Απ’ τον Οκτώβριο του 2009 και ειδικώτερα από τον Μάϊο του 2010
, ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν αυτά που ανέλαβαν με την πρώτη Δανειακή Σύμβαση (Μνημόνιο Ι), δηλ. τις διαρθρωτικές αλλαγές, τις αποκρατικοποιήσεις, την πάταξη της φοροδιαφυγής, την μείωση της κρατικής σπατάλης, τον περιορισμό του δημοσίου κ.λ.π., αλλά περιορίσθηκαν, προκειμένου να παρουσιάσουν αριθμητική μείωση του ελλείματος, στις οριζόντιες περικοπές των συντάξεων και των μισθών και στις αλλεπάλληλες φοροεπιδρομές, που είχαν σαν αποτέλεσμα την μεγάλη και βαθειά ύφεση της οικονομίας, την πρωτοφανή ανεργία και τα χιλιάδες λουκέτα. Η δραματική κατάσταση στην οποία φθάσαμε εξαιτίας της αποτυχίας της κυβέρνησης, έφερε την δεύτερη Δανειακή Σύμβαση (Μνημόνιο ΙΙ), το οποίο κατά την άποψή μου έδωσε ένα μικρό, ένα ελάχιστο φως στο σκοτεινό τούνελ που είμαστε τα τελευταία χρόνια.
Ο προβληματισμός όμως είναι διάχυτος, για το αν η συνταγή του Μνημονίου ΙΙ είναι σωστή, όλοι δε πλέον σήμερα ανακάλυψαν την αναγκαιότητα της ανάπτυξης της οικονομίας, η οποία για να αρχίσει, απαιτείται πρώτα να σταθεροποιηθεί το οικονομικό περιβάλλον κάτι το οποίο είναι και στόχος του νέου προγράμματος στήριξης. Σε κάθε περίπτωση η ζητούμενη ανάπτυξη πρέπει να στηρίζεται στη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης για την επαναδημιουργία παραγωγικού ιστού στη χώρα και στην αύξηση της ζήτησης.
Όμως, εν όσω οι δυνάμεις της αρνήσεως που υπάρχουν στην πατρίδα μας και στις οποίες ατυχώς προστέθηκαν τελευταία και οι
21
βουλευτές της Ν.Δ., συνεχίζουν την τακτική αυτή της άρνησης, τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα.
Οι δυνάμεις αυτές δεν προτείνουν λύση για το πρόβλημα. Δεν απαντούν σε απλά ερωτήματα, όπως αν πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη και το Ευρώ, αν πρέπει να γυρίσουμε στη δραχμή, αν πρέπει να πτωχεύσουμε και τι θα συμβεί σε μια τέτοια περίπτωση και κυρίως τι πρέπει να πράξουμε. Χαϊδεύουν με παχειά λόγια τα αυτιά του λαού, που πράγματι υποφέρει, στην προσπάθειά τους να γίνουν αρεστοί και να πετύχουν θετικό γι’ αυτές εκλογικό αποτέλεσμα.
Έτσι όμως δυσχεραίνουν την προσπάθεια για την αναγκαία σταθεροποίηση της οικονομίας. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να αρχίσει άμεσα και υπάρχουν μέτρα που μπορούν να ληφθούν εδώ και τώρα προς την κατεύθυνση αυτή.
Το κούρεμα των στεγαστικών και των επιχειρηματικών δανείων θα δώσει μεγάλη ανάσα στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις και ώθηση στην αύξηση της ζήτησης.
Η ρευστότητα των τραπεζών θα αυξηθεί με την επανακεφαλαιοποίησή τους, γεγονός που θα δώσει χρηματοδοτικές ενέσεις στο εμπόριο και στην επιχειρηματικότητα. Η πληρωμή των νέων μετά το
PSI ομολόγων σε μεγάλο βάθος χρόνου, θα απελευθερώσει κονδύλια του προϋπολογισμού προς τις δημόσιες επενδύσεις, την υγεία και την κοινωνική πολιτική. Η αναδιοργάνωση του κράτους είναι μία αναγκαία επιδίωξη, ενώ ο διορισμός μόνιμου υφυπουργού οικονομικών, αρμοδίου για την φοροδιαφυγή και ο οποίος προβλέπεται από την νέα Δανειακή Σύμβαση, θα συμβάλει στην καταπολέμησή της. Τέλος η αναμενόμενη απορρόφηση των 14
δισεκατομμυρίων από το ΕΣΠΑ, σίγουρα θα δώσει μία κίνηση στην οικονομία.
Όλα αυτά που προβλέπονται να γίνουν στο πολύ κοντινό μέλλον, σίγουρα θα οδηγήσουν στην αποκατάσταση κλίματος εμπιστοσύνης στην οικονομία, στο δειλό ξεκίνημα της παραγωγικής δραστηριότητας και τελικά στην επανεκκίνηση της Οικονομίας προς την σωστή ανάπτυξη.
Παύλος Β. Σιούφας
Δικηγόρος
Υποψήφιος Βουλευτής
Ν.Δ. Καρδίτσας
