«Επιτέλους, ύστερα από μια εβδομάδα δραματικών στιγμών που έζησε σύσσωμος ο ελληνικός λαός, ο οποίος παρακολούθησε αποσβολωμένος, αμήχανος και φοβισμένος, η χώρα απέκτησε πρωθυπουργό.
Έναν πρωθυπουργό εγνωσμένου κύρους στο εσωτερικό αλλά κυρίως στο εξωτερικό, κάτι που έχει ανάγκη ο τόπος περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ο οποίος παρουσιάζοντας χθες τις προγραμματικές δηλώσεις, έδωσε το στίγμα ότι η κυβέρνησή του θα συνεχίσει την ίδια πολιτική με την προηγούμενη, η οποία, παρά τα λάθη, τις αστοχίες και παραλείψεις επιχείρησε τομές και αλλαγές που καμιά κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν τόλμησε – βέβαια με τεράστιο πολιτικό κόστος.
Η επιλογή του πρωθυπουργού και ο σχηματισμός κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας επήλθε όταν επιτέλους οι δύο μεγαλύτερες πολιτικές δυνάμεις, μαζί με το ΛΑΟΣ, αποφάσισαν να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι, υπερβαίνοντας τα κομματικά τους τείχη, και να συζητήσουν για το μέλλον και τη σωτηρία της χώρας. Ένα μέλλον αβέβαιο, καθότι η ευρωπαϊκή προοπτική της κινδυνεύει αν όντως δεν ληφθούν εκείνες οι αποφάσεις που θα διασφαλίσουν την πορεία μας στην ευρωζώνη.
Πώς φτάσαμε όμως ως εδώ; Μια κυβέρνηση, που πριν δύο χρόνια έλαβε μια ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ήρθε να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας, μέσα σε ένα ζοφερό εσωτερικό, ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον. Παρέλαβε ένα τεράστιο έλλειμμα και ένα θηρίο που λέγεται δημόσιο χρέος, που κατέτρωγε κάθε αναπτυξιακή πρωτοβουλία.
Στο ευρωπαϊκό πεδίο είχε να αντιμετωπίσει μια Ευρώπη κατ’ επίφαση οικονομικά ενωμένη, καθόσον οι ηγέτες της, άβουλοι και άτολμοι, δεν έπαιρναν τις αποφάσεις όταν έπρεπε για να αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους. Και σε διεθνές επίπεδο είχε να αντιμετωπίσει τις αδηφάγες αγορές, που λυσσομανούσαν σε βάρος της χώρας, με στόχο την κερδοσκοπία.
Έπρεπε λοιπόν να εξυγιάνει τα δημοσιονομικά, που ήταν σε κατάσταση πλήρους εκτροπής, παίρνοντας όμως οριζόντια και σκληρά μέτρα, γεγονός που επιβάρυνε περισσότερο τα μεσαία και χαμηλά στρώματα, τους μισθωτούς και συνταξιούχους, δίκαια εξοργίστηκαν και βρέθηκαν απέναντι.
Κι από την άλλη, έπρεπε να προχωρήσει και τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές, που έχουν να κάνουν με το κράτος και τη διοίκηση, το παραγωγικό πρότυπο, αλλαγές όμως που αντιμετώπισαν ισχυρή αντίδραση από ομάδες και συντεχνίες που έχαναν προνόμια.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε μάχη σε ευρωπαϊκό επίπεδο και κατάφερε με την επιμονή του να δημιουργηθεί ο μηχανισμός στήριξης, που δεν υπήρχε έως τώρα, και που μας εξασφάλισε και θα μας εξασφαλίσει έναν τεράστιο δανεισμό.
Ένας πρωθυπουργός που έδειξε μεγαλείο ψυχής, αφήνοντας την καρέκλα του για να ανοίξει ο δρόμος του σχηματισμού της παρούσας κυβέρνησης, βάζοντας πάνω απ’ όλα πρωτίστως το συμφέρον της χώρας αλλά και διαφυλάσσοντας την ενότητα της παράταξης, πέρα από θλιβερούς εσωκομματικούς ανταγωνισμούς.
Αυτό οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε, γιατί τις τελευταίες μέρες η μικροψυχία και η αχαριστία προς το πρόσωπό του ξεχειλίζει – και ο νοών νοείτο.
Ο ίδιος, εξάλλου, πλήρωσε τα λάθη, τις παραλείψεις και τις επιλογές του, ιδιαίτερα σε πρόσωπα που επηρέαζαν τις αποφάσεις του και που δεν είχαν καμία πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση, κολλημένοι σε εμμονές και ιδεοληψίες, και που δυστυχώς διαχειρίζονταν νευραλγικούς τομείς.
Το επίτευγμα αυτού του πρωθυπουργού, την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, που κατά γενική ομολογία είναι σωτήρια για τη χώρα, έρχεται να υλοποιήσει κατά κύριο λόγο η παρούσα κυβέρνηση. Να υπογράψει τη δανειακή σύμβαση, με όλα τα παρελκόμενά της, να προχωρήσει στο κούρεμα του χρέους στο 50%, βγάζοντας φορτίο 100 δις από τις πλάτες του ελληνικού λαού, και στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσα από το PSI, να προχωρήσει τις αποκρατικοποιήσεις, και βεβαίως να βάλει μπροστά το όχημα της ανάπτυξης που θα αναχαιτίσει τη μάστιγα της ανεργίας, εξαιτίας της οποίας κινδυνεύει η κοινωνική συνοχή.
Έρχεται όμως να εφαρμόσει και μια σειρά ψηφισμένων μέτρων, που προβλέπονταν από το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, για το οποίο σήκωσε το βάρος της κοινωνικής αντίδρασης μόνο η Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, εισπράττοντας τη μήνη, τη χλεύη και τον προπηλακισμό, ενώ οι άλλες πολιτικές δυνάμεις επιδίδονταν με άνεση σε έναν αντιμνημονιακό ρητορικό λόγο, τον οποίο τώρα πρέπει να αφήσουν στην άκρη, γιατί καλούνται πλέον κι εκείνοι να το εφαρμόσουν.
Κάποιοι, με διάφορα λογοπαίγνια και τερτίπια προσπαθούν να δικαιολογηθούν, απευθυνόμενοι κυρίως στα κομματικά τους ακροατήρια, ότι τάχα εκείνοι δεν έχουν μνημονιακή συμμετοχή, ο λαός όμως έχει και κρίση και γνώση και αντιλαμβάνεται ότι είναι όντως μια κυβέρνηση συνευθύνης και συμμετοχής όλων στο σύνολό τους.
Η κυβέρνηση αυτή καλείται να καταρτίσει τον προϋπολογισμό του 2012, μέσω του οποίου πρέπει να καλυφθούν όλοι οι στόχοι του μεσοπρόθεσμου, να διαμορφώσει ένα νέο φορολογικό πλαίσιο, μέσα από το οποίο πρέπει βεβαίως να διαφανεί το αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης, με την κατανομή των βαρών, την πάταξη της γάγγραινας που λέγεται φοροδιαφυγή, την διεύρυνση της φορολογικής βάσης και την ανασύσταση των ελεγκτικών μηχανισμών που χειμάζουν. Καλείται επίσης η κυβέρνηση να πατάξει το λαθρεμπόριο στα καύσιμα, να εξασφαλίσει την τιμωρία αυτών που κλέβουν δημόσιο πλούτο, και βεβαίως να πάρει τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για τις λίστες των ληξιπρόθεσμων οφειλών και των καταθέσεων στην Ελβετία και να θέσει το πλαίσιο λειτουργίας των ΜΜΕ.
Όλες αυτές τις προτεραιότητες έχει να υλοποιήσει η παρούσα κυβέρνηση, οι οποίες δεν επιδέχονται καμία καθυστέρηση και αναβολή, διότι κάτι τέτοιο θα θέσει σε τεράστιο κίνδυνο την πορεία της χώρας.
Την στηρίζουμε και δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης, γιατί θέλουμε όλοι να πετύχει. Στηρίζουμε τον πρωθυπουργό, που έχει αποδεδειγμένα προσωπικές ικανότητες, και που πρέπει να λειτουργήσει ως ηγέτης και όχι ως απλός τεχνοκράτης, κινητοποιώντας την κυβέρνηση στη σωστή κατεύθυνση.
Οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση θα πρέπει να το αποδείξουν έμπρακτα και με ειλικρίνεια, γιατί ο φόβος της τύχης της κυβέρνησης Ζολώτα είναι διάχυτος. Οι βουλευτές, απελευθερωμένοι πλέον από την δαμόκλειο σπάθη του 151, μπορούν να συμβάλλουν με την καλόπιστη κριτική και την τυχόν διαφωνία τους τεκμηριωμένα προς το συμφέρον του ελληνικού λαού. Μπορούν πλέον να αναδείξουν τον πραγματικό τους ρόλο ως λειτουργοί και εκφραστές της λαϊκής βούλησης.
Οι μέρες που ζήσαμε κατέστησαν προφανές ότι το πολιτικό μας σύστημα νοσεί βαθιά, έχει χάσει την αξιοπιστία του, έγινε έρμαιο και βορά ενός άλλου συστήματος, εκείνου των Media, που κάθε βράδυ οι διάφοροι εκφραστές του προσπαθούν να επιβάλουν τις απόψεις τους, μεταμορφωμένοι πότε σε πολιτικούς, πότε σε οικονομολόγους, και πότε σε δικαστές, να το ευτελίζουν και να το λοιδορούν.
Αν δεν αποδείξουμε το αντίθετο είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, συμβάλλοντας όχι μόνο στην έξοδο της χώρας από την κρίση αλλά και στην οικονομική και πολιτική αναμόρφωσή της. Είναι η τελευταία μας ευκαιρία. Αν τη χάσουμε, χαθήκαμε. Θέλω να μάθω στα παιδιά μου ότι υπάρχει αξιακό σύστημα και δεν υπάρχουν μόνο τα spreads και οι αγορές.
Η παρούσα κυβέρνηση είναι η τελευταία μας ευκαιρία. Αφού υλοποιήσει τους στόχους της, θα οδηγήσει τη χώρα στη λαϊκή ετυμηγορία, με ομαλές και ήρεμες συνθήκες, όπου θα εκφραστεί ο λαός. Αυτός έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.»
