Μια ξεχωριστή εμπειρία έζησαν οι 30 μαθητές των δυο τμημάτων της Ε τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Σοφάδων την Πέμπτη 16 Μαΐου 2013. Στα πλαίσια του μαθήματος της Ευέλικτης Ζώνης με θέμα “το σιτάρι”, οι μαθητές επισκέφτηκαν το νερόμυλο στο Αηδονοχώρι με σκοπό να δουν από κοντά τον τρόπο με τον οποίο η δύναμη του νερού κινεί τις μυλόπετρες βάρους 500 κιλών προκειμένου να μετατρέψουν το σιτάρι σε αλεύρι. Μια παραδοσιακή διαδικασία που οι πρόγονοί μας εφάρμοζαν για εκατοντάδες χρόνια αλλά που σήμερα σύγχρονες μέθοδοι τείνουν να την εξαλείψουν.
Ο νερόμυλος του Αηδονοχωρίου είναι από τους ελάχιστους εναπομείναντες κι αυτό οφείλεται στην πρόσφατη προσπάθεια που έκαναν οι κάτοικοι του χωριού για την αναπαλαίωσή του με προσωπική εργασία. Τους μικρούς μαθητές υποδέχτηκαν και ξενάγησαν ο Πρόεδρος του χωριού κ. Ανδρέας Αντωνίου και ο Κοινοτικός Σύμβουλος κ. Σωτήρης Αντωνόπουλος. Οι μαθητές έμειναν άφωνοι από τον τρόπο που ο άνθρωπος κατόρθωσε να δαμάσει και να αξιοποιήσει τη δύναμη και την ομορφιά της φύσης για να εξυπηρετήσει τις βιοποριστικές του ανάγκες.
Μετά το νερόμυλο κι αφού οι μαθητές περπάτησαν για λίγο μέσα στο χωριό, επισκέφτηκαν τη Ρεντίνα όπου ο Πρόεδρος του χωριού κ. Παύλος Σταύρου τους ξενάγησε:
-
Στο πλακόστρωτο παραδοσιακό αλώνι που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και το οποίο οι κάτοικοι τα παλιότερα χρόνια το χρησιμοποιούσαν για να αλωνίσουν το σιτάρι τους.
-
Στο Μουσείο Βυζαντινής Τέχνης
-
Στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης
Εντύπωση προκάλεσε στους μικρούς μαθητές το πόσα σπουδαία μουσειακά εκθέματα φυλάσσονται και με φροντίδα συντηρούνται επί πολλά χρόνια σε ένα μικρό χωριό. Εξερεύνησαν περπατώντας κάθε γωνιά και σοκάκι του χωριού καταλήγοντας στο συμπέρασμα οτι ο τόπος μας κρύβει πολλές ομορφιές και μυστικά που πρέπει όλοι μας να τα δούμε και να τα ανακαλύψουμε από κοντά.
Στη συνέχεια και μετά από συζήτηση που έκαναν με τους υπεύθυνους εκπαιδευτικούς κ. Χαρά Παπαδήμου και κ. Μάνθο Σταμάτη διαπίστωσαν οτι εκείνο το στοιχείο που κρατάει όρθια, ζωντανά και όμορφα τα ορεινά χωριά είναι η αγάπη των ανθρώπων που ζουν ή κατάγονται απ’ αυτά. Κάτι που ήταν ολοφάνερο τόσο στο Αηδονοχώρι όσο και στη Ρεντίνα.
