Ολοένα και περισσότεροι αναλυτές διαπιστώνουν πως αν η χώρα έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας αυτό οφείλεται στις επιλογές της πολιτικής ελίτ της Ελλάδας από τη μεταπολίτευση και μετά.
Αποτελεί πλέον κοινό τόπο ότι το πρόβλημα της πατρίδας μας είναι πρωτίστως πολιτικό και δευτερευόντως οικονομικό. Τα οικονομικά της αδιέξοδα οφείλονται κυρίως σε πολιτικά αδιέξοδα. Ο λαϊκισμός, η δημαγωγία, ο συντεχνιασμός, το πελατειακό κράτος είναι συμπτώματα του ελλείμματος παραγωγής πολιτικής στην Ελλάδα.
Πως όμως έφτασε η χώρα στο σημερινό της κατάντημα;
Κάποτε είχε πει ο Μπίσμαρκ ότι τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται μετά το κυνήγι, κατά τη διάρκεια ενός πολέμου και κατά τη διάρκεια μιας προεκλογικής εκστρατείας. Το “λεφτά υπάρχουν” αντηχεί ακόμη στα αυτιά των Ελλήνων και εξοργίζει ακόμη περισσότερο τους 1.000.000 ανέργους, τους μικρομεσαίους που έχουν γονατίσει, τους εμπόρους που δεν σταυρώνουν πελάτη ούτε τώρα με τις εκπτώσεις, τους αγρότες που έχουν φτάσει τα πρόθυρα της απόγνωσης. Το 1985 ένας ολόκληρος λαός εξαπατήθηκε με το σύνθημα “για ακόμη καλύτερες μέρες” και ακολούθησε το πρόγραμμα λιτότητας του Σημίτη, το οποίο όμως στο τέλος της 4-ετίας αναιρέθηκε με το σύνθημα “Τσοβόλα δώστα όλα!”
Και όμως η χώρα μετά την μεταπολίτευση εξοπλίστηκε με σημαντικά εφόδια ώστε να μπορέσει να μεγαλουργήσει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και να μη φτάσει στο σημερινό της κατάντημα. Χάρη στις εμπνευσμένες επιλογές του αείμνηστου Καραμανλή μπήκε στην τότε ΕΟΚ το 1981 , νωρίτερα από την Ισπανία και την Πορτογαλία.
Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι το μεγάλο έγκλημα που υποθήκευσε την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας συντελέστηκε τη δεκαετία του ’80 από τις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε σε απόλυτους αριθμούς εξαπλασιάστηκε το χρέος της χώρας και ένα μεγάλο μέρος από τα σημερινά τοκοχρεολύσια που επιβαρύνουν τη χώρα οφείλονται σε εκείνα τα δάνεια. Τότε διευρύνθηκε αλόγιστα ο δημόσιος τομέας και η ανάπτυξη της χώρας στηρίχθηκε σε πήλινα πόδια ενώ ο κρατισμός αναγορεύτηκε σε υπέρτατη ιδεολογία. Οι κυβερνήσεις του Αντρέα λοιπόν ήταν εκείνες που αύξησαν μισθούς και συντάξεις όχι με τη φορολογία των πλουσίων, όπως θα έπραττε κάθε σοσιαλιστική κυβέρνηση, αλλά με δανεικά κάνοντας μεν τους φτωχούς λιγότερο φτωχούς αλλά και τους πλούσιους πλουσιότερους. Ήρθε λοιπόν η ώρα να πληρωθούν αυτά τα δανεικά με υψηλό τίμημα όμως πάλι για τους φτωχούς, αφού οι πλούσιοι έβγαλαν τα λεφτά στο εξωτερικό και αναμένουν το μοιραίο για να επωφεληθούν. Γιατί η δεκαετία του ’80 είναι η χαμένη δεκαετία για τη χώρα; Ας θυμηθούμε.
Τότε καταργήθηκαν οι εξετάσεις από το Γυμνάσιο στο Λύκειο για να οδηγούνται όλοι προς το απολυτήριο του Γενικού Λυκείου έτσι ώστε στη συνέχεια να πιέζουν τα βουλευτικά γραφεία για διορισμό στο δημόσιο, αφού κανείς δεν ήθελε να γίνει τεχνίτης. Μέχρι εκείνη την περίοδο κανείς δεν ήθελε να πάει στο δημόσιο με τρεις και εξήντα…Μετά έφτασε το δημόσιο που έχει και τη σιγουριά της μονιμότητας να προσφέρει περισσότερα από ότι ο ιδιωτικός τομέας. Το αναπτυξιακό μοντέλο στράβωσε από τότε και δε λέει να ισιώσει…Τότε διαλύθηκε και η παραγωγική βάση της χώρας, αφού ο άκρατος συνδικαλισμός των πρασινοφρουρών και των κλαδικών έκλεισε εργοστάσια όπως της Πιρέλι στην Πάτρα, της ΙΖΟΛΑ και της ΠΙΤΣΟΣ (κάθε ελληνικό σπίτι μέχρι τα μισά της δεκαετίας του ’80 είχε μία ελληνική ηλεκτρική συσκευή) , της Νισάν και της Σιτροέν Πόνυ στο Βόλο. Τότε έκλεισαν τα φασονάδικα αφού δεν διασφαλίσαμε κανένα αντιστάθμισμα για την κλωστοϋφαντουργία εν αντιθέσει με Ισπανούς και Πορτογάλους που επωφελήθηκαν από την τελωνειακή σύνδεση ΕΟΚ – Τουρκίας. Και φτάσαμε σήμερα να έχουμε αυτό το τεράστιο άλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας και το βαμβάκι της Καρδίτσας και της Θεσσαλίας να εξάγεται όλο στην Τουρκία και να επανεισάγεται ως ένδυμα με πολλαπλάσια αξία…
Ήρθαν επιδοτήσεις για τους αγρότες από την Ε.Ε. που όμως δεν κατευθύνθηκαν σε παραγωγικές επενδύσεις που θα έκαναν πιο ανταγωνιστική την αγροτική μας οικονομία αλλά ενθάρρυναν την κατανάλωση. Τότε επί υπουργίας Σημίτη στο Γεωργίας καταργήθηκε και ο έλεγχος στους συνεταιρισμούς που επέτρεψε τη μετέπειτα ασυδοσία των συνεταιριστών η οποία στη συνέχεια παρέδωσε την αγροτική παραγωγή στους μεσάζοντες…
Οι μετέπειτα κυβερνήσεις γνώριζαν το πρόβλημα αλλά δεν ανέλαβαν ποτέ το πολιτικό κόστος να το αντιμετωπίσουν στη ρίζα του παρά μόνον επιδερμικά. Αυτή ήταν επί της ουσίας και η χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος…
Ακολούθησε η διακυβέρνηση Μητσοτάκη όπου προσπάθησε να μειώσει τον δημόσιο τομέα αλλά οι κλαδικές επαναστάτησαν… Ποιός ξεχνά τους Σταμούλους του Κολάδες και τον Πιπεργιά; Για να πάμε στην περίοδο της διακυβέρνησης Σημίτη όπου γιγαντώθηκαν τα συμφέροντα της διαπλοκής που απομυζούσαν τον εθνικό πλούτο της χώρας, ενώ η σκιά του σκανδάλου του Χρηματιστηρίου βαραίνει ακόμη δύο γενιές Ελλήνων…
Και φτάσαμε στην περίοδο διακυβέρνησης Καραμανλή η οποία κατασυκοφαντήθηκε από αυτό το σύστημα που σήμερα οδήγησε στη χρεοκοπία τη χώρα. Ενδεικτικά σας αναφέρω ένα απόσπασμα από το τελευταίο βιβλίο του Παύλου Τσίμα “Το Ημερολόγιο της Κρίσης”:
“Βρισκόμουν, λέει ο συγγραφέας το 2008 στη Νέα Υόρκη, και συνομιλούσα με τον Τζόζεφ Στίγλκιτς τον νομπελίστα οικονομολόγο, όταν έφτασαν τα νέα για την κατάρρευση της “Λίμαν Μπράδερς”. Τον έπιασε πανικός και μου μίλησε για παγκόσμιο οικονομικό κραχ χειρότερο από το 1929. ‘Οταν επέστρεψα στην Ελλάδα θέλησα να αναδείξω το θέμα στα μέσα που εργαζόμουν, στα ΝΕΑ και στο ΜΕΓΚΑ. Η απάντηση που εισέπραξα ήταν ποιά Λίμαν Μπράδερς και ποιο κραχ. Εδώ έχουμε το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Πρέπει να ρίξουμε τον Καραμανλή…
Τα σχόλια τα αφήνω σε εσάς…
Ασφαλώς και έγιναν λάθη στην περίοδο διακυβέρνησης Καραμανλή. Το κράτος δεν επανιδρύθηκε ποτέ. Το σεμνά και ταπεινά δεν το εφάρμοσαν οι υπουργοί του και το πλήρωσαν πολιτικά. Ο Αντώνης Σαμαράς πρότεινε καθολικό πόθεν έσχες από το 1974 και μετά ώστε αν υπάρχουν πολιτικοί που πλούτισαν παράνομα να πληρώσουν…Δείτε όμως και σε τι περιβάλλον είχε να συγκρουστεί εκείνη η κυβέρνηση και ποιό ήταν το διεθνές σκηνικό. Με το που ανέλαβε έπρεπε να εναντιωθεί στο σχέδιο Ανάν και στα εγχώρια συμφέροντα διαπλοκής που από τότε δεν του το συγχώρησαν. Σήμερα έχει δικαιωθεί ο βασικός μέτοχος από το Νοέμβριο του 2011 στις Βρυξέλλες αλλά κανείς δεν τολμά από τους κυβερνώντες να επαναφέρει το θέμα.. Στη συνέχεια έπρεπε ο Καραμανλής να αρνηθεί τρεις φορές τη συμμετοχή ελληνικών στρατευμάτων στο Ιράκ, να βάλει βέτο για τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, να προωθήσει τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη που τον ακύρωσε μέσα σε μία νύκτα ο Γιώργος Παπανδρέου και ας καθιστούσε τη χώρα παγκόσμιο ενεργειακό παίκτη και το Αιγαίο χώρο διέλευσης παγκόσμιων ενεργειακών ροών και όχι κλειστή θάλασσα για να διεκδικεί η Τουρκία. Όλοι θαυμάζουμε σήμερα το επίτευγμα της Κύπρου που έβαλε στο παιχνίδι Ρώσους Αμερικανούς και Ισραηλινούς για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της . Αυτό ο Καραμανλής το προωθούσε από το 2005…
Τι παρέδωσε λοιπόν ο Καραμανλής και η ΝΔ στο Γιώργο Παπαπανδρέου και πως φτάσαμε στο Μνημόνιο; Ένα έλλειμμα που στο τέλος του 2009 θα μπορούσε άνετα να κλείσει στο 9,5% όσο είχε και η Γαλλία τότε. Μην ξεχνάμε ότι η ύφεση είχε χτυπήσει την πόρτα ης Ευρώπης. Τα σπρεντς στις 150 μονάδες βάσης και όχι στις 4500 που είναι σήμερα και μας καθιστούν επί της ουσίας εκτός αγορών για 10 τουλάχιστον χρόνια. Αλλά φρόντισε μέσα σε τρεις μήνες ο κ. Παπακωνσταντίνου να διογκώσει τεχνητά αυτό το έλλειμμα, ενώ νωρίτερα προκειμένου να καταλάβει την εξουσία το ΠΑΣΟΚ πλειοδότησε σε λαϊκισμό την περίοδο που ήταν εκπρόσωπος τύπου της αντιπολίτευσης και στη συνέχεια με ένα ρεσιτάλ άστοχων ενεργειών κατάφερε να βουλιάξει τη χώρα σε κρίση δανεισμού. Κατόρθωσε να πληρώσει υποχρεώσεις της χώρας για τα νοσοκομεία που ήταν για το 2010 μέσα στο 2009 και ας είχαν φροντίσει οι προμηθευτές να συμπεριλάβουν στο κόστος τη χρονική καθυστέρηση της πληρωμής, ώστε να φουσκώσει το έλλειμμα κατά μία ποσοστιαία μονάδα και να παγώσει το μέτρο της απόσυρσης και τους ημιυπαίθριους του Σουφλιά που επανέφερε μετά από 1 χρόνο όταν ήταν πια αργά κι ενώ είχε προσθέσει ακόμη δύο ποσοστιαίες μονάδες στο έλλειμμα. Στη συνέχεια μπήκε και το χρέος της γενικής διοίκησης μόνο στην Ελλάδα σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα και τώρα αναρωτιούμαστε γιατί δεν μπήκε πρώτα στο μηχανισμό στήριξης η Ιρλανδία με 32% έλλειμμα…Ταυτόχρονα έδωσε αλόγιστες παροχές, το επίδομα αλληλεγγύης το οποίο πήρε πίσω στη συνέχεια στο εικοσαπλάσιο από τους δικαιούχους με την επιβολή του μνημονίου. Κι ενώ έφτασε τη χώρα με μία σειρά από άστοχες δηλώσεις περί Τιτανικού και διαφθοράς, στο χείλος της χρεοκοπίας έχοντας ήδη συνεννοηθεί με το ΔΝΤ, έφερε ένα μνημόνιο στην πατρίδα που δεν μπορούσε να εφαρμοστεί γιατί ποτέ δεν το διαπραγματεύτηκε. Είναι η απόλυτη δικαίωση των θέσεων Σαμαρά που καταψήφισε το Μνημόνιο κόντρα σε θεούς και δαίμονες εντός και εκτός Ευρώπης το γεγονός ότι σήμερα με καθυστέρηση δεκαοχτώ μηνών η τρόικα μιλά για κούρεμα φόρων αφού παραδέχτηκε ότι η συγκεκριμένη συνταγή οδηγεί μόνον σε ύφεση, ύφεση, ύφεση. Αυτή η παράταξη είχε πάντα τον άχαρο ρόλο να συγκρούεται με τον διεθνή παράγοντα όταν πρόκειται για το εθνικό συμφέρον…
Και φτάσαμε στο σήμερα να ατενίζουμε το μέλλον με απαισιοδοξία , φοβία, απογοήτευση και δικαιολογημένη αγανάχτηση. Με θυμό και οργή για τις ευθύνες που έχει το πολιτικό σύστημα εν γένει για το σύγχρονο αδιέξοδο. Για το γεγονός ότι η τύχη της χώρας εξαρτάται πλέον από ξένους παράγοντες. Μερικοί μάλιστα κατηγορούν το Σαμαρά γιατί συνέπραξε στο εγχείρημα Παπαδήμου. Είναι οι ίδιοι από την παράταξη που όταν ο Παπανδρέου στις αρχές Νοεμβρίου μίλησε για δημοψήφισμα και η χώρα βρέθηκε διεθνώς απομονωμένη ζητούσαν από τον πρόεδρο της ΝΔ να συναινέσει στην επιλογή μάς κυβέρνησης σωτηρίας για να μη χρεοκοπήσουμε…
Το γεγονός ότι έχουμε μία χώρα ανίσχυρη, χωρίς κοινωνική συνοχή στα πρόθυρα του κοινωνικού κανιβαλισμού, χωρίς αξιοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη, με ατιμωρησία για εκείνους που έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι, μία πατρίδα χωρίς ανταγωνιστικότητα και παραγωγικό μοντέλο, με κραυγαλέες ανισότητες, με κλειστά επαγγέλματα, με τους περισσότερους φόρους στην υφήλιο αλλά χωρίς εισπρακτικό μηχανισμό, με τους συνήθεις υπόπτους να είναι τα υποζύγια, είναι ευθύνη του πολιτικού μας συστήματος. Το οποίο με τρόπο αυτιστικό φροντίζει να διαφυλάσσει μόνο τα δικά του κεκτημένα αδιαφορώντας για την κοινωνία που υποφέρει. Είναι όμως και ευθύνη εν μέρει των πολιτών που παρασύρθηκαν, που ήταν επιρρεπείς στα ευχάριστα λόγια και τη δημαγωγία. Είναι θέμα νοοτροπίας τελικώς. Πρέπει να αλλάξουμε οι ίδιοι για να επιβάλλουμε αυτή την αλλαγή από κάτω προς τα πάνω. Από τη βάση προς τις ηγεσίες. Επιλέγοντας τους χρήσιμους και όχι τους ευχάριστους. Τους ειλικρινείς και όχι τους φαύλους. Αυτούς που μας υπόσχονται περισσότερη δουλειά και όχι αργομισθία. Αξιοκρατία και όχι βόλεμα.
Μία λαϊκή ρήση λέει πως όποιος εξαπατά έναν άνθρωπο λέγεται απατεώνας, όποιος εξαπατά έναν λαό λέγεται πολιτικός…! Τέτοιος πολιτικός δεν θέλω να είμαι. Θέλω να σας κοιτώ όλους στα μάτια και την επόμενη των εκλογών και να σας υπόσχομαι μόνο αυτά που μπορώ να κάνω.
Αυτού του είδους οι πολιτικοί που χόρτασαν ψέμα τους πολίτες, που έλεγαν ότι υπάρχουν λεφτά που έταζαν 1 δις ευρώ στους αγρότες όταν η ΝΔ έδινε 500 εκατομμύρια, που συκοφαντούσαν τη χώρα στις Βρυξέλλες για το βασικό μέτοχο, που είχαν συμφωνήσει στο παρασκήνιο με το ΔΝΤ για να παραδώσουν τη χώρα στους δανειστές, αυτοί μας έφεραν σήμερα στο γκρεμό…
Υπάρχει εναλλακτική λύση;
Ασφαλώς και υπάρχει!
Οι προτάσεις Σαμαρά στο Ζάππειο 1 και Ζάππειο 2 εφόσον επικαιροποιηθούν εκ νέου είναι η μόνη συνταγή για τη φυγή της χώρας προς τα μπρος. Η πορεία όμως θα είναι επώδυνη. Απαιτεί θυσίες και περισσότερη δουλειά. Απαιτεί συμμαχίες εντός της ευρωζώνης όπου έχουμε γίνει το μαύρο πρόβατο γιατί φέραμε το ΔΝΤ στην ευρωζώνη. Εδώ που έφτασε η χώρα δεν υπάρχει περιθώριο για ολιγωρία. Απαιτείται πρώτα η δημιουργία μιας ομπρέλας προστασίας για όσους έπεσαν θύματα αυτής της νεοταξικής λαίλαπας που έφερε το ΠΑΣΟΚ στη χώρα. Για τους ανέργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους ανήμπορους. Από την κρίση θα βγούμε όλοι μαζί. Πρέπει να σταματήσει η αιμορραγία των νέων επιστημόνων προς το εξωτερικό. Η Καρδίτσα έχει υποφέρει στο παρελθόν από αυτή την πληθυσμιακή αιμορραγία, αφού καμία κυβέρνηση δεν τη συμπεριλάμβανε στα αναπτυξιακά της σχεδία. Λύση δεν είναι να γίνουν ακόμη μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι στη ΔΕΗ ή τον ΟΤΕ ή στα σώματα ασφαλείας που τώρα καλούνται να βγουν σε εφεδρεία. Το μοντέλο αυτό χρεοκόπησε μαζί με τη χώρα. Ο παλαιοκομματισμός και τα κατόπιν ενεργειών μου αποτελούν πλέον θλιβερό παρελθόν. Λύση είναι να έρθουν παραγωγικές επενδύσεις στην περιοχή. Να αξιοποιηθεί ο πανέμορφος ορεινός όγκος και η Λίμνη Πλαστήρα με ένα σύγχρονο χιονοδρομικό κέντρο. Να βρούμε νέες αγορές για τα προϊόντα μας που έχουν μπραντ νέϊμ αλλά δεν έχουν γίνει γνωστά στις αγορές. Για τη φέτα Αγράφων, το Μαύρο Μεσενικόλα, τα χωριάτικα λουκάνικα Παλαμά, όλα τους προϊόντα ονομασίας προέλευσης, για μία σειρά από ντόπια προϊόντα που απαιτούν προωθητική πολιτική και συνέργειες…
Νέοι πολιτικοί δεν είναι εκείνοι που είναι νέοι στην ηλικία αλλά εκείνοι που έχουν φρέσκες ιδέες, ριζοσπαστικές που είναι αποφασισμένοι να συγκρουστούν με κατεστημένες νοοτροπίες, που απεχθάνονται την οικογενειοκρατία και τα βαριά ονόματα, που δεν κληρονομούν ψηφοφόρους αλλά τους πείθουν με τη δύναμη των επιχειρημάτων τους αλλά και με την καθημερινή τους πρακτική. Εδώ που έφτασε ο τόπος απαιτούνται λύσεις πρακτικές και όχι γενικόλογες θεωρήσεις.
Πρέπει αρχικά να περιοριστεί η φορολογία άμεση και έμμεση που πλήττει και τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές και τα νοικοκυριά. Στη συνέχεια να επανεκκινήσει η οικονομία από τον πρωτογενή τομέα. Νέοι άνθρωποι Καρδιτσιώτες της διασποράς που χάνουν τη δουλειά τους στις μεγάλες πόλεις, επιστρέφουν στο χωριό και θέλουν να ασχοληθούν ξανά με τη γεωργία και την κτηνοτροφία αλλά δεν βρίσκουν στήριξη. Η ρευστότητα από το τραπεζικό σύστημα ανύπαρκτη, η βοήθεια από την πολιτεία ανεπαρκής . Τα σχέδια βελτίωσης βαλτωμένα τα δικαιώματα για νέους αγρότες με το σταγονόμετρο. Όμως η γεωργία έχει μεγάλο πολλαπλασιαστή για την οικονομία. Απαιτείται λοιπόν ένα γενναίο πρόγραμμα τύπου ΑΓΡΟ ΤΕΜΠΜΕ ώστε να δημιουργηθούν βιώσιμες εκμεταλλεύσεις. Οι εταίροι μας φαίνονται αποφασισμένοι να συνδράμουν σε ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για την αναθέρμανση της ελληνικής οικονομίας. Μέλημά μας να μην καταλήξουν τα χρήματα αυτά στους συνήθεις υπόπτους που κατασπατάλησαν τα προηγούμενα πακέτα στήριξης αλλά να πάνε στην πραγματική οικονομία. Η ΝΔ είναι η παράταξη που στήριξε έμπρακτα τον κόσμο της υπαίθρου και θα το πράξει ξανά. Όχι γιατί προσβλέπει σε κάποιου είδους εκλογική πελατεία, αλλά γιατί πιστεύει ότι η βάση στην παραγωγική πυραμίδα της χώρας είναι ο πρωτογενής τομέας και από θα γίνει η επανεκκίνηση.
Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να παρευρεθώ σε μια πολύ σημαντική ημερίδα του ΣΕΒ στην οποία κατατέθηκαν συγκεκριμένες προτάσεις για την οικονομική ανόρθωση της χώρας. Δύο από τους πέντε τομείς στους οποίους μπορεί να υπάρξει παραγωγή πλούτου και ανάπτυξη με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας είναι ο πρωτογενής τομέας της γεωργίας – κτηνοτροφίας και ο τουρισμός.
Τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα που αποτελούν ένα Κευνσιανό επιταχυντή όπως υποστηρίζουν οι οικονομολόγοι σε περιόδους ύφεσης, πρέπει και πάλι να ξεκινήσουν.
Ο Αχελώος, ο Ε-65, το αρδευτικό δίκτυο Σμοκόβου, θα δώσουν και πάλι θέσεις εργασίας, θα μειώσουν το κόστος παραγωγής, θα βγάλουν από την οδική απομόνωση τη Δυτική Θεσσαλία. Η χώρα όμως χρειάζεται και άμεσες νέες επενδύσεις και για να το πετύχει αυτό πρέπει να αλλάξει το κλίμα διεθνώς το οποίο παραμένει δυσμενές μετά τις τραγικές επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Η μάχη θα πρέπει να είναι πολυμέτωπη με τις παθογένειες του χτές, ενάντια στον καταστρεπτικό λαϊκισμό του σήμερα. Τη θέση στα λόγια πρέπει να δώσουν τα έργα. Δουλειά από ανθρώπους που ξέρουν την αγορά και όχι θεωρητικούς του κομματικού σωλήνα που εξέθρεψαν αυτό το κράτος τέρας, μεγάλο σε ποσότητα, μικρό σε ποιότητα παρεχόμενων υπηρεσιών….
Κυρίως αυτό όμως που χρειάζεται είναι να αλλάξει η ψυχολογία γιατί η αγορά είναι κυρίως ψυχολογία. Αν το PSI μας διασφαλίσει ότι το χρέος είναι βιώσιμο μπορεί να γίνει επανεκκίνηση της οικονομίας…να επιστρέψουν κεφάλαια που βγήκαν στο εξωτερικό ή μπήκαν σε σεντούκια και θυρίδες για την κακιά την ώρα…
Η χώρα έχει αστείρευτες δυνάμεις… και μόνο ότι φτάσαμε να συζητάμε για χρεοκοπία είναι κι αυτό επίτευγμα της κυβέρνησης Παπανδρέου…
Όλοι μιλάνε για πάταξη της φοροδιαφυγής και ο πιο ασφαλής τρόπος για να τη συλλάβεις είναι να οδηγήσεις το “μαύρο χρήμα” σε επενδύσεις στα ακίνητα και όχι να τα φορτώνεις με 11 νέους φόρους που έχουν παγώσει την οικοδομή και έχουν συνθλίψει 150 επαγγέλματα και έναν δυναμικό κλάδο της βιομηχανίας μας….
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η ανάπτυξη δεν έρχεται με επιβάρυνση της φορολογίας αλλά με ελάφρυνση. Το φωνάζει εδώ και 18 μήνες ο Αντώνης Σαμαράς, τώρα δικαιώνεται, αφού πρώτα η χώρα έχει περάσει ένα καθοδικό τούνελ ύφεσης που πρόσθεσε νέα χρέη στην πατρίδα και απίστευτα βάρη στις πλάτες των πολιτών και των μελλοντικών γενιών…
Οφείλουν να αλλάξουν πολλά στον τόπο μας.
-Έχουμε περίσσευμα κομματισμού αλλά έλλειμμα δημοκρατίας.
-Έχουμε περίσσευμα κρατισμού αλλά έλλειμμα κράτους.
-Περίσσευμα κατανάλωσης, παραοικονομίας και χρέους αλλά έλλειμμα παραγωγής και ανταγωνιστικότητας.
-Πλεόνασμα προπαγάνδας. Αλλά έλλειμμα ενημέρωσης.
-Πλεόνασμα εκπαίδευσης αλλά έλλειμμα παιδείας.
Κοινός παρονομαστής: έχουμε έλλειμμα αξιών αλλά και έλλειμμα αξίων…
Θα πρέπει επιτέλους να συμφωνήσουμε σε αυτά που μας ενώνουν και όχι σε εκείνα που μας διαιρούν. Να συμφωνήσουμε ποιά χώρα θέλουμε για μας και για τα παιδιά μας και στη συνέχεια να στρωθούμε όλοι μαζί στη δουλειά, δημιουργώντας ένα κράτος σύγχρονο και ευέλικτο που θα χαράζει εθνικές στρατηγικές και που θα κάνει πολλά με λίγα λεφτά και όχι λίγα με πολλά λεφτά…
Ο όρος εθνική στρατηγική σημαίνει μία στρατηγική μακροπρόθεσμη που θα υλοποιείται με συνέπεια και συνέχεια, ανεξαρτήτως των εκάστοτε κυβερνήσεων και συγκυριών.
Μπορούμε για παράδειγμα να συμφωνήσουμε με το εφοπλιστικό κεφάλαιο να γυρίσουν και πάλι πίσω τα πλοία που βρίσκονται με σημαία εξωτερικού. Καλύτερα ελάχιστη φορολογία σε μεγάλα κεφάλαια παρά καθόλου φορολογία.
Μπορούμε επιτέλους να οριοθετήσουμε τις ΑΟΖ με γειτονικές χώρες όπως η Αίγυπτος, η Λιβύη και η Κύπρος, κάτι που αποτελεί δέσμευση Σαμαρά, χωρίς χρονοτριβή, ώστε να ξεκινήσει η εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της χώρας.
Να εντείνουμε τους ελέγχους στην εισαγωγή των προϊόντων ώστε και τους καταναλωτές να προστατεύσουμε από τα “βαφτίσια” και τους παραγωγούς αλλά και την οικονομία από τα ελλείμματα στο εμπορικό ισοζύγιο εισαγωγών – εξαγωγών.
Να ανοίξουμε ξανά τους εμπορικούς δρόμους προς Κίνα και Ρωσία που διακόπηκαν βίαια ιδιαίτερα με τη δεύτερη για άγνωστους λόγους και μέσα από εκεί να περάσουμε τα θαυμάσια προϊόντα μας και τη μεσογειακή διατροφή.
Να ξεκινήσει και πάλι μία προσπάθεια για μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα πανεπιστήμια- θυμάστε που την καταψήφισε τη συνταγματική αναθεώρηση το ΠΑΣΟΚ αποχωρώντας από τη Βουλή- ώστε η χώρα να καταστεί πρότυπο κέντρο σπουδών της Ν.Α. Μεσογείου και να προσελκύει φοιτητές και όχι να διώχνει τα ελληνόπουλα και να έχει συναλλαγματική αιμορραγία. Δεν μπορεί η Κύπρος του κουμμουνιστή Χριστόφια να έχει ιδιωτικά πανεπιστήμια και η Ελλάδα να είναι αγκυλωμένη σε πανεπιστημιακές συντεχνίες και στο τέλος να αναγκάζεται από την Ε.Ε. να αναγνωρίσει τα ΙΕΚ. Στόχος είναι η προσέλκυση κεφαλαίων και όχι η φυγή και για τούτο πρέπει να σταματήσει η πολυνομία και να παταχθεί η γραφειοκρατία. Καλύτερα λίγοι νόμοι αλλά με ανεξάρτητες αρχές διαφάνειας και λογοδοσία παρά πολλοί που οδηγούν εντέλει στην ασυδοσία…
Ο ΟΣΕ τώρα που τα καύσιμα καίνε θα έπρεπε να είναι η εναλλακτική λύση για τις μεταφορές όπως συμβαίνει στην Ευρώπη, αλλά αυτό απαιτεί εξυγίανση του Οργανισμού και προσέλκυση νέων κεφαλαίων, όχι κόψιμο επικερδών δρομολογίων που καταδικάζουν πέρα από την οδική και στη σιδηροδρομική απομόνωση τη Δ. Θεσσαλία…
Απαιτούνται συγκρούσεις με τα ρετιρέ των ΔΕΚΟ και όχι κομματική-πελατειακή συνδιαλλαγή.
Η άλλη πρόταση είναι η καθημερινή μάχη με τις δυνάμεις της αδράνειας και τους βολεμένους, το χτύπημα της λογικής της ήσσονος προσπάθειας που εδραιώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στη δημόσια διοίκηση…
Σύμφωνα με τον Ρίτσαρντ Ντόκινς στο βιβλίο του “το εγωιστικό γονίδιο” που είναι παγκόσμιο μπεστ σέλερ , στα εξελιγμένα είδη της φύσης -στα ζώα αλλά και στους ανθρώπους- υπάρχουν τριών ειδών συμπεριφορές:
Η πρώτη είναι η συμπεριφορά του “απατεώνα”, όπως τον αποκαλεί. Είναι το παράσιτο, δηλαδή αυτός που προσπαθεί να κερδίσει, να επωφεληθεί ή να ικανοποιήσει τις ανάγκες του, “κλέβοντας’ τους άλλους ή την κοινωνία. Δηλαδή επιδιώκει να κερδίζει αυτός και να χάνουν οι άλλοι. Η δεύτερη συμπεριφορά είναι αυτή του “κορόιδου”. Είναι δηλαδή αυτός που ανέχεται τους “απατεώνες” να κερδίζουν σε βάρος τους. Να του χαϊδεύουν την πλάτη προεκλογικά για να του υφαρπάξουν την ψήφο και μετά να κάνει 4 χρόνια να τους δει, λόγω του βαρυφορτωμένου προγράμματος του βουλευτή που έχει να δώσει μάχες για την Καρδίτσα. Γι’ αυτό έφτασε ο τόπος μας να έχει τα μισά σχολεία από αυτά που έχει ανάγκη, να έχουν καταργηθεί ΔΟΥ, πυροσβεστικοί σταθμοί και να είναι έτοιμα να βάλουν λουκέτο τα ΤΕΙ και η Κτηνιατρική! Η τρίτη συμπεριφορά είναι αυτή του “διεκδικητή”. Είναι αυτός που συμπεριφέρεται με τη λογική “ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΩ ΕΓΏ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΚΑΙ Ο ΆΛΛΟΣ”, επιδιώκει δηλαδή το αμοιβαίο κοινό συμφέρον, ενώ ταυτόχρονα δεν ανέχεται να τον εκμεταλλεύονται απατεώνες κερδοσκοπώντας σε βάρος του.
Ως πολίτες που θέλουμε να ζούμε σε μία χώρα που μας αξίζει, δεν μπορεί να αφήνουμε ανεξέλεγκτους και ατιμώρητους τους απατεώνες σε οποιαδήποτε πτυχή της επαγγελματικής, της κοινωνικής ή της πολιτικής ζωής. Και η ψήφος του πολίτη έχει και χαρακτήρα επιβράβευσης και χαρακτήρα τιμωρίας.
Πιστεύω πως οι πολίτες από τώρα και στο εξής θα επιλέγουν πολιτικούς και κόμματα με βάση δύο κριτήρια. Την αποτελεσματικότητα και τη διαφάνεια στη διαχείριση.
Επειδή κανένας δεν προέρχεται από παρθενογένεση θα πρέπει να αξιολογείται η πορεία το έργο του και η συμπεριφορά του. Αυτά τα κριτήρια θα πρέπει να αποδεικνύονται. Να τεκμηριώνονται με στοιχεία. Αξιολόγηση λοιπόν με αντικειμενικά κριτήρια.
Φίλες και φίλοι
Ξεκίνησα την πορεία μου από τη νεολαία. Με κάποιους από σας φτιάξαμε τη μαθητική οργάνωση της ΝΔ στο νομό μας, τη ΜΑΚΙ στην οποία εκλέχθηκα και πρόεδρός της. Στη συνέχεια πέρασα όλη την ιεραρχία της νεολαίας ΝΔ φτάνοντας σχεδόν στην κορυφή ως αντιπρόεδρος της Ε.Γ. της ΟΝΝΕΔ. Την ίδια πορεία ακολούθησα και στο κόμμα, τομεάρχης – αναπληρωτής γραμματέας γραφείου οργανωτικού, γραμματέας ειδικών πληθυσμιακών ομάδων καθώς και άλλες θέσεις ευθύνης στην κεντρική διοίκηση.
Με την κυβέρνηση της ΝΔ επιλέχθηκα ως πρόεδρος του Δ.Σ. στην καπνοβιομηχανία της ΣΕΚΑΠ, παραλαμβάνοντας μια εταιρία που το 2004 με δυσκολία κατάφερνε να πληρώσει τους μισθούς του προσωπικού για να την παραδώσω στις 10 Δεκεμβρίου του 2009 με 2,5 εκ. ευρώ κέρδη. Η διοίκηση του ΠΑΣΟΚ που την παρέλαβε έκλεισε τη χρήση του 2010 με 13 εκ. ευρώ ζημιές. Μέσα σε ένα χρόνο δηλαδή κατάφεραν να μετατρέψουν μια κερδοφόρα επιχείρηση σε ζημιογόνα. Και φακίρηδες να ήταν δεν θα τα κατάφερναν έτσι.
Το 2007 μετά την πορεία μου στη νεολαία και στο κόμμα πολιτεύτηκα στο νομό μας και με εμπιστεύτηκαν 7000 συμπολίτες.
Το 2009 παρά τη μεγάλη ήττα και τη μείωση των ψήφων του κόμματος, τόσο πανελλαδικά, όσο και στο νομό μας με εμπιστεύτηκαν 10.400 συμπολίτες, μια αύξηση δηλαδή 50% σε σχέση με το 2007επιβραβεύοντας τη δράση μου και τη συνολική παρουσία μου στο νομό, ο μόνος από τους υποψηφίους με άνοδο . Αυτή η ανοδική μου πορεία στην αποδοχή και την εμπιστοσύνη των πολιτών οδηγούν δυστυχώς κάποιους με αναχρονιστική σκέψη να προσπαθούν ρίχνοντας λάσπη να ανακόψουν τη φυσική πορεία και εξέλιξη των πραγμάτων. Δεν θα τα καταφέρουν γιατί, οι πολίτες πλέον έχουν αυξημένα αντανακλαστικά και δεν καθοδηγούνται. Οι εκπρόσωποι του χθες της στασιμότητας και της ακινησίας επειδή δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν καταφεύγουν σε μεθόδους που φανερώνουν την αδυναμία και τον πανικό τους.
Αυτή η εμπιστοσύνη των πολιτών μου δίνει δύναμη και από την πλευρά μου προσπαθώ καθημερινά να είμαι αντάξιός της με την παρουσία μου και με την ενεργό συμμετοχή μου σε όλες τις προσπάθειες που καταβάλλει ο νομός μας για το καλύτερο.
Η διαχρονική μου παρουσία στο πλευρό των αγροτών, του εμπορικού κόσμου, στην επιστημονική κοινότητα και σε κάθε κλάδο και φορέα του νομού με έμπρακτη και ουσιαστική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις τις αγωνίες τις προσπάθειες του καθενός.
Όλη μου αυτή τη δραστηριότητα κάποιοι την ονομάζουν «ένσημα» κάποιοι άλλοι την αποκαλούν «πτήσεις πολιτικής». Στην πολιτική επιστήμη αυτό λέγεται νομιμοποίηση.
Με τη νομιμοποίηση και το δικαίωμα που μου δίνει η δραστηριότητα και παρουσία μου στο νομό καθώς και με την εμπιστοσύνη που μου δείχνετε καταθέτω και ενώπιόν σας την αυτονόητη υποψηφιότητά μου με το ψηφοδέλτιο της ΝΔ, την οποία ουδείς αμφισβήτησε και θέλω να ευχαριστήσω τον πρόεδρο της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά γι αυτή του την εμπιστοσύνη.
Δέσμευσή μου είναι ο δημόσιος απολογισμός σε τακτά χρονικά διαστήματα. Το εφαρμόζουν οι προηγμένες δημοκρατίες προς τους αιρετούς που εκλέγουν. Καθημερνή αναφορά και πράξη για όσα υπόσχεται ο βουλευτής να πράξει για τον τόπο του με συγκεκριμένες επαφές και οχλήσεις στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Ο ρόλος του εκπροσώπου της Καρδίτσας στο Κοινοβούλιο δεν είναι για δημόσιες σχέσεις και κοινωνικές συναναστροφές στο Κολωνάκι ή την Εκάλη αλλά να είναι διεκδικητικός, ενοχλητικός και πολλές φορές δυσάρεστος και ποτέ δεδομένος. Να είναι διεκδικητικός, ούτε παράσιτο, ούτε κορόιδο…Ζούμε σε μία χώρα νεόπτωχων και στον πιο φτωχό νομό της. Αυτό οφείλουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας να το αλλάξουμε. Όλοι μαζί με μπροστάρη τον Αντώνη Σαμαρά μπορούμε να αλλάξουμε ρότα στην πατρίδα και να τη βάλουμε και πάλι με πολύ δουλειά σε τροχιά ανάπτυξης…
