Στα μέτρα που αφορούν στη διαχείριση των υδάτινων πόρων αλλά και στων στερεών αποβλήτων που η κυβέρνηση προσπαθεί να «περάσει» ύπουλα μέσα σε όλο αυτό τον αναβρασμό των τελευταίων ημερών αλλά και μέσα στο προεκλογικό κλίμα, αναφέρθηκαν οι Δημοτικοί Σύμβουλοι που είναι εκλεγμένοι με τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν χθες στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΤΕΔΚ Καρδίτσας. Ο κ. Μπούτας έκανε λόγο για «κόλαση» εφόσον ληφθούν τα μέτρα για την ιδιωτικοποίηση των νερών και κάλεσε το λαό να αντιδράσει και να καταψηφίσει τα δύο μεγάλα κόμματα στις προσεχείς εκλογές. Από την πλευρά του ο κ. Τέγος υπογράμμισε ότι οι ιδιωτικοποιήσεις σε νερά και απορρίμματα θα είναι η τελευταία ταφόπλακα που βάζει η κυβέρνηση στις τοπικές κοινωνίες και έκανε λόγο για γενικό ξεσηκωμό του λαού, ενώ αναφέρθηκε και στις πρωτοβουλίες που θα αναληφθούν από τη «Λαϊκή Συσπείρωση» προς αυτή την κατεύθυνση. Τέλος κατήγγειλε τη στάση της ΠΕΔ Θεσσαλίας στη συνεδρίασή της στην Καρδίτσα, στην οποία προτάθηκε η έκδοση ψηφίσματος για τα παραπάνω δύο ζητήματα, πρόταση την οποία αρνήθηκε με το αιτιολογικό ότι είναι μονόδρομος η ιδιωτικοποίηση. Αναλυτικά:
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΥΔΑΤΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ
Τα αίτια της ανεπάρκειας του υδατικού ισοζυγίου της Θεσσαλίας αλλά και η δραματική υποβάθμιση της ποιότητας των υπόγειων υδάτων της, βρίσκονται στην ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος και όχι σε κλιματικά ή τεχνικά προβλήματα που επιχειρούν ορισμένοι να προβάλλουν. Άλλωστε η σταθερή διαχρονική τάση μείωσης των βροχοπτώσεων δεν έχει ακόμα καταγραφεί στατιστικά. Στα υδρολογικά έτη που καταγράφεται σχετική ανομβρία το ποσοστό του νερού που καταναλώνεται παραμένει ένα ελάχιστο ποσοστό (μονοψήφιος αριθμός) των ετήσιων βροχοπτώσεων και λοιπών ατμοσφαιρικών κατακρημνίσεων. Άλλα επομένως είναι τα αίτια του προβλήματος, που αποκαλύπτουν πολιτικού χαρακτήρα επιλογές με βασικότερη για τη Θεσσαλία την απουσία έργων και παρεμβάσεων που θα διασφάλιζαν υψηλό ποσοστό δέσμευσης και αποθήκευσης των όμβριων, ως διαθέσιμου υδατικού αποθέματος και στην ορθολογική αξιοποίησή του στη συνέχεια, ως δημόσιου κοινωνικού αγαθού.
Μνημονεύουμε τις βασικότερες πολιτικές που ασκούν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας τα κόμματα της πλουτοκρατίας:
§ Η εμπορευματοποίηση του νερού όπως ομολογείται στην προμετωπίδα της σχετικής κοινοτικής οδηγίας (2000/60/Ε.Κ.) με βασική της αρχή το «ο ρυπαίνων πληρώνει». Με τις κατευθύνσεις αυτές συντάσσονται τα σχέδια διαχείρισης. «Ρυπαίνοντες» στην προκειμένη περίπτωση θεωρούνται οι καταναλωτές πόσιμου νερού και οι αγρότες που ποτίζουν τα χωράφια τους. Τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου είναι που διαμορφώνουν κοινοτικές οδηγίες, εθνικούς νόμους, διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις για τη διαχείριση των υδατικών πόρων. Η πώληση του νερού στην Ελλάδα εκτιμάται ότι έχει τζίρο που ξεπερνάει το 1 δις €. Πολύ μεγάλο ποσό για ν’ αφήσει αδιάφορο το ντόπιο και ευρωπαϊκό κεφάλαιο.
§ Η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του νερού. Πρόσφατο αποκαλυπτικό παράδειγμα με τη ΔΕΗ όπου «η κυβέρνηση λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να μπορέσει πωλήσει υδροηλεκτρική παραγωγική ικανότητα και άλλα παραγωγικά περιουσιακά στοιχεία σε επενδυτές, όπως ανοιχτά, ξεκάθαρα αλλά και ξεδιάντροπα αναφέρει ο Ν.4046 / 2012 (το 2ο μνημόνιο) που ψήφισε η Βουλή. Πλευρά αυτής της πολιτικής είναι πιθανή ιδιωτικοποίηση του ΥHΣ Πλαστήρα στην Καρδίτσα.
§ Η περιορισμένη διοχέτευση δημόσιων πόρων για έργα υποδομής για ορθολογική διαχείριση του νερού, με τα οποία θα βελτίωναν την ποιότητα ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Είναι γνωστό ότι οι υπάρχοντες δημόσιοι και ευρωπαϊκοί πόροι κατευθύνονται σε άλλες πιο επικερδείς για το κεφάλαιο επενδύσεις.
§ Η συνολικότερη κεντρική πολιτική επιδίωξη της Ε.Ε. και των Ελληνικών κυβερνήσεων για το ξεκλήρισμα της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς που πρακτικά με τις επιλογές τους οδηγούν στον περιορισμό της ζήτησης και όχι στην αύξηση των διαθέσιμων και αξιοποιήσιμων υδάτινων πόρων. Πιο ξεκάθαρα ο Ι.Ο.Β.Ε. στη «μελέτη» του για την «διαχείριση των υδατικών πόρων στην Ελλάδα» (Φλεβάρης 2010) προτείνει νέες καινοτόμες πρακτικές για να «ξεμπερδεύουν μια ώρα αρχύτερα» με τη φτωχομεσαία αγροτιά. Προτείνεται η «εξέταση της δυνατότητας εφαρμογής συστήματος εμπορίας δικαιώματος χρήσης υδάτων σε ελλειμματικές λεκάνες απορροής με έντονη αγροτική χρήση» !!! Με απλά λόγια όλοι οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες της Θεσσαλίας, αν επιβιώσουν, να χρυσοπληρώσουν (μέσω υδρομέτρων στα χωράφια τους) την κάθε σταγόνα νερού που θα χρησιμοποιήσουν.
Η ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ
Η έλλειψη σχεδίων διαχείρισης υδάτινων πόρων Θεσσαλίας, οι κατά καιρούς δικαστικές αποφάσεις κατά της εκτροπής, η ανεπαρκής χρηματοδότηση κατασκευής των έργων, αλλά κυρίως η κατεύθυνση της Ε.Ε. για μείωση των δυναμικών καλλιεργειών που τις ονομάζουν «υδροβόρες», προετοίμασαν το έδαφος για να βάλουν «ταφόπλακα στην εκτροπή του Αχελώου».
Είναι γνωστό στο λαό της Θεσσαλίας ότι το έργο της εκτροπής του Αχελώου αποτελεί έργο ζωής για τον τόπο μας. Τα νερά που θα έρθουν στο Θεσσαλικό κάμπο θα δώσουν «ανάσα ζωής» σε χιλιάδες αγρότες που λόγω της λειψυδρίας πολλές φορές αντιμετωπίζουν το φάσμα της καταστροφής, θα αυξήσουν τη γεωργοκτηνοτροφική παραγωγή με μείωση του κόστους παραγωγής ιδιαίτερα σήμερα που είναι απαγορευτικός παράγοντας στη συνέχιση της παραγωγικής διαδικασίας. Επιπλέον θα λύσει προβλήματα ύδρευσης χιλιάδων νοικοκυριών σε πόλεις και χωριά της περιοχής, θα αναβαθμίσει το περιβάλλον και ειδικά θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα που έχει ταπεινωθεί επικίνδυνα με αποτέλεσμα η περιοχή μας να απειλείται με ερημοποίηση, θα δώσει παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με πολύ χαμηλό κόστος και χωρίς επιβάρυνση στο περιβάλλον.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. με την τακτική της υποχρηματοδότησης των έργων οδήγησαν τα πράγματα σε αδιέξοδο. Στον «αγώνα» για την οριστική ματαίωση του έργου, προσφέρει ανοιχτά τις υπηρεσίες του και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που ζητά να μη γίνει η εκτροπή, κάνοντας λόγο για «περιβαλλοντικές επιπτώσεις» αξιώνοντας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) να ασκήσει της επιρροή της στην Ε.Ε. προκειμένου να υπάρξει οριστική ματαίωση του έργου!!!
Στη συνεδρίαση της ΠΕΔ παρουσιάστηκε εισήγηση ομάδας Θεσσαλών επιστημόνων με την οποία πρότειναν ένα νέο πλαίσιο διεκδίκησης προς τους φορείς της Θεσσαλίας για το συνολικό πρόβλημα της εκτροπής του Αχελώου και με βάση τις τελευταίες εξελίξεις. Μίλησαν για «κόπωση του λαϊκού παράγοντα και των φορέων», για φαινόμενα «λαϊκισμού από μέρους των αγροτών», για «υποστολή της μαχητικότητας» και γι’ αυτό κατέληξαν στο ότι η «αλλαγή ατζέντας» είναι αναγκαία. Στα πλαίσια αυτά πρότειναν να διαμορφωθούν αιτήματα για άμεση λειτουργία των περίπου έτοιμων ενεργειακών έργων (υδροηλεκτρικό Μεσοχώρας, φράγμα Συκιάς), για ολοκλήρωση των έργων της σήραγγας εκτροπής για ενεργειακή χρήση της πρότειναν μάλιστα και το είδος της. Η σήραγγα θα δίνει νερό στον κάμπο της Θεσσαλίας μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις δηλαδή σε περιπτώσεις έντονης λειψυδρίας.
Μια τέτοια πρόταση, κατά τη γνώμη μας, ανοίγει το δρόμο, προετοιμάζει το έδαφος μόνο για ενεργειακή αξιοποίηση των υποδομών της ΔΕΗ, για απόδοση των έργων εκτροπής στο μεγάλο κεφάλαιο, ιδιαίτερα τώρα με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και παραπέμπει στις καλένδες το νερό που έχει ανάγκη ο Θεσσαλικός κάμπος για αγροτική παραγωγή και ύδρευση.
Πιστεύουμε ότι οι επιστήμονες, που διαχρονικά έχουν ασχοληθεί με πραγματικό ενδιαφέρον για την εκτροπή του Αχελώου (μέσω της ΠΑΣΕ), δεν πρέπει να λειτουργήσουν ως «δούρειος ίππος» στις βλέψεις των πολέμιων της εκτροπής, ούτε στο όνομα των υπαρκτών δυσκολιών και εμποδίων να οδηγηθούμε και με δική μας ευθύνη σε λύσεις μακριά και έξω από τον αρχικό σχεδιασμό των έργων, πολύ δε περισσότερο τώρα που το Ελληνικό Δημόσιο έδωσε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να είναι έτοιμες ενεργειακές υποδομές να τις παραδώσει στο μεγάλο κεφάλαιο προκειμένου να αντλήσει αυτό υπερκέρδη.
Από τις κυβερνήσεις του μεγάλου κεφαλαίου οι Θεσσαλοί δεν μπορούν να προσδοκούν λύσεις στην εκτροπή όσους ελιγμούς κι αν κάνουν. Αυτό άλλωστε έδειξε και η προϊστορία του έργου. Ο λαός της Θεσσαλίας, οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες, πρέπει να σταθούν απέναντι σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις που δεν θέλουν την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, γι’ αυτό δεν θέλουν και την πραγματική εκτροπή του Αχελώου. Με αγωνιστική και επίμονη στάση στους αρχικούς στόχους του έργου πρέπει να τους χαλάσει τα σχέδια και να δημιουργήσει ένα λαϊκό μέτωπο για ένα άλλο μοντέλο αγροτικής οικονομίας, κόντρα στις πολιτικές της Ε.Ε.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΗΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑ
Το θεσμικό πλαίσιο, που οι αστικές κυβερνήσεις δημιούργησαν, για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, ο πρόσφατος εφαρμοστικός νόμος του 2ου μνημονίου που προβλέπει τη δυνατότητα πώλησης της υδροηλεκτρικής ενέργειας, οι συζητήσεις που γίνονται μεταξύ της κυβέρνησης και εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου για επενδύσεις σε ενεργειακά ζητήματα, όλα αυτά δημιουργούν κλίμα αποδοχής στην πώληση του Υδροηλεκτρικού Σταθμού (ΥΗΣ) της λίμνης Ν. Πλαστήρα σε ιδιώτες.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν έχει να κάνει απλά με το ενεργειακό τμήμα του εργοστασίου, αλλά και με τον έλεγχο από τον ιδιώτη κι άλλων θεμάτων, μιας και ο ΥΗΣ Πλαστήρα χρησιμοποιείται από τον Σύνδεσμο Ύδρευσης Καρδίτσας για την παροχή πόσιμου νερού σε 100.000 κατοίκους, για την άρδευση εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων της Θεσσαλικής πεδιάδας, καθώς και για τη διατήρηση ορίου του υδάτινου δυναμικού του ταμιευτήρα της λίμνης Ν. Πλαστήρα. Με βάση τα παραπάνω η λαϊκή οικογένεια, οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες και οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες θα κληθούν να πληρώσουν πανάκριβα το νερό που έχουν ανάγκη στην λογική της ανταποδοτικότητας.
Οι «αντιδράσεις», που πρόσφατα προβάλλονται από αιρετούς που έχουν εκλεγεί με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., ότι δήθεν οι ίδιοι διαφωνούν σε μια τέτοια εξέλιξη, δεν πείθουν κανέναν για την ειλικρίνειά τους. Θεωρούμε ότι υποκρίνονται όταν ζητούν να εξαιρεθεί από την πώληση ο ΥΗΣ Πλαστήρα, ενώ συμφωνούν με την πολιτική των κομμάτων που ανήκουν για τις ιδιωτικοποιήσεις που προωθούν με νόμους που ψηφίζουν στη Βουλή. Αποκορύφωμα της «ανησυχίας τους» είναι η άρνηση του Προέδρου της ΠΕΔ Θεσσαλίας στην πρόσφατη συνεδρίαση του Δ.Σ. στην πρόταση του εκπροσώπου της «Λαϊκής Συσπείρωσης» να δηλώσει η ΠΕΔ την η αντίθεση της στην πιθανή ιδιωτικοποίηση του ΥΗΣ Πλαστήρα με ψήφισμα διαμαρτυρίας, λέγοντας ότι «δεν είναι σίγουρη η πώληση» και ότι «ξέρουμε ποιοι τα λένε αυτά». Ούτε ένα απλό ψήφισμα διαμαρτυρίας δεν έχουν τη θέληση να διατυπώσουν.
Καλούμε το λαό της περιοχής μας, ιδιαίτερα την εργατική τάξη, τους μικρομεσαίους αγρότες και τα άλλα λαϊκά στρώματα ν’ αγωνιστούν για να μην περάσουν τα σχέδια για ιδιωτικοποίηση του ΥΗΣ της Λίμνης Ν. Πλαστήρα. Τους καλούμε να μην επιτρέψουν στην κυβέρνηση του μαύρου μετώπου να μετατρέψει το νερό από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα. Από την πλευρά μας, το επόμενο διάστημα θα αναλάβουμε πρωτοβουλίες ενημέρωσης του λαού με βάση τις εξελίξεις, θα οργανώσουμε κινητοποιήσεις με ανυποχώρητο και αδιαπραγμάτευτο αίτημα «Κάτω τα χέρια από το νερό της Λίμνης Ν. Πλαστήρα».
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ
Σήμερα η διαχείριση των απορριμμάτων, όπως έχει σχεδιαστεί και υλοποιείται στις συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης στη χώρα μας έχει την ακόλουθη εικόνα:
¨ Έχει αναδειχθεί σε παράγοντα συνεχούς υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής που θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο εάν επιτύχουν οι εντεινόμενες σήμερα μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων για την ολοκληρωτική εκχώρηση της επεξεργασίας των απορριμμάτων στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου και την αξιοποίηση των τεχνικών λύσεων με στόχο την κερδοφορία του.
¨ Αποτελεί πόλο προσέλκυσης του μεγάλου κεφαλαίου για επενδύσεις με κριτήρια την μεγιστοποίηση των κερδών του και όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Πλαίσιο νόμων όπως το «πράσινο ταμείο», ο «Καλλικράτης», «νέος νόμος για την ανακύκλωση» για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, για την επιτάχυνση των Στρατηγικών Επενδύσεων (fast – track), νόμος πλαίσιο για τα απόβλητα κ.λπ., άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο για την εκμετάλλευση των απορριμμάτων από το ιδιωτικό κεφάλαιο.
¨ Επομένως, ο τομέας αποκομιδής και επεξεργασίας των απορριμμάτων αποτελεί πεδίο και για την επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων, αφού λειτουργικοί τομείς της καθαριότητας και των εγκαταστάσεων θα εκχωρηθούν σε επιχειρηματικούς ομίλους.
¨ Τα προγράμματα ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή αποβλήτων συσκευασίας χωλαίνουν στο πλαίσιο εκχώρησης του συναφούς αντικειμένου στην «Ελληνική Εταιρία Αξιοποίησης και Ανακύκλωσης Α.Ε.» (ΕΕΑΑ.ΑΕ) που ελέγχεται και διοικείται από τους μεγαλοβιομηχάνους. Τα λαϊκά στρώματα χρυσοπληρώνουν ως καταναλωτές συσκευασμένων προϊόντων 30 εκατ. € το χρόνο και ανακύκλωση δεν βλέπουν. Από τα χρήματα αυτά, που θα έπρεπε να διατεθούν στους δήμους και τους συνδέσμους τους για την προώθηση της ανακύκλωσης, σημαντικό μέρος εκτρέπεται σε χαριστικές χρηματοδοτήσεις μεγαλοεπιχειρηματιών της ανακύκλωσης (μόνο το 2008 πήραν 6,3 εκατ. €).
¨ Αποτελεί χώρο για την επέκταση των «ελαστικών σχέσεων εργασίας», για υποχρεωτικές μετατάξεις, για απολύσεις προσωπικού, φαινόμενα που οι εργαζόμενοι στο χώρο της καθαριότητας θα αντιμετωπίσουν με μεγαλύτερη ένταση την περίοδο που ανοίγεται μπροστά μας.
¨ Τέλος, η διαχείριση των απορριμμάτων χρησιμοποιείται στο πλαίσιο της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής για επιπλέον χαράτσια στο λαό, αφού πληρώνει τα τέλη καθαριότητας με τη λογική της «ανταποδοτικότητας». Πρόκειται για μια καθαρά εμπορευματική αντίληψη σε σχέση με τις βασικές λαϊκές ανάγκες για τις οποίες η λαϊκή οικογένεια έχει ήδη πληρώσει πολλά με τους άμεσους και κυρίως με τους έμμεσους φόρους.
Οι συνέπειες απ’ την αντιλαϊκή πολιτική που εκφράζεται για δεκαετίες στην αντιμετώπιση της διαχείρισης των Απορριμμάτων και Αποβλήτων όπως παραπάνω αναλύσαμε, δεν μπορούν σήμερα να συγκαλυφθούν. Πλήττεται η δημόσια υγεία, υποβαθμίζεται το περιβάλλον, μειώνεται το εισόδημα της λαϊκής οικογένειας, δεν τηρούνται οι όροι υγιεινής και ασφάλειας για τους εργαζόμενους στην καθαριότητα.
Όλα αυτά προκειμένου να διασφαλιστούν τα κέρδη του κεφαλαίου και να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων. Αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. είναι οι ανεξέλεγκτες χωματερές, τα υποτυπώδη προγράμματα ανακύκλωσης, η ανεξέλεγκτη διαχείριση των επικίνδυνων βιομηχανικών και ιατρικών αποβλήτων. Μεθοδεύεται έτσι η εμφάνιση ενός αδιεξόδου στην αντιμετώπιση του καυτού προβλήματος προκειμένου να φανεί σαν αναγκαιότητα η προώθηση των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στη διαχείριση των στερεών αποβλήτων στο όνομα της προώθησης της «πράσινης ανάπτυξης» .
Με το αζημίωτο βέβαια για το κεφάλαιο αφού για να υλοποιηθεί η «πράσινη» διαχείριση των απορριμμάτων, θα δοθούν νέα κρατικά και ευρωπαϊκά πακέτα χρηματοδότησης στους επιχειρηματικούς ομίλους και μέσα απ’ την Περιφερειακή Τοπική Διοίκηση.
Πρόκειται δυστυχώς για πολιτική που εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε., απέναντι στην οποία αντιταχθήκαμε απ’ την πρώτη στιγμή της εφαρμογής της. Οι ευθύνες είναι διαχρονικές και δεν αφορούν μόνο τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. αλλά και τους αιρετούς στην Τ.Α. τόσο του δικομματισμού όσο και του ΣΥΡΙΖΑ που στηρίζουν αυτές τις επιλογές.
Όλα αυτά επιδιώκονται και υλοποιούνται με το υπό ψήφιση Σχέδιο Νόμου, που τις μέρες αυτές βρίσκεται σε εξέλιξη η συζήτηση και ψήφισή του στη Βουλή με τον τίτλο «Ρυθμίσεις για την Τοπική ανάπτυξη, Τοπική Διοίκηση…». Σχέδιο Νόμου το οποίο εκτός των άλλων προβλέπει την δημιουργία σε επίπεδο αιρετής Περιφέρειας ενός νέου Περιφερειακού Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΦΟΔΣΑ) με την υποχρεωτική συγχώνευση όλων των υπαρχόντων εν λειτουργία παρεμφερών φορέων.
1. Σε ό,τι έχει σχέση με τη νομική μορφή των ΦΟΔΣΑ, παίρνεται πίσω η πρόβλεψη για συγχώνευση των υφισταμένων ανά Περιφέρεια σε ένα ενιαίο Περιφερειακό Σύνδεσμο (Ν.Π.Δ.Δ.) όπως προέβλεπε το άρθρο 104 του «Καλλικράτη». Τώρα όλα είναι ανοιχτά. Έτσι:
I. Οι περιφερειακοί ΦΟΔΣΑ με τη μορφή Α.Ε. μπορούν υπό όρους να διατηρηθούν ως Α.Ε., προικισμένες επιπλέον και με το προνόμιο να συμμετέχουν και ως κυρίως συμβαλλόμενα μέρη σε Προγραμματικές Συμβάσεις.
II. Ακόμη και ο τυχόν υπάρχων Περιφερειακός Σύνδεσμος ΦΟΔΣΑ μπορεί να μετατραπεί ανά πάσα στιγμή σε ανώνυμη εταιρία σύμφωνα με το άρθρο 265 του ν.3463/2006. Το υπάρχον προσωπικό του με σχέση αορίστου χρόνου του Συνδέσμου, γίνεται αυτομάτως προσωπικό της Α.Ε. με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα εργασιακά δικαιώματα.
III. Η «οικεία Περιφέρεια» μπορεί να υποκαταστήσει τον Περιφερειακό ΦΟΔΣΑ στη δημοπράτηση, ανάθεση και εκτέλεση των έργων των υπηρεσιών και των μελετών που έχουν σχέση με τη διαχείριση των αστικών στερεών αποβλήτων, εάν υπάρχει απόφαση της εκτελεστικής επιτροπής του ΦΟΔΣΑ (όχι του Δ.Σ.)
2. α) Με το σχέδιο νόμου επιδιώκεται να επιτευχθεί απόλυτη διασφάλιση των υπερκερδών του κεφαλαίου με την απευθείας εκχώρηση στους εργολάβους των ΣΔΙΤ των εισφορών των δήμων προς τον οικείο ΦΟΔΣΑ ή των τελών που ο ΦΟΔΣΑ επιβάλλει στους δημότες, δηλαδή στη λαϊκή οικογένεια.
β) Οι πρώτες λειτουργικές δαπάνες των περιφερειακών ΦΟΔΣΑ μέχρι να ολοκληρωθεί η συγχώνευση σ’ αυτούς των υφισταμένων τοπικών φορέων διαχείρισης (στη Θεσσαλία υπάρχουν τρεις) θα αφαιρούνται από τους ΚΑΠ των δήμων (!!!), δηλαδή από τα χρήματα που προορίζονται για να λειτουργούν οι δήμοι και να πληρώνουν το προσωπικό τους.
3. Προβλέπεται η σύσταση του «Ταμείου Αποκεντρωμένης Διοίκησης» (Τ.Α.Δ.) ένα σε κάθε Αποκεντρωμένη Διοίκηση, αντίστοιχο των «Περιφερειακών Ταμείων Ανάπτυξης» που με τον «Καλλικράτη» πέρασαν στις αιρετές Περιφέρειες και τα οποία δεν καταργούνται. Το ΤΑΔ «δικαιούται να επιβάλλει τέλη ή δικαιώματα… σε όσους κάνουν χρήση έργων τα οποία εκτελούνται με δαπάνες του Ταμείου». Ολοκληρώνεται έτσι σε κάθε επίπεδο η ύπαρξη κρατικού μηχανισμού αφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων μέσω φόρων και τελών που επιβάλλονται και στους 4 βασικούς κρίκους. Τον Κεντρικό (κυβέρνηση) , τον «Αποκεντρωμένο», τον Περιφερειακό και τον Δημοτικό.
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ
Στο πλαίσιο αυτού του σχεδίου νόμου οι τρεις υπάρχοντες και λειτουργούντες φορείς διαχείρισης στερεών αποβλήτων στη Θεσσαλία (σε Δυτ. Θεσσαλία ως Α.Ε., σε Λάρισα και Μαγνησία ως σύνδεσμος), θα ενοποιηθούν σε ένα φορέα με χώρο ευθύνης του ολόκληρη την Περιφέρεια Θεσσαλίας
Η συνεδρίαση της ΠΕΔ Θεσσαλίας με θέμα «εξελίξεις που αφορούν στη διαχείριση στερεών αποβλήτων και τους φορείς διαχείρισης» που έγινε τη Δευτέρα στην Καρδίτσα ήταν αποκαλυπτική των προθέσεων των Δημάρχων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. στην περιοχή μας. Χωρίς περιστροφές αποκάλυψαν ότι αν θέλουμε να υπάρξουν χρηματοδοτήσεις για τα έργα και τη διαχείριση των απορριμμάτων με τη λειτουργία των εγκαταστάσεων, είναι μονόδρομος οι Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Με έμφαση μάλιστα δήλωσαν, με πρώτο τον Πρόεδρο της ΠΕΔ (ΠΑΣΟΚ), ότι κυβερνητικοί κύκλοι τους αποκάλυψαν ότι μόνο με αυτούς τους όρους «μπορούν να δοθούν το επόμενο διάστημα χρηματοδοτήσεις» στα πλαίσια του υπάρχοντος περιφερειακού σχεδιασμού. Παρότρυναν δε όλους τους παρευρισκόμενους αιρετούς να αποδειχθούν τη «νέα κατάσταση που διαμορφώνεται» και να μην έχουν αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξουν άλλες λύσεις και άλλες πολιτικές. Χρειάζεται, είπαν, να υπάρχει «πολιτικός ρεαλισμός» αν θέλομε να έχουμε άμεσα αποτελέσματα στο οξύ πρόβλημα των απορριμμάτων.
Τέλος, ανέφεραν ότι ο νέος φορέας (ΦΟΔΣΑ) που θα δημιουργηθεί σύμφωνα με τα παραπάνω στη Θεσσαλία, λόγω της σύμπραξης (ΣΔΙΤ) δεν θα έχει ανάγκη να προσλάβει προσωπικό, μιας και αυτό θα είναι ευθύνη των ιδιωτών που θα λειτουργούν τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας απορριμμάτων σε ολόκληρη τη Θεσσαλία.
ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ:
Η θέση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» ξεκινάει από τη διαπίστωση, ότι όπως και για τα άλλα προβλήματα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, έτσι και για την ορθολογική διαχείριση των απορριμμάτων (που σαν πρώτο μέλημα πρέπει να έχει τον σεβασμό στο περιβάλλον, στην υγεία και στο συνεχώς απομειούμενο εισόδημα της λαϊκής οικογένειας), φιλολαϊκή λύση δεν μπορεί να υπάρξει στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, αφού τα απορρίμματα αποτελούν «φιλέτο» υψηλής κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Ουσιαστική λύση μόνο στο πλαίσιο της εξουσίας της εργατικής τάξης και των σύμμαχων στρωμάτων μπορεί να δοθεί. Έχοντας μπροστά μας τον κύριο αυτό στόχο και σε άμεση σύνδεση μ’ αυτόν, ως Περιφερειακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι του ΚΚΕ προβάλλουμε στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα, τους παρακάτω στόχους για άμεση , εδώ και τώρα διεκδίκηση και πάλη:
1. Διαμόρφωση νέου Εθνικού (Κεντρικού) Σχεδιασμού με τον οποίο, με προοπτική δεκαετίας ενόψει και των τεχνολογικών εξελίξεων, θα περιλαμβάνονται:
I. Καθορισμός και ιεράρχηση των προτεραιοτήτων, με πρωταρχικό μέλημα την κατά το δυνατόν μείωση της παραγωγής απορριμμάτων. Ακολουθεί η προώθηση της ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή των συσκευασιών, των μετάλλων, του έντυπου χαρτιού και του οργανικού κλάσματος προκειμένου να υποβληθεί σε αερόβια ζύμωση (κομποστοποίηση) και κατόπιν η επεξεργασία με μηχανική ανακύκλωση ενός μέρους των μη προδιαλεγμένων (σύμμεικτων) αποβλήτων. Το μέρος των σύμμεικτων αποβλήτων που δεν υπόκειται σε ανακύκλωση καθώς και τα υπολείμματα των μονάδων επεξεργασίας των σύμμεικτων και των προδιαχωρισμένων ρευμάτων, οδηγούνται σε χώρους ασφαλούς υγειονομικής ταφής αποβλήτων (ΧΥΤΑ).
II. Καθορισμός όρων για την ορθολογική και ασφαλή αποκομιδή (συλλογή και τοπική μεταφορά) από τις υπηρεσίες του οικείου δήμου των απορριμμάτων και για την εξασφάλιση σύγχρονου εξοπλισμού και υποδομής. Θα εξετάζεται με συνδυασμένα κριτήρια η σκοπιμότητα κατασκευής σταθμών μεταφόρτωσης (ΣΜΑ).
III. Ουσιαστική αποκατάσταση όλων των χώρων ανεξέλεγκτης διάθεσης αποβλήτων (ΧΑΔΑ) με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα έργων και κάλυψη από δημόσιους πόρους.
IV. Καθορισμός, με βάση τα παραπάνω, διαχρονικών εθνικών στόχων σε σχέση με την επεξεργασία των απορριμμάτων και συγκεκριμενοποίησή τους ανά Περιφέρεια, που θα επανεξετάζονται ανά εύλογα διαστήματα.
V. Καθορισμός σε ό,τι έχει σχέση με τη χωροθέτηση ανά είδος εγκατάστασης των κριτηρίων καταλληλότητας για κάθε Περιφέρεια ξεχωριστά και σύνταξη χαρτών με τις περιοχές αποκλεισμού. Καθορισμός των κριτηρίων αξιολόγησης ανά είδος εγκατάστασης και βαθμολόγηση των υποψήφιων χώρων με σαφή και δεσμευτικό οδηγό για κάθε κριτήριο, ώστε να αποφεύγονται οι «χειρισμοί» σκοπιμότητας.
2. Δημιουργία ενιαίου αποκλειστικά δημόσιου φορέα για τη λειτουργία όλων των μονάδων και προγραμμάτων διαχείρισης των απορριμμάτων , με μόνιμη σχέση εργασίας όλων των εργαζομένων, με την υπαγωγή των εκτεθειμένων σε απορρίμματα εργαζομένων στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα χωρίς να καταβάλλουν επασφάλιστρο, με ωράριο εργασίας 30 ωρών την εβδομάδα. Ειδικότερα η αποκομιδή είναι απολύτως αναγκαίο να παραμείνει στις υπηρεσίες των δήμων, χωρίς δυνατότητα εκχώρησής της σε ιδιώτες, με πλήρη εκσυγχρονισμό του πάγιου και κινητού εξοπλισμού. Οι απαιτούμενες εγκαταστάσεις θα κατασκευάζονται με την ευθύνη κρατικού φορέα για το σύνολο των δημόσιων υποδομών, ενώ το κόστος διαχείρισης θα καλύπτεται από κεντρικούς δημόσιους πόρους.
