Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι η Ευρώπη προχωράει δειλά και διστακτικά. Τα βήματά της δεν έχουν το διασκελισμό, των ηγετών της δεκαετίας του ’80 και του ’90. Η σημερινή ηγεσία τρομάζει τους λαούς, αλλά τώρα, τρομάζουν και οι ίδιοι… με τη πολιτική τους. H Ευρωπαϊκή οικονομία με την συνταγή Βερολίνου-Δ.Ν.Τ., δεν ανακάμπτει.
Τα πακέτα μέτρων, που έχουν επιβάλει αποδεικνύονται, ότι όχι μόνο δεν μειώνουν τα χρέη, αλλά παράγουν καινούργια, δημιουργούν ύφεση, ανεργία και καταλήγουν σε ανθρωπιστική κρίση. Όσο αυτή κατάσταση προχωράει με αυτό τον «αρρωστημένο» τρόπο, χωρίς να παίρνονται οι αποφάσεις που θα λύσουν οριστικά το πρόβλημα, τόσο ο κίνδυνος ενός τυχαίου πιστωτικού γεγονότος ή μιας κοινωνικής έκρηξης, που θα αποτελέσει την θρυαλλίδα σημαντικών εξελίξεων στην Ευρώπη, είναι πραγματικός. Τα πράγματα σιγοβράζουν και όλα κινούνται σε τεντωμένο σκοινί. Οι εργασιακές σχέσεις αναθεωρούνται προς το χειρότερο. Η ανεργία κτυπάει κόκκινο. Πολιτικές ανάπτυξης, που θα δημιουργήσουν θέσεις απασχόλησης δεν διαφαίνονται. Το κοινωνικό κράτος καταρρέει. Οι αντοχές της μικρομεσαίας επιχείρησης εξαντλούνται. Η νέα γενιά απογοητευμένη επιλέγει τους δρόμους της μετανάστευσης. Η φτωχοποίηση «χτυπάει τη πόρτα» της μέσης οικογένειας και μεγάλα τμήματα της κοινωνίας σπρώχνονται στην εξαθλίωση. Τα πακέτα μέτρων προκαλούν τρόμο, με συνέπεια τη διόγκωση του ευρωσκεπτικισμού.
Στη τελευταία σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών, η Ελλάδα εισέπραξε ωραία λόγια και….συμπαράσταση. Δεν είχαμε για άλλη μια φορά τις «σημαντικές» αποφάσεις για την κρίση χρέους που μαστίζει εδώ και τρία χρόνια την Ελλάδα και μεγάλο κομμάτι της Ευρωζώνης. Η σύνοδος κινήθηκε στη φράση «εύχομαι και ελπίζω», που πρωτοακούσαμε στην επίσκεψη στην Αθήνα της κ.Μέρκελ. Δε κατέληξε σε σημαντικές αποφάσεις για την Ελλάδα, πέραν της αποκατάστασης της αξιοπιστίας που περίμεναν με μεγάλη αγωνία οι κυβερνώντες. Όλα αυτά, φανερώνουν την σκόπιμη καθυστέρηση που επιδιώκει η Γερμανία. Δεν θέλει τώρα, να πάρει δραστικές αποφάσεις προς την οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης. Να διευκολύνει δηλαδή, τη ρευστότητα και την ανάπτυξη του Νότου με σκοπό να ισορροπήσει το νομισματικό σύστημα. Όμως με τον τρόπο αυτό, είναι αμφίβολο αν η κ. Μέρκελ θα φθάσει αλώβητη, στις εκλογές του Οκτωβρίου 2013. Οικονομικοί αναλυτές εκτιμούν ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να βρεθεί δέσμια των πολιτικών της. Το σενάριο ενός υφεσιακού κύκλου και για τη Γερμανική οικονομία, δεν είναι εξωπραγματικό. Μάλιστα εκτιμούν ότι, η έξοδος της Ελλάδος (Grexit), με το ντόμινο αρνητικών εξελίξεων που θα προκαλέσει, είναι πιθανό να καταστρέψει την οικονομία του πλανήτη. Το Γερμανικό Ινστιτούτο Μελετών (Bertelsman) υπολογίζει ότι η έξοδος της Ελλάδας μπορεί να κοστίσει περί τα 17,8 τρις €, ένα νούμερο που σπέρνει το τρόμο και κανείς από τη σημερινή ηγεσία του πλανήτη δεν είναι διατεθειμένος να το χρεωθεί. Σε κάθε περίπτωση τώρα διαπιστώνεται, ότι μια πιθανή έξοδος της Ελλάδας είναι μια επιλογή «υψηλού ρίσκου» με απρόβλεπτες συνέπειες δεδομένου ότι οι οικονομικές ισορροπίες που διαμορφώνονται στην παγκόσμια οικονομία είναι πολύ εύθραυστες και αν δεν υπάρξουν αμοιβαίες υποχωρήσεις, το ευρώ θα οδηγηθεί σε διάλυση και μεγάλο τμήμα της Ευρώπης σε οικονομική και ανθρωπιστική κρίση.
