Το ΠΑΣΟΚ σήμερα διέρχεται την μεγαλύτερη κρίση από τον καιρό της ίδρυσής του. Κρίση πολιτική, ιδεολογική, οργανωτική, θεσμική. Αυτό το μεγάλο, πολυσυλλεκτικό σοσιαλιστικό κίνημα, που εκφράζει το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, κλονίζεται συθέμελα, βρισκόμενο στα όρια της αποσύνθεσης και της κατάρρευσης.
Και αυτό από πότε και γιατί; Το 2009 ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας με μεγάλη πλειοψηφία. Μιας χώρας που ήδη από το 2008 βρισκόταν στη δίνη μίας διεθνούς οικονομικής κρίσης, η οποία επιτάθηκε περισσότερο από την καταστροφική διακυβέρνηση Καραμανλή, όπου κυριάρχησε ο απόλυτος δημοσιονομικός εκτροχιασμός. Είχε να αντιμετωπίσει μία κρίση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς το λεγόμενο ευρωπαϊκό οικοδόμημα εκ των πραγμάτων απέδειξε ότι δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει μια τέτοιου μεγέθους κρίση, διότι με την αναποφασιστικότητα και αναβλητικότητα των ηγετών του απαξιώνονται οι όποιες αποφάσεις, που ξεπερνιούνται ήδη από τις καταιγιστικές εξελίξεις.
Και στο εσωτερικό, ιδιαίτερα από το 2010, είχε να αντιμετωπίσει μία τεράστια κρίση χρέους και δανεισμού. Μέσα σε αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες και με το μεγάλο δίλημμα “χρεωκοπία ή σωτηρία της χώρας”, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να εφαρμόσει μία εξοντωτική δημοσιονομική νεοφιλελεύθερη πολιτική, μέσα από ένα βίαιο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που μας επέβαλαν οι δανειστές μας.
Τα μέτρα που πάρθηκαν ήταν σκληρά και πολλές φορές άδικα, ιδιαίτερα για τα μεσαία και χαμηλά στρώματα και τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, που αποτελούσαν και τη ραχοκοκαλιά του ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα να διαρραγεί αυτή η μέχρι τότε αδιάρρηκτη σχέση του κόμματος με τους παραδοσιακούς κοινωνικούς συμμάχους του. Να χάσει την ταυτότητά του ως παράταξη του σύγχρονου δημοκρατικού σοσιαλισμού.
Αυτό το ασήκωτο βάρος το έφερε στην πλάτη της η κοινοβουλευτική ομάδα της οποίας είμαι μέλος, που ανέβηκε μια ανηφόρα κουβαλώντας την πέτρα του Σίσυφου.
Ψηφίζαμε κάθε μέρα μέτρα που ήταν πέρα και πάνω από τη συνείδηση και την ιδεολογία μας, έχοντας ως γνώμονα τη σωτηρία της χώρας, λοιδορούμενοι, προπηλακιζόμενοι και απαξιωμένοι. Μέτρα που μας έφερναν οι εκάστοτε Υπουργοί και που κάποιοι από αυτούς έρχονται εκ των υστέρων να επικαλεστούν ότι ήταν λάθος. Τότε ήταν το λάθος, ή τώρα που συνεχίζουμε την ίδια πολιτική, με την κυβέρνηση Παπαδήμου;
Δυστυχώς, πολλοί από αυτούς, ιδιαίτερα στα παραγωγικά υπουργεία, δεν εφάρμοζαν αυτές τις αποφάσεις, ούτε προχωρούσαν αυτές τις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε για να θωρακίσουμε τη χώρα και να δώσουμε το στίγμα στην κοινωνία ότι οι θυσίες της δεν πάνε χαμένες. Αναλώνονταν καθημερινά σε προσωπικές αντιπαραθέσεις με επικοινωνιακά χαρακτηριστικά, ο καθένας με την προσωπική του ατζέντα. Ενώ οι αποφάσεις στα όργανα όπως το υπουργικό συμβούλιο και η κυβερνητική επιτροπή ήταν ομόφωνες, εκ των υστέρων είτε με διαρροές είτε με δημόσιες τοποθετήσεις αποδομούσαν την όποια προσπάθεια, με αποτέλεσμα να δίνεται στον κόσμο η εικόνα μιας κυβέρνησης αγέλης.
Και ενώ ο Πρωθυπουργός θα έπρεπε να πάρει κεφάλια και να στείλει αρκετούς στα σπίτια τους, προσπαθούσε να ισορροπήσει την κατάσταση, ίσως γιατί πολλοί από αυτούς ήταν προσωπικές του επιλογές. Επιλογές που πλήρωσε ακριβά, γιατί ήταν οι πρώτοι που τον εγκατέλειψαν, και δυστυχώς ήταν άνθρωποι που δεν είχαν καμία πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση.
Ο ΓΑΠ είναι ένας πολιτικός με βαθιά δημοκρατικές πεποιθήσεις και άνθρωπος με προωθημένες αντιλήψεις. Έκανε σφάλματα, παραλείψεις, αστοχίες, λάθη σε επιλογές προσώπων, όμως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι μέσα σε αυτήν τη λαίλαπα έδωσε έναν αγώνα τεράστιο, σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο, για την επιβίωση της χώρας.
Είναι αυτός που πέτυχε τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, μέσα από την οποία η χώρα επιτυγχάνει έναν δανεισμό-μαμούθ.
Είναι αυτός που πέτυχε το κούρεμα του χρέους, με το ποσό των 100 δισ. ευρώ να φεύγει από την πλάτη του ελληνικού λαού.
Είναι αυτός που απέδειξε ότι δεν είναι δεμένος με καρέκλες και αξιώματα όταν πρόκειται για το συμφέρον της χώρας.
Οφείλουμε όλοι να τον σεβαστούμε, και όποιοι επιχειρούν να τον μειώσουν και να τον απαξιώσουν μόνο κακές υπηρεσίες προσφέρουν σε αυτούς που θέλουν δήθεν να μιλούν εξ ονόματός τους. Αναίδεια, μικροψυχία και μιζέρια δείχνει όποιος συμπεριφέρεται με απαξίωση στο πρόσωπό του. Τους απερχόμενους ηγέτες τους σεβόμαστε.
Σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές που ο πρόεδρος έκανε τις επιλογές του, όλοι οφείλουμε να κινηθούμε προς την κατεύθυνση της ενότητας της παράταξης, προτάσσοντας όμως πάνω απ’ όλα τη σωτηρία της χώρας, διότι αν δεν υπάρχει χώρα δεν υπάρχει και παράταξη.
Και όποιοι φιλοδοξούν να διεκδικήσουν την ηγεσία της παράταξης, θα πρέπει να θέσουν το πλαίσιο και τις ιδεολογικές συντεταγμένες του κινήματος. Δεν πρέπει να αρκεστούμε σε μία επίδειξη πασαρέλας προσώπων.
Θα πρέπει να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος με την κοινωνία, προκειμένου να συγκροτηθεί η φυσιογνωμία και η ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ ως μεγάλου κινήματος.
Ότι είναι ο φορέας που θα εκφράζει έναν συνασπισμό προοδευτικών δυνάμεων, που θα μπορεί να απαντά στα σύγχρονα προβλήματα και τις ανάγκες της κοινωνίας.
Ότι αξίες όπως η ελευθερία, η ισότητα, η κοινωνική δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, η ανεξαρτησία είναι κυρίαρχες. Ότι θα είναι η φωνή των αδύναμων κοινωνικών ομάδων, δίνοντάς τους βήμα για έκφραση.
Ότι δεν υπάρχουν μόνο οι αγορές και ο ανταγωνισμός, ότι υπάρχει η δύναμη της δημιουργίας, που κατανέμεται δίκαια.
Να απαντήσουμε πώς θέλουμε το παραγωγικό μας πρότυπο, το οποίο μέχρι σήμερα βασίστηκε στην άναρχη κρατικοδίαιτη επιδότηση, κατασπαταλώντας τεράστιους πόρους, χωρίς αντίκρισμα και παραγωγικές επενδύσεις.
Πώς θέλουμε το κράτος και τη διοίκηση, διότι όλοι γνωρίζουμε το τεράστιο γραφειοκρατικό, αντιπαραγωγικό και διεφθαρμένο μοντέλο διοίκησης, που έπνιγε οποιαδήποτε παραγωγική δραστηριότητα.
Ποιός είναι ο ρόλος των Τραπεζών, των ΜΜΕ, που έχοντας τη δύναμη της εικόνας προσπαθούν να ποδηγετήσουν συνειδήσεις και να διαμορφώσουν κλίμα εξυπηρετώντας ισχυρά οικονομικά συμφέροντα.
Πώς επιτυγχάνεται η δικαιοσύνη μέσα από ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, όπου ο καθένας θα συμβάλλει ανάλογα με τη φοροδοτική του ικανότητα.
Πώς θα καταπολεμήσουμε την ανεργία και την ένταξη των νέων στην αγορά εργασίας, με στοχευμένες πολιτικές, μέσα από προγράμματα νεανικής επιχειρηματικότητας, εξειδίκευσης και κατάρτισης των νέων, που αποτελούν το πλέον παραγωγικό εθνικό κεφάλαιο.
Θα πρέπει να αναδείξουμε ένα νέο αξιακό σύστημα, ότι δεν υπάρχουν μόνο οι αγορές και η κερδοσκοπία, αλλά υπάρχει και η αλληλεγγύη, η συμμετοχή, η δημιουργία, η αξιοπρέπεια.
Όταν λοιπόν διαμορφώσουμε το πλαίσιο στα παραπάνω, τότε θα καταφέρουμε να φέρουμε πίσω τους πολίτες που μας γύρισαν την πλάτη, ένιωσαν προδομένοι και αηδιασμένοι. Μόνο αν καταφέρουμε να συγκροτήσουμε μια πλατιά κοινωνική συμμαχία, κόντρα στις όποιες προσπάθειες αποσύνθεσης της παράταξης, μέσα από πρόσωπα, μηχανισμούς και παράκεντρα εξουσίας, θα μπορέσουμε να ανασυγκροτήσουμε το κίνημα, και αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε όλοι, βάζοντας στην άκρη προσωπικές στρατηγικές και φιλοδοξίες.
Εγώ θέλω, πιστεύω και θα αγωνιστώ προς την κατεύθυνση που θα δίνει μέλλον στο κίνημα, ώστε να διαμορφώσει εκείνη την ιδεολογική άποψη που θα βασίζεται στον δημοκρατικό σοσιαλισμό, η οποία θα εκφράσει την κοινωνία για την δημιουργία μιας μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.
Ας το κάνουμε αυτό πράξη ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Το οφείλουμε στους χιλιάδες πολίτες που μας πίστεψαν στη διάρκεια της μεγάλης μας διαδρομής.
