Από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Νοέμβριο του 2011, η λέξη που είχε λησμονηθεί από τους κυβερνώντες ήταν η λέξη ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Ειδικά εκείνος ο απίθανος πρώην υπουργός Οικονομικών, που εξακολουθεί και σήμερα δυστυχώς να είναι υπουργός, αγνοούσε παντελώς τη λέξη αυτή. Το μόνο που τον απασχολούσε ήταν πως θα εφεύρει νέους φόρους, πως θα τους ονομάσει και πως θα περικόψει ανελέητα μισθούς και συντάξεις οριζόντια ή κάθετα.
Αποτελέσματα όμως αυτής της πολιτικής της συρρίκνωσης των εισοδημάτων, ήταν η κατάρρευση της κατανάλωσης, η εκμηδένιση της επιχειρηματικότητας, η τεράστια αύξηση της ανεργίας και στο τέλος η δημιουργία μιας βαθιάς ύφεσης, η οποία αναγκαστικά προκαλεί τη λήψη νέων μέτρων προκειμένου να καλυφθούν οι συνεχείς απώλειες. Αυτός ακριβώς ο φαύλος κύκλος στον οποίο έχει εμπλακεί η οικονομία της χώρας μας, δείχνει ξεκάθαρα ότι η συνταγή την οποία εφάρμοσε η αποτυχημένη σε όλους τους τομείς κυβέρνηση Παπανδρέου, ήταν εξ υπαρχής καταστροφική. Παράλληλα, η στάση πληρωμών του Δημοσίου στο εσωτερικό και η εμφανής αδυναμία του τραπεζικού συστήματος να βοηθήσει τις επιχειρήσεις οι οποίες ταλανίζονται από την έλλειψη ρευστότητας, δημιούργησαν ένα δυσμενέστατο οικονομικό περιβάλλον, που πνίγει στη γένεσή της, κάθε έστω και μεμονωμένη προσπάθεια επιχειρηματικότητας και που δεν επιτρέπει με τις συνθήκες αυτές να δημιουργηθεί έστω και μια χαραμάδα φωτός στο σκοτάδι που έχει σκεπάσει την οικονομία μας.
Στο τέλος του 2011 βρισκόμαστε στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας της πατρίδας μας. Βρισκόμαστε στην Ελλάδα της τεράστιας ανεργίας, των εκατοντάδων χιλιάδων νέων που έχουν χάσει τις ελπίδες τους για το μέλλον, στην Ελλάδα που εξακολουθεί και σήμερα να είναι έρμαιο των βαρόνων της διαπλοκής, στην Ελλάδα που διαλύεται η μεσαία της τάξη και μαζί της όλος ο κοινωνικός ιστός. Ζούμε στην Ελλάδα που κρέμεται σήμερα από μια κλωστή, πριν φθάσει στην χρεοκοπία και στον όλεθρο.
Μπαίνοντας στο 2012 κάτω από τέτοιες ζοφερές συνθήκες, πρέπει για να δούμε αυτό το λίγο φως που αποζητάμε, να γίνει αντιληπτό, ότι ο από μηχανής θεός της αρχαίας τραγωδίας για την σημερινή τραγωδία που διάγουμε, είναι η ανάπτυξη, αυτή που δύο χρόνια και παρά τις αγωνιώδεις και συνεχείς εκκλήσεις του Α. Σαμαρά, είχε παντελώς λησμονηθεί. Είναι άμεση ανάγκη η ανάπτυξη να αποτελέσει την χωρίς άλλο, προτεραιότητα της σημερινής κυβέρνησης. Για να αρχίσουν όμως να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις της ανάπτυξης, απαιτούνται γενναίες και ριζοσπαστικές αποφάσεις. Απαιτείται η δημιουργία ενός φορολογικού συστήματος που δεν θα αλλάζει τρεις φορές το χρόνο, αλλά θα είναι σταθερό για τουλάχιστον πέντε έτη. Απαιτείται η επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων και των αποκρατικοποιήσεων, η συντριβή της κρατικής σπατάλης που και σήμερα εξακολουθεί να είναι προκλητική. Η άμεση αξιοποίηση των φυσικών πόρων συμπεριλαμβανομένου και του ορυκτού πλούτου. Η εξαφάνιση της γραφειοκρατίας και η ενίσχυση των καινοτόμων προσπαθειών. Η δημιουργία ελκυστικού για τις επενδύσεις περιβάλλοντος με κίνητρα που θα είναι για όλους ίδια και θα ενισχύουν την πραγματική επιχειρηματική προσπάθεια και όχι εκείνους που επιδιώκουν την αρπαχτή. Απαιτείται η λήψη μέτρων για το ζωντάνεμα της οικοδομής και τη στήριξη της βιοτεχνίας, ώστε να διατηρηθούν και να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας. Η κατάρτιση επιτέλους ενός στρατηγικού σχεδίου οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Η εξαφάνιση της διαπλοκής και των νταβατζήδων και η δημιουργία συνθηκών πλήρους διαφάνειας και ίσων ευκαιριών για όλους. Η ύφεση είναι ο μεγάλος σημερινός εχθρός της οικονομίας και της κοινωνίας, η καταπολέμηση της δε, μπορεί να γίνει μόνο με ανάπτυξη, που είναι η μόνη ελπίδα για τη σωτηρία της πατρίδας.
Διαφορετικά, φαντάζουν χωρίς κανένα νόημα οι συνεχείς θυσίες του Ελληνικού λαού, η εξαθλίωση των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων και η συνεχής μείωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, αφού η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία θα έλθει σύντομα, σαν αποτέλεσμα της αβελτηρίας και της αναξιότητας εκείνων, στους οποίους ο λαός έχει εμπιστευθεί και αναθέσει τις τύχες της χώρας.
Παύλος Β. Σιούφας
Δικηγόρος
Υποψήφιος Βουλευτής Ν.Δ.
Ν. Καρδίτσας
