Με μεγαλοπρέπεια τιμήθηκε στο Φανάρι – τον τόπο όπου μαρτύρησε , αλλά και την έδρα τότε της Μητρόπολης-ο πολιούχος της Καρδίτσας Άγιος Σεραφείμ.
Σχετικά όμως με την περιγραφή του μαρτυρίου και τον βίο του Ιερομάρτυρα Σεραφείμ στο σχετικό βιβλίο που έγραψε γνωστός θεολόγος , υπάρχει ένα σημείο στο οποίο πρέπει να δοθεί κάποια μεγαλύτερη προσοχή.
Στο καλογραμμένο πράγματι αυτό βιβλίο – το οποίο χρησιμοποιείται από όλους μας για να περιγράψουμε την ζωή και τη δράση του αγίου αλλά και να γνωρίζουμε το πώς εξελίχθηκαν τα γεγονότα – δόθηκε όπως είναι φυσικό η μεγαλύτερη βαρύτητα στην εκκλησιαστική και τη θεολογική πλευρά του Αγίου και λιγότερο στις άλλες πλευρές του ζητήματος.
Υπάρχει μία μικρή αναφορά στην επανάσταση του Διονυσίου και την σχέση του Αγίου Σεραφείμ με αυτήν κάτι που κατά την άποψή μου είναι πολύ σημαντικό για την εκκλησία μας , την Καρδίτσα και την ακριβή περιγραφή του βίου του Αγίου.
Αναφέρεται στο βιβλίο ότι ο Σεραφείμ όταν έγινε η επανάσταση του Διονυσίου (που και αυτός ήταν Επίσκοπος) βρίσκονταν σε περιοδεία στα χωριά των Αγράφων και ότι όταν επέστρεψε οι τούρκοι αγάδες άρχισαν να τον κατηγορούν ότι συμμετείχε στην επανάσταση του Διονυσίου.
Σε ένα λοιπόν σημείο του βιβλίου αναφέρεται συγκεκριμένα ότι «Ο άγιος δε δείλιασε , αλλά αρνήθηκε με θάρρος ότι συμμετείχε στο κίνημα του Διονυσίου» και σε ένα άλλο σημείο για το ίδιο θέμα ότι «ο σεβάσμιος Σεραφείμ ήταν εντελώς αθώος». Υπήρχαν βέβαια ορισμένοι που θεωρούσαν ότι η Επανάσταση εκείνη την περίοδο ήταν άκαιρη και χωρίς ολοκληρωμένη προετοιμασία και γιαυτό δεν έπρεπε να ξεκινήσει άμεσα. Αλλά και αυτοί ήταν συμμέτοχοι στους αγώνα για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο Άγιος Σεραφείμ στήριζε τους αγώνες των κατοίκων της περιοχής ενώ επίσης από κανένα ιστορικό στοιχείο ή την προφορική παράδοση δεν προκύπτει ότι δεν συμμετείχε στην επανάσταση και πολύ περισσότερο ότι είπε κάτι αρνητικό, για αυτήν, στους βασανιστές του.
Θεωρώ λοιπόν ότι θα πρέπει τα σημεία αυτά να διευκρινισθούν για να μην υπάρξουν οποιεσδήποτε παρερμηνείες που αφορούν τον ίδιο τον Άγιο, την Εκκλησία και την περιοχή μας και αυτό για τρείς λόγους:
-Γιατί η Εκκλησία ήταν τότε, όλη την περίοδο της Τουρκοκρατίας, πρωταγωνιστής στον αγώνα των υποδούλων Ελλήνων για την κατάκτηση της ελευθερία τους. Κάτι τέτοιο ισχύει και για την ηγεσία της εκκλησίας (είναι χαρακτηριστικό από τα ιστορικά στοιχεία προκύπτει ότι ένας στους τρείς Πατριάρχες σκοτώθηκε η φυλακίσθηκε και βασανίσθηκε από τους Οθωμανούς) και πολύ περισσότερο για τον κατώτερο κλήρο που είχε περισσότερες δυνατότητες και ήταν πάντα κοντά στους αγώνες των καταπιεσμένων.
-Γιατί ο Διονύσιος ήταν Μητροπολίτης Τρίκης και Λαρίσης – που περιελάμβανε και την περιοχή της Καρδίτσας- ( σύμφωνα , δε , με νεώτερα στοιχεία κατάγονταν από τη Μαγούλα του νομού Καρδίτσας) και αποκλείεται να μην είχαν συζήσει με τον Σεραφείμ τα κοινά προβλήματα των υποδούλων και να μην του είχε αναφέρει κάποια από τα σχέδιά του.
– Γιατί ο Σεραφείμ «των Αγράφων ο γόνος» κατάγονταν και ήταν Επίσκοπος μίας περιοχής που ήταν γνωστή για την επαναστατική δράση των κατοίκων της και στην οποία ( πλην του Φαναρίου) δεν είχαν καν εγκατασταθεί Τούρκοι.
Για τους λόγους αυτούς ο πολιούχος της Καρδίτσας εκτός από Ιερομάρτυρας είναι και Εθνομάρτυρας κάτι που αποτελεί τιμή για την περιοχή μας και δείχνει έμμεσα και την τεράστια συμβολή της στους αγώνες των Ελλήνων για την Ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Υ.Σ. Σαν Δήμαρχος Καρδίτσας είχα προτείνει επανειλημμένα στον Υπουργό Παιδείας στα σχολικά βιβλία εκτός από το Σούλι, τη Μάνη και τα Σφακιά να βάλουν και τα Άγραφα στις περιοχές που ήταν ελεύθερες στην περίοδο της τουρκοκρατίας. Μάλιστα αυτό ίσχυε , για την περιοχή των Αγράφων, σε όλη τη διάρκειά της περιόδου ενώ οι υπόλοιπες περιοχές υπήρξαν ελεύθερες μόνον κατά διαστήματα.
