Το Σωματείο μας καταδικάζει τις εγκληματικές ενέργειες που προηγήθηκαν το απόγευμα της Τετάρτης, σε βάρος εργατών γης στις καλλιέργειες φράουλας στη Μανωλάδα της Ηλείας.
Με αφορμή αυτό το περιστατικό παραθέτουμε ορισμένες σκέψεις – θέσεις πάνω στο ζήτημα της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, αλλά και για το πια πρέπει να είναι η αντιμετώπιση από την πλευρά των ίδιων των εργαζομένων αυτής της κατάστασης.
Καταρχάς θα είναι λάθος αν δούμε τους εργαζόμενους στη Μανωλάδα ξέχωρα ως μετανάστες από το σύνολο των εργαζομένων στη χώρα. Το περιστατικό αυτό δεν είναι το πρώτο, δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Όντως υπάρχουν μετανάστες εργάτες που βιώνουν και τη σωματική βία, αλλά μερίδα αυτών και τη διαμονή σε άθλιους χώρους.
Όμως, την εργοδοτική βία τη βιώνουν όλοι οι εργαζόμενοι, σε όλους τους χώρους, ανεξαιρέτως φύλλου και εθνικότητας. Το φαινόμενο αυτό λοιπόν δεν είναι τυχαίο, αλλά ούτε και άγνωστο. Οι ρίζες του είναι βαθειά χωμένες στα σωθικά του σάπιου αυτού συστήματος, του καπιταλισμού.
Δεν χωράει επίσης κανένας ενδοιασμός του στυλ «ε, αυτοί μετανάστες είναι ποιος ξέρει» κλπ, καθότι οι άνθρωποι δεν συμμετείχαν σε καμία παράνομη πράξη, αντιθέτως διεκδικήσαν το αυτονόητο, να πληρωθούν δηλαδή τα μεροκάματα 6 μηνών.
Συνεπώς δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο για τους κακούς εργοδότες στη Μανωλάδα ή να βάζουμε εμπόδια στη σκέψη ότι αυτό μπορεί να συμβεί αύριο κάπου αλλού. Η εργοδοτική βία υπάρχει παντού σε κάθε πόλη, νομό, σε κάθε εργασιακό χώρο. Ζει και βασιλεύει παρέα με το δίδυμο αδερφάκι της την κρατική βία. Σ’ αυτούς τους εργάτες γης ανακαλύψαμε τον εκφοβισμό και τις απειλές του αφεντικού, την ανασφάλιστη εργασία, τις άθλιες εργασιακές συνθήκες; Πόσοι πλέον γύρω μας δεν δουλεύουν με μισθούς πείνας, με πετσοκομμένα δικαιώματα; Πολλοί αναρωτιούνται σε όλες αυτές τις περιπτώσεις για την παρουσία και το ρόλο της επιθεώρησης εργασίας ή στην προκειμένη περίπτωση της αστυνομίας. Κάνουν λόγο για το ανύπαρκτο κράτος.
Αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος. Το κράτος υπάρχει και μάλιστα είναι εκεί για να στηρίζει τους μεγαλοεργοδότες, τους βιομήχανους, και κάτι μεγαλοτσιφλικάδες τύπου Μανωλάδας. Είτε νομοθετώντας υπέρ τους είτε προσφέροντας στις υπηρεσίες τους μια σειρά μηχανισμούς που διαθέτει κατασταλτικούς, παρακρατικούς κ.α. Ποιος νόμος συνάδελφοι φτιάχτηκε να υπηρετήσει τα συμφέροντά μας, να στηρίξει τις ανάγκες μας, τις οικογένειες μας; Κανείς. Αντιθέτως όπου και όποτε οι εργαζόμενοι βγαίνουν μπροστά να διεκδικήσουν να παλέψουν για ότι τους ανήκει, αντιμετωπίζουν την καταστολή του κράτους και της εκάστοτε κυβέρνησης «για το καλό μας».
Ο μόνος σωτήρας του εργαζόμενου, η μόνη δύναμη που μπορεί να αντιμετωπίσει όλα αυτά και άλλα πολλά όπως μνημόνια, ανεργία, φοροληστείες, εξαθλίωση είναι η μαζική δράση και συμμετοχή μας. Και αυτό θα το πετύχουμε με οργάνωση στους τόπους δουλειάς, στο χωράφι, στη γειτονιά. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό. Χρειάζεται και πάλη στην κατεύθυνση προάσπισης των συμφερόντων της τάξης μας. Χρειάζεται δηλαδή ταξική πάλη και αυτό μπορεί να επιτευχθεί σήμερα μόνο μέσα από τα ταξικά σωματεία που συμμετέχουν στο Π.Α.ΜΕ. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, όπως και του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας το μόνο στο οποίο συμβάλουν είναι στο να βάζουν εμπόδια στην ανάπτυξη αυτή της πάλης, στο να εγκλωβίζουν τους εργαζόμενους σε ευκαιριακές λύσεις. Είναι χέρι – χέρι με την εργοδοσία. Πρέπει επομένως να τους γυρίσουμε την πλάτη και όλοι μαζί να παλέψουμε για ένα άλλο αύριο για εμάς και τα παιδία μας. Αυτό που μας ανήκει.
Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων και Υπαλλήλων με σχέση ιδιωτικού δικαίου Ν. Καρδίτσας
idyp-karditsas.blogspot.gr
Ο Πρόεδρος Η Γραμματέας
Σαριδάκης Στέλιος Αναστασίου Μαρία
