Στις 14 Ιουνίου 2012, ο κ. Σαμαράς δήλωνε στην προεκλογική ομιλία του, στην Θεσσαλονίκη: “Η Αγροτική Τράπεζα είναι ένας δημόσιος τραπεζικός πυλώνας που δεν πρέπει να κλείσει. Γιατί μέσα της έχει εγγυήσεις αγροτικής γης, που βρίσκονται υπό τον έλεγχό της και δεν πρέπει να μείνει χωρίς χρηματοδότηση. (…) Υπάρχουν περίπου 7 δισ. € που θα παραμείνουν από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την Αγροτική”.
Επιπλέον η Προγραμματική Συμφωνία, η οποία εγκρίθηκε από τα 3 κόμματα που στηρίζουν την Κυβέρνηση, αναφέρει : “Επανακεφαλαιοποίηση και εξυγίανσή της ΑΤΕ. Διαφύλαξη του χαρτοφυλακίου υποθηκών αγροτικής γης”.
Η Αγροτική Τράπεζα , παρά τις όποιες και όσες αδυναμίες της , ήταν διαχρονικά το δημόσιο τραπεζικό στήριγμα του Έλληνα αγρότη. Έχοντας το μεγαλύτερο δίκτυο κάλυψης στην επικράτεια, ιδιαίτερα στην Ελληνική περιφέρεια και διαθέτοντας εξειδικευμένη γνώση στα ζητήματα του πρωτογενούς τομέα , στήριζε την περιφέρεια και την αγροτική ανάπτυξη της χώρας. Διαθέτει 1 δισ. € ακίνητη περιουσία, που συνδέεται μέσω υποθηκών με το 75% της καλλιεργήσιμης γης της χώρας.
Ακόμη, πριν την εφαρμογή του PSI, η ΑΤΕ είχε κεφαλαιακή επάρκεια 12%, και στα αποτελέσματα χρήσης είχε 400 εκατ. € λειτουργικά κέρδη.
Φυσικά, προεκλογικά ο κ. Σαμαράς ήξερε πολύ καλά ποια ήταν η εθνικά επωφελής λύση για την ΑΤΕ και την είπε και στη Θεσσαλονίκη: « υπάρχουν 7 δις που μπορούν να ανακεφαλαιοποιήσουν την αγροτική…». Με απλά λόγια η ΑΤΕ έπρεπε να γίνει μια ισχυρή κρατική τράπεζα, συνενωμένη με άλλες, όπως π.χ. το ταχυδρομικό ταμιευτήριο ή την Εμπορική.
Αντί γι΄αυτό, προτίμησε να μεταφέρει- δωρίσει στην τράπεζα του κ. Σάλλα το κερδοφόρο κομμάτι της ΑΤΕ και να επωμιστούν οι Έλληνες φορολογούμενοι το ζημιογόνο.Ακόμη, ακολούθησε μια διαδικασία πέρα και έξω από τη βουλή, εκχωρώντας δημόσιο πλούτο σε ιδιώτες, χωρίς αξιολόγηση και διαφάνεια μέσω κοινοβουλευτικής διαδικασίας.
Το ξεπούλημα της ΑΤΕ δημιουργεί ηθικά και πολιτικά ερωτηματικά και ζητήματα:
ΓΙΑΤΙ: Γιατί η κυβέρνηση δεν έφερε το θέμα στη βουλή;
Γιατί αθέτησε τις προεκλογικές υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις της προγραμματικής συμφωνίας των τριών;
Γιατί επέλεξε την Πειραιώς που αντιμετωπίζει προβλήματα κεφαλαιακής επάρκειας;
ΠΩΣ: Πώς η κυβέρνηση θα εξασφαλίσει τα συμφέροντα και τα εργασιακά δικαιώματα των 5.000 εργαζομένων της ΑΤΕ;
Πώς θα εξασφαλίσει τα συμφέροντα και τις περιουσίες των αγροτών και των συνεταιρισμών που είναι υποθηκευμένοι στην ΑΤΕ κατά 75%;
Πώς θα στηρίξει τον πρωτογενή τομέα και ειδικά την αγροτική παραγωγή, που (όλοι το ξέρουμε) θα μπορούσε στη σημερινή κρίση να είναι ο βασικός μοχλός επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας;
Τέλος, είναι άγνωστο το ποσό που κατέβαλε η τράπεζα Πειραιώς για την αγορά της ΑΤΕ, όσο και το ποιος θα επιβαρυνθεί τις υποχρεώσεις της… «κακής» ΑΤΕ. Φυσικά, κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει με τα χρέη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προς την ΑΤΕ…
Η κυβέρνηση επέλεξε μια τυπικά νόμιμη, αλλά ουσιαστικά πολιτικά και ηθικά μεμπτή διαδικασία και είναι εκτεθειμένη απέναντι στους Έλληνες αγρότες και στους εργαζόμενους της ΑΤΕ.
Και αν τα δύο κόμματα εξουσίας έχουν συνηθίσει τους Έλληνες πολίτες σε πολιτικές ανακολουθίες και προεκλογικά ψεύδη, η ΔΗΜΑΡ οφείλει να δείξει τις κατάλληλες πολιτικές και κοινωνικές ευαισθησίες σ’ αυτή την υπόθεση.
