Προθάλαμος της επαγγελματικής η ομάδα Νέων της Αναγέννησης.
Η ομάδα Νέων της Αναγέννησης δημιουργήθηκε το περασμένο καλοκαίρι κάτω από πίεση χρόνου. Εντελώς αθόρυβα και χωρίς να δοθεί η δέουσα προσοχή από μεγάλη μερίδα φιλάθλων, καθ’ ότι αυτή στρέφεται στην επαγγελματική ομάδα, τα παιδιά αυτά με την συνδρομή μερικές φορές και επαγγελματιών που επιτρέπει ο νόμος, έφθασαν σήμερα να διεκδικούν ακόμη και την πρώτη θέση στον βαθμολογικό πίνακα. Βαδίζουν από επιτυχία σε επιτυχία κάθε Σάββατο αντιμετωπίζοντας όλες τις ομάδες Νέων της Β’ Εθνικής με τις οποίες αγωνίζεται η επαγγελματική ομάδα, καθ’ ότι είναι υποχρεωτική η συμμετοχή στο πρωτάθλημα αυτό που λέγεται πρωτάθλημα Νέων Β’ Εθνικής ΟΠΑΠ.
Ερ.: Τι ακριβώς είναι αυτό το πρωτάθλημα των Νέων Β’ Εθνικής που αγωνίζονται οι Νέοι της Αναγέννησης;
Κ. Σιακάρας: Για τις ομάδες της Β’ Εθνικής Επαγγελματικής κατηγορίας στην οποία φέτος αγωνίζεται και η Αναγέννηση, είναι υποχρεωτική η σύσταση και συμμετοχή και μιας ομάδας Νέων από κάθε επαγγελματική στο πρωτάθλημα αυτό. Έτσι λοιπόν κάθε φορά που αγωνίζεται η επαγγελματική ομάδα με μια άλλη, οι Νέοι τους αγωνίζονται και αυτοί μεταξύ τους αλλά στην αντίθετη έδρα.
Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι μια ομάδα Νέων θα παίξει με όλες τις άλλες ομάδες Νέων όπως και οι επαγγελματικές από τις οποίες προέρχονται. Δηλαδή θα αγωνισθούν 17 αγώνες στον Α’ γύρο και 17 στον Β’ γύρο, σύνολο 34 αγώνες καθ’ ότι συμμετέχουν 18 ομάδες.
Ερ.: Πολλές φορές είδαμε να παίζουν σε έναν τέτοιον αγώνα και ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην επαγγελματική ομάδα. Πρώτ’ απ’ όλα πως γίνεται αυτό και μετά τι νόημα έχει να παίζουν και οι επαγγελματίες πλέον με τους Νέους;
Κ. Σιακάρας: Έχουμε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουμε σε έναν αγώνα μέχρι και πέντε επαγγελματίες με κάποιους όμως περιορισμούς. Από αυτούς οι δύο τουλάχιστον να είναι μέχρι και 21 ετών και οι τρεις μέχρι και 19 ετών.
Εμείς χρησιμοποιούμε κατ’ αρχήν από τους επαγγελματίες μόνον όσους δεν καλούνται στην αποστολή της πρώτης ομάδας και αγωνίζονται κάθε Κυριακή. Επιτρέπεται να αγωνισθεί με τους Νέους ένας ποδοσφαιριστής που αποβλήθηκε σε αγώνα της επαγγελματικής και τελεί υπό τιμωρία. Επίσης όταν ένας ποδοσφαιριστής προέρχεται από τραυματισμό και μπαίνει σιγά – σιγά στο πρόγραμμα των προπονήσεων της επαγγελματικής χωρίς ακόμη να είναι έτοιμος να αγωνισθεί, τον χρησιμοποιούμε να πάρει παιχνίδια. Απαραίτητη όμως προϋπόθεση να είναι πάντα όλοι οι επαγγελματίες εντός των ορίων ηλικίας που έχει τεθεί.
Ερ.: Το σκεπτικό σας είναι να αγωνίζονται σε κάθε παιχνίδι όσοι επαγγελματίες έχετε και έχουν δικαίωμα να αγωνισθούν, να καταστεί η ομάδα πιο καλή και δυνατή και να πρωταγωνιστήσετε, η υπάρχει άλλη φιλοσοφία;
Κ. Σιακάρας: Η φιλοσοφία μας είναι να αγωνίζονται όλοι οι ερασιτέχνες Νέοι ποδοσφαιριστές μας και να αποκτούν εμπειρίες σε αγώνες αφού όλη ετοιμάζονται για κάθε παιχνίδι.
Έτσι τα παιδιά αυτά θα έχουν διδαχθεί σε νεαρή ηλικία όλα τα μυστικά του ποδοσφαίρου και θα έχουν και εμπειρίες στην πράξη, με τους αγώνες. Όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου για τον καθ’ ένα χωριστά ανάλογα και με το ταλέντο του, να κάνουν το μεγάλο βήμα και να αγωνισθούν στην επαγγελματική ομάδα, έτοιμοι πια ποδοσφαιριστές.
Τουλάχιστον 3-4 φορές έπαιξαν μόνοι τους μέχρι τώρα χωρίς τους επαγγελματίες, αφού έτσι έτυχε. Όμως επειδή και ο νόμος μας δίνει το δικαίωμα χρησιμοποιούμε και εμείς όπως κάνουν και όλες οι άλλες ομάδες έναν, δύο και πέντε άμα τύχει επαγγελματίες να ενισχύσουμε αφ’ ενός την ομάδα και να βοηθήσουμε τα παιδιά αυτά να παίξουν συμπαίκτες με παίκτες φτασμένους, αλλά και να μην αφήσουμε εκτός αγωνιστικής δράσης τους τιμωρημένους και αυτούς που βρίσκονται στο στάδιο της αποθεραπείας.
Ερ.: Απ’ ότι γνωρίζουμε η ομάδα αυτή των Νέων συστάθηκε το καλοκαίρι σε σύντομο χρονικό διάστημα. Που σημαίνει ότι αν υπήρχαν μεγαλύτερα περιθώρια θα μπορούσε να είχαν γίνει και άλλες επιλογές που να αξιοποιούσαν και άλλα ταλέντα που ενδεχομένως δεν γνωρίζατε ή συναντήσατε κάποιες δυσκολίες για την μετακίνησή τους;
Κ. Σιακάρας: Πράγματι έτσι είναι. Δεν υπήρχε η άνεση χρόνου και αυτό μέτρησε αρνητικά ως προς των ενδυνάμωση της ομάδας αυτής. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει όλα τα ταλέντα αλλά και αν αυτό συμβαίνει τότε έπρεπε και να τα παρακολουθήσει να παίζουν σε μερικούς αγώνες με τις ομάδες τους και να έχει άποψη και γνώση για μια μετακίνηση. Επίσης υπήρξαν και μερικές αντιδράσεις από τους υπευθύνους κάποιων σωματείων για ευνόητους και αντικειμενικούς λόγους. Κάθε σωματείο που αγωνίζεται στο Α’ τοπικό ήθελε τρεις τουλάχιστον κάτω των 20 ετών να αγωνίζονται σε έναν αγώνα που σημαίνει ότι έπρεπε να έχει τον διπλάσιο αριθμό στην 18άδα του για τυχόν αλλαγές. Φέτος έγινε ο αριθμός δύο και στην Α’ αλλά και στην Β’ και Γ’ κατηγορία, αλλά και πάλι απ’ ότι λένε οι παράγοντες που ασχολούνται, υπάρχουν σοβαρά προβλήματα. Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπισα προσωπικά και έπαιξε ρόλο ήταν η χρονική στιγμή που μου έγινε η πρόταση. Είχα ήδη συμφωνήσει και είχα σχεδόν κάνει τη μισή προετοιμασία με την Α.Ε. Καρποχωρίου το καλοκαίρι. Μέχρι τότε δεν είχα υπ’ όψιν μου ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο και το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να υλοποιήσουμε τους στόχους που είχαμε θέσει για την καλύτερη εμφάνιση ενός ερασιτεχνικού σωματείου που συμμετέχει και αγωνίζεται στο τοπικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα.
Τώρα όμως υπάρχει όλη η άνεση χρόνου να παρακολουθήσουμε από κοντά σε πολλούς αγώνες και να ανιχνεύσουμε πολλές περιπτώσεις ταλέντων που ενδεχομένως μας ενδιαφέρουν, ανάλογα με το τι σκεφτόμαστε να πράξουμε. Αυτό βέβαια είναι θέμα καθαρά της Διοίκησης της Αναγέννησης, που θα μας δώσει τις κατευθύνσεις ανάλογα με το σκεπτικό της.
Πάντως σημασία έχει ότι τα παιδιά που επιλέξαμε και που απαρτίζουν αυτήν τη στιγμή το δυναμικό της ομάδας μας, με την συνδρομή και των επαγγελματιών που προαναφέραμε, έχουν διαγράψει μέχρι στιγμής τουλάχιστον μια αξιοζήλευτη πορεία που μας κάνουν όλους να νοιώθουμε χαρά, περηφάνια και ελπίδα για το μέλλον.
Δεν είναι αυτοσκοπός να πάρουμε το πρωτάθλημα. Στόχος είναι να προετοιμάσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα αυτά τα παιδιά έτσι ώστε να μπορούν να αγωνιστούν σε σύντομο χρονικό διάστημα στην επαγγελματική ομάδα. Η ομάδα αυτή των Νέων της Αναγέννησης θα έλεγα ότι είναι ο προθάλαμος της επαγγελματικής μας ομάδας.
Ερ.: Ποιο είναι το δυναμικό της ομάδας σας σε ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές και τι είδους προετοιμασία κάνετε στη διάρκεια της εβδομάδας;
Κ. Σιακάρας: Το δυναμικό της ομάδας Νέων ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών της Αναγέννησης είναι περίπου είκοσι. Ο μεγαλύτερος είναι 20 ετών και ο μικρότερος 13 χωρίς να έχει δικαίωμα να αγωνισθεί για φέτος. Γι’ αυτό και υπήρξαν δυσκολίες σε κάποιους αγώνες όταν δεν μπορέσαμε να ενισχυθούμε και με ικανό αριθμό επαγγελματιών. Υπάρχουν τραυματισμοί, κάποια ίσως ανθρώπινα προσωπικά προβλήματα, ιώσεις, φροντιστήρια, μαθήματα, εργασίες κλπ. όπως συμβαίνει σε όλες τις ομάδες. Αυτό δυσκολεύει τη δουλειά μας, αλλά έχουμε πάντα σημαντικό αριθμό συμμετεχόντων στις προπονήσεις μας. Τουλάχιστον 15 – 16 παιδιά δίνουν το παρών και προετοιμάζονται όλη την εβδομάδα. Μόνο ένα ρεπό την εβδομάδα τους δίνουμε, κάνουμε όμως την πρώτη και τελευταία μέρα μετά και πριν από κάθε αγώνα χαλαρές προπονήσεις για ξεκούραση. Έτσι κατορθώνουμε να υπάρχει συστηματική συνέχεια χωρίς κενά και με σκληρή, επίπονη και επίμονη δουλειά προσπαθούμε να έχουμε έτοιμα τα παιδιά ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις συνθήκες ενός αγώνα πρωταθλήματος αυτού του επιπέδου.
Ερ. Ποια είναι τα μυστικά της επιτυχούς προσπάθειας μέχρι τώρα και της καταπληκτικής πορείας που κατατάσσει τους Νέους στην δεύτερη θέση του βαθμολογικού πίνακα ένα μόλις βαθμό πίσω από την πρώτη;
Κ. Σιακάρας: Δεν υπάρχουν μυστικά. Κάναμε, με όλες τις δυσκολίες που σας προανέφερα, τις όσο το δυνατόν καλύτερες επιλογές, όσο μπορέσαμε. Κάναμε μια καλή προετοιμασία και προσπαθήσαμε να δέσουμε το σύνολο, να μοντάρουμε δηλ. την ομάδα για τους αγώνες. Προετοιμαζόμαστε όλη σχεδόν την εβδομάδα διατηρώντας την φυσική κατάσταση των παιδιών στο επιθυμητό επίπεδο και την βελτιώνουμε συνέχεια, ενώ παράλληλα κάθε μέρα εμπλουτίζουμε την τεχνική τους κατάρτιση.
Αποκτήσαμε και αποκτούμε σε κάθε αγωνιστική εμπειρίες. Έχουμε όταν, αυτό είναι εφικτό, την βοήθεια από τους επαγγελματίες, όχι πάντα, όμως είναι σημαντική αγωνιστικά και βαθμολογικά πέρα από τα άλλα που προαναφέραμε.
Τέλος έχουμε την συμπαράσταση της Διοίκησης που είναι πάντα στο πλευρό μας. Ότι θέλουμε και φυσικά ότι μπορεί να γίνει.
Ερ. Προβλήματα δεν έχετε; Δεν μπορεί, παντού υπάρχουν. Μπορείτε να μας απαριθμήσετε μερικά σχετικά με την δουλειά σας και το βαθμό δυσκολίας που αυτά φέρνουν στο έργο σας;
Κ. Σιακάρας: Σε ότι μας αφορά δύο είναι τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και που δυσκολεύουν τα πράγματα. Φυσικά όλοι μαζί και με την συνδρομή των παιδιών τα ξεπερνάμε. Υπάρχει τόση και τέτοια όρεξη από τα παιδιά, υπάρχει ενδιαφέρον και συμμετοχή, υπάρχουν θυσίες.
Πρώτο και κυριότερο πρόβλημα είναι το γήπεδο που θα χρησιμοποιούμε σαν έδρα για τους αγώνες όταν παίζουμε εντός έδρας. Μας παραχωρήθηκε αρχικά το γήπεδο Καμινάδων αλλά προέκυψε πρόβλημα καθ’ ότι θα αγωνίζεται πλέον εκεί ο ΑΟΚ που συμμετέχει στο Περιφερειακό πρωτάθλημα. Την περασμένη αγωνιστική παίξαμε στο Καλλιφώνι, ενώ δεν γνωρίζουμε που θα παίξουμε την επόμενη. Μπορούμε να παίξουμε σε δύο – τρία ή και παραπάνω γήπεδα αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια κάθε αγωνιστική. Ύστερα τα γήπεδα αυτά πρέπει να διαθέτουν άδεια δωμάτια φιλοξενίας και φυσικά ντουζ για μας και τους φιλοξενούμενους κυρίως. Όμως αυτά χρησιμοποιούνται από τις τοπικές ομάδες αλλά πάλι καλά που δεν υπάρχουν και τόσο πολλές αντιδράσεις στην παραχώρησή τους.
Δεύτερο πρόβλημα οι προπονήσεις. Αγιοπηγή σήμερα, Ρούσσο χθες και αύριο, κάπου αλλού αργότερα. Αυτά τα δύο προβλήματα θα μπορούσε να ήταν και ένα, αν χρησιμοποιούσαμε έναν χώρο. Θα μπορούσε να μην ήταν και κανένα, αν είχε βρεθεί ένας τέτοιος χώρος και είχαν λυθεί τα σημαντικότερα, τα ελάχιστα. Αγωνιστικός χώρος και αποδυτήρια υποφερτά, που αξίζει τον κόπο για τα παιδιά αυτά και φυσικά για τα άλλα σωματεία που θα τα χρησιμοποιούν. Με λίγα λόγια είμαστε σαν τους τσιγγάνους, από δω και από κει.
Ένα άλλο πρόβλημα ή όχι πρόβλημα, μάλλον σαν παράπονο θα έλεγα δικό μου και των παιδιών είναι ότι δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα από τους φιλάθλους στο πρωτάθλημα αυτό, ίσως γιατί είναι κάτι καινούργιο και δεν εντάσσεται σε κατηγορίες. Στην αρχή παίζαμε μπροστά σε 15 – 20 φιλάθλους κυρίως γονείς των παιδιών. Μετά έγιναν πιο πολλοί, 50 οι φίλαθλοι. Τελευταία παίξαμε με 100 – 150 φιλάθλους. Καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι αυτό; Πόσο μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία όλων μας και πόσο μπορεί να ανεβάσει το ηθικό και την αγωνιστικότητα των νέων αυτών παιδιών; Ελπίζουμε και με την δική σας σημαντική βοήθεια και προβολή, εννοώ όλον τον τοπικό τύπο και τα ΜΜΕ, να έχουμε μεγαλύτερη προσέλευση, με όσα αυτό συνεπάγεται.
Ερ.: Οι μεγάλες αποστάσεις όταν παίζετε εκτός έδρας δεν είναι πρόβλημα για τις μετακινήσεις των παιδιών που είναι προφανώς μαθητές στην πλειονότητά τους; Παίξατε στην Κέρκυρα θα παίξετε στην Ρόδο και αλλού. Αυτό πως το ξεπερνάτε, υπάρχει ανάλογη μέριμνα όπως για τη μεταφορά και ίσως διανυκτέρευση αν χρειασθεί;
Κ. Σιακάρας: Μεταφερόμαστε πάντα στους εκτός έδρας αγώνες μας με Λεωφορείο. Αυθημερόν αν οι αποστάσεις είναι κοντινές και με διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο, όταν πρέπει. Υπάρχει οργάνωση, υπάρχει πλήρης κάλυψη, όπως ακριβώς γίνεται και με την επαγγελματική ομάδα. Άλλωστε αυτός είναι ο σκοπός. Από την μια μέρα στην άλλη ο ποδοσφαιριστής να αλλάξει κατηγορία και να γίνει από ερασιτέχνης – επαγγελματίας. Μέχρι τότε θα εκπαιδεύεται και θα ζει σε ένα περιβάλλον επαγγελματικό θα έλεγα. Ύστερα υπάρχουν και οι επαγγελματίες που δεν πρέπει να αλλάξει κάτι όταν αγωνίζονται με τους ερασιτέχνες Νέους. Γι’ αυτό είπα προηγούμενα ότι είναι σημαντικό πρόβλημα το γηπεδικό. Πρέπει όλα να γίνονται σε περιβάλλον τέτοιο που να καθιστά εύκολη την υπόθεση. Πρόκειται για πράγματα που σε λίγους δυστυχώς συλλόγους στην Ελλάδα έχουν γίνει. Είμαστε πολύ πίσω δυστυχώς σε σχέση με τους Ευρωπαϊκούς Επαγγελματικούς Συλλόγους, όπως ακριβώς μας τα περιγράφουν όσοι έχουν γνώση και μιλάμε τώρα για καθηγητές πανεπιστημίου, μάνατζερ ποδοσφαίρου και φυσικά όσοι Έλληνες ποδοσφαιριστές είχαν την τύχη να ζήσουν τέτοιες εμπειρίες.
Κάθε αρχή και δύσκολη. Πρέπει σιγά – σιγά όμως να γίνουν ορισμένα πράγματα και δω για την αναβάθμιση του ποδοσφαίρου.
Ερ.: Πείτε μας ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά. Τι ήταν εκείνο που συγκρούστηκε μέσα σας όταν σας έγινε ήδη η πρόταση από το Δ.Σ. της Αναγέννησης να αναλάβετε αυτό το εγχείρημα ενώ είχατε ήδη συμφωνήσει με την ομάδα του χωριού σας την ΑΕ Καρποχωρίου, δεδομένου ότι με την θέλησή σας επιλέξατε την χρονική στιγμή που θα συνεργαζόσασταν σαν προπονητής πια, με την ομάδα από την οποία ξεκινήσατε σαν ποδοσφαιριστής;
Κ. Σιακάρας: Ήταν μια δύσκολη στιγμή για μένα. Από τη μια το συναίσθημα και η ιστορία, τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα και φυσικά η αθέτηση μιας υπόσχεσης από μέρους μου για μια νέα πορεία στα ποδοσφαιρικά δρώμενα του χωριού μου, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα.
Μιλάμε για την προσφορά μου σαν προπονητής ποδοσφαίρου στο καταξιωμένο ποδοσφαιρικά Καρποχώρι που είναι ποδοσφαιρομάνα. Μιλάμε για αποδοχή του προσώπου μου όχι μόνο από το σύνολο των παιδιών που αγωνίζονται στην ΑΕΚ αλλά και όλων των άλλων παιδιών που αγωνίζονταν σε άλλες ομάδες του Νομού, μικρών παιδιών που δεν αγωνίζονταν πουθενά και το κυριότερα την αποδοχή από όλα τα παιδιά που αγωνίζονται στην άλλη ομάδα του χωριού μας, τον ΑΙΑΝΤΑ και με τους υπεύθυνους που χειρίζονται την τύχη αυτού του σωματείου. Είχα δηλαδή την εν λευκώ εξουσιοδότηση να φτιάξω ότι όλοι μαζί θα σχεδιάζαμε χωρίς περιορισμούς και δεσμεύσεις ούτε και σε ότι αφορά τα δελτία των αθλητών. Σταματώ εδώ. Από την άλλη, μια τιμητική πρόταση από την Ιστορία του Καρδιτσιώτικου ποδοσφαίρου την Αναγέννηση. Νέα κατάσταση πραγμάτων, επαγγελματικά πρότυπα δουλειάς, ανέλιξη, διακρίσεις στην προπονητική μου καριέρα που φιλοδοξώ, αντικείμενο εργασίας η προπόνηση νέων παιδιών, φιλόδοξων ταλέντων και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Αναγέννηση είναι και η μεγάλη μου αγάπη αφού έπαιξα 10 ολόκληρα χρόνια.
Δεν θέλω να πω περισσότερα πράγματα. Ούτε μπορώ να δώσω περισσότερες εξηγήσεις για το τι ένοιωσα και πως αισθάνθηκα, αλλά ούτε και το πώς πήρα αυτή την απόφαση που με βασάνισε μια ολόκληρη εβδομάδα.
Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ήταν τελικά πιο εύκολη η μετακίνησή μου στην ομάδα Νέων της Αναγέννησης από ότι στην αρχή φαινόταν, καθ’ ότι όλοι όσοι ασχολούνται με τα αθλητικά πράγματα στο χωριό με προέτρεψαν και οι ευχές τους για την επιτυχία μου με συνοδεύουν. Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς αλλά και ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Δ.Σ. της Αναγέννησης που με τίμησε με την πρόταση αυτή και μου έδωσε αυτήν την δυνατότητα.
Eρ.: Κύριε Κώστα Σιακάρα Προπονητή τώρα της ομάδας Νέων της ΑΣΑ για να κλείσουμε αυτή μας την συνέντευξη θα σας παρακαλούσαμε να θυμηθείτε την πορεία σας στο τοπικό ποδόσφαιρο και όχι μόνο, από τα πρώτα σας βήματα μέχρι σήμερα και να μας τα περιγράψετε. Να διαβάσουν και να μάθουν τα νέα παιδιά και να θυμηθούν οι μεγαλύτεροι. Έχει αξία η διαδρομή του κάθε ανθρώπου, όπως και πολλά άλλα πράγματα στη ζωή.
Κ. Σιακάρας: Γεννήθηκα το 1970 στο Καρποχώρι Καρδίτσας όπου και μεγάλωσα. Το έτος 1986 σε ηλικία 16 ετών υπέγραψα το πρώτο μου δελτίο στην τοπική ομάδα ΑΕ Καρποχωρίου. Μετά δύο χρόνια το 1988 και παρά τις δυσκολίες που προέρχονταν από το Δ.Σ. της ομάδας του χωριού που προάσπιζε τα συμφέροντα του Συλλόγου, μεταγράφηκα στην ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ύστερα από την σφοδρή επιθυμία του τότε προπονητή της Κώστα Ιωσηφίδη που έκαμψε την αντίσταση του τότε προέδρου Απόστολου Μανάκου που προέκυψε από την σκληρή διαπραγμάτευσή του με τους διοικούντες την ομάδα του χωριού. Τελικά οι όροι του Δ.Σ. έγιναν δεκτοί για οικονομική ενίσχυση 400 χιλιάδων δραχμών στο Καρποχώρι και επαγγελματικό συμβόλαιο για μένα. Το αναφέρω με κάθε λεπτομέρεια γιατί αυτή η μετακίνηση ήταν για μένα, όπως και για κάθε παιδί, όνειρο ζωής. Ουσιαστικά άρχιζε μια νέα καριέρα που δεν την φαντάζεσαι λίγο καιρό πριν. Έδωσα νομίζω πολλά και δικαίωσα τους ανθρώπους που με εμπιστεύθηκαν στην 10χρονη παρουσία μου στην ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ αλλά και πήρα φυσικά πολλά. Ποδοσφαιρική παιδεία σε επαγγελματικό επίπεδο αναγνώριση και καταξίωση, χρήματα και εμπειρίες που με βοηθούν στο νέο ξεκίνημα σαν προπονητής.
Ενδιάμεσος σταθμός όσο βρισκόμουν στην Αναγέννηση ο ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ για 2 χρόνια και τέλος εν έτη 2001.
Βοήθησα για 1 χρόνο στην Α’ τοπική κατηγορία την ομάδα του ΑΣΤΕΡΑ Καρδίτσας το έτος 2001. Και το επόμενο έτος ξεκίνησα την προπονητική στην ομάδα του Μορφοβουνίου.
Το 2003 επέστρεψα στον Αστέρα και συνέχισα σαν προπονητής πια, για τρία χρόνια.
Το 2004 για ένα χρόνο στον ΗΡΑΚΛΗ Καρδιτσομάγουλας και από το 2005 μέχρι και το καλοκαίρι του 2008 για τρία χρόνια στον ΕΘΝΙΚΟ Καρδίτσας.
Το καλοκαίρι αυτό έμελλε να είναι το πιο παράδοξο για μένα με τα πιο παράξενα συναισθήματα όπως προαναφέραμε. Έκανα λοιπόν μια επιλογή και συνεχίζω με όρεξη και πολύ διάθεση, γιατί αγαπώ το ποδόσφαιρο, με συνεπαίρνει να εργάζομαι με νέα παιδιά και στη ζωή μου έχω μάθει να τιμώ τους ανθρώπους που μου εμπιστεύονται θέσεις ευθύνης, όπως το Δ.Σ. της Αναγέννησης Καρδίτσας. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ και στην βοήθεια που πρόσφερα σε μια ποδοσφαιρική – κοινωνική παρέα Καρποχωριτών, του ΑΙΑΝΤΑ Καρποχωρίου, που μου ζητήθηκε και ο ίδιος πρόθυμα έτρεξα με την θέλησή μου, τιμώντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο και τον άνθρωπο που κυνηγούσε μέρα – νύχτα τον πατέρα μου να πάρει την υπογραφή του και να μου κάνει το πρώτο μου δελτίο.
