[Του Φώτη Σπύρου].
Στην Ελλάδα του 2008 τα πράγματα είναι πλέον πολύ δύσκολα. Η ανάληψη της πολιτικής εξουσίας από την ΝΔ το 2204 λειτούργησε ισοπεδωτικά, ακυρώνοντας τα κοινωνικά κεκτημένα δεκαετιών.
Όλοι διαπιστώνουν ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά και εύκολα γίνεται κοινός τόπος ότι η παραλυσία κυριαρχεί. Ο πολίτης εκπαιδεύτηκε να συμβιώνει με τους απατεώνες των ομολόγων, τους υποκλοπείς των τηλεφώνων, τους ηγουμένους της ντροπής, τους υπουργούς που συμμετέχουν στα «θεάρεστα» σκάνδαλα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ κατάφερε μέσα σε πέντε μόλις χρόνια να εκθεμελιώσει ό,τι έχτισε, όσα έχτισε τέλος πάντων αυτή η κοινωνία της μεταπολίτευσης, να ακυρώσει την όποια ηθική διάσταση της άσκησης πολιτικής, να καταδικάσει το πολιτικό σύστημα στην απόλυτη απαξίωση και ν’ αναβαθμίσει το πολιτικό παρασκήνιο σε μέθοδο άσκησης εξουσίας.
Η ΝΔ του 2008 λειτουργεί με πολιτικά αντανακλαστικά της δεκαετίας του ’60 και με μεθόδους επικοινωνιακής τακτικής της Madison Avenue του 21ου αιώνα.
Όλα αυτά επιτείνονται και από την κατάσταση που διαμορφώθηκε τις τελευταίες μέρες και που δείχνει ότι το μείγμα εγκληματικής επιπολαιότητας στην παιδεία, αδράνειας του κομματισμού στην οργάνωση του κράτους, καθώς και ατιμωρησίας και έλλειψης επαγγελματισμού σε όλα τα επίπεδα είναι εκρηκτικό.
Η τραγωδία με τον θανάσιμο τραυματισμό του 15χρονου ήταν στατιστικά προβλέψιμη από την εποχή Πολύδωρα με εκείνες τις περίφημες δηλώσεις του περί πραιτόρων κ.α.
Νεαροί, κυρίως μαθητές χωρίς κουκούλες ξεσηκώθηκαν. Βρίσκουν τον θάνατο του Αλέξη άδικο και ακατανόητο. Αισθάνθηκαν την ανάγκη ότι έπρεπε να φωνάξουν γι’ αυτό και η φωνή τους να ακουστεί. Πολύ μακριά από υπολογισμούς, οφέλη, τακτικές, στρατηγικές, η σχεδόν παιδική ακόμα φωνή τους διαπερνούσε τον αέρα και τα μάτια τους, ολοκάθαρα, κοίταζαν μπροστά.
Σ’ αυτή τη χώρα που βρίσκεται σε απόγνωση, που πορεύεται χωρίς όραμα, χωρίς αξίες, με τους θεσμούς ανυπόληπτους, με το αύριο αβέβαιο, αυτή η φωνή κι αυτά τα μάτια είναι η μόνη ελπίδα.
Ας ευχηθούμε ότι δεν θα την σκοτώσουν και αυτή…..
