Πώς να δούμε την κρίση που εκδηλώνεται, «αντιμετωπίζεται» και συνεχώς επανακάμπτει σε όλον τον καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό κόσμο;
Υπάρχουν διαφόρων ειδών προσεγγίσεις. Άλλοι μιλάνε για τεχνητή κρίση, άλλοι για μια συνηθισμένη κρίση του καπιταλισμού. Από το στρατόπεδο των ανοικτών απολογητών του καπιταλιστικού συστήματος δεν λείπουν και εκείνοι που βλέπουν (ή προσπαθούν να μας κάνουν να δούμε) την κρίση σαν… ευκαιρία.
Εξετάζοντας την ιστορικότητα των κρίσεων διαμέσου ενός «συνεχούς» σαράντα περίπου χρόνων, το βιβλίο «Έγκατα και εδάφη της κρίσης» επιχειρεί ν’ απαντήσει στα ερωτήματα για τον τύπο, το μέγεθος και τις κλίμακες επέκτασης μια κρίσης που διαθέτει όλα τα στοιχεία για να χαρακτηριστεί ως μία από τις μεγαλύτερες -ίσως η μεγαλύτερη- κρίσεις μετά τον πόλεμο.
Ένα «δίδυμο» κρίσης και επίθεσης σε συνεχή εξέλιξη μέσα στο οποίο ζούμε και κινούμαστε αναγκαστικά, στο πλαίσιο ενός κόσμου που βρίσκεται σε διαρκή και επώδυνη αναδιάταξη δυνάμεων…
Ο Δημήτρης Μάνος γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1962. Ζει και εργάζεται ως Νηπιαγωγός στην Ειδική Αγωγή στη Θεσσαλονίκη όπου δραστηριοποιείται συνδικαλιστικά και πολιτικά. Έχει κάνει επίσης οικονομικές σπουδές στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής του ΑΠΘ. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Προλεταριακή Σημαία και στο περιοδικό Αντίθεση, κυρίως πάνω σε οικονομικά και εκπαιδευτικά θέματα, αλλά και σε γενικότερα ιδεολογικά ζητήματα.
Έχει γράψει το βιβλίο Τα ασφαλιστικά δικαιώματα στο στόχαστρο, Προλεταριακή Σημαία, 2001, και έχει συμμετάσχει σε δύο ακόμη συλλογικούς τόμους: Παγκοσμιοποίηση, η πτώση του μύθου, Προλεταριακή Σημαία, 2003, και Τα καινούργια ρούχα του βασιλιά, Εκτός των Τειχών, 2006.
