Ζωσμένοι στ’ άρματα στελέχη, που δεν έλειψαν ούτε μια μέρα απ’ τις κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου, βγήκαν στα αντιμνημονιακά μετερίζια σε ένα αντάρτικο κατά της τρόϊκας και του μνημονίου. Του μνημονίου το οποίο τώρα σε μια επίδειξη χωρίς μέτρο πολιτικού αμοραλισμού, το βρίσκουν καταστροφικό για τους Έλληνες και την Ελληνική οικονομία και για το οποίο όμως πριν και ενόσω ήταν υπουργοί του Γ. Παπανδρέου διαλαλούσαν ότι είναι η σωτηρία της Ελλάδας. Είναι οι ίδιοι που χωρίς ντροπή και ξετσίπωτα την μια μέρα χαρακτήριζαν σαν λυτρωτικό ή σαν έκφραση της απόλυτης δημοκρατίας το δημοψήφισμα και την άλλη το κατηγορούσαν σαν καταστροφή. Τώρα για λόγους που αφορούν τα προσωπικά της συμφέροντα, “είδαν” την αλήθεια της ολέθριας για την χώρα μας και την οικονομία μας μνημονιακής επιλογής τους.
Μιας επιλογής που την διατυμπάνιζαν με κάθε τρόπο και σε κάθε τόνο σαν συνταγή – πανάκεια και η οποία όμως 19 μήνες μετά αποδεικνύεται ότι μόνο τέτοια δεν ήταν. Έτσι, δικαιώθηκαν όλοι εκείνοι που από το 2009 ζητούσαν την λήψη μέτρων και που δικαιολογημένα αναρωτιούνται γιατί δεν πήραμε τον Ιανουάριο του 2010 τα μεγάλα ποσά που μας δάνειζαν οι αγορές με spreads πολύ χαμηλά. Και που ακόμη πιο δικαιολογημένα αναρωτιούνται τώρα, γιατί προσχωρήσαμε σε μια πολιτική που εξ υπαρχής ήταν γνωστά τα αποτελέσματά της, όπως π.χ. η μεγάλη ύφεση, αλλά και τι σκοπό είχε η πρωτοφανής δυσφημηστική για την οικονομία και τους Έλληνες εκστρατεία, σε όλο τον κόσμο του Παπανδρέου και του Παπακωνσταντίνου. Και δεν είναι δυνατό βλέποντας εκ των υστέρων το τι έγινε και το πώς φθάσαμε στην σημερινή τραγωδία, να μην υπάρξει για την περίοδο αυτή διεξοδική έρευνα για την διερεύνηση ευθυνών και ασφαλώς όχι μόνο πολιτικών.
Σήμερα λοιπόν υφιστάμεθα σαν λογικό επακόλουθο των λανθασμένων χειρισμών και επιλογών, τις οδυνηρές συνέπειες μιας χωρίς προηγούμενο κρίσης. Κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική και δεν περιορίζεται μόνο στην ύφεση, στην ανεργία, στην μείωση των εισοδημάτων και του όλου βιοτικού επιπέδου, αλλά κυρίως είναι κοινωνική και επεκτείνεται στην εξαφάνιση των αξιών, στην κατάρρευση των θεσμών, στην αμφισβήτηση του δικαίου, στην εξαθλίωση της εκπαίδευσης, της παιδείας και του πολιτισμού μας. Τα πιο πάνω πολιτικά στελέχη που χωρίς ντροπή και χωρίς περίσκεψη φτύνουν τον ίδιο τον εαυτό τους, είναι προϊόντα αυτών των ανωτέρω επισημάνσεων, της πολιτικής δηλαδή και ηθικής εξαχρείωσης.
Πως διδάσκεται σήμερα η αξιοπρέπεια και το ήθος; Σε ποια δημοσιογραφικά, ραδιοφωνικά ή τηλεοπτικά μέσα επαινείται το ήθος και κολάζεται η ανηθικότητα; Τι διδάσκουν οι πολιτικοί με την απαράδεκτη συμπεριφορά τους; Ποιος κομματικός μηχανισμός ξεκινάει από την καθαρότητα και το ήθος για να φθάσει στην αλήθεια και την πιστότητα; Μήπως δεν υπάρχουν όμως και σήμερα πολίτες που θέλουν ή θα στηρίξουν πολιτικά πρόσωπα εν γνώσει τους διαβλητά και ανήθικα, δείχνοντας έτσι την αδιαφορία τους για μια αλλαγή, για μια καινούργια αρχή γι’ αυτόν τον δύσμοιρο τόπο; Αν η πολιτική ξεκινάει από προγράμματα γεμάτα ωραία λόγια και φτάνει στην εξαπάτηση του λαού, τότε δεν έχουμε πολιτικό πολιτισμό, αλλά μια άθλια πολιτική πραγματικότητα, εικόνα της οποίας βλέπουμε σήμερα. Μια εικόνα ζόφου στην οποία πρωταγωνιστές είναι πρόσωπα σαν αυτά που ανέφερα στην αρχή, πρόσωπα που πρέπει οριστικά να εκλείψουν από την νέα πολιτική σκηνή, όπως πρέπει να εκλείψουν και αυτοί οι οποίοι χωρίς να είναι πρωτοκλασσάτοι, έχουν δείξει με την μέχρι τώρα συμπεριφορά τους, ότι η θέση τους είναι στην ίδια εικόνα. Είναι ανάγκη, καθώς διαπιστωμένα πλέον η κρίση που βιώνει σήμερα η πατρίδα μας είναι πρώτιστα κοινωνική και μετά οικονομική, να αγωνιστούμε για να υπάρξει ένα νέο ήθος σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Ήθος που εμπεριέχει την αλήθεια, τον σεβασμό της ανθρώπινης προσωπικότητας και την εντιμότητα.
Καλή Χρονιά
Παύλος Β. Σιούφας
Δικηγόρος
Υποψήφιος Βουλευτής Ν.Δ.
στον Νομό Καρδίτσας
