Η χώρα μας βιώνει μία από τις δυσκολότερες περιόδους της ιστορίας της.
Η υπαγωγή της στα μνημόνια σηματοδότησε την απαρχή της πολιτικής, οικονομικής, και κοινωνικής παρακμής. Τα μετρήσιμα μεγέθη σηματοδοτούν την εικόνα της σημερινής κατάρρευσης.
Όμως τα μη μετρήσιμα είναι αυτά που υποδηλώνουν το βάθος και την ουσία της καταστροφής.
Ζούμε στην εποχή της κρίσης, στη χώρα της απαξίωσης, της συρρίκνωσης της δημοκρατίας, της εθνικής υποτέλειας, της φτώχειας, της ανεργίας, της καθημερινής απόγνωσης, της απώλειας της ελπίδας. Οι αυτοκτονίες συμπολιτών μας αποτελούν καθημερινό φαινόμενο.
Οι ακραίες σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζονται από τους σημερινούς κυβερνητικούς εκφραστές τους που επιμένουν ακόμα ότι «σώζουν τη χώρα», διαμορφώνουν ένα κλίμα διάλυσης της κοινωνικής συνοχής.
Η επιμονή τους σε αυτές τις πολιτικές μόνο ύφεση και ανεργία προκαλούν διαψεύδοντας με τον πιο οικτρό τρόπο το «cusses store» του Πρωθυπουργού.
Τα προγράμματα που επιβάλλονται από τους δανειστές μας δεν «βγαίνουν» και βυθίζουν της χώρα σε μια ατέρμονη σπείρα θανάτου. Ένα ακόμα σκληρό πρόγραμμα ετοιμάζεται, παρά τις διαψεύσεις της κυβέρνησης, να επιβληθεί με επώδυνα αντιλαϊκά μέτρα που θα διαλύσουν και το τελευταίο ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Μέτρα που θα προσθέσουν στις ήδη μεγάλες στρατιές ανέργων και άλλους, ιδιαίτερα νέους το σημαντικότερο παραγωγικό μας κεφάλαιο που αναγκάζεται να μεταναστεύσει για να επιβιώσει.
Θα «αποτελειώσει» το ήδη υπό κατάρρευση ασφαλιστικό μας σύστημα, θα απορυθμίσει τις ήδη διαταραγμένες εργασιακές σχέσεις, θα βάλει λουκέτο και στις τελευταίες βιώσιμες επιχειρήσεις, θα ξεκληρίσει τον αγροτικό τομέα.
Η συγκυβέρνηση, άβουλη και μοιραία, προσποιούμενη ότι δήθεν διαπραγματεύεται, αποδέχεται τις υποδείξεις των δανειστών που μεταφέρονται από κατώτερους υπαλλήλους που κουνάνε το δάχτυλο με θράσος στους Υπουργούς, καταλύοντας κάθε θεσμική έννοια.
Και προκειμένου να κρύψει την αδυναμία της ότι διαπραγματεύεται, υιοθετεί την στρατηγική της έντασης, στηριζόμενη στην ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων που εκφράζεται από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, αποπροσανατολίζοντας την κοινωνία που ζει μέσα στον φόβο και την ανασφάλεια, συναισθήματα που η ίδια συστηματικά καλλιεργεί.
Μπροστά σε αυτό τον ορυμαγδό και την ισοπέδωση πρέπει να δημιουργηθεί ένα κίνημα που θα αντιδράσει στο σημερινό αδιέξοδο και θα συμβάλει στην έξοδο της χώρας από την κρίση. Ένα λαϊκό πατριωτικό κίνημα που θα βάζει πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς όρους και δεν θα διαπραγματεύεται θέματα εθνικής κυριαρχίας. Ένα κίνημα που θα αγωνίζεται για να επιβάλει κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και ανθρωπισμό, που θα παλεύει για δίκαιη αναδιανομή του πλούτου. Αυτό βεβαίως θα είναι ισχυρότερο αν αναζητήσει κοινωνικούς συμμάχους στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στο νότο που βιώνει τα ίδια προβλήματα. Με την δημιουργία αυτού του αρραγούς μετώπου μπορεί να ανατραπούν οι πολιτικές του Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου της Ευρώπης που στόχο έχει τον εθνικό μας πλούτο και την εθνική υποδούλωση.
Κλείνοντας το παρόν αισθάνομαι την ανάγκη να τοποθετηθώ για τις προσωπικές μου επιλογές κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής μου θητείας.
Μέσα σε ένα πρωτόγνωρα εφιαλτικό πολιτικό τοπίο όπου, οι απειλές για χρεοκοπία της χώρας, οι εκβιασμοί για έλλειψη ρευστότητας και έξοδο από το ευρώ κυριαρχούσαν, κλήθηκα να υποστηρίξω κυβερνητικές επιλογές τις οποίες υπό ομαλές συνθήκες δεν θα υποστήριζα. Δυστυχώς οι επιλογές αυτές πολύ σύντομα απεδείχθησαν όχι μόνο αντιπαραγωγικές αλλά και καταστρεπτικές. Η ένταση στην συνέχιση της ίδιας αδιέξοδης πολιτικής ιδιαίτερα με την ψήφιση του νέου μνημονίου τον Νοέμβρη του 2012, από την παρούσα συγκυβέρνηση (Ν.4039/12), ολοκλήρωσε το μέγεθος της καταστροφής.
Αναλαμβάνω λοιπόν τις ευθύνες μου στον βαθμό και στο μέτρο που μου αναλογούν.
Σήμερα κρίνω ότι ήρθε η ώρα να σταθώ απέναντι στην ολέθρια αυτή πολιτική που οδηγεί τον λαό στην εξαθλίωση και την χώρα σε καταβύθιση, έρμαιο των ξένων δυναστών.
Συνεπώς διλλήματα δεν υπάρχουν.
Ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος της ανατροπής.
ΜΑΡΙΑ ΘΕΟΧΑΡΗ
Πρώην Βουλευτής Ν. Καρδίτσας
