χρησιμοποιούν για να επιλύσουν προβλήματα.
Ο θυμός προέρχεται από το γεγονός πως όλα αυτά έγιναν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την διαβούλευση που είχε προηγηθεί ένα μήνα νωρίτερα για την παραποτάμια περιοχή.
Ο θυμός προέρχεται από την κλειστοφοβική στάση της Διοίκησης της Περιφερειακής Ενότητας Καρδίτσας στην κοινωνία των πολιτών και στην εμμονή για παρεμβάσεις χωρίς διαβούλευση.
Ο θυμός προέρχεται από την ανεπάρκεια της Δημοτικής αρχής να παρέμβει για το θέμα.
Ο θυμός προέρχεται από την υποκρισία των αρχών που κλείνουν τα μάτια στα λύματα και τα μπάζα που πετιούνται στο ποτάμι.
Ο θυμός προέρχεται από την έλλειψη οράματος, ευαισθησίας, την χαμηλή αισθητική, την αδράνεια, την ανεπάρκεια, την ανικανότητα, την ραθυμία που εμφανίζουν οι διοικούντες.
Ο θυμός προέρχεται από το ότι όλοι εμείς δεν μπορούμε να είμαστε ενωμένοι, και μαζί συμμέτοχοι να αποφασίζουμε ΕΜΕΙΣ πως θέλουμε να είναι το χωριό μας, ο Δήμο μας, ο Νομό μας.
Ο θυμός προέρχεται από το ότι ανεχόμαστε τη μιζέρια που μας επιβάλλουν
Ως πότε…..Δεν ξέρω…..Δεν ξέρω αν οι εργασίες που έγιναν για το συγκεκριμένο θέμα ήταν σύννομες. Οι εικόνες που είδα μαρτυρούν πως δεν είναι λογικές. Δεν ξέρω για πόσο ακόμη κάποιοι πιστεύουν πως με τη βία μπορούν να επιβάλλουν τα θέλω τους. Δεν ξέρω για πόσο ακόμη κάποιοι νομίζουν πως μπορούν να διοικούν χωρίς να ακούνε τους πολίτες. Δεν ξέρω για πόσο ακόμη η κοινωνία δεν θα αντιδρά. Ξέρω μονάχα αυτό: ο κόσμος μας δεν θα αλλάξει με κουβέντες, δεν θα αλλάξει με προσευχές,. Θα αλλάζει με συμμετοχή, με τόλμη και δράση. Θα αλλάξει αν την επόμενη φορά είμαστε όλοι εκεί…. Και την επόμενη φορά… και κάθε επόμενη φορά…και όλες τις επόμενες φορές… θα είμαι εκεί, απέναντι σε όσα με πληγώνουν, απέναντι σε όσα με θυμώνουν…
Αριστοτέλης Τσόγκας
