Ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων Κύριλλος πρὸς τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων
«Ὡ τοῦ παραδόξου θαύματος! ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς ἐν μνημείῳ τίθεται, καὶ κλίμαξ πρὸς οὐρανὸν ὁ τάφος γίνεται».
(Προσόμοιον Μεγάλου Ἑσπερινοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου)
Πράγματι, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μεγάλο καὶ παράδοξο θαῦμα ἑορτάζουμε σήμερα. Ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς, ἡ μητέρα τοῦ Θεανθρώπου, τοῦ Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, κοιμᾶται τὸν αἰώνιο σωματικὸ ὕπνο καὶ τὸ σῶμα της τίθεται σὲ μνημεῖο. Τὸ μνημεῖο ὅμως αὐτό, ὁ τάφος της, γίνεται σκάλα· ἡ κλίμακα ποὺ θὰ ἀνεβάσει τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς ποὺ τὸ ἐπιθυμεῖ πρὸς τὸν οὐρανό: «Χαῖρε κλίμαξ ἐπουράνιε, δι’ ἧς κατέβει ὁ Θεός. Χαῖρε γέφυρα μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν».
Ἡ Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας, ὡς γνωστό, εἶναι ἐκείνη ποὺ φέρνει στὸν ἀνθρώπινο κόσμο τὸν μονογενῆ τῆς Υἱό, τὸν Θεό μας, ποὺ σαρκώνεται γιὰ νὰ ζήσει ἐπάνω στὴ γῆ, νὰ διδάξει καὶ νὰ δείξει σ’ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας. Τὸ δρόμο ποὺ χάσαμε ἀπὸ τὶς δικές μας ἀνθρώπινες ἀστοχίες, ἔρχεται ὁ Σωτῆρας, παίρνοντας σάρκα καὶ ὁστά, νὰ μᾶς τὸν φωτίσει μὲ τὴ ζωή Του κὶ ἔτσι νὰ βρεθοῦμε καὶ πάλι στὴν ἀγαπητικἠ ἀγκάλη τοῦ Θεοῦ Πατέρα μας. Σημαίνοντα ρόλο σὲ ὅλη αὐτὴν τὴν ἱστορία ἔχει ἡ Παναγία μας. Εἶναι ἐκείνη ἡ ἁγνὴ γυναίκα, ἡ Παρθένος Μαρία, ἡ Παναγία Δέσποινα ποὺ μὲ τὴ δική της ἁγιότητα γίνεται Θεοδόχος. Καὶ τώρα, ἀφοῦ πρῶτα ζεῖ καὶ βιώνει τὴν ἄδικη Σταύρωση τοῦ Υἱοῦ της, ἀλλὰ καὶ τὴν ἔνδοξη Ἀνάστασή Του, ἔρχεται ἡ ὥρα νὰ κοιμηθεῖ ἡ ἴδια τὸν μακάριο ὕπνο. Καὶ αὐτὴν τὴν κοίμηση, αὐτὸν τὸν θάνατο πανηγυρίζουμε σήμερα. Κάποιος κοσμικὰ καὶ ὑλιστικὰ σκεπτόμενος ἄνθρωπος θὰ ἀναρωτηθεῖ: «Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἑορτάζουμε καὶ νὰ πανηγυρίζουμε ἕναν ἀνθρώπινο θάνατο;». Κὶ ὅμως! Αὐτὴ ἡ κοίμηση, ὅπως καὶ ἡ κοίμηση κάθε ἁγίου καὶ κάθε πιστοῦ, γίνεται ἡ ἀφορμὴ γιὰ νὰ δοθεῖ ἕνα τέλος σ’ αὐτὴν τὴν γήινη παρουσία πάνω στὸν κόσμο καὶ νὰ ἀρχίσει ἡ ἄλλη, ἡ πραγματική, ἡ αἰώνια ζωὴ κοντὰ στὸν Τριαδικὸ Θεό μας.
Μὲ τὴν κοίμηση τῆς Παναγίας μας δημιουργεῖται μία ἀκόμα οὐράνια σκάλα ποὺ θὰ ἀνεβάσει ὅλους ἐκείνους ποὺ τὸ ἐπιθυμοῦν πρὸς τὴν ἀγάπη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Καὶ καθὼς ἡ Παναγία μας εἶναι καὶ μητέρα, εἶναι ἐκείνη ποὺ καταλαβαίνει καλύτερα καὶ ἐντονότερα τὶς παρακλήσεις τῶν ἀνθρώπινων ψυχῶν. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο παρακαλοῦμε ἐνθέρμως τὴν Θεοτόκο καὶ ἐναποθέτουμε πολλὲς φορὲς ὅλες μας τὶς ἐλπίδες μας σ’ ἐκείνη, ἔτσι ὥστε νὰ μεσολαβήσει στὸν Υἱό της καὶ νὰ πραγματοποιηθοῦν οἱ καλές μας ἐπιθυμίες καὶ οἱ θεάρεστοι πόθοι μας. Ποιὸς εἶναι ὅμως ὁ σημαντικότερος καὶ οὐσιαστικότερος πόθος τοῦ κάθε χριστιανοῦ; Ἡ ἀπάντηση σ’ αὐτὸ τὸ ἑρώτημα δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴ μία καὶ μοναδική: ἡ σωτηρία τῆς ἀθάνατης ψυχῆς μας. Ἐκεῖ ὀφείλουμε νὰ ἑστιάζουμε τὶς προσευχές μας καὶ τὶς παρακλήσεις μας πρὸς τὴν Θεοτόκο. Βεβαίως, ἀνθρώπινο εἶναι νὰ ζητᾶ ὁ καθένας μας ὅ,τι νομίζει πὼς ἔχει ἀνάγκη. Ἄλλος πλούτη, ἄλλος δόξα, ἄλλος ὑγεία, ἄλλος ὁ,τιδήποτε νομίζει σημαντικὸ γιὰ τὴν ἐπίγεια ζωή του. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ εἶναι σημαντικότερο ἀπ’ ὅλα εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Τὶ θὰ κερδίσουμε ἂν ὅλο τὸν κόσμο ἀποκτήσουμε, ἀλλὰ χάσουμε τὴν ψυχή μας; «Τὶ γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τὶ δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;», ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Κύριος διατύπωσε τὸ ἑρώτημα ἀπευθυνόμενος στοὺς μαθητές Του (Ματθ. 16, 26). Τίποτα ἄλλο δὲν εἶναι ἢ δὲν πρέπει νὰ εἶναι σημαντικότερο γιὰ μᾶς τοῦς ὀρθοδόξους χριστιανούς. Γι’ αὐτὸ σὲ κάθε μας προσευχὴ πρὸς τὴν Παναγία μας ἂς μὴ ξεφεύγουμε μὲ ἐπικλήσεις γιὰ ἐπίγειες καὶ φθαρτὲς ἀνάγκες. Καὶ ἰδιαίτερα σήμερα ποὺ εἴμαστε ὅλοι συναθροισμένοι ἐδῶ γιὰ νὰ τιμήσουμε τὸ σεπτὸ πρόσωπό της ἂς μὴν ξεχάσουμε αὐτὴ τὴν αἴτηση.
Μαζί μας στὴ μεγάλη αὐτὴ ἑορτή εἶναι οἱ ἄγγελοι, οἱ ἄρχάγγελοι καὶ ὅλες οἱ ὑπέρτατες οὐράνιες δυνάμεις καὶ ἐξουσίες ποὺ πανηγυρίζουν τὴν ἄνοδο τῆς Θεοτόκου. Οἱ θεοφόροι Ἀπόστολοι ἔρχονται κὶ αὐτοὶ νὰ ἀσπασθοῦν τὸ πανάχραντο σκήνωμά της. Καὶ μαζὶ μὲ τὸν ἱερὸ ὑμνωδό, ὅλοι ἐμεῖς οἱ φιλέορτοι ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ἂς ἀναφωνήσουμε: «Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί, μακαρία ἡ γαστὴρ ἡ χωρήσασα Χριστόν. Αὐτοῦ ταῖς ἁγίαις χερσὶ τὴν ψυχὴν παραθεμένη, πρέσβευε, ἄχραντε, σωθῆναι τὰς ψυχάς ἡμῶν».
Αὐτὴν τὴν ὁλόθερμη εὐχὴ νὰ δώσει ὁ Θεός, ὥστε ἡ Παναγία νὰ ἀποτελεῖ πάντοτε γιὰ ὅλους μας τὴν γέφυρα ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸν οὐράνιο Πατέρα μας. Κὶ ἂς μὴν ξεχνᾶμε, ὅτι ἡ Παναγία μας εἶναι μία, ἀλλὰ ἅγιοι ὅλοι μας μποροῦμε νὰ γίνουμε.
Χρόνια πολλά, εὐφρόσυνα καὶ εὐλογημένα
