«Οι κυβερνήσεις συνεργασίας μπορεί να είναι χρήσιμες με μια βασική προϋπόθεση. Ότι θα έχουν προγραμματικές συμφωνίες. Θα έχουν πολιτικές συμπτώσεις και συγκλίσεις και φερεγγυότητα προσώπων. Και μάλιστα προγραμματικές συμφωνίες προς όφελος της προοδευτικής για την κοινωνία πολιτικής. Αν απουσιάζουν αυτές οι προϋποθέσεις είναι σαφές ότι όποιος μιλάει για κυβερνήσεις συνεργασίας μιλάει για άσκηση επί χάρτου» επεσήμανε από την Καρδίτσα όπου βρέθηκε χθες ο Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Φώτης Κουβέλης. Ο κ. Κουβέλης στα πλαίσια της άμεσης και συστηματικής επικοινωνίας με τους πολίτες βρέθηκε χθες στη πόλη μας, ενώ σήμερα η περιοδεία του θα συνεχιστεί στα Τρίκαλα. Ο Πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. σχολίασε την κυβέρνηση Παπαδήμου, αναφέρθηκε στην ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών, στα ενθαρρυντικά δημοσκοπικά στοιχεία υπέρ του κόμματός του, για το σενάριο επιστροφής της Ελλάδος στη δραχμή κλπ. Αναλυτικά:
•1. Για τις πολιτικές εξελίξεις, το ενδεχόμενο νέων μέτρων και το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών
Η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου δεν θα διεκπεραιώσει απλά και μόνο τη δανειακή σύμβαση, διότι μεγέθη αυτής της σύμβασης είναι και μια σειρά από εκτελεστικούς νόμους που θα έχουν σχέση με τη λήψη νέων μέτρων. Σε ότι αφορά το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, εκτιμώ ότι οι εκλογές μάλλον δεν θα πραγματοποιηθούν στις 19 Φεβρουαρίου και ότι θα χρειαστεί η θητεία της κυβέρνησης να εκταθεί πέραν του Φεβρουαρίου. Μιλάω για παράταση ενός ή και δύο μηνών. Σε κάθε περίπτωση η πιο γνήσια επιλογή για να εκφραστεί η βούληση του ελληνικού λαού είναι να πραγματοποιηθούν οι εκλογές.
•2. Άμεσες προτεραιότητες για τη χώρα
Ανέφερα τη θέση μας στον Πρωθυπουργό. Ότι δηλαδή η Ελλάδα χρειάζεται ένα πενταετές αναπτυξιακό πρόγραμμα το οποίο θα στηριχτεί στην δανειοδότηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με σύμπραξη μέρους του ΕΣΠΑ. Και ο πρωθυπουργός άκουσε με πολύ ενδιαφέρον αυτή την πρόταση, την οποία είχα κάνει και στο πρόσφατο, αλλά και στο πιο μακρινό παρελθόν. Και αυτό το οποίο αξίωσα κατηγορηματικά είναι να υπάρχει ένα κοινωνικό δίχτυ προστασίας. Μάλιστα όταν το 30% του ελληνικού λαού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Όταν η επίσημα καταγεγραμμένη ανεργία καλπάζει με πάνω από 18,5% αντιλαμβάνεστε τι γίνεται.
•3. Σενάριο επιστροφής της χώρας στη δραχμή
Δεν την πιθανολογώ. Η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή είναι καταστροφικό ενδεχόμενο, θα οδηγήσει τη χώρα σε απομόνωση, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει, η νέα δραχμή δεν θα γίνεται αποδεκτή σε πολλές διεθνείς αγορές, θα υπάρξει ανικανότητα καταβολής μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε μεταβολές στην Ε.Ε. προς την κατεύθυνση μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων, με αναπτυσσόμενες φυγόκεντρες τάσεις.
•4. Ευρώπη δύο ταχυτήτων
Αυτό κατά τη γνώμη μου θα σημάνει αποδυνάμωση της Ε.Ε. Θα τροφοδοτήσει αποσυσπειρώσεις και βεβαίως δεν θα έχει καμία σχέση με την πολιτική ενότητα της Ευρώπης. Αυτό θα είναι αρνητικό. Και για τα κράτη μέλη της Ευρώπης χωριστά, αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη. Με δεδομένο ότι μια μη πολιτικά ενοποιημένη Ευρώπη θα έχει συν τοις άλλοις από μια ελάχιστη έως μηδενική συμμετοχή στον διεθνή καταμερισμό της οικονομικής διαδικασίας με το δεδομένο ότι είναι αρκετές οι νέες οικονομικά αναδυόμενες χώρες.
•5. Δημοσκοπήσεις
Οσο κι αν μας ενθαρρύνουν τα δημοσκοπικά ευρήματα, δεν έχουμε εφησυχασμούς. Γι’ αυτό και πορευόμαστε με πλήρη επίγνωση των μεγάλων προβλημάτων της χώρας και των δυσβάσταχτων βαρών στις πλάτες της κοινωνίας. Δεν υπηρετούμε την «ισορροπία του συστήματος», που με την πολιτική του οδήγησε τη χώρα στη σημερινή κατάσταση και αποσάθρωσε την κοινωνία, με κύρια ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Διεκδικούμε την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος με όρους κοινωνίας, με τους πολίτες παρόντες, με αταλάντευτη την υπεράσπιση του δημόσιου αγαθού, του δημόσιου συμφέροντος και της κοινωνικής συνοχής. Σε μια τέτοια ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος διεκδικούμε τη δυναμική παρουσία της Δημοκρατικής Αριστεράς.
•6. Για το ενδεχόμενη συμμετοχή σε κυβερνήσεις συνεργασίας μετά τις εκλογές
Οι «κυβερνήσεις συνεργασίας», για να είναι βιώσιμες και να πείθουν τους πολίτες, προϋποθέτουν προγραμματικές συμφωνίες, πολιτικές συγκλίσεις και συμπτώσεις. Οι προϋποθέσεις αυτές απουσιάζουν. Κυβέρνηση συνεργασίας είναι δυνατόν να υπάρξει μόνον όταν η ακυβερνησία θα δοκιμάζει και θα απειλεί τον τόπο. Και τότε δυναμικά θα τεθεί το ζήτημα ποιες δυνάμεις θα συμπράξουν και κυρίως με ποιο περιεχόμενο πολιτικού προγράμματος. Η τυχόν κυβέρνηση συνεργασίας πρέπει με δεσμευτικό πολιτικό προγραμματικό περιεχόμενο και με φερέγγυα πολιτικά πρόσωπα να επιλέγει, να θέλει και να μπορεί να μετατοπίσει την πολιτική από τη βαθιά συντηρητική θέση όπου σήμερα βρίσκεται προς ουσιαστικά προοδευτική κατεύθυνση, προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας. Χωρίς τις προϋποθέσεις αυτές, η οποιαδήποτε συζήτηση για κυβερνήσεις συνεργασίας αποτελεί «άσκηση επί χάρτου».
