Όταν πριν από δέκα περίπου χρόνια έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο με το βίο του γέροντα Παισίου πραγματικά είδα στη ζωή του τι σημαίνει στην πράξη να ζεις βιωματικά την Ορθοδοξία. Συνέχισα με αργά βήματα διαβάζοντας βίους 2 μεγάλων σύγχρονων αγίων του γέροντα Παισίου και γέροντα Πορφύριου. Με συνεπήρε η απλότητα της ζωής τους, ο κρυστάλλινος και ακέραιος χαρακτήρας τους, ωστόσο εκείνο που τους χαρακτήριζε κοινά και τους δυο, είναι ότι με φώτιση Θεού είχαν όραμα και ελπίδα για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό και παρ’ όλη την λοξοδρόμηση μας ως έθνος, γνώριζαν ότι ο Θεός είχε τον τρόπο πάντα να μας φέρει στον ίδιο δρόμο.
Με αγωνίες και φόβους για την πορεία μας ως λαός είχα την τύχη πριν 3-4 χρόνια να γνωρίσω τον αρχιμανδρίτη π. Γεώργιο Αλευρά ηγούμενο τότε της ιεράς μονής “Γενεσίου της Θεοτόκου” Κατουσίου Καρδίτσας. Και λέω τύχη γιατί είναι δύσκολο στις μέρες μας να συναντήσεις απλοϊκούς ανθρώπους που να έχουν ευλογία από το χέρι ενός μεγάλου Αγίου. Όπως ο γέροντας Παίσιος έλαβε την ευλογία από τον Άγιο Αρσένιο τον καππαδόκη έτσι και αυτός ο μοναχός έλαβε ευλογία από τον ίδιο τον γέροντα Πορφύριο. Μη γνωρίζοντας τι σημαίνει αυτή η ευλογία αποφάσισα να γνωρίσω καλύτερα και να ακολουθήσω το έργο ενός ανθρώπου που στην ουσία, απεδείχθη ότι η δημιουργία της Ελαίας είναι ο τρόπος για υπηρετηθούν οι πνευματικές παρακαταθήκες των δυο Αγίων, Πορφύριου και Παίσιου.
Θα ρωτήσει κάποιος τι είναι η Ελαία;
Στην πορεία κατάλαβα ότι η Ελαία είναι ο χειροπιαστός τρόπος να ακολουθηθούν δυο μεγάλες παρακαταθήκες των δυο αγίων. Πρώτα ο γέροντας Παίσιος έλεγε ότι είναι επιτακτική ανάγκη η προβολή ενός προτύπου για τους πολιτικούς αλλά και για υποβοήθηση του λαού να αποκτήσει ορθά πολιτικά κριτήρια στην επιλογή των κυβερνητών του έθνους.
Κατά δεύτερον ο γέροντας Πορφύριος τόνιζε ότι η εποχή μας είναι σαν την εποχή του Χριστού. Και τότε ο κόσμος είχε φτάσει σε αδιέξοδο. Όπως και τότε έτσι και τώρα δεν πρέπει να απελπιζόμαστε. Βλέπω ένα σπουδαίο άνδρα να έρχεται για να συνεγείρει και να ενώσει τον κόσμο προς το καλό.
Πάνω σε αυτές τις δυο επιταγές των γερόντων στηρίχθηκε η Ελαία με πρώτο βήμα να βρεθεί ένα πρότυπο ανθρώπου προς μίμηση για όλους μας, όπως επιτακτικά ζήτησε ο γέροντας Παίσιος. Αυτό το πρότυπο βρέθηκε στο πρόσωπο του μαρτυρικού κυβερνήτη Ιωαννη Καποδίστρια που με Χριστό μέσα του υπηρέτησε το έθνος και την Ορθοδοξία μέχρι της τελευταίας του πνοής.
Ο π. Γεώργιος Αλευράς με την ευλογία του πατρός Πορφυρίου ίδρυσε την Ελαία, μια μη κερδοσκοπική εταιρεία με στόχο να αναδειχθεί ο ιδανικός τρόπος επιβίωσης της ρωμιοσύνης μέσα από τις παρακαταθήκες της ορθοδοξίας . Αντίθετα με την ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση να αναδειχθεί η οικουμενικότητα της ορθοδοξίας. Μέσα από την Ορθοδοξία μια Ελλάδα που θα ενώνει όλη την ανθρωπότητα όπως τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και τα γόνιμα χρόνια του Βυζαντίου.
Το έργο της Ελαίας ξεκινώντας με την δημοσίευση σε μορφή επετειακού ημερολογίου με κάποιες σημαντικές επιστολές του Ιωάννη Καποδίστρια και την φιλοτέχνηση της εικόνας της Παναγίας της Πατριώτισσας, χτύπησε την πόρτα του οικουμενικού Πατριαρχείου και με πολλή αγάπη το έργο αγκαλιάστηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Έτσι ξεκίνησε η προσπάθεια και με το αγκάλιασμα από το Πατριαρχείο Μόσχας και πασών των Ρωσιών συνεχίστηκε ένα επίπονο ταξίδι με αγώνα σε όλη τη Ρωμιοσύνη για να γνωρίσει ο ελληνισμός και όχι μόνο, τι σημαίνει η εν Χριστώ καθοδήγηση ενός έθνους, όπως αξιόλογα έκανε ο Ιωάννης Καποδίστριας και πως η ενότητα είναι τα απαραίτητο συστατικό για να βρει πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθεί ένα έθνος που θα έχει την Εκκλησία ως εγγύηση για την επιβίωση του.
Αυτήν την ενότητα επιζητούσε και προσευχόταν για αυτή ο Γέροντας Πορφύριος μέχρι το τελευταίο βράδυ του σε αυτό τον κόσμο, που “κοιμήθηκε” με την αρχιερατική προσευχή του Ιησού Χριστού στα χείλη του. ” Ίνα ώσιν εν ”
Εκείνο το βράδυ έδωσε την ευλογία του σε ένα πνευματικό του παιδί να ξεκινήσει έναν ανιδιοτελή, δύσκολο και βαρύ αγώνα για να αλλάξει σελίδα ο ελληνισμός, να βγει από το πνευματικό τέλμα το έθνος και αντίθετα με τις δυσοίωνες προβλέψεις να βρεθεί η Ελλάδα σε δρόμο καθοδηγητή για όλη την ανθρωπότητα, ως οφθαλμού εις το σώμα της ανθρωπότητας που έλεγε ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως.
Οι δυο μεγάλοι αυτοί γέροντες Παίσιος και Πορφύριος με θεία χάρη είδαν όλα αυτά τα δύσκολα γεγονότα που πολλοί αναμένουν στις ημέρες μας και πλέον κάνουν πολλούς έστω και με αυτό τον τρόπο να γνωρίσουν την αγιοσύνη των δυο γερόντων.
Όμως αυτοί οι δυο άγιοι προχώρησαν στο επόμενο βήμα. Είδαν ελπίδα και όραμα για την επιβίωση της Ελλάδας, την αναλαμπή της ορθοδοξίας. Δεν είδαν μόνο επικείμενους πολέμους και πείνες, αλλά και μια αληθινή μαγιά που θα ξαναδώσει πάλι το Βυζάντιο που πολύ συχνά ανέφερε ο γέροντας Παίσιος.
Έστω και μέσω δυσκολιών όλοι οι άνθρωποι θα γνωρίσουν τον Χριστό . Ίσως πολλές φορές οι κακουχίες που περνάμε είναι ο τρόπος που μας επισκέπτεται ο θεός όταν εμείς κλείνουμε όλες τις πόρτες.
Όλοι θέλουμε το καλύτερο για την Ορθοδοξία μας και την Ελλάδα. Όμως βρισκόμαστε στην κρίσιμη καμπή να πάρουμε αποφάσεις για το ποια στάση θα κρατήσουμε και αν θα φύγουμε από τα λόγια και περάσουμε στις πράξεις. Στο πως θα υποστηρίξουμε τα ιδανικά μας και πως θα στηρίξουμε έθνος και εκκλησία.
“Οποίος βλέπει την πατρίδα του να καταστρέφεται και δεν κάνει τίποτα, είναι σαν να την καταστρέφει ο ίδιος ” έλεγε ο Νικόλαος Πλαστήρας.
Όλοι πρέπει να στηρίξουμε οποιαδήποτε καλή προσπάθεια για τον τόπο. Γιατί μας ενώνει το κοινό καλό της ορθοδοξίας, της πατρίδας και της οικογένειας.
Προσωπικά είδα μια σοβαρή και πολυδιάστατη προσπάθεια στο έργο της Ελαίας που χωρίς να έχει ευλογία θα είχε καταρρεύσει εν τη γενέσει της. Όμως συνεχίζει και ποιος ξέρει ίσως ο γέροντας Παίσιος να βγει μια φορά ακόμα αληθινός που είπε
“βλέπω μια ελιά. Το ένα της κλωνάρι έχει ξεραθεί, και το άλλο το κλωνάρι το τρώγει η κάμπια και θα ξεραθεί και αυτό. Όμως βλέπω από τη ρίζα να πετιέται ένα νέο βλαστάρι και να αναπτύσσεται γρήγορα”
“ένας μοναχός μπορεί να βοηθήσει μια οικογένεια, μπορεί όμως να σώσει και ολόκληρο το έθνος. Το Άγιον Όρος πολλά μπορεί να προσφέρει. Μπορεί να δημιουργήσει πάλι το Βυζάντιο από το οποίο προήλθε”
ΓΕΡΩΝ ΠΑΙΣΙΟΣ
