ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Υπουργέ, θα μπορέσουμε να θεραπεύσουμε παθογένειες του παρελθόντος στην ομογένεια;
Κ. ΤΣΙΑΡΑΣ: Από την πρώτη στιγμή που ο Πρωθυπουργός της χώρας μου έκανε την τιμή να μου αναθέσει τα καθήκοντα του Υφυπουργού Εξωτερικών με αρμοδιότητα τα θέματα του αποδήμου ελληνισμού είχα πει ότι η ομογένεια είναι μία διαχρονική δύναμη για την Ελλάδα και αυτή τη δύναμη στον παρόντα χρόνο η πατρίδα μας τη χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Είχα τονίσει, ότι κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα μπορούν να γίνουν πρεσβευτές της Ελλάδος διαμορφώνοντας κρίσιμες αποφάσεις οι οποίες αφορούν το παρόν και το μέλλον της πατρίδας μας. Kαι σε αυτή την προσπάθεια δεν περισσεύει κανείς. Η προσπάθεια, ξεκινώντας κατέδειξε ότι υπήρχε ένα κενό, ένα έλλειμμα, εντός εισαγωγικών, στη σχέση μεταξύ αποδήμου ελληνισμού και εθνικού κέντρου και πατρίδας, και ενδεχομένως μία σχέση η οποία στο πέρασμα των χρόνων προφανώς δε λειτούργησε όπως θα θέλαμε ή όπως θα ευχόμαστε, με πολλά προβλήματα, με πολλές παραλείψεις ή λάθος συμπεριφορές και από τη μία και από την άλλη πλευρά. Είναι η στιγμή που πρέπει να αναθεωρήσουμε αυτή τη σχέση και σε αυτό προφανώς πρέπει να συμβάλουν και τα δύο μέρη με την ίδια διάθεση, με τον ίδιο ζήλο και ενδεχομένως με την ίδια δύναμη.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Άρα εδώ θα μου επιτρέψετε να κάνω την ερώτηση και πάλι στο ύφος του κλάδου σας, επιστημονικής σας κατάρτισης. Τη διάγνωση την κάναμε. Ποια θα είναι η θεραπεία εφόσον έχουμε εντοπίσει ότι δεν ήταν αυτό που θέλαμε, τί είναι αυτό που εσείς έχετε βάλει σαν στόχο και ποια θα είναι η υπογραφή σας για την επόμενη ημέρα της σχέσης της Ελλάδας με την ομογένεια;
Κ. ΤΣΙΑΡΑΣ: Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι παθογένειες που έρχονται από το παρελθόν μπορούν να θεραπευθούν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Ούτε από την άλλη πλευρά κανείς μπορεί να διαθέτει την παντογνωσία ή το αλάθητο, μιας και, όπως καταλαβαίνετε, επιλογές μπορεί κάποιους να τους αφήνουν ευχαριστημένους ή από την άλλη πλευρά να δημιουργούν δυσαρεστημένους. Η προσπάθεια, λοιπόν, ήταν να αναζητήσουμε ένα όργανο, ένα φορέα ο οποίος θα έπαιζε τον κρίσιμο ρόλο σε αυτήν τη σχέση μεταξύ αποδήμου ομογενειακού ελληνισμού και μητέρας πατρίδας Ελλάδος και σε αυτήν την αναζήτηση η κατάληξη ήταν ένας φορέας που υπάρχει, υφίσταται εδώ και πάρα πολλά χρόνια, εδώ και 17-18 χρόνια από το 1995 που είναι το Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού. Είναι ίσως ο μόνος φορέας ο οποίος μπορεί να εκφράσει το σύνολο των δυνάμεων του ομογενειακού ελληνισμού και μπορεί να έχει μία πραγματικά παγκόσμια διάσταση. Αυτός ο φορέας όμως, όπως ξέρουμε, τα προηγούμενα χρόνια, δυστυχώς, δεν επιβεβαίωσε κανέναν από τους λόγους της ιδρυτικής του διακήρυξης. Έπρεπε λοιπόν να προβούμε σε κάποιες βαθιές, ριζικές τομές, σημαντικές αλλαγές στο υφιστάμενο μέχρι σήμερα σύστημα του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού προσπαθώντας να το καταστήσουμε ένα όργανο αντιπροσωπευτικό, παγκόσμιο, που μπορεί πραγματικά να ανακτήσει τους λόγους της ιδρυτικής του διακήρυξης. Σε αυτήν την προσπάθεια είμαι συντεταγμένος τους τελευταίους πέντε-έξι μήνες μέσα από ένα νέο σχέδιο νόμου που έχουμε προτείνει, που ήδη βρίσκεται σε διαβούλευση και που πιστεύουμε ότι μπορεί να αναμορφώσει ριζικά το νέο ΣΑΕ.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πολύ σύντομα, ναι, πραγματικά παρακολουθούμε την ανάρτηση και την δημόσια διαβούλευση, είσαστε ικανοποιημένος από τη συμμετοχή προτάσεων από την ομογένεια μέχρι τώρα; Θα πρέπει να είμαστε απολύτως ειλικρινείς…
Κ. ΤΣΙΑΡΑΣ: Υπάρχει μία άποψή μου την οποία συνηθίζω να εκφράζω. Σε αυτό το γενικότερο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι η ευθύνη της συμμετοχής έχει ίδια αξία με την ευθύνη της μη συμμετοχής. Θέλω να σας πω με πολύ απλά λόγια ότι η ελληνική πολιτεία προσπαθεί να αναμορφώσει αυτή τη σχέση με τον απόδημο ελληνισμό και αυτή η προσπάθεια μπορεί αυτή τη στιγμή να εκφράζεται μέσα από αυτήν την επιχειρούμενη αλλαγή του υφισταμένου Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού για να το κάνουμε πραγματικά σοβαρό, πραγματικά αποτελεσματικό, πραγματικά διαφορετικό σε σχέση με το παρελθόν. Αν αυτό δεν υποστηριχθεί από τον απόδημο ελληνισμό, ακόμα και σε μία έκφραση που αυτή τη στιγμή εγώ το προσφέρω ως δυνατότητα, μία έκφραση μέσα από τη δημόσια διαβούλευση να μπορέσω να ενσωματώσω τις όποιες σοβαρές και υγιείς προτάσεις σε ένα καινούργιο σχέδιο νόμου, άρα το νομοσχέδιο να διαμορφωθεί από την ίδια την άποψη του αποδήμου ελληνισμού, αντιλαμβάνεστε ότι η ευθύνη περνάει στην απέναντι πλευρά και περνάει σε αυτό το μεγάλο κομμάτι των ομογενών οι οποίοι μπορεί για δικούς τους λόγους και πιθανότατα δικαιολογημένους, να απείχαν μέχρι σήμερα από αυτήν την προηγούμενη δομή του ΣΑΕ, αλλά δεν έχουν κανένα λόγο να μη συμμετέχουν στην καινούργια, την επόμενη που δημιουργούμε και την οποία τους προτρέπω να τη δημιουργήσουμε μαζί.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Να μεταφέρω όμως κι εγώ, μια και είναι η δουλειά μου μερικές φορές λίγο άκομψη, ακούγοντάς σας χθες στην τοποθέτησή σας στην τριμερή σχέση που θέλουμε, αυτοχρηματοδότηση, αυτοοργάνωση και κάθετη εκπροσώπηση, θα πρέπει να το αποσαφηνίσουμε λιγάκι, γιατί δυστυχώς, τουλάχιστον, εδώ στην Ευρώπη που είμαστε υπάρχει μία θολή εικόνα, μία απλή τοποθέτηση, σκέψη συμπατριωτών μας. Δηλαδή όταν μου λέει, αυτοοργάνωση και αυτοχρηματοδότηση, κάποιος που θα έχει τη δυνατότητα να δώσει 1.000 Ευρώ συμμετέχει και πώς συμμετέχει; Τί εννοούμε; Πώς το εννοούμε αυτό; Θα πρέπει λιγάκι να το διευκρινίσουμε.
Κ. ΤΣΙΑΡΑΣ: Θα προσπαθήσω να τους αναλύσω έναν-έναν αφενός για να γίνει κατανοητό και αφετέρου για να καταδείξω ότι εδώ πρόκειται για μία όντως σημαντική τομή, για μία σοβαρή αλλαγή στη δομή και λειτουργία του μέχρι σήμερα υφιστάμενου ΣΑΕ.
Αυτοοργάνωση. Εμείς θέλουμε η δομή του νέου ΣΑΕ να οργανωθεί στη βάση και στη λογική των μελών του, δηλαδή, με απλά λόγια, ακόμη και σήμερα δίνω στη δημοσιότητα και στην ελληνική ομογένεια ένα σχέδιο νόμου τόσο ελαστικό που θα δίνει τη δυνατότητα σε αυτούς που θα συμμετέχουν να δημιουργήσουν την οργανωτική δομή και την οργανωτική προοπτική του νέου ΣΑΕ, όπως ακριβώς το επιθυμούν. Επίσης όταν οι ίδιοι οι ομογενείς επιλέξουν το μοντέλο της οργανωτικής δομής του οικουμενικού τους οργάνου, αντιλαμβάνεστε ότι αφήνουν έξω και μακριά με κάθε τρόπο είτε τα ελληνικά κόμματα είτε την ελληνική πολιτεία.
Δεύτερος άξονας, αυτοχρηματοδότηση. Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι τα χρήματα που δαπάνησε η ελληνική πολιτεία στο παρελθόν για το Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού όχι μόνο δεν επιβεβαίωσαν το ρόλο και την αποτελεσματικότητά του, αλλά κυρίως δημιούργησαν αυτήν τη θολή εικόνα, στην οποία αναφερθήκατε, σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ελληνικής ομογένειας. Αποτέλεσμα είναι τα πολλά ερωτηματικά, αποτέλεσμα είναι η μη συμμετοχή, αποτέλεσμα είναι τελικά η πολύ μικρή, η πολύ φτωχή εκπροσώπηση του συνόλου του αποδήμου ελληνισμού από το κατ’ εξοχήν δικό του όργανο, από το Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού.
Άρα, αν πρέπει να εκτιμήσει κανείς τη σημερινή πραγματικότητα εύκολα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ελληνική πολιτεία αφενός μεν δεν δύναται, δεν μπορεί να υποστηρίξει με τον ίδιο τρόπο που το έκανε στο παρελθόν δράσεις ή δομές, ακόμη κι αν αυτές αφορούν τον απόδημο ελληνισμό, αλλά και από την άλλη πλευρά, η άποψή μου είναι ότι μία υγιής αυτοοργανούμενη δομή, οικουμενική, θα μπορούσε εύκολα να βρει τους πόρους, που θα της δώσουν τη δυνατότητα της αυτοσυντήρησης. Γιατί ταυτόχρονα με την αυτοοργάνωση και την αυτοχρηματοδότηση, αντιλαμβάνεστε ότι μία παράμετρος η οποία υπεισέρχεται είναι ο αυτοέλεγχος του οργάνου. Θέλω να πω, με πολύ απλά λόγια, ότι οι ίδιοι οι συμμετέχοντες από τη στιγμή που θα έχουν προσδιορίσει το οργανωτικό μοντέλο και θα αναζητούν τον τρόπο της αυτοχρηματοδότησης, θα έχουν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον να ελέγξουν και το πώς εν πάση περιπτώσει μπορεί να διατίθενται οι πόροι που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο μπορεί να μαζεύονται, οι οικονομικοί πόροι εννοώ.
Ο τρίτος άξονας είναι η κάθετη εκπροσώπηση του αποδήμου ελληνισμού. Μέχρι σήμερα, τα μέλη τα οποία μπορούσαν να συμμετέχουν στο Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού ήταν οι εκπρόσωποι ή οι αντιπρόσωποι των πρωτοβαθμίων και δευτεροβαθμίων οργανώσεων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλά φυσικά πρόσωπα, απλούς ανθρώπους, απλούς αποδήμους, ομογενείς, οικουμενικούς Έλληνες, πολλοί από αυτούς να αποκλείονται, δηλαδή αν δεν ήταν μέλη κάποιων πρωτοβαθμίων ή δευτεροβαθμίων οργανώσεων, αν δε συμμετείχαν σε κάποιον φορέα ή σε κάποια κίνηση, για τους δικούς τους λόγους, να μην μπορούν να συμμετέχουν ταυτόχρονα και στο ΣΑΕ.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εκεί θα πρέπει να βοηθηθούμε όμως και να το διευκρινίσουμε. Λέμε φυσικά πρόσωπα, και θα έρθω σε μία απλή ερώτηση, εγώ σαν φυσικό πρόσωπο και σαν εκδότης λέτε ότι θέλω να συμμετέχω και επειδή δεν είμαι σε κάποιον άλλο φορέα, σε κάποια άλλη πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια, με ποιο ρόλο θα έρθω και πώς θα μπορούσα να έρθω να συμμετάσχω;
Κ. ΤΣΙΑΡΑΣ: Θα είστε απλό μέλος ως φυσικό πρόσωπο που θα εγγραφείτε. Επειδή νωρίτερα μου κάνατε μία αναφορά, η οποία ουσιαστικά είχε να κάνει με κάποιο οικονομικό ποσό, σας πληροφορώ ότι το μεγάλο στοίχημα είναι να μπορέσουν να εγγραφούν πάρα πολλοί, αν είναι δυνατόν, απόδημοι Έλληνες. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή μιλάμε ότι ενδεχομένως ο απόδημος ελληνισμός να προσεγγίζει έναν αριθμό ανθρώπων περί τα 5.000.000, εγώ θα σας έλεγα πολύ απλά έστω το 1/10 από αυτούς εάν γινόταν μέλη του ΣΑΕ και μπορούσαν να το υποστηρίξουν οικονομικά με το φοβερό, εντός εισαγωγικών, ποσό του 1 Ευρώ το χρόνο συνδρομή ή 1 Δολαρίου, ανάλογα με το πού βρίσκεται ο καθένας, αντιλαμβάνεστε ότι όχι μόνο θα διασφαλίζονταν οι οικονομικοί πόροι επιβίωσης του συγκεκριμένου θεσμού, αλλά θα του έδινε ταυτόχρονα και τη δυνατότητα μίας πολύ σημαντικής κοινωνικής παρέμβασης.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Άρα εδώ πιστεύω ότι δίνουμε μία απάντηση, δίνοντας και μία στοχευμένη κατεύθυνση, το πώς λέμε εκπροσώπηση κάθετη στο όργανο που οραματιζόμαστε για αύριο.
Κ. ΤΣΙΑΡΑΣ: Ακριβώς. Δηλαδή με έναν πολύ απλό τρόπο, θα μπορεί να συμμετέχει ο καθένας, με ένα ποσό, το οποίο πρέπει να είναι συμβολικό και με αυτόν τον τρόπο, το μεγάλο στοίχημα πλέον ή, αν θέλετε, το μπαλάκι, περνάει στην πλευρά της ελληνικής ομογένειας. Εμείς τους προσφέρουμε μία ευκαιρία, να δουν πραγματικά ότι μπορούν να εκπροσωπηθούν σε μία παγκόσμια διάσταση, δίνοντας τη δυνατότητα στον εαυτό τους, δημιουργίας ενός αντιπροσωπευτικού οργάνου που θα έχει πραγματικά ουσιαστικό ρόλο απέναντι στην ελληνική πολιτεία, ενδεχομένως και σε μία παγκόσμια, επαναλαμβάνω, πρακτική και διάσταση. Το ζήτημα είναι από εκεί και πέρα να μπορεί να εκμεταλλευτεί, εντός εισαγωγικών, ο κάθε απόδημος Έλληνας αυτή την ευκαιρία συμμετέχοντας, επαναλαμβάνω, σε μία δομή, η οποία μπορεί πραγματικά να στηρίξει και την Ελλάδα και το σύνολο του αποδήμου ελληνισμού. Είναι η στιγμή που πρέπει όλοι να κάνουμε ένα γενναίο βήμα και πρέπει να αποδείξουμε ότι οι Έλληνες όχι μόνο έχουν τη σκέψη, το μυαλό και την καρδιά τους στην Ελλάδα, μιλάω για τους απόδημους Έλληνες, αλλά μπορούν με απλές πραγματικά στρατηγικές κινήσεις να επαναπροσδιορίσουν σε ένα μεγάλο βαθμό και την πορεία της πατρίδας μας, αλλά και το δικό τους μέλλον. Αυτό προσωπικά ονειρεύομαι, αυτό προσδοκώ και αυτό πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να το καταφέρουμε, αν όντως πιστέψουμε στον εαυτό μας και κάνουμε πολύ απλές κινήσεις.
