Λίγα εικοσιτετράωρα απέμειναν μέχρι να μας αποχαιρετήσει το 2011, μια χρόνια γεμάτη δυσκολίες και αγωνίες για τη χώρα και όλους μας. Είναι γνωστό πως διανύουμε μια από τις κρισιμότερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας μας με σημαντικές επιπτώσεις στον τρόπο ζωής του καθένα μας, και με εκκρεμότητες που απαιτούν αποφάσεις οι οποίες θα καθορίσουν τον τρόπο ζωής ίσως για δεκαετίες.
Η γενική κατάσταση στη χώρα μας, είτε πρόκειται για οικονομική, είτε για κοινωνική κ.λ.π., διαμορφώνεται εν μέρει από τις επιμέρους συνθήκες και την περεταίρω αξιοποίηση ή μη αυτών. Ότι δηλαδή συμβαίνει στο νομό μας αποτελεί κομμάτι του συνόλου εκείνων που θα καταγραφούν ως αποτελέσματα στην πορεία της χώρας και ανάλογα θα επηρεάσουν αρνητικά ή θετικά ολόκληρη την κοινωνία. Από την άλλη η κεντρική διοίκηση είναι ο μηχανισμός που δίνει το έναυσμα, ώστε το κάθε τμήμα της χώρας, η κάθε περιοχή δηλαδή να προγραμματίζει και να υλοποιεί εκείνες τις δράσεις που αποτελούν αναπτυξιακά εργαλεία και στοιχεία προόδου.
Τα παραπάνω αποτελούν βασικά στοιχεία για την ανάπτυξη μιας χώρας, κάτι που στην Ελλάδα τα δύο τελευταία χρόνια δεν συμβαίνει. Η αδυναμία λήψης αποφάσεων και η ανυπαρξία ανάληψης πρωτοβουλιών δημιούργησαν το πιο αδύναμο «μοντέλο» διακυβέρνησης που το μόνο αποτέλεσμα που φέρνει είναι η ύφεση, η οποία από το κεντρικό επίπεδο μεταδίδεται ταχύτατα στην Περιφέρεια της οποίας, παράλληλα, της έχουν στερήσει τα όπλα με τα οποία θα μπορούσε να αμυνθεί.
Στη συγκεκριμένη δίνη των αρνητικών αυτών εξελίξεων βρίσκεται και ο νομός Καρδίτσας που αντιμετωπίζει διαρκώς τις αρνητικές επιπτώσεις της συνεχούς ύφεσης και υποβάθμισης με αρνητικές συνέπειες στο βιοτικό επίπεδο των κατοίκων.
Ο νομός Καρδίτσας βλέπει την τελευταία διετία να χάνονται όλα όσα με μεγάλες προσπάθειες και αγώνες κατάφερε να πετύχει προκειμένου να υπάρχει μια σχετική ισορροπία στους ρυθμούς ανάπτυξης μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Θεσσαλίας. Σήμερα πρέπει να δίνονται μάχες ακόμα και για αυτονόητα πράγματα τη στιγμή που τέθηκε στο περιθώριο οτιδήποτε θα μας οδηγούσε μπροστά.
Πουθενά πλέον σε κεντρικό επίπεδο δεν γίνεται λόγος για τα έργα του Αχελώου, ενώ για τον οδικό άξονα Ε65 οι τελευταίες φωνές κάνουν λόγο για «κουτσούρεμα» της χάραξής του με αποτέλεσμα να αποκλειστεί η σύνδεση του πεδινού τμήματος με την Εγνατία.
Τα παραπάνω έργα εάν συνεχιζόταν απρόσκοπτα θα μπορούσαν από μόνα τους να δώσουν μια ανάσα στη συνεχή ύφεση που αντιμετωπίζει η χώρα. Μαζί με τα υπόλοιπα μεγάλα έργα μπορούν να μειώσουν την ύφεση κατά δύο μονάδες! Αυτό αρκεί για να αντιληφθεί κανείς πόση σημασία έχουν για το νομό μας. Αντί αυτών είμαστε αναγκασμένοι να υφιστάμεθα τις αρνητικές συνέπειες στην παιδεία από τις συγχωνεύσεις των σχολικών μονάδων, απόφαση με πρωτοφανή και απροκάλυπτη αδικία κατά της Καρδίτσας έναντι των υπόλοιπων νομών της χώρας, παράλληλα πρέπει να αγωνιζόμαστε καθημερινά για τη διατήρηση των τμημάτων των ΤΕΙ, ενώ και στον τομέα της υγείας οι συγχωνεύσεις κλινών του Νοσοκομείου με εκείνο των Τρικάλων μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να έχουν.
Αυτά είναι μέρος από τα αυτονόητα που χάνουμε και επιβαρύνουν περισσότερο τη δεινή κατάσταση που βιώνει η Καρδίτσα. Πρόκειται για εξελίξεις που μας αφορούν όλους γιατί η ύφεση δεν κάνει διακρίσεις, αλλά απλώνεται στο νομό μας με μεγάλη ταχύτητα σε ανησυχητικές διαστάσεις.
Τα περιθώρια εφησυχασμού έχουν ήδη εξαντληθεί και τώρα έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ μιας διακυβέρνησης ικανής στη λήψη των αποφάσεων με εφαρμόσιμη και λογική χάραξη αναπτυξιακής στρατηγικής για να μπορέσουμε σαν νομός και εντέλει σαν χώρα να κερδίσουμε το χαμένο χρόνο στην αντιμετώπιση των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων, αλλά και της αναπτυξιακής προοπτικής.
