Για μια ακόμα φορά ακόμα φορά οι μαθητευόμενοι μάγοι που, κάτω από το βλοσυρό βλέμμα των τροϊκανών επικυρίαρχων, προσπαθούν με οικονομικο-λογιστικά κριτήρια της συμφοράς και νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες της πολυθρόνας, να συμμαζέψουν το χάλι στο οποίο οι ίδιοι έφεραν τη χώρα, νομοθετούν ερήμην της πραγματικότητος και των πραγματικών κοινωνικών δεδομένων και αναγκών.
Η προωθούμενη επιβολή της συνταγογράφησης της δραστικής ουσίας και όχι του ιδιοσκευάσματος χωρίς να εξυπηρετεί στην πραγματικότητα καμία οικονομική ανάγκη και χωρίς να επιφέρει βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα οικονομικά οφέλη, ανατρέπει με δυνητικά σοβαρές επιπτώσεις τη θεραπευτική προσέγγιση του ασθενούς και υποβαθμίζει το ρόλο του θεράποντος ιατρού, εισάγοντας μία σειρά παραγόντων που πρέπει να αναφερθούν:
- Ένα ιδιοσκεύασμα μπορεί να περιέχει την ίδια δραστική ουσία με ένα άλλο, μπορεί όμως να διαφέρουν το έκδοχο, ο διαλύτης, το υλικό της κάψουλας, η ευχρηστία και η ασφάλεια του φιαλιδίου, η υποκειμενική γνώμη του θεράποντος για τον κάθε κατασκευαστή κ.λπ., πράγματα που καθιστούν το κάθε ιδιοσκεύασμα διαφορετικό από κάθε άλλο με την ίδια δραστική ουσία. Η αναγραφή του ενός και όχι του άλλου ιδιοσκευάσματος από τον θεράποντα ιατρό που έχει την αποκλειστική ευθύνη της θεραπείας και χαίρει της εμπιστοσύνης του ασθενούς, είναι συνήθως αποτέλεσμα επίπονα διαμορφωμένης απόψεως για την εν συνόλω αποτελεσματικότητα του κάθε ιδιοσκευάσματος. Αντίθετα, η επιλογή του από τον φαρμακοποιό, θα βασιστεί συνήθως μόνο σε άσχετα προς την κλινικά διαπιστωμένη αποτελεσματικότητα του φαρμάκου κριτήρια, όπως η διαθεσιμότητά του στο ράφι του, το ποσοστό κέρδους του , την συνεργασία του με τους προμηθευτές ή απλή τύχη και σύμπτωση.
- Η όποια αντιδεοντολογική συναλλαγή δυνατόν να υπήρχε μεταξύ κάποιων ιατρών και φαρμακευτικών εταιρειών (που αν υπάρχει, όπου υπάρχει να παταχθεί αδίστακτα και αυστηρά) γίνεται πια απείρως ευκολότερη και απλούστερη, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα σε εταιρείες χαμηλού κόστους παραγωγής και προϊόντα αμφισβητούμενης ασφάλειας και αποτελεσματικότητος αλλά και δρομολογώντας την δημιουργία τοπικών ολιγοπωλίων, μονοπωλίων και καρτέλ της ειδικής αγοράς.
- Σε αντίθεση με τα εύκολα απομνημονεύσιμα ονόματα των ιδιοσκευασμάτων (που άλλωστε είναι ήδη γνωστά στο σύνολό τους), τα ονόματα των δραστικών ουσιών είναι πολύπλοκες και σύνθετες ονομασίες χημικών τύπων που αν λάβουμε υπ’ όψιν πως πολλά φάρμακα αποτελούνται από περισσότερα του ενός συστατικά (περισσότερα από δύο πολλές φορές) σε άλλοτε άλλη αναλογία και μορφή, κάνουν την συνταγογράφηση μια πολύπλοκη και επισφαλή υπόθεση στην οποία οφείλουν εν θερμώ να αναπροσαρμοστούν φαρμακοποιοί και γιατροί.
- Η έναρξη της συνταγογράφησης με την δραστική ουσία, θα αποτελέσει ένα ισχυρό πλήγμα στην ασταθή ισορροπία του νεόδμητου συστήματος ηλεκτρονικής συνταγογράφησης που θα πρέπει να στηθεί από την αρχή βασιζόμενο πλέον στο πολυπλοκότερο σύστημα των δραστικών ουσιών και των ποικίλων συνδυασμών τους.
- Αν πάλι με κουτοπονηριά αντάξια του Ναστραντίν Χότζα περιμένουν μέσω της προκύπτουσας δυσκολίας να μειωθεί ο όγκος και το κόστος συνταγογράφησης τους πληροφορούμε πως όπως έχει αποδειχθεί και όπως όφειλαν ήδη να ξέρουν, η προσαρμογή θα είναι ταχύτατη και η περίοδος μειωμένου όγκου συνταγογράφησης πρακτικά μηδενική.
Τελικά, η κατάργηση της επιλογής του ιδιοσκευάσματος από τον γιατρό δεν εξυπηρετεί καμία πραγματική ανάγκη της δημόσιας υγείας ή της κοινωνίας ούτε καν προσφέρει το παραμικρό στον τομέα της συμπιέσεως των εξόδων. Παράλληλα, αποκλείει το γιατρό από ένα μέρος των θεραπευτικών του καθηκόντων και αρμοδιοτήτων και τυχαιοποιεί την επιλογή του θεραπευτικού ιδιοσκευάσματος με κριτήρια απολύτως ανεξάρτητα από τις γνώσεις, την εμπειρία και την θέληση του θεράποντος ιατρού, ευνοώντας μόνο τις άδηλες «κάτω από το τραπέζι» συναλλαγές που αργά ή γρήγορα θα αναπτυχθούν και κάνοντας την επιβίωση στο «Ιουράσειο Πάρκο» που τείνει να γίνει ο χώρος της δημόσιας υγείας, ακόμα πιο δύσκολη και επισφαλή.
Κώστας Καρδαράς
Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Καρδίτσης
