Η απόφαση που πήραν οι δύο πολιτικοί αρχηγοί να πάμε σε κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, θα μπορούσε πραγματικά να αποδειχθεί μια απόφαση Ιστορική, στην πιο κρίσιμη και πιο επικίνδυνη για την πατρίδα και το λαό μας περίοδο μετά τον πόλεμο.
Με μια κρίσιμη προϋπόθεση: ότι όσα λέμε τα εννοούμε…
Αν έτσι την αντιμετωπίσουμε, τότε κατά την ταπεινή μου γνώμη θα σημάνει ότι έχουμε ξεπεράσει την εθνική μας τύφλωση, που μας οδήγησε να μη βλέπουμε τον κίνδυνο που απειλεί τη χώρα και την κοινωνία μας, τυφλωμένοι από προσωπικές και μικροκομματικές επιδιώξεις και παραδομένοι στο λαϊκισμό και στη δημαγωγία.
Επί μήνες τώρα, επίμονα υποστήριζα- μέσα κι έξω απ’ τη βουλή, μέσα κι έξω απ’ το κόμμα μας- ότι καμιά κυβέρνηση από μόνη της, καμιά κοινοβουλευτική πλειοψηφία από μόνη της, χωρίς στοιχειώδη συνεννόηση και συναίνεση για τα αυτονόητα, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την επικίνδυνη κατάσταση.
Ισχυρίζομουνα, ότι δε γίνεται κάποιοι να σηκώνουν μόνοι τους αυτό το ασήκωτο βάρος και όλοι οι άλλοι απ’ έξω και εκ του ασφαλούς να πετροβολούν, δημαγωγώντας επικίνδυνα και βρίζοντας ασύστολα. Ιδίως η αξιωματική αντιπολίτευση.
Επέμεινα, ότι η χώρα έχει ανάγκη από μια Κυβέρνηση Εθνικής Ανάγκης, μια Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Όχι για να μοιραστούν οι ευθύνες. Δεν το έβλεπα έτσι. Αλλά σαν την αρχή μιας άλλης αντίληψης, μιας άλλης κουλτούρας, μιας κουλτούρας σοβαρότητας και συνεννόησης μπροστά στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
Επέμεινα, παρόλο που κάποιοι μικρόνοες ήταν πάντα έτοιμοι να εξαπολύουν κατηγορίες για «αντάρτικα» και τα παρόμοια… Μάλιστα ισχυρίζομαι, ότι υπήρξε θεμελιώδες λάθος που δεν ζητήσαμε να συγκροτηθεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας απ’ την αρχή, μόλις καταλάβαμε το μέγεθος του προβλήματος.
Γιατί πιστεύω ότι αυτό θα σήμαινε ότι οι πολιτικές δυνάμεις και οι ηγεσίες τους, αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο, κατανοούν τις ευθύνες τους που φτάσαμε ως εδώ κι αναλαμβάνουν το κόστος για τη σωτηρία και την ανόρθωση της χώρας. Ότι αντιλαμβάνονται την κοινή μας μοίρα, την κοινή μοίρα των παιδιών μας και το κοινό μας μέλλον.
Ότι δεν βάζουν τις φιλοδοξίες τους πάνω απ’ την πατρίδα και την κοινωνία.
Μια τέτοια στάση, θα αποτελέσει κι ένα ισχυρό μήνυμα στην κοινωνία, θα την εμψυχώσει, θα στηρίξει τις ελπίδες της, ότι μπορούμε να αποφύγουμε τα χειρότερα, την καταστροφή.
Χαιρετίζω, λοιπόν την απόφαση για Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας.
Έστω και τώρα, έστω και αργά. Κι ελπίζω οι πολιτικές δυνάμεις που θα την στηρίξουν, να αποδείξουν στην πράξη την ειλικρίνεια τους.
Λυπάμαι μόνο που αργήσαμε τόσο και λυπάμαι ειλικρινά, που φτάσαμε εδώ, στις ταπεινωτικές για τον περήφανο λαό μας δηλώσεις των ηγετών και των αξιωματούχων της Κοινότητας…
Ελπίζω να γίνει μάθημα και για όλους τους μικρόνοες, τους μικρόψυχους και τους καιροσκόπους της πολιτικής…
