Έγινε επί τέλους αντιληπτό ότι η αδιαφάνεια στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος αποτελεί πρόκληση για τους σκληρά δοκιμαζόμενους πολίτες. Γι’ αυτό και με το άρθρο 35 του νόμου 4053/2012 καταργήθηκε η διάταξη που προέβλεπε τη δυνατότητα των διοικούντων να κάνουν απευθείας αναθέσεις έργων – χωρίς διαγωνισμό. Μια διάταξη που ενώ θεωρητικά έπρεπε να εφαρμόζεται κατ’ εξαίρεση σε αρκετές περιπτώσεις είχε γίνει κανόνας όπως π.χ. στο δήμο Λίμνης Πλαστήρα, κάτι που κατ’ επανάληψη έχουμε δημόσια καταγγείλει χωρίς να συγκινηθεί κανένας αρμόδιος.
Βέβαια η κατάργηση μίας διάταξης από μόνη της δε σημαίνει ότι θα συμμορφωθούν αυτόματα όλοι αυτοί που επί σειρά ετών έχουν αναγάγει σε επιστήμη τη συστηματική εξαγορά ψήφων και συνειδήσεων μέσω των «απευθείας αναθέσεων». Θα επιχειρήσουν και πάλι να καταστρατηγήσουν το νόμο με διάφορους τρόπους όπως π.χ. «βαφτίζοντας» τα έργα ως «υπηρεσίες» ή «εργασίες» κ.ο.κ. Γι’ αυτό και είναι ιδιαίτερα κρίσιμος ο ρόλος των υπηρεσιών που ελέγχουν τη νομιμότητα των αποφάσεων. Υπηρεσίες που αντί να ασκούν ουσιαστικό έλεγχο σε πολλές περιπτώσεις μετατρέπονται σε συμβούλους των διοικούντων για το πώς θα περιβάλουν τις παράνομες αποφάσεις με μανδύα νομιμότητας…
