ΜΕΣΟΒΟΥΝΙ (Ζερβό), ΘΕΡΙΝΟ (Γλογοβίτσα), ΚΑΡΥΑ (Τριζώλο), ΠΕΤΡΩΤΟ (Λιάσκοβο)
ΜΕΣΟΒΟΥΝΙ (Ζερβό)
Περιγραφή
Το Μεσοβούνι είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.050 μ., στις πλαγιές του βουνού Καράβα (κορυφή 2.184 μ.), με θέα στην ανατολική Αργιθέα. Το Μεσοβούνι ανήκει σήμερα στο Δήμο Αργιθέας. Απέχει 65 χλμ. από την Καρδίτσα και 37 χλμ. από το Μουζάκι.
Παραγωγή – Οικονομία
Παραγωγή – οικονομία: Οι κάτοικοί του, 50 άτομα το χειμώνα και γύρω στα 150 κατά τους θερινούς μήνες, αντλούν το εισόδημά τους από τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Ιστορία – Μνημεία – Αξιοθέατα
Η παλιότερη ονομασία του χωριού ήταν Ζερβό.
Έθιμα – Παραδόσεις
Στο Μεσοβούνι ο επισκέπτης μπορεί να δει την εκκλησία του Αγ. Νικολάου και το μοναστήρι του Γενεσίου της Θεοτόκου, το οποίο χρονολογείται στο 17ο αι. Από το αρχικό καθολικό διασώζεται το ξυλόγλυπτο τέμπλο, ενώ η σωζόμενη σήμερα εκκλησία ανοικοδομήθηκε το 1904.
Φυσική Ομορφιά – Δραστηριότητες
Τα δύο ποτάμια του χωριού ο Λαγγαδιώτης και ο Φρουξιλιώτης, συνθέτουν ένα όμορφο τοπίο. Ο ποταμός Λαγγαδιώτης πηγάζει από τα «Πατήματα» και κατευθύνεται στον Αχελώο και ο ποταμός Φρουξιλιώτης έρχεται από τις πηγές «Μερδάχες» και κατευθύνεται επίσης στον Αχελώο. Δύο βρύσες, μια στο κέντρο του χωριού και μια άλλη βρυσούλα, δροσίζουν με το καθαρό και γάργαρο νερό τους τους κατοίκους και τους επισκέπτες. Το χωριό έχει περίπου 8.000 στρέμματα ελατόδασος. Σημεία με ιδιαίτερη θέα είναι τα «Σπιτάκια», ο «Οβριός» και τα «Αλώνια Μοναστηρίου». Οι επισκέπτες του χωριού μπορούν να επιδοθούν σε ορειβασία στην κορυφή της Καράβας.
Πολιτισμός – Εκδηλώσεις
Το Μεσοβούνι πανηγυρίζει στις 15/8 και στις 8/9. Το Δεκαπενταύγουστο (Κοίμηση της Θεοτόκου) γίνεται το πανηγύρι μέσα στον οικισμό, με παραδοσιακά όργανα, χορό και φαγητό. Στις 8 Σεπτεμβρίου (το Γενέσιον της Θεοτόκου) διεξάγεται παραδοσιακό πανηγύρι στο μοναστήρι μετά τη Θεία Λειτουργία, με δημοτική μουσική, φαγητό που προσφέρουν οι κάτοικοι και γλέντι και χορό όλη την ημέρα.
ΘΕΡΙΝΟ (Γλογοβίτσα)
Περιγραφή
Θερινό (Γλογοβίτσα) Γενική περιγραφή: Από βατό δρόμο 10 χλμ. ΒΔ της Αργιθέας, οδηγούμαστε στο παραδοσιακό χωριό Θερινό, σε υψόμετρο 870 μ. Το Θερινό ανήκει στο Δήμο Αργιθέας. Απέχει 65 χλμ. από την Καρδίτσα και 6 χλμ. από την έδρα του Δήμου, την Αργιθέα.
Παραγωγή – Οικονομία
Οι μόνιμοι κάτοικοι το χειμώνα είναι λιγοστοί -γύρω στους 60-, ενώ κατά τους θερινούς μήνες ο αριθμός αυτών ανέρχεται σε 250. Κύριες ασχολίες τους είναι η γεωργία, η κτηνοτροφία και η μελισσοκομία.
Ιστορία – Μνημεία – Αξιοθέατα
Στη θέση «Γκούρα» σώζεται παλιός νερόμυλος που χρονολογείται περίπου το 1870. Τοξωτό πέτρινο γεφύρι συναντάμε στη θέση «Άγ. Μηνάς», από το οποίο περνούσαν παλιότερα όλοι οι δημότες της περιοχής Αργιθέας πριν γίνει ο αυτοκινητόδρομος, καθώς δεν υπήρχε άλλη διάβαση λόγω του ποταμού.
Έθιμα – Παραδόσεις
Εκκλησίες – Μοναστήρια: Το μοναστήρι του Αγ. Νικολάου στο Θερινό, εύκολα προσβάσιμο, διασώζει ξυλόγλυπτο τέμπλο και εικόνες που χρονολογούνται περίπου το 1850. Ενδιαφέρουσες για τον επισκέπτη είναι και οι εκκλησίες του χωριού.
Φυσική Ομορφιά – Δραστηριότητες
Το φυσικό περιβάλλον που πλαισιώνει το Θερινό, είναι όμορφο. Η πηγή «Γκούρα» με το άφθονο και δροσερό νερό, βρίσκεται βόρεια του χωριού, ενώ η πηγή «Οξυάς» είναι έξω από τον οικισμό. Πέτρινες είναι οι δύο βρύσες του χωριού. Ο ποταμός «Οξυάς» πηγάζει από τη θέση «Μαλόκεδρα», το μήκος του είναι περίπου (στα όρια του Θερινού) 10 χλμ και καταλήγει στον Αχελώο. Στα νερά του υπάρχουν πέστροφες. Οι κορυφές γύρω από το χωριό προσφέρουν υπέροχη θέα όχι μόνο στα κοντινά μέρη αλλά και σε μακρύτερες τοποθεσίες. Από την κορυφή «Αχλαδιά» του Θερινού σε υψόμετρο 1.850 μ. περίπου, την κορυφή «Καντζέλια» στο ίδιο υψόμετρο και από την κορυφή «Νένα-Καυκιά» σε υψόμετρο 1.800 μ. περίπου, βλέπει κανείς το θεσσαλικό κάμπο, τα χωριά της Αργιθέας και τα χωριά των Τρικάλων. Τρία δάση με την πυκνή τους βλάστηση πλαισιώνουν το Θερινό: το δάσος «Πορνάρια», το ελατόδασος «Κανάλια» έκτασης 200 στρεμμάτων περίπου και το ελατόδασος «Παγάνα», ίδιας περίπου έκτασης.
Πολιτισμός – Εκδηλώσεις
Του Αγίου Πνεύματος κάθε χρόνο διεξάγεται στην κορυφή του οικισμού παραδοσιακό πανηγύρι. Ξεκινά με θεία Λειτουργία στον ομώνυμο ναό και ακολουθεί διανομή φαγητού σε όλους τους παρευρισκόμενους στο προαύλιο της εκκλησίας, προσφορά των κατοίκων του χωριού. Ακολουθούν χοροί υπό τους ήχους παραδοσιακής ορχήστρας μέχρι αργά το βράδυ. Το Δεκαπενταύγουστο επίσης γίνεται πανηγύρι μέσα στο χωριό.
ΚΑΡΥΑ (Τριζώλο)
Περιγραφή
Την Καρυά τη συναντάμε 15 χλμ. ΝΔ της Αργιθέας. Ανήκει στο Δήμο Αργιθέας και πρόκειται για ένα μικρό χωριό 60 κατοίκων το χειμώνα και 200 το καλοκαίρι, χτισμένο σε υψόμετρο 800 μ. Απέχει από την Καρδίτσα 83 χλμ. και από το Μουζάκι 48 χλμ.
Παραγωγή – Οικονομία
Κύριες πηγές εισοδήματος στο χωριό είναι η γεωργία, η κτηνοτροφία και η μελισσοκομία. Τρεις κάτοικοι του χωριού, οι Μαυραντζάς Γεώργιος, Ζουμπορλής Αθανάσιος και Ζουμπορλής Βασίλειος, ασκούν ακόμη το παραδοσιακό επάγγελμα του τεχνίτη της πέτρας.
Ιστορία – Μνημεία – Αξιοθέατα
Η παλιότερη ονομασία του χωριού με την οποία είναι γνωστό και το γεφύρι, είναι Τριζώλο. Το πέτρινο τοξωτό γεφύρι του Τριζώλου, η «Καμάρα», 3 χλμ. από τη σημερινή γέφυρα της Αγορασιάς του χωριού και 800 μ. από τον κεντρικό δρόμο στη θέση «Βαΐτση», πιθανόν κατασκευάστηκε το 13ο αι. Είναι το δεύτερο από άποψη σπουδαιότητας και μεγέθους γεφύρι της Αργιθέας, μετά τη γέφυρα Κοράκου. Έχει ύψος 15,5 μ., άνοιγμα τόξου 30 μ., είναι κατασκευασμένο από πελεκητό ασβεστόλιθο και είναι θεμελιωμένο στο βράχο. Διασώζεται σε καλή κατάσταση.
Έθιμα – Παραδόσεις
Πολλές οι εκκλησίες της Καρυάς: αγιογραφημένες είναι του Αγ. Νικολάου στο κέντρο του χωριού και των Αγ. Αποστόλων (προσβάσιμη από χωματόδρομο) και υπάρχουν ακόμη οι ναοί του Προφήτη Ηλία, του Προφήτη Ιωάννη και του Αγ. Γεωργίου.
Φυσική Ομορφιά – Δραστηριότητες
Μια όμορφη τοποθεσία με μεγάλα πλατάνια είναι η πηγή «Κεφαλόβρυση», σε απόσταση 1,5 χλμ. από το χωριό. Ο Τριζολιώτης ποταμός διασχίζει την Καρυά σε μήκος 5 χλμ. και καταλήγει στον Αχελώο. Μπορεί κανείς να περπατήσει κάτω από τα μεγάλα πλατάνια παρόχθια, μέχρι να συναντήσει το γεφύρι, την «Καμάρα», ψαρεύοντας πέστροφες, ασπρίτσες και μπριάνες. Στα δάση της περιοχής η βλάστηση είναι πυκνή. Από τις γύρω κορυφές (κορυφή «Τσούμα», κορυφή «Παλαιομάντρι») η θέα είναι πραγματικά μαγευτική. Άλλα σημεία με ιδιαίτερη θέα είναι ο Προφήτης Ηλίας, οι Άγ. Απόστολοι, το «Κόκκινο Στεφάνι», το «Κάστρο» και το «Άνω Μαντρί».
Πολιτισμός – Εκδηλώσεις
Στην Καρυά διεξάγονται δύο ενδιαφέροντα πανηγύρια. Στις 20 Μαΐου γίνεται το πανηγύρι του Αγ. Νικολάου, όπου μετά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας και του αγιασμού, όλοι οι κάτοικοι και οι παρευρισκόμενοι φιλοξενούμενοι γλεντούν με προσφορές των ίδιων και του Πολιτιστικού Συλλόγου. Το γλέντι είναι παραδοσιακό με δημοτική ορχήστρα.
Στις 30 Ιουνίου, που η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη των Δώδεκα Αποστόλων, στον ομώνυμο ναό 4 χλμ. από το κέντρο του χωριού και σε υψόμετρο 1.000 μ. τελείται Θεία Λειτουργία και Αγιασμός. Το φυσικό τοπίο είναι πανέμορφο και «άγριο». Ακολουθεί παραδοσιακό γλέντι με δημοτική ορχήστρα και διανομή φαγητού και τοπικών σπεσιαλιτέ.
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Απανταχού Τριζολιωτών «Ο Άγ. Νικόλαος» που εδρεύει στην Αθήνα, συμμετέχει και διοργανώνει τις πολιτιστικές εκδηλώσεις στο Δημοτικό Διαμέρισμα Καρυάς, καθώς και τα παραδοσιακά πανηγύρια και φροντίζει με διάφορους τρόπους για τη διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς.
ΠΕΤΡΩΤΟ (Λιάσκοβο)
Περιγραφή
Πετρωτό (Λιάσκοβο) Το Πετρωτό ανήκει στο Δήμο Αργιθέας και σ_ αυτό υπάγονται οι οικισμοί Πετρωτού, Τρίλοφου, Συκιάς και Παλαιόδεντρου. Οι παλιότερες ονομασίες τους ήταν Λιάσκοβο, Ντούγλιστα, Συκιά και Παλαιόδεντρος. Το Πετρωτό απέχει από την Καρδίτσα 80 χλμ., από το Μουζάκι 54 χλμ. και από Ανθηρό και Καλή Κώμη 12 χλμ. Είναι χτισμένο σε 650 μ. υψόμετρο.
Παραγωγή – Οικονομία
Το Πετρωτό κατοικείται το χειμώνα από 70 άτομα, ενώ το καλοκαίρι ο αριθμός αυτών ανέρχεται σε 380 άτομα. Κύριες πηγές εισοδήματος των κατοίκων του χωριού είναι η κτηνοτροφία, η γεωργία και η μελισσοκομία.
Ιστορία – Μνημεία – Αξιοθέατα
Οι αρχαιότεροι κάτοικοι του τόπου, σύμφωνα με την παράδοση, ήταν οι Πελασγοί, ενώ αργότερα κατοίκησαν την περιοχή οι Αθαμάνες. Στο χώρο του σημερινού Πετρωτού υπήρχαν η Αλόπη και η Εθοπία που καταστράφηκαν από το ρωμαϊκό στρατό. Από αρχαιολογικά ευρήματα όμως διαφαίνεται μια συνεχής κατοίκηση της θέσης κατά τη ρωμαϊκή και βυζαντινή εποχή. Αρχαιολογικός χώρος υπάρχει στις θέσεις «Παλαιόκαστρο-Πουρναράκια». Από τα μνημεία του χωριού αξιόλογα είναι τα τρία γεφύρια της περιοχής. Το τοξωτό πέτρινο γεφύρι του Πετρωτού (13ου-14ου αι.) στη θέση Πούπη, η γέφυρα του Κοράκου – το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι του ελληνικού χώρου – που χτίστηκε το 1514-5 από το μητροπολίτη Λάρισας Άγ. Βησσαρίωνα με χορηγίες ομογενών από όλα τα Βαλκάνια και ανατινάχτηκε από τους αντάρτες κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου και η «Κουτσοκαμάρα», η πολύτοξη γέφυρα στην περιοχή Συκιάς. Ενδιαφέρουσες για τον επισκέπτη είναι και δύο οικίες, του Καραθανάση στο Πετρωτό και του Τσιούμα στον οικισμό Αγ. Δημητρίου, χαρακτηριστικό γνώρισμα της οποίας είναι οι πολεμίστρες.
Έθιμα – Παραδόσεις
Ο ναός του Αγ. Νικολάου βρίσκεται στο κέντρο του Πετρωτού και κτίστηκε γύρω στα έτη 1861-1881. Κοντά στο κέντρο του χωριού είναι και οι ναοί του Αγ. Δημητρίου και του Προφήτη Ηλία ενώ ο ναός του Αγ. Κων/νου είναι στον οικισμό του Τρίλοφου.
Φυσική Ομορφιά – Δραστηριότητες
Ο κεντρικός οικισμός του Πετρωτού υδρεύεται από την πηγή «Κανάλια» και τις βρύσες «Καπετανόβρυση», «Κανάλια» και «Φτέρη». Στην περιοχή ρέουν οι ποταμοί Αχελώος και Κουμπουριανίτης ή Πετριλιώτης. Ο οικισμός της Συκιάς υδρεύεται από την πηγή της Γκούρας. Στη συμβολή των ποταμών Αχελώου και Κουμπουριανίτη ή Πετριλιώτη, κατασκευάζεται το Φράγμα Συκιάς με ύψος 155 μ. και σχεδιάζεται η εκτροπή του Αχελώου. Το Βακούφικο δάσος Συκιάς Πετρωτού δεσπόζει στο τοπίο και από τις κορυφές της περιοχής, Αηλιάς-Γριλιάγκο-Παδούλα-Βερούσια-Πύργος-Λεύκα κ.ά., καθώς και από τις τοποθεσίες ΑηΒλάσης και Φτέρη, η θέα είναι μοναδική. Στην περιοχή Πετρωτού υπάρχουν οι σπηλιές «του Μεϊντάνη», «του Χαϊντούτη» και η «σπηλιά Αβρυσκού».
Πολιτισμός – Εκδηλώσεις
Πολιτισμός – εκδηλώσεις: Στο πανηγύρι του Αη-Λια, στις 20/7, μετά τη δοξολογία και κάτω από τον ίσκιο του αιωνόβιου πλάτανου που σκεπάζει όλη την πλατεία του Πετρωτού, ξεκινά το γλέντι με τα δημοτικά τραγούδια και τους παραδοσιακούς χορούς (τσάμικο, συρτό, κλειστό, χασάπικο κ.ά.). Στην Αθήνα εδρεύει ο Σύλλογος Λιασκοβιτών που ασχολείται με θέματα του χωριού.
