Το τελευταίο διάστημα είμαστε μάρτυρες μας χιονοστιβάδας αρνητικών εξελίξεων που αφορούν το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, με αποκορύφωμα όλων αυτών των γεγονότων την απόφαση των Εταίρων μας για «κούρεμα» κατά 50% στα ελληνικά ομόλογα ή καλύτερα σε μέρος αυτών. Η συγκεκριμένη εξέλιξη αποτελεί απτή απόδειξη της παταγώδους αποτυχίας της πολιτικής που εφαρμόζει τα τελευταία δύο χρόνια η κυβέρνηση, μιας πολιτικής σκληρών μέτρων που υποτίθεται θα αντιμετώπιζαν την κρίση. Η κυβερνητική εμμονή στη λανθασμένη αυτή πολιτική, παρά τις φωνές της αντιπολίτευσης και της κοινωνίας, ακύρωσε τις πρωτοφανείς θυσίες που έχουν ήδη κάνει οι Έλληνες πολίτες και παράλληλα έδωσε το δικαίωμα στους πάντα καχύποπτους Ευρωπαίους να μας διασύρουν αλλά και να διαφύγουν των δικών τους ευθυνών για τη λανθασμένη συνταγή του Μνημονίου. Μπροστά στο αδιέξοδο που βλέπει μπροστά της, η κυβέρνηση αντιδρά σπασμωδικά, κινούμενη συχνά στη σφαίρα του παράλογου αλλά και των επικοινωνιακών παραληρημάτων. Οι επί δύο σχεδόν χρόνια ανά εβδομάδα ανακοινώσεις δυσβάσταχτων μέτρων επιβεβαιώνουν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η κυβέρνηση έχει χάσει παντελώς τον έλεγχο της οικονομίας και βρίσκεται πολύ κοντά σε μια μεγάλη οικονομική και κοινωνική καταστροφή. Οι νέες θυσίες που ζητήθηκαν με το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο μπορεί να αποδειχτούν και πάλι χωρίς αντίκρισμα. Κι αυτό το ίδιο το πολυνομοσχέδιο δεν είναι εφικτό να εφαρμοστεί στην πράξη γιατί η κοινωνία έχει φτάσει στα όρια της και δεν αντέχει άλλες πιέσεις για πληρώσει, άλλα χρειάζεται ένα συνεπές πρόγραμμα αναπτυξιακής ανάτασης της χώρας που μόνο με εκλογές θα μπορέσει να οδηγηθεί προς το αδιέξοδο. Η συνέχιση αυτής της κατάστασης το μόνο που θα φέρει είναι ευθύνες για την κατάρρευση της χώρας.
Τελευταία πληθαίνουν οι φωνές κυβερνητικών βουλευτών και στελεχών που κάνουν λόγο για τη δημιουργία κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, κάτι που δεν γίνεται καθόλου τυχαία. Πρόκειται για ένα τέχνασμα ανακατανομής των ευθυνών σε όλο το πολιτικό φάσμα της χώρας, αφού στη συγκεκριμένη πρόταση δεν γίνεται καμία αναφορά στο πλαίσιο στο οποίο θα μπορούσε να στηριχθεί μια τέτοια κυβέρνηση. Με άλλα λόγια ψάχνουν συμμετέχοντες και συνενόχους στη συνέχιση της συγκεκριμένης καταστροφικής για τη χώρα πολιτικής, κάτι που φυσικά δεν είναι δυνατόν να συμβεί. Όλοι είναι υπέρ της Εθνικής συνεννόησης και ενότητας, η οποία όμως θα βασίζεται στην προοπτική της ανάπτυξης και της προοπτικής για τη χώρα με την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής που θα προσβλέπει στην παραπάνω κατεύθυνση. Γι αυτά ούτε λόγος στην κυβέρνηση που παραμένει προσκολλημένη στις καταστροφικές της επιλογές παρόλο που το συνολικό πλαίσιο το οποίο διαγράφεται για την ελληνική οικονομία είναι τόσο ζοφερό, ώστε δεν επιτρέπονται άλλα λάθη. Η προκήρυξη εκλογών επομένως φαίνεται πλέον ως αναγκαία συνθήκη για να δημιουργηθεί και πάλι ένα στοιχειώδες κλίμα αισιοδοξίας στους πολίτες, το οποίο είναι απαραίτητο και για την όποια προσπάθεια διόρθωσης της οικονομίας. Το ζητούμενο, βέβαια, είναι να υπάρξει μια περισσότερο ορθολογική πολιτική ούτως ώστε να κινηθεί και πάλι η οικονομία. Η κυβέρνηση απέτυχε πλήρως στην πολιτική που ακολούθησε λόγω του ασφυκτικού πλαισίου του Μνημονίου και κυρίως, εξαιτίας της αλλοπρόσαλλης φορολογικής πολιτικής που εφαρμόζει, η οποία πλέον έφτασε στα όρια της κοινωνικής κατακραυγής. Σ’ αυτόν τον τομέα απαιτείται η εφαρμογή μιας πολιτικής ελάφρυνσης της φορολογίας, σε συνδυασμό με μεγαλύτερη μείωση των δημόσιων δαπανών. Αυτό το μείγμα από τη στιγμή που θα εφαρμοστεί , σε συνδυασμό με τη θέσπιση και εφαρμογή επενδυτικών – αναπτυξιακών κατευθύνσεων και πρωτοβουλιών , είναι ικανό να δώσει καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με τη συνεχώς εντεινόμενη ασφυξία που προκαλεί σήμερα η κυβέρνηση. Αυτή θα είναι πλέον και η μόνη ελπίδα, καθώς άλλη εναλλακτική λύση δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
