Επειδή είναι οι στιγμές και κρίσιμες και ιστορικές, θα μιλήσω με κάθε ειλικρίνεια, για το πώς βλέπω το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Να πω εκ των προτέρων, ότι οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σηκώνουμε ένα βάρος ευθύνης τεράστιο και βασανιστικό. Αντιμετωπίζουμε το θυμό, την αγανάκτηση, την οργή των ανθρώπων μας, των δικών μας ανθρώπων, που μας γέννησαν, που μας έφεραν ως εδώ, που μας υποστηρίζουν και που θέλουμε να τους υπερασπιστούμε. Εμείς επιμένουμε για ένα και μόνο λόγο: Γιατί δεν έχουμε το άλλοθι της άγνοιας. Γιατί ξέρουμε ότι τα δύσκολα, τα χειρότερα μπορεί να είναι μπροστά μας. Από μία απλή στάση πληρωμών το Νοέμβριο, μέχρι τα πολύ χειρότερα, μέχρι την πτώχευση της χώρας. Και ποιος θα πληρώσει αυτά τα πολύ χειρότερα; Ο κόσμος που εμείς θέλουμε να υπερασπιστούμε, οι άνθρωποί μας. Προσωπικά, γι’ αυτό επιμένω. Για κανένα άλλο λόγο…
————————————————————————————-
Στο πολιτικό σύστημα, ποιος δεν καταλαβαίνει σήμερα -και μου είναι ακατανόητο που δεν καταλαβαίνουν οι πολιτικοί Αρχηγοί, γιατί εμείς εδώ οι Βουλευτές όλων των κομμάτων τα κουβεντιάζουμε όλα αυτά- ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση που να μπορεί να τα αντέξει στο επόμενο διάστημα; Θα υπάρξει πρόβλημα κυβερνησιμότητας στη χώρα, όπως λειτουργεί η διοίκηση, το κράτος, οι θεσμοί. Και δεν είναι πρόβλημα μόνο της δικής μας Κυβέρνησης
Δεν μπορούμε, λοιπόν, να συμφωνήσουμε σε πέντε πράγματα; Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε, για παράδειγμα, στο θέμα της φοροδιαφυγής, το εγκληματικό και ανήθικο πολιτικά; Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι πρέπει να ισχύουν κανόνες στη δημόσια διοίκηση, να αλλάξουμε το κράτος; Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι πρέπει να βάλουμε χέρι, όχι μόνο στις συντεχνίες των μικροσυμφερόντων, αλλά επιτέλους και στις συντεχνίες των μεγαλοσυμφερόντων. Κανένας δεν μιλάει γι’ αυτές, είτε γιατί δεν τολμούμε να μιλήσουμε, είτε γιατί πολλοί από εμάς και ιδίως Υπουργοί ,κατά καιρούς, ανθίζουν στα θερμοκήπιά τους…….
Δεν μπορούμε; Μπορούμε! Γιατί δεν το κάνουμε; Διότι είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων ως πολιτικό σύστημα, αγαπητοί συνάδελφοι. Αυτό πιστεύω. Αυτή είναι η δική μου αλήθεια.
Και είδατε τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης χθες και προχθές να δημαγωγεί ασύστολα. Η εικόνα των Αρχηγών -και των δύο- αυτές τις μέρες, χθες και προχθές, ήταν κατώτερη των περιστάσεων……
Λέμε ότι υπάρχει κίνδυνος, εθνικός κίνδυνος, κίνδυνος εθνικής καταστροφής και οι ηγέτες, με τους εγωισμούς τους, με τις φιλοδοξίες δεν φαίνονται να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων.
Αγαπητοί συνάδελφοι, στη δική μου συνείδηση αυτό που ψηφίζουμε σήμερα μ’ αυτό το νομοσχέδιο, τα σκληρά και άδικα μέτρα, είναι ένα όριο, ένα τέλος: το τέλος της αντοχής και το τέλος της ανοχής μου.
Λοιπόν, να πάει ο Πρωθυπουργός, να δώσει τη μάχη του στις Βρυξέλες, να φέρει όσο πιο καλό σχέδιο μπορέσει για τη χώρα, αλλά μετά, να φωνάξει τις πολιτικές δυνάμεις και να τους πει: Αυτό είναι το σχέδιο. Εδώ είναι η χώρα. Αυτά είναι τα ζητήματα. Πως θα τα βγάλουμε πέρα; Είμαι πεπεισμένος, ότι με το κλίμα που υπάρχει στην κοινωνία, στη δημόσια διοίκηση, στους θεσμούς, δεν υπάρχει κυβέρνηση που θα τα βγάλει πέρα μόνη της. Άρα, πρέπει να συγκροτήσουμε κοινό μέτωπο, να συγκροτήσουμε κυβέρνηση εθνικής ανάγκης, για να βγάλει πέρα τη χώρα για όσο διάστημα χρειαστεί.
Αγαπητοί φίλοι, ποιός είναι αυτός που μόνος του, με μια απλή πλειοψηφία, θα φέρει μια νέα δανειακή σύμβαση για το νέο πρόγραμμα, το νέο κούρεμα και τις δεσμεύσεις που θα αναλάβουμε μ’ αυτό; Ποιος έχει το δικαίωμα, τη νομιμοποίηση, τη δύναμη; Ποιο κόμμα μόνο του; Πρέπει, να παρθούν πρωτοβουλίες γρήγορα και αν δεν γίνει τίποτα, αν το πολιτικό σύστημα φανεί κατώτερο των περιστάσεων, υπάρχει ο ελληνικός λαός. Να προσφύγουμε σ’ αυτόν που είναι ο εντολέας μας και σ’ αυτόν να παραδώσουμε την εντολή που μας έδωσε. Για να πάρει ο ίδιος τις αποφάσεις του…….
