Στέλιος Σταυρίδης: Κολλητός του Μάνου και υποψήφιος της Δράσης στις εκλογές του Μαΐου 2012 . Βρίζει, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, το κράτος και τον δημόσιο τομέα, αλλά απασχολείται σχεδόν αποκλειστικώς στο κράτος και στον δημόσιο τομέα. Σε δηλώσεις του κατά καιρούς θεωρεί ότι η Ελλάδα της μεταπολίτευσης είχε «Σοβιετοποιηθεί»…
Η διαδρομή του :
- · Επί Μητσοτάκη διορίστηκε πρόεδρος της ΑΓΕΤ και την ξεπούλησε σκανδαλωδώς στην ιταλική Καλτσεστρούτσι.
- · Διευθύνων Σύμβουλος (1992) στα Ελληνικά Πετρέλαια.
- · Στα ΕΛΔΑ (Ελληνικά Διυλιστήρια Ασπροπύργου ) Πρόεδρος Δ.Σ. 1992-1993 .
Μετά έμμεινε « έξω» από το δημόσιο κορβανά. Ανέπτυξε έντονη αρθρογραφία εναντίον του κράτους, του κρατισμού ,υπέρμαχος του ιδιωτικού τομέα και των αγορών και το κυριότερο ….. ανακάλυψε ότι τα 2 μεγάλα κόμματα έχουν καταστρέψει τη χώρα. Πριν τις τελευταίες εκλογές , μόλις ο Σαμαράς, ως «αρχηγός της Δεξιάς», ζήτησε συστράτευση για να μην μας πάρουν το γκοβέρνο οι αριστεροί, ο κος Σταυρίδης φώναξε : Παρών??? Η ανταμοιβή του άμεση :
- · Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ μέχρι την 1η Απριλίου 2013
Σήμερα ,
- · Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ ( Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου )
Άγνωστο πόσα χιλιάρικα ευρώ ενθυλακώνει κάθε μήνα.
Αυτός ο κύριος που μια ζωή καταφέρεται εναντίον του δημοσίου, σε όλη του την ζωή λοιδορεί το δημόσιο, καλείται να αξιοποιήσει την δημόσια περιουσία : Να αποφασίσει αν, σε ποιούς και πόσο πρέπει να πουληθούν: ΟΠΑΠ , ΤΡΑΙΝΟΣΕ , ΟΛΘ , ΟΔΙΕ , περιφερειακά αεροδρόμια και λιμάνια κ.λ.π .
Δεν είναι ο μοναδικός. Όλες σχεδόν οι μισθωτές θέσεις του δημοσίου με παχυλούς μισθούς, -δεκαπλάσιους και εικοσαπλάσιους των κοινών θνητών – έχουν καταληφθεί από επαγγελματίες αντικρατιστές οι οποίοι σε όλη τους τη καριέρα διευθύνουν μόνο ΔΕΚΟ , κρατικούς οργανισμούς και κρατικές επιχειρήσεις . Όλοι αυτοί συκοφαντούν το δημόσιο , αλλά την ίδια ώρα που το καθυβρίζουν, εξασφαλίζουν από αυτό όχι μόνο έναν, αλλά περισσότερους μισθούς, καθώς μετέχουν σε διάφορες επιτροπές και συμβούλια ( …. πάντα ΔΗΜΟΣΙΑ φυσικά ) .
Λίγες δεκάδες κομματικών χρυσοκάνθαρων , που σουλατσάρουν από ΔΕΗ σε ΤΑΙΠΕΔ και από ΔΕΚΟ σε Γενικές Γραμματείες, θαυμάζουν τον ιδιωτικό τομέα, αλλά πλουτίζουν από τον Δημόσιο .
Είναι οι ίδιοι που εισηγούνται απολύσεις εργαζομένων , που βλέπουν τους ανθρώπους ως στατιστικά μεγέθη . Είναι αυτοί που κουνούν απειλητικά το χέρι στους εργαζόμενους των 492 ευρώ τον μήνα και τους λένε ότι παίρνουν πολλά. Είναι αυτοί που τόσο εύστοχα ο Βάρναλης περιγράφει , στο παρακάτω ποίημα .
Σαράντα σβέρκοι βωδινοὶ μὲ λαδωμένες μποῦκλες ,σκεμπέδες, σταυροθόλωτοι καὶ βρώμιες ποδαροῦκλες ,
ξετσίπωτοι, ἀκαμάτηδες, τσιμπούρια καὶ κορέοι, ντυμένοι στὰ μαλάματα κ’ ἐπίσημοι κι ὡραῖοι.
Σαράντα λύκοι μὲ προβιὰ (γι᾿ αὐτοὺς χτυπᾷ ἡ καμπάνα) ,καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!
Κι ἀπὲ ρεβάμενοι βαθιὰ ξαπλώσανε στὸ τζάκι, κι ἀβάσταγες ἐνιώσανε φαγοῦρες στὸ μπατζάκι.
Ὄξ᾿ ὁ κοσμάκης φώναζε: «Πεινᾶμε τέτοιες μέρες» , γερόντοι καὶ γερόντισσες, παιδάκια καὶ μητέρες , κ᾿ οἱ τῶν ἐπίγειων ἀγαθῶν σφιχτοὶ νοικοκυρέοι ἀνοῖξαν τὰ παράθυρα καὶ κράξαν: «Εἶστε ἀθέοι».
