ΜΕΡΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ …ΘΑΥΜΑΣΙΕΣ ΜΕΡΕΣ
Τέτοιες ήταν συναδέλφισσες και συνάδελφοι αυτές που ζήσαμε το διήμερο14-15/5 με την –δεν υπάρχουν λόγια- Γενική Συνέλευση στο 1ο ΓΕΛ, τη μαχητική πορεία που ακολούθησε, και το μαζικότατο συλλαλητήριο της επόμενης μέρας. Στα πρόσωπά μας αποτυπωνόταν ο ενθουσιασμός, διαπιστώνοντας ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ. ΝΑΙ παρά την επιστράτευση. Γιατί το φόβο (όχι δειλία) όλων μας μπροστά στο μέγεθος ενός αδίστακτου αντιπάλου, μετρίαζε ή έβαζε στο πίσω μέρος της σκέψης μας, η ανάγκη να σπάσουμε την επιστράτευση, η κατανόηση ότι η κυβέρνηση μας εκβίαζε με κάτι (απολύσεις) που θα μας προκύψει αν υλοποιηθούν οι υποχρεωτικές και εξαναγκαστικές μεταθέσεις.
Συμπερασματικά, μεγάλο μέρος των εκπαιδευτικών σε όλη τη χώρα και στην Καρδίτσα που σήκωσαν τα χέρια τους για να υποστηρίξουν την απεργία ήταν αποφασισμένοι να πάνε τη μάχη μέχρι τέλους. Αν η μάχη είχε ξεκινήσει, σε αυτούς θα προστίθονταν και χιλιάδες ακόμα συνάδελφοι, οι οποίοι στο τελικό δίλημμα ΘΑ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΣΣΟΝΤΑΝ με την πλευρά της σύγκρουσης.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΚΙΝΕΙΤΑΙ !!!!
Αυτό που ξέσπασε δεν έπεσε από τον ουρανό. Ήταν το ξεχείλισμα ενός θυμού που συσσωρευόταν χρόνια. Τα τελευταία μέτρα που προώθησε η κυβέρνηση ήταν η σταγόνα και, καθώς οι αυταπάτες για το παρόν και το μέλλον μας έχουν χάσει τη λάμψη τους και εξαφανίζονται από τον ορίζοντα, έδωσαν τη θέση τους στη ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ: ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΠΑΛΗ. Αυτή η εξέλιξη είναι ήδη μια νίκη. Αποτελεί πλέον πολύτιμη παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχονται, γιατί «κάθε πραγματικό βήμα του κινήματος αξίζει πολύ περισσότερο από μια δωδεκάδα προγράμματα»
Πετάχτηκαν στα σκουπίδια εκείνες οι αντιδραστικές θεωρίες, δεξιών κι «αριστερών» για εκπαιδευτικούς βολεμένους, μίζερους, υποταχτικούς, «νεκροταφείο ελεφάντων», που προπαγανδίζονται χρόνια τώρα δημιουργώντας κλίμα μοιρολατρίας και ηττοπάθειας ανάμεσά μας. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ. Φάνηκε στο χειροκρότημα χιλιάδων νεολαίων, εργαζομένων και ανέργων, που ένιωθαν τον αγώνα μας και δικό τους αγώνα.
ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΚΥΦΤΟΣ – ΑΜΟΡΦΩΤΟΣ ΛΑΟΣ
Γιατί αγωνιζόμαστε; Μα για τα αυτονόητα! Αυτά για τα οποία δεν θα χρειαζόταν κανένα επιχείρημα, αν από χίλιες πλευρές δεν στοιβάζονταν πάνω τους σωροί τα ψέματα. Αγωνιζόμαστε:
Για το δικαίωμα στη δουλειά απέναντι στις απολύσεις «σκέτες» η εξαναγκαστικές μέσω μετακινήσεων, για σταθερότητα στον αντίποδα της περιπλάνησης από σχολείο σε σχολείο.
Για το δικαίωμα στη ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ. Δηλαδή για τη διασφάλιση εκείνων των προϋποθέσεων που μας επιτρέπουν να αποκαταστήσουμε τη σχέση με το αντικείμενό μας, για τον ρόλο μας ως δασκάλων, για τη σχέση με τους μαθητές μας, για το δικαίωμα στη μόρφωση όλων των νέων, γι αυτά που μας αρνείται το υπουργείο, που λειτουργεί ως πλασιέ στην αγορά της γνώσης. Αγωνιζόμαστε για όλα αυτά που συνειδητά καταστρέφει, ακριβώς επειδή για άλλον ρόλο μας θέλει και μας προορίζει. Φοβισμένους και σκυφτούς υπαλληλάκους, ιμάντες μεταβίβασης των «μαύρων» ιδεών τους μέσα στα σχολεία.
Αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα στον αγώνα. Για να μη μπούμε στο «γύψο»
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ
Με ποιον είναι η κοινωνία; Την έχουμε με το μέρος μας; Το ερώτημα-αγωνία τίθεται συνεχώς από το σύνολο των εκπαιδευτικών. Πήρε μια πρώτη απάντηση. Τα ΜΜΕ δεν είναι η κοινωνία. Αυτά ήταν και θα είναι πάντα ενάντιά μας . Θα είναι με τα αφεντικά τους.
Αποδείχτηκε πως δεν είμαστε μόνοι. Όταν αγωνίζεσαι, μέσα στον αγώνα που διεξάγεται τίθεται το δίλημμα σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΜΕΡΙΑ ΕΙΣΑΙ; Και η πλειοψηφία του λαού του τόπου μας τάχθηκε είτε ανοιχτά με τη μεριά μας, είτε με μια «αμήχανη» ουδετερότητα (αν ήταν γονιός με το παιδί του να δίνει εξετάσεις).Ας κρατήσουμε το δίδαγμα ότι έχουμε συμμάχους και οι ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ, ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ..
ΕΧΘΡΟΙ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΦΙΛΟΙ
Απέναντι και ενάντια μας η τρικομματική κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ_ΔΗΜΑΡ) και η Χρυσή Αυγή να δείχνουν το ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΟ, ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ τους πρόσωπο. Ανοιχτά υπονομευτικό και απεργοσπαστικό ρόλο, έπαιξαν και οι ηγεσίες των ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ, με τις δηλώσεις και τις πράξεις τους, με αποκορύφωμα την άρνησή τους να κηρύξουν πανεθνική απεργία στις 17/5.
Συνεκτιμώντας τη στάση των κοινοβουλευτικών κομμάτων της αριστεράς, συμπεραίνει κάποιος αβίαστα ότι δεν πίστεψαν στην δυναμική του κινήματος, στάθηκαν είτε με εχθρική για την απεργία στάση (ΠΑΜΕ- δηλώσεις Σοφιανού) είτε με αντικρουόμενες τοποθετήσεις (ΣΥΡΙΖΑ-άλλα ο Σκουρλέτης και άλλα Στρατούλης). Σε κάθε περίπτωση, μιλώντας καλόπιστα, αν και με δηλώσεις τους κατήγγειλαν την επιστράτευση και την τρικομματική Κυβέρνηση, αιφνιδιάστηκαν και δεν εμπιστεύθηκαν το κίνημα.
ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ,
Με έναν χειρισμό πραξικοπηματικού χαρακτήρα, το μακρύ χέρι της κυβέρνησης στο ΔΣ της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ), με την ψήφο δυστυχώς των δυο εκπροσώπων των (ΣΥΝΕΚ), δρομολόγησαν την αναστολή της απεργίας, την ουσιαστική της ματαίωση. Πιο «ειλικρινές» και «ξεκάθαρο» απ’ όλους το ΠΑΜΕ είχε ήδη αποφασίσει ότι οι συνθήκες δεν ήταν ώριμες και πανηγυρίζει για αυτό. Ας μας ειδοποιήσει πότε θα ωριμάσουν, να του αναθέσουμε να μας σώσει…
Να σημειωθεί ότι και η εκπρόσωπος των «Παρεμβάσεων» στο ΔΣ της ΟΛΜΕ δεν εξέφρασε με καθαρό τρόπο την απόφαση για σπάσιμο της επιστράτευσης, αφήνοντας τα συνδικαλιστικά στελέχη (ποιά αλήθεια;) να σηκώσουν το βάρος της αντιπαράθεσης. Έτσι οι ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ, αφού είχαν φροντίσει από τη μέρα των συνελεύσεων να μιλάνε για απεργία με το χαρακτήρα της «πολιτικής δήλωσης», δηλαδή για μια απεργία που ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ, αξιοποίησαν τις δικαιολογημένες αγωνίες και τα ερωτηματικά που εξέφρασαν οι καθηγητές για το πώς θα αντιμετωπίσουν την φασιστικού χαρακτήρα επιστράτευση, κρύφτηκαν πίσω από το περίφημο «όροι και προϋποθέσεις», που οι ίδιοι φρόντισαν από νωρίς να πλασάρουν, εκμεταλεύτηκαν και τις υπαρκτές αδυναμίες και την απειρία μας, για να αρνηθούν να υπηρετήσουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των καθηγητών και το αγωνιστικό κλίμα που εκφράστηκε με πρωτόγνωρη μαζικότητα στις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ . Αυτές τις διαθέσεις υπονόμευσαν, διέβαλαν, απαξίωσαν και ματαίωσαν.
Γιατί η μάχη ενάντια στις απολύσεις και η μάχη ενάντια στην επιστράτευση θα αποτελούσε κεντρική πολιτική σύγκρουση με την κυβέρνηση και τα αφεντικά της. Και η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ δεν μπορεί και δε θέλει μια τέτοια τύπου σύγκρουση. Αποδείχτηκε ότι αυτού του είδους ο συνδικαλισμός, κυβερνητικός ή κομματικό παρακλάδι, που δεν τολμά να υλοποιήσει τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων, δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεών μας κι ούτε μας εκφράζει. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ λοιπόν την ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ του ΔΣ της ΟΛΜΕ. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ. Αντίστοιχα, υπάρχουν ευθύνες στον πρόεδρο του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Καρδίτσας που ψήφισε λευκό, ενώ είχε διαφορετική εντολή από τη Γενική Συνέλευση.
ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΑΣΗ
Συνεχίσαμε την προσπάθεια που έχουμε ξεκινήσει εδώ και καιρό για να πάρει την υπόθεση ο κλάδος στα χέρια του. Στη ΓΣ προτείναμε τη ψήφιση της απεργίας(εισήγηση της ΟΛΜΕ) με την προσθήκη:
«Προχωράμε στην πραγματοποίηση της απεργίας ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΜΑΖΙΚΑ την επιστράτευση. Η Συνέλευση των Προέδρων καλεί τις ΕΛΜΕ, ενάντια στην επιστράτευση, να λάβουν ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΜΕ ΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ.»
ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ…
Ας είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο: Ο μόνος τρόπος για να αποκτήσουν οι αγώνες προοπτική είναι να πάρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την υπόθεση στα χέρια τους, να βάλουν στην άκρη τον υποταγμένο κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Μπροστά μας βρίσκονται σκληρές ταξικές αναμετρήσεις. Το σύστημα θα εκμεταλλευτεί άμεσα αυτήν την αρνητική για το κίνημα εξέλιξη και θα κλιμακώσει την επίθεσή του. Ήδη οι εντολές για υποχρεωτική παραμονή 8-2 των επιστρατευμένων εκπαιδευτικών κατά την περίοδο των εξετάσεων ακόμα και σε άλλα κτίρια από αυτά στα οποία εργάζονται δείχνουν που το πάει.. Και αυτό πρέπει να σημάνει γενικό συναγερμό, τόσο για τον κλάδο των εκπαιδευτικών όσο και για το σύνολο των εργαζομένων.
Η εικόνα της Γενικής Συνέλευσης στο 1ο ΓΕΛ δεν μπορεί να σβήσει. Η μαχητικότητα των συνάδέλφων δεν μπορεί να παραγραφεί. Αποτελεί παρακαταθήκη για το αύριο. Και αυτό το αύριο, το δικό μας, των παιδιών μας, των μαθητών μας, «απαγορεύει», έχει κηρύξει «παράνομη» την ηττοπάθεια, τη μοιρολατρία, την υποταγή.
Μας έχει επιδώσει ΦΥΛΛΑ ΠΟΡΕΙΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ.
ΔΙΝΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΣΤΗ ΓΣ ΤΗΣ ΕΛΜΕ –ΠΕΜΠΤΗ 23/5 7μμ
ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΧΩΡΑ ΠΑΛΙ ΤΟ αμφιθέατρο ΣΤΟ 1ο ΓΕΛ
ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
