Με τιμά ιδιαιτέρως η άμεση αντίδραση της Ν.Ε. του Κ.Κ.Ε. στα άρθρα μου, αν μάλιστα σκεφθεί κανείς ότι μέχρι να δικαιώσουν τον Ζαχαριάδη μεσολάβησαν 55 χρόνια διώξεων, κατατρεγμού και διασύρσεως της μνήμης του, «παρά το γεγονός ότι επί της ουσίας το 1973 είχε απαλλαχθεί απ΄ αυτή την κατηγορία-υπόνοια»(1). Αισθάνομαι την ανάγκη να απαντήσω στα γραφόμενά τους όσο συντομότερα είναι δυνατόν.
Αρχικά, όσον αφορά το συνάδελφο κ. Αναστασίου, πρέπει να αναφέρω πως ενώ συμμετέχει απόλυτα ισότιμα σε ένα όργανο επιμελώς ακομματικό και υπερκομματικό με υποδειγματικά δημοκρατική λειτουργία όπως είναι το Δ.Σ. του Ιατρικού Συλλόγου στο οποίο όλοι ανεξαιρέτως και φυσικά και ο κ. Αναστασίου τοποθετούνται, αγορεύουν και επιχειρηματολογούν όσες φορές και για όσο χρόνο επιθυμούν και όλοι συμμετέχουν ισότιμα στη λήψη αποφάσεων, που όλες ανεξαιρέτως έχουν ληφθεί με πλήρη συναίνεση και σχεδόν όλες ομόφωνα, αντί τις όποιες ενστάσεις του βάσιμες ή όχι, να τις εκφράσει στο Δ.Σ. στο οποίο συμμετείχε 3 ημέρες πριν ή σε οποιοδήποτε άλλο, όπου αποδεδειγμένα θα συζητούνταν, πιθανότατα θα γίνονταν αποδεκτές σίγουρα όμως θα λαμβάνονταν σοβαρά υπ’ όψιν, ισότιμα με τις απόψεις όλων των άλλων μελών εμού συμπεριλαμβανομένου, προτίμησε αναιτίως, απροειδοποίητα και αιφνιδιαστικά, να τις εκφράσει δια του τύπου, απαξιώνοντας και αναιρώντας πλήρως το Δ.Σ. και δημιουργώντας εντάσεις, αποστάσεις και φράγματα εκεί που ποτέ δεν υπήρξαν. Αν αυτό δεν είναι αγκιτατόρικη μεθοδολογία δημιουργίας «αιτήματος αιχμής», τότε τι είναι;.
Οι ύβρεις που ασύστολα εκτοξεύετε περί φασισμού εναντίον μου δεν με ενοχλούν σοβαρά, γιατί ξέρω ότι με παρόμοιες έχετε κατά καιρούς «στολίσει» όχι μόνο τους πολιτικούς σας αντιπάλους αλλά και τους ίδιους τους δικούς σας ανθρώπους, οπότε τις εκλαμβάνω σαν ιδιόμορφο δείγμα πολιτικού πολιτισμού και βαθειάς συντροφικής αγάπης, θα μπορούσα μάλιστα με αυτό το πνεύμα να σας τις ανταποδώσω. Εξ άλλου κανείς δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει την αυθεντία σας στα θέματα του ναζισμού και του φασισμού, αφού υπήρξατε ιστορικοί του σύμμαχοι, συνεργάτες (2) και μιμητές ή εμπνευστές (τι από τα δύο βρείτε τα μεταξύ σας) πολλών από τις μεθόδους και πρακτικές του (στρατόπεδα συγκεντρώσεως, μυστικές αστυνομίες κλπ).
θα πρέπει όμως σιγά – σιγά, αφού ο αλήστου μνήμης «πατερούλης» είναι πια παρελθόν, να αρχίσετε να συνηθίζετε την ύπαρξη και εκφορά απόψεων και επιχειρημάτων διαφορετικών από τα δικά σας, αλλιώς υπάρχει φόβος οι ίδιες οι ύβρεις σας να σας χαρακτηρίσουν.
Όσο για τον Ιωάννη Μεταξά δεν είναι του παρόντος η παράθεση στοιχείων και επιχειρημάτων για τον ιστορικό του ρόλο, μάρτυρες όμως θα είναι αιώνια τα απόρθητα οχυρά της Γραμμής Μεταξά (3) και η ηθική και υλική προετοιμασία λαού και στρατού πού έκανε τη διαλυμένη Ελλάδα του 1936 (4) να αντιμετωπίσει το 1940 νικηφόρα την ιταλική αυτοκρατορία, (φυσικά με πιο καλοεφοδιασμένο στρατό) που παρά την προπαγάνδα της εποχής πολέμησε πεισματικά και γενναία.
Παρά το ότι μερικοί προτιμούν το ΟΧΙ να είναι προϊόν αυθορμητισμού και …παρθενογενέσεως (προφανώς για να αφήσουν στην τύχη τους, στην ουσία να αποτρέψουν την υλοποίηση παρομοίων ΟΧΙ στο μέλλον), η ιστορική έρευνα έχει αποδείξει ότι ο Μεταξάς είχε από μήνες λάβει την απόφαση να αντισταθεί στην επίθεση των Ιταλών, ενώ η συμμετοχή της Ελλάδος στο πλευρό των «θαλασσινών» εναντίον των «κεντρικών» δυνάμεων (μια θέση που αδυνατούν να εξηγήσουν όσοι προσπαθούν να αναλύσουν την ιστορία με βάση την «φιλία» – εξάρτηση) υπήρξε μία γεωπολιτική επιλογή του που δικαιώθηκε πανηγυρικά από την ιστορία, άλλο αν κάποιοι φρόντισαν στη συνέχεια, αιματοκυλώντας τη χώρα σε μία εμφύλια σύρραξη, να μην μπορέσει να εκμεταλλευτεί την συμμετοχή της στον πόλεμο από την πλευρά των νικητών.
Εξ άλλου το τεράστιο κοινωνικό έργο του Μεταξά (θέσπιση 8ώρου, 6ήμερης εργασίας, ίδρυση ΙΚΑ, προικοδότηση κορασίδων κλπ) τον έκαναν από την μια απίστευτα δημοφιλή αλλά από την άλλη εχθρό εκείνων που η φτώχεια και η δυστυχία σαν αποτελέσματα της ανεπάρκειας και αναλγησίας του οικονομικού φιλελευθερισμού, αποτελούν τα βασικά όπλα του πολιτικού τους οπλοστασίου.
Τελειώνοντας, δηλώνω πως ούτε επίδοξος φυσιοδίφης, ούτε κοινωνιολόγος ούτε άλλου είδους επίδοξος είμαι. Είμαι απλώς ένας πολίτης που προσπαθεί να έχει όσο περισσότερες γνώσεις μπορεί για να κατανοήσει το περιβάλλον του και προσπαθώ να κάνω κοινωνούς σε αυτές τις γνώσεις και τις επακόλουθες σκέψεις μου, όσο το δυνατόν περισσότερους συμπολίτες μου γιατί πιστεύω, αντίθετα με διάφορες ιδεολογίες αποκλεισμού που μου είναι ξένες και αντιπαθείς, πως η γνώση είναι το υγιές θεμέλιο της πραγματικής δημοκρατίας των Ελλήνων.
Κώστας Καρδαράς
Χειρουργός
Πρόεδρος Ι.Σ. Καρδίτσας
Μέλος της Κ.Ε. του ΛΑ.Ο.Σ.
- (1) Λ. Σταυρόπουλος: «Επιστρέφει το ΚΚΕ στην εποχή Ζαχαριάδη.» http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=399512
(2) Χαρακτηριστικές ημερομηνίες: Γερμανο-Σοβιετική Συνθήκη (σύμφωνο μη επιθέσεως): 23 Αυγούστου 1939, επίθεση της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ 22: Ιουνίου 1941, 6η Ολομέλεια ΚΚΕ: Ιούλιος 1941, ίδρυση του ΕΑΜ: 27 Σεπτεμβρίου 1941.
(3) Τα οχυρά της Γραμμής Μεταξά δεν κατελήφθησαν αλλά παραδόθηκαν μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης και την υπερκέρασή τους από τους Γερμανούς. Ήταν ένα σύνολο 21 οχυρών που κατασκευάστηκαν μέσα σε 4 χρόνια, το κόστος κατασκευής τους ήταν ανάλογο με 50 δις ευρώ του 2002 και η έκτασή τους τεράστια. Τα εμπνεύστηκε ο ίδιος ο Ι. Μεταξάς στον οποίο οφείλεται και ο βασικός τους σχεδιασμός, η δε κατασκευή τους υπήρξε καθαρά έργο Ελλήνων (Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο).
(4) Ενδεικτικά: 20 Κυβερνήσεις σε 12 χρόνια (1924 – 1936).
