Για το ζήτημα της διαχείρισης των νοσοκομειακών αποβλήτων μίλησε η Βουλευτής ΠΑΣΟΚ κα. Μαρία Θεοχάρη στην συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος, όπου κλήθηκαν να ενημερώσουν τα μέλη της Επιτροπής οι Υπουργοί ΠΕΚΑ, Υγείας και Εσωτερικών για θέματα αρμοδιότητάς τους.
Την Επιτροπή έχει ενημερώσει επανειλημμένως η κα. Μαργαρίτα Καραβασίλη, Ειδική Γραμματέας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κάνοντας εκτενή αναφορά στα προβλήματα αλλά και τις εξελίξεις στο πολύ σημαντικό θέμα της διαχείρισης των νοσοκομειακών αποβλήτων. Στην εισήγησή της, η κα. Θεοχάρη αναφέρθηκε στα ερωτήματα που προέκυψαν από την προηγούμενη ενημέρωση, ειδικά σε ό,τι αφορά συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο που κλήθηκαν να συμπληρώσουν οι διοικήσεις των νοσοκομείων της χώρας, για να υπάρξει μία σαφής εικόνα της κατάστασης, και τόνισε ότι θα ήταν χρήσιμο να προγραμματιστεί και μία συνάντηση με τους διοικητές των νοσοκομείων.
«Αναφορικά στο ερωτηματολόγιο που συμπληρώθηκε από τα νοσοκομεία, μετά κόπων και βασάνων – όπως μας πληροφόρησε η Ειδική Γραμματέας από το πόρισμα προκύπτει ότι από τις 177 μονάδες που το συμπλήρωσαν, περιβαλλοντική αδειοδότηση είχαν μόνο 29, με τα ιδιωτικά και αρκετά μεγάλα νοσοκομεία να μην έχουν μπει καν στον κόπο να υποβάλουν αίτημα για αδειοδότηση. Τα 159 δεν γνώριζαν καν τι είναι η άδεια διάθεσης λυμάτων. Επομένως, το ότι πολλά νοσοκομεία δεν διαχειρίζονται σωστά τα επικίνδυνα απόβλητα, οφείλεται κατά πολύ στην έλλειψη ενημέρωσης. Τι γίνεται σε αυτόν τον τομέα; Εγκυκλίους μπορούμε να στέλνουμε – όμως μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι τις διαβάζουν οι αρμόδιοι;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην συλλογή των στοιχείων για το ερωτηματολόγιο ήταν το γεγονός ότι σε πολλά νοσοκομεία δεν υπάρχει όχι απλά μηχανογράφηση, αλλά ούτε καν τρόπος ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Είναι δυνατόν, κύριε Υπουργέ, εν έτει 2011 να μιλάμε για απουσία στοιχειωδών εφαρμογών τεχνολογίας στα νοσοκομεία μας, ενώ μάλιστα εισάγουμε συστήματα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, ή – ακόμα πιο σχετικό με τα νοσοκομεία – ηλεκτρονικής συνταγογράφησης και ηλεκτρονικών προμηθειών;
Όμως δεν είναι αυτό το σημαντικότερο ζήτημα. Όπως γνωρίζουμε, στη χώρα μας ο μοναδικός εξοπλισμός για την υγειονομική ταφή των νοσοκομειακών αποβλήτων είναι ο αποτεφρωτήρας του ΕΥΝΑ στα Λιόσια και η μονάδα αποστείρωσης στη Θεσσαλονίκη, εκτός βέβαια από τις νοσοκομειακές μονάδες που έχουν προβλέψει από την αρχή κατασκευή μονάδων για αποστείρωση ή αποτέφρωση, όπου εκεί βέβαια παραμένει το θέμα της διαχείρισης της τέφρας. Θα μου πείτε, όταν ουσιαστική νομοθεσία για τα νοσοκομειακά απόβλητα στην Ελλάδα υπάρχει μόλις από το 2006, είναι λογικό να μην έχουν γίνει οι απαραίτητες προβλέψεις. Υπάρχει λοιπόν κάποια πρόβλεψη για χωροθέτηση νέων τέτοιων μονάδων;
Περίπου το 40% των νοσοκομείων φαίνεται να διαθέτουν κλιβάνους αποτέφρωσης, όμως από αυτούς δεν είναι όλοι εξίσου αποδοτικοί. Άλλοι είναι πεπαλαιωμένοι, άλλοι δεν ανταποκρίνονται στην θερμοκρασία που πρέπει να αναπτύσσεται. Γίνεται κάποια προσπάθεια συντήρησης ή αντικατάστασής τους; Μονάδα για αποστείρωσης διαθέτει μόνο η Πολυκλινική του ΓΝΑ, αποτεφρωτήρα μέσα στη μονάδα έχουν μόνο το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων και το Γ.Ν. Ρόδου. Υπάρχει πρόβλεψη για την προμήθεια κι άλλων μονάδων;
Σε ό,τι αφορά στην μεταφορά των επικίνδυνων αποβλήτων, 8 χρόνια μετά την ΚΥΑ για την διαχείρισή τους, εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και να εναποτίθενται παρανόμως σε χωματερές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν έχουν γίνει σημαντικά βήματα βελτίωσης, θα πρέπει όμως να εντατικοποιηθούν οι προσπάθειες. Να γίνονται ακόμη πιο εμπεριστατωμένοι έλεγχοι στις εταιρίες που αναλαμβάνουν την μεταφορά των αποβλήτων, να γνωρίζουμε τι ποσότητες αποβλήτων συγκεντρώνουν και αν τελικά εναποθέτουν τις ίδιες ποσότητες αποβλήτων στους ενδεδειγμένους χώρους ή αν κάποια ‘χάνονται’ στο δρόμο.
Ένα πρώτο γενικό συμπέρασμα από τις συζητήσεις που έχουν προηγηθεί είναι ότι εκεί που χωλαίνει το σύστημα είναι στους μηχανισμούς ελέγχου, όπως συμβαίνει και σε τόσους άλλους τομείς. Υπάρχουν μόλις 40 επιθεωρητές περιβάλλοντος, που ακόμα και με την μεγάλη συμμετοχή των Επιθεωρητών Υγείας, δεν μπορούν να ελέγξουν το 100% των μονάδων. Το δεύτερο ήταν και το πιο ελπιδοφόρο, ότι με την προσπάθεια που γίνεται έχει σημειωθεί σημαντική βελτίωση. Το γεγονός ότι έγινε επιτέλους πρώτη φορά μία καταγραφή, ότι ενώ κανένα νοσοκομείο δεν είχε εσωτερικό κανονισμό, 6 μήνες μετά το 45% έχει καταρτίσει εσωτερικό κανονισμό, έχει ενημέρωση – όλα αυτά είναι θετικά βήματα. Νομίζω ότι όλοι ευχόμαστε να αυξηθούν άμεσα τα ποσοστά, να γίνεται σωστή διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων, να φτάσουμε σε ένα επίπεδο όπου όλα αυτά θα είναι πλέον αυτονόητα.»
